De vakantie perikelen van Marjanne en Albert, deel 11

Van South Wold naar River Deben.


Wo. 13-06-,07. 07:45 uur.

Het is een prachtige morgen, de zon prikt door de ochtend nevelen en ons “Zeebeest ligt op vertrek.
Op het geluid van een paar vogels en het kabbelen van de vloedstroom na, is het doodstil, wat een heerlijk sfeertje.
We hebben daarstraks nog een wandeling langs de haven gemaakt om afscheid te nemen van South Wold.

Het kantoortje van de havenmeester.


Een schuurtje waar je versgevangen vis kunt kopen.


Het geroeide voetveer.


Een van de vissermannetjes.


Gister hebben we de nodige gasolie aanboord gesleept en daarnet heb ik de drinkwatertank tot aan zijn strot toe vol laten lopen.
De zon is warm, ik doe mijn trui uit en gooi hem naar binnen.
De motor draait al, de trossen zijn opgekort en we liggen op stootgaren.
‘Staat binnen alles zeevast?’
Marjanne knikt en kijkt me aan met een blik van; Ja natuurlijk dat doe ik toch altijd, let jij maar op je eigen zaken.
‘Oké, voor en achter!’
Marjanne staat voorop, kijkt mij even aan en knikt.
Ik kijk naar de vaargeul, alles is vrij en knik naar haar, tegelijk zwiepen we de laatste trossen los.
Een kort roffeltje van de knikkerbak (boegschroef) doet de kop afdraaien, de schroef gaat in zijn werk nog een paar klappies er bij, zo dat is genoeg we willen de buren niet wakker maken.
Langzaam glijdt het “Zeebeest” door de optrekkende ochtendnevel de rivier af, het zonlicht tegemoet.
Terwijl Marjanne de fenders en de trossen opbergt, geniet ik van het uitzicht over de rivier en het land.
Als laatste handeling, viert Marjanne de vanglijn van de rubberboot een meter of vijf uit.
Ik geef haar de helmstok, maak nog een rondje over dek en kijk binnen of de afsluiters goed staan.
‘Oké, we zijn zeeklaar breng de toeren maar op achttienhonderd klappen’
We naderen het de uitgang, het echolood geeft steeds minder water aan.
Bij het reddingbootschuurtje steken we over naar de verkeerde oever en varen pal langs de basaltmuur.
Daar zijn de pieren, we nemen nu wat meer ruimte en varen, even BB van middenvaarwater, naar zee.
De eerste deining verwelkomt ons, ha heerlijk, we zijn weer buiten, drie nachten binnen is net iets te lang voor mij.
We stomen eerst een half mijltje naar buiten en gaan dan SB uit op een zuidelijk koersje.
De zeilen rollen uit en de machinekamer wordt bedankt, rust in de tent en zeilen met die hap.
Wat de stroom betreft, hadden we beter ‘s nachts kunnen vertrekken, want het grootste deel van de reis zullen we hem tegen hebben, maar we gaan vandaag niet ver en we hebben wel even een mooie boerennacht gemaakt.
We zijn onderweg naar River Deben, die kan je, zo vanuit zee, meer dan dertig mijl opvaren, door een prachtig golvend landschap, zonder ook maar één brug of sluis tegen te komen.
De wind ruimt naar zuidzuidwest 3-4, dat wordt laveren.
De stroom is ook gekenterd we hebben hem pal tegen.
We zijn ter hoogte van een atoomcentrale met zijn witte koepel en beginnen we de eerste slag naar buiten.
Na een goed uur gaan we overstag en lopen weer naar de kust toe.
De witte koepel die we ruim voorbij waren, schuift langzaam weer naar voren, verdomme, dit wordt te gek!
Als we zo door blijven kachelen verliezen we per slag minsten een mijl en al hoeft het van mij allemaal niet zo hard te gaan, achteruit fietsen is toch ook niet mijn hobby.
We kijken elkaar aan Marjanne knikt en zonder een woord te zeggen start ze de motor en terwijl ik de zeilen oprol, brengt zij het “Zeebeest’ op koers.
We lopen nu 5.5 knoop door het water en iets van 2 over de grond.
15:50 Orfordness Lt. ho. 1’ SB.


Kijk een ouwe fishing smack.


We naderen de ingang van River Deben.
De spaarzame boeitjes zijn moeilijk te vinden, pas op het laatste moment komen ze tussen de golven in zicht.
We varen recht op de kust af en dan, op minder dan honderd meter van het grindstrand, gaan we hard SB en varen parallel met de kust.
Nu varen we tussen de kust en een rij grindbanken door.
Kijk daar, die malloten zijn met hun jolletje drooggevallen op die bank en staan daar te vissen.


Nu krijgen we eindelijk weer een boeitje, een rooie dus nu wat naar buiten sturen.
Ha, we zien de ingang opdoemen, nu langzaam BB komen en goed op de stroomrafeling letten, je ziet nu precies waar de ondieptes zitten.
18:35 We zitten nu op de rivier nabij Felixstowe-Ferry, het wordt weer dieper, ik kan me weer ontspannen.
Het is twee uur na laag water en het minste water onder de kiel was 85 cm. niet veel, maar wel met opkomend water.
Met vallend water moet je dit niet flikken, dat is levensgevaarlijk.

We varen River Deben op tot Ramsholt, er staat alleen een oude Inn aan de oever, verder zijn er alleen maar glooiende akkers en bomen.
Om 19:25 pikken we een mooring (boeitje) op en genieten even later van een maaltijd in de kuip rijkelijk besproeit, zoals dat heet, met een goed glas wijn.


We zien de zon langzaam zakken en schenken nog eens in.


Het leven is goed, Proost!