We zijn onderweg richting het door de Race Committee verplicht gemaakte waypoint South Rock Light - een eenzaam lichtbaken op een soort van verlaten eiland, dat klinkt als een accurate beschrijving van sommige nummers van Elvis Presley en door de vloot aan de oostzijde gepasseerd moet worden teneinde mogelijk zwaar weer te omzeilen.
De groep is behoorlijk wijd verspreid over de zee, de Ericssons zijn totaal weggezakt op het Leaderboard en Team Delta Lloyd (helaas doet hun speed indicator het niet) schuift virtueel omhoog naar de vijfde plaats. Op dit moment geeft de Race Viewer aan dat ze inderdaad lekker meevaren. Maar waar komt de 'val' van de Ericssons vandaan?
Het gebied waar men nu door zeilt, is niet vaak bevaren. Zeker de grote oceaanraces mijden deze regio liever, en een van de redenen is het gebrek aan accurate zeekaarten. Vrijwel allemaal zijn ze verouderd en zeggen ze te weinig over atollen, rifjes en onderzeese gebergten die de dieptemeter in een fractie van seconden laten teruglopen van +1000 meter naar 3. Constante alertheid is dus vereist om niet vast te lopen! Verder wordt er nogal geklaagd over zeewier en andere troep in het water die de voortgang niet echt helpt.
Nog steeds is de vloot bezig om hoog aan de windse koersen te varen. Het ziet ernaar uit dat, hoewel Team Delta Lloyd zich redelijk staande weet te houden, zij toch niet de belofte uit de recente TV-commercial ("2009 is het jaar waarin we de concurrentie eindelijk achter ons laten") nu al waar kunnen maken. Complimenten aan Frits Koek natuurlijk die behoorlijk goed weet te profiteren van de windschiftingen op dit moment.