Onderwerp: Project koolstof Beams bouwen.

Het malletje dat de ruimte moet creëren voor de kop van de scharnierende trekstang is samengesteld uit verschillende diktes multiplex (2x15+9mm) om uiteindelijk op de juiste dikte van 39mm uit te komen. Ten behoeve van het laminaat frees ik er met de bovenfrees een rond kantje aan. Daarna gaat het weer in de bruine verpakkingstape om niet te blijven vastplakken aan het koolstof laminaat.


Dom dom. Met de kolomboor op de zaak had ik mooi rechte gaten geboord met een doorsnede van 25mm. De as past niet en de gaten blijken 22mm te zijn. Blijkbaar toch het verkeerde boortje gepakt. Nou ja, met een ruimer is ook dat weer opgelost.

Sodeju wat ga je hard! Je verslag lijkt bijna real-time met de voortgang te gaan.

Indrukwekkend in alle aspecten.

Ben je je niet rotgeschrokken van de kosten van al dat koolstof? Zo'n project zul je vast niet uitvoeren zonder degelijke begroting; zijn bepaalde kosten (dat koolstofgebeuren bv) nog aan markten, wisselkoersen etc onderhevig?

Nitronic 50 of 60?
www.salomons-metalen.nl/producten/nitronic-60

Of bel www.petersepse.com eens. Die hielpen mij met m'n titanium en kunnen er vast wel aan komen.

Nachtvlinder schreef :
Zeker, het tempo zit er momenteel weer goed in. Even profiteren van die puf

Ja, koolstof is duur. Eigenlijk is alles heel duur. Een degelijke begroting, wat is dat ? Ik heb (had) wel een budget. Maar dat gaat zeker behoorlijk overschreden worden. De meeste spullen koop ik als jachtbouwer rechtstreeks bij de groothandel of fabrikant. Daarmee zit ik gemiddeld ruim onder het prijsniveau wat je bij de webshops zoal tegen komt. Je moet er maar niet te lang bij stilstaan. Door de lange bouwperiode is het wel een heel gespreid gebeuren. Ach, en op de bank kost het ook alleen maar.

Koolstof onderhevig aan marktwerking en wisselkoers ? Het zal vast, ik koop het als ik het nodig heb en onderhandel over een prijs waar ik een goed gevoel aan over houd.

Vorige week weer het schap met radiatorkwasten bij de Action leeg getrokken. Daar heb ik dan weer schik van.

Noballast schreef : Schroefassen worden nog wel eens van 2205 gemaakt. Misschien eens een schroevenboer bellen en vragen of ze wat rest stukjes hebben liggen, grote lengtes zul je niet nodig hebben denk ik?

Ik weet je lengtes niet maar standaard a4-70 bouten voldoen. Ik verwacht dat elke grote leverecier van dit soort spul zoals fabory dit kan leveren. Andere optie is na vragen bij een metaal draaierij. Tekening van de assen opsturen en de specificatie mee sturen.

Noballast schreef : Ik kan eens informeren bij onze huisleverancier.

Noballast schreef :
Nitronic, dat klinkt een beetje als dat spul voor Rod rigging. Misschien A-plus rigging in Medemblik vragen of ze nog wat afvalstukjes hebben. Die leveren namelijk ook voor heeeeel grote boten.

Lengtes 8x100mm en 8x400mm en 1x540mm (ongeveer) en alles diameter 25mm.

Vraag even bij Maidenmeij. Hij draait schroefassen van 25mm uit duplex.

Noballast, ik heb het al eens gezegd, maar ik kan het niet laten en zeg het opnieuw: fantastisch hoe jij kan werken! Ik vind dit project werkelijk ongelooflijk en leerzaam!

Keep up the good work!
(als dat goed Engels is...)

Het zagen van de sparingen in de Beam is spannend. Uitgelijnd op het midden van de as strekt deze zich uit tot 104mm naar de ene kant en 168mm naar de andere kant. Dit soort dingen moet ik altijd minstens drie keer nameten en dan nog zie ik kans om het precies spiegelbeeldig te doen. Maar niet in dit geval gelukkig.


Nog ff gepast. Het past
De puzzel begint langzaam aan compleet te worden. Nu nog even nadenken hoe dit te lamineren zonder dat de as daar onwrikbaar aan vast komt te zitten.

Onderdompelen in mclube sailkote, fantastisch losmiddel, hoge slip

Staven van 25,1 mm van LDPE laten draaien?

JRomkes schreef : Supertip, hartelijk dank. Ik heb meteen een busje bij Kniest gehaald. Mijn pijpje gaat er nu ook veel makkelijker in.

Noballast schreef :
Omwikkelen met cellofaan?

Nee geen cellofaan, dan gaat het niet meer passen en dat is er ook nog heel rottig af te krijgen


Maar nu eerst de verstijvingsribben er in maken. Hier de eerste. Deze is nu nog alleen gehecht maar straks (vanavond) rondom ingelamineerd

Dwarsribben aangebracht


Zo wordt het al wat duidelijker hoe de scharnierende trekstang aan het scharnier in de Beam wordt verbonden. De malletjes voor de kop van de trekstang zijn ingetaped en voorzien van McLube. Ook de (nu nog) pijp waaraan alles is uitgelijnd voorzien van de McLube. Wat een glad spul is dat zeg, bedankt voor de tip. Ik kende het niet anders dan wel eens van gehoord. Dit werkt wel makkelijker dan waxen.

Wat weegt zo'n beam nou ongeveer, in de huidige staat en als ie af is?

Het ziet er zo massief uit, maar met een schuimkern heb ik echt geen idee. Ik zou ook niet weten wat de beams van onze 920 wegen.

redshift schreef :
De berichten daaromtrent spreken over tenminste 75kg per stuk. Overigens is het interieur van de Beam nog vrij licht laminaat. Het gewicht zit straks vooral aan de buitenkant. Het schuim speelt eigenlijk geen rol. Toch zojuist even twee onderdelen gewogen. Het samenstel van de vier koolstof scharnieren weegt bijna 4,5 kg. Ik sschat dat de gevormde sparing nog net iets zwaarder is. Ik heb hem momenteel niet bij de hand maar zal hem een volgende keer toch ook eens wegen. De gekromde middenrib weegt 1,9 kg. Eind van deze week gaat de Beam uit de mal en zal hem dan eens wegen.

Dat lijkt misschien veel, tot je bedenkt wat voor krachten er op komen te staan. Wow.
Succes, ik kijk uit naar de volgende foto's!

redshift schreef :
Your wish is my .... etc etc.

Dat viel gisterenmiddag nog niet mee om genoeg puf te ontwikkelen om mij te kunnen ontworstelen aan de gezelligheid van het gezelschap in onze zonovergoten achtertuin. Maar ook deze eerste zomerse vrije dag breng ik toch weer voor een deel in de werkplaats door.


Maar het voordeel van het mooie weer is dat ik mooi de injectiehars in het zonnetje kon voorverwarmen. Er bovenop liggen vier schuimdelen (voor vier Beams) die het laatste stukje van de verstijvingsrib in het midden moet gaan vormen. Dit schuim had ik al eerder voorbereid en zijn de reststukken die overbleven na het uitzagen van de gekromde delen. Al weer maanden geleden heb ik in mijn onbenulligheid één van de vier stukken verzaagd voor een andere toepassing. Even vergeten wat ook al weer de oorspronkelijke bestemming was. Maar er was nog genoeg restspul over om de vierde opnieuw te vormen, nu uit drie stukken. Op de foto ligt deze bovenop de jerrycans. Met een snelle harder, de nodige cocktailprikkers en het zonnetje lukt het om deze in een paar uur voldoende stijfheid te geven om verder te bewerken (ronde kanten etc) en gereed te maken voor de daarop volgende vacuüm injectie. Ook de andere drie paneeltjes hadden nog behoefte aan enkele kleine stukjes schuim om de uiteindelijke vorm te krijgen.


Onderwijl met een papieren malletje zo voordelig mogelijk het benodigde koolstof uit de rol knippen.


En niet alleen het koolstof maar ook de release film en peelply.


Als hapklare brokken ingepakt voor de vacuüm injectie.



Vacuüm erop.


En (bijna) klaar. Heb ik ondanks het mooie weer de Zondag toch nog nuttig besteed

Op de constructie tekening van de Beam staat 4x een lapje van 450x450 en 6x een lapje van 330x330mm. voor de verankering van het scharnier gebeuren aan de bovenzijde in de Beam. Dat is makkelijker opgeschreven dan gedaan. Ondanks een paar strategisch gepositioneerde knipjes in het koolstof weefsel kan het resultaat mijn toets der kritiek niet doorstaan. Het is een bende, ik krijg het koolstof maar niet netjes gekleid rondom alle rondingen en in de gaten.


Het weerbarstige koolstof wint en verdwijnt in de prullenbak
Ik heb de bende er weer af getrokken om mijn opties te heroverwegen Zo wie zo gaat er vacuüm overheen, maar de kwaliteit van de vacuümzak is ook al niet iets om trots op te zijn. De vorm is heel lastig en het tackytape hecht heel slecht op het koolstof. Ook alles nog eens ontvetten helpt daar niet aan. Hetgeen betekent dat ik niet op het vacuüm kan vertrouwen en een in de basis al goed laminaat dien te kleien.


Al droog oefenend kom ik op een 6x6 aantal kleinere lapjes + nog een aanvulling van 2x 150x450 over het midden. Ik ben er klaar mee, hier moet het mee lukken.


Ian Farrier vertelde mij eens dat een goed gelukt laminaatje heel bevredigend kan zijn. Hekel als ik heb aan die natte bende heb ik nooit begrepen wat hij daarmee bedoelde. Sinds vanochtend begrijp ik het beter
Zo waar is het gelukt om de nu kleinere lapjes er op een enigszins acceptabele manier omheen te kleien. Ik heb er een foto van gemaakt, mede om bij de volgende Beams het geloof te houden dat het kan

Aangezien ik een professionele vacuümpomp heb maar die gebruik in de werkplaats bij de boot had ik mijn oorspronkelijke vacuümpompje uitgeleend aan een andere bouwer. Het pompje was al terug gekomen vanwege de geplande Beam activiteiten in de garage thuis maar deze had ik tot vanochtend nog niet in gebruik gehad.

Zo’n vacuümzak op een nat laminaat is altijd een beetje stressen, zeker in dit geval waar het tackytape maar niet wil hechten aan de koolstof ondergrond. De stress wordt veroorzaakt door de tikkende epoxy klok. Immers vacuüm op een al gellerend laminaat heeft maar weinig zin.

Het moment suprême is wanneer de vacuümpomp aangaat en er een vacuüm moet ontstaan. Niet alleen moet dan de zak dicht zijn maar tevens ook groot genoeg om overal strak aan te kunnen liggen. Vandaar ook al de plooien om de zak de ruimte te kunnen geven.

Na wat gepruttel en geratel begint de vacuümpomp olie te spuiten. Kolere, wat is dat nou weer. Gauw uit dat ding. Achter het kijkglaasje van het olie niveau zie ik precies in het midden tussen de –min en –max een scheiding tussen iets geels en iets donkers. Het zal toch $#&!*** niet. Mijn eerste gedachte is dat er epoxy in zit ipv olie.

Lijkt raar maar daar heb ik ervaring mee

Maar dan zit de boel aan elkaar gebakken en kan hij nooit draaien. Nog maar eens aanzetten. De olie spuiterij wordt wel iets minder en ik zie ook enigszins beweging in de zak. Hij doet dus wel iets.

De schilder die op het moment ons huis aan het schilderen is komt op al het rumoer in de garage af. Hij heeft direct door dat hij nu even te veel is en verdwijnt maar gauw weer.

Ik doe maar eens een telefoontje naar de bouwer die de pomp het laatst gebruikt heeft. Die schrikt zich aanvankelijk te pletter maar hersteld zich al snel door te suggereren dat er waarschijnlijk te veel olie in zit. Hij heeft regelmatig bijgevuld en in tegenstelling tot de olie die ik gebruik, is zijn olie behoorlijk geel. Misschien heeft hij wel niet zo gelet op het maximum streepje.

OK, pomp op z’n kop om er wat uit te laten lopen. Wat een bende. Terwijl de epoxy klok maar door tikt moet ik toch echt eerst die olie opruimen voordat het helemaal uit de hand gaat lopen. Onderwijl zie ik nu wel wat beweging in de vacuümzak en richt mijn aandacht - na handen wassen - vervolgens op het tegen stribbelende tackytape. Langzaamaan daalt de druk nu wel verder hetgeen ook weer helpt om de tackytape aan te drukken.


En dan ineens is daar het geknisper van een zich aanspannende vacuümzak en is het toch weer gelukt

Tot zover mijn Goede Vrijdag ochtend.

haha, herkenbaar! als je eenmaal wat onderdruk hebt wil de tackytape inderdaad een stuk beter, maar voordat je dat af en toe voor elkaar hebt...