Met spijt constateer ik dat ik te laat was voor de editie-2008. Via Zeilersforum kan ik me alvast melden als potentiële deelnemer en vrij snel krijg ik het verzoek van Beauty om mee te gaan op zijn schip. Na het lezen van de reglementen besluit ik dat mijn schip zeker niet klaar is voor deze race, dus opstappen lijkt een logische keuze. Het race-doel, zoveel mogelijk mijlen varen in 24 uur, en de manier waarop dat bereikt mag worden intrigeren me. Daar moet toch wat voor te programmeren zijn? Ik waag de gok en start de bouw van mijn eigen 24-uurs routeplanner. Hierdoor krijg ik meteen de rol van navigator in mijn schoot geworpen. Leuk, daar hou ik wel van!
September 2008 tot augustus 2009 - voorbereidingen
Gestaag vordert het routeprogramma. Ik probeer me voor te stellen welke gereedschappen ik nodig zou hebben om een optimale route te varen, deze gereedschappen bouw ik een voor een bij. Soms overleg ik met Beauty over bepaalde aspecten en zo groeit de applicatie uit tot wat ik denk nodig te hebben.
De race komt dichterbij, en daarmee ook een stuk twijfel. Kan ik dit wel? Ben ik in staat om navigator te zijn op een wedstrijdschip, iets wat ik nog nooit heb gedaan? Zal mijn programma correct blijken te zijn? Vertrouw ik niet teveel op mijn software? Hoe lang gaat de batterij van mijn laptop mee? Ik reken de boel nog eens na, vind nog een fout, haal die er weer uit en constateer dat de applicatie me wel degelijk gaat helpen.
Donderdag 20 augustus - overvaren
De windvoorspellingen voor de race zijn ingevoerd en ik start een rekensessie op zoek naar de beste route. Koortsachtig overleg met Beauty over de last-minute afspraken en benodigdheden. We gaan mogelijk het wad op, maar dan moet de boot wel aan een fors aantal veiligheidseisen voldoen!
Beauty moet zijn boot nog varen vanuit Roelofarendsveen naar het Markermeer, ik zal opstappen bij de Schinkelbrug vlak onder Amsterdam. Ergens rond 20:30 zal hij daar arriveren; als ik mijn auto parkeer komt hij net de hoek om varen. De tassen aan boord, een dikke knuffel aan Liesbeth en dan komt het wachten op de Staande Mast Route door Amsterdam.
Vrijdag 21 augustus - de laatste loodjes
Om 1:00 's nachts gaat de Schinkelbrug eindelijk open. Een machtig gezicht: de A10/A4, de spoorlijn en de provinciale weg worden allemaal rechtop gezet om een paar mafkezen in plezierbootjes door te laten. Gestaag pruttelen we dan door de grachten, hier wachtend voor een brug, daar juist weer gasgevend om nog op tijd door de brug te zijn. Tijdens de nogal chaotische passage van de Noord-Zuidstoet gaan we heel eventjes een paar centimeter omhoog en plonzen weer terug. Fiets onder water?
Om 3:00 leggen we aan de Houtmankade aan. Borrel erbij en dan is het tijd om te slapen.
We worden ruw gewekt door een luide bonk op het dek. Stapt het derde bemanningslid Marlies nu al aan boord? Nee, alleen een tas is zichtbaar, geen Marlies. Die blijkt, gezien hebbend dat we nog niet zo erg wakker waren, op zoek naar croissants en koffie te zijn gegaan. Met deze briljante actie maakt ze zich meteen populair aan boord, hulde!
De trossen gaan los, we moeten natuurlijk nog naar een starthaven. Nog 10 uur te gaan, mijn werk begint nu. De laatste weerberichten worden binnengehaald en ingevoerd in de race-tool, ik buig me over eventuele routes en natuurlijk de definitieve keuze voor de starthaven. Nog een keer overleg met Beauty: Enkhuizen-Noord of Zuid? Toch nog een waddentocht? De wind blijft daar goed staan, maar is het niet teveel voor de onervaren bemanning?
Over bemanning gesproken, we krijgen er nog 3 aan boord. Die moeten we nog wel even oppikken in de starthaven, dus de knoop móet doorgehakt. Het wordt Enkhuizen-Noord. De bemanning wordt ingelicht en wij zetten koers naar het naviduct. In Enkhuizen halen we Bas, Marcel en Remco aan boord, we maken even kennis, de boot wordt klaargemaakt voor de race. Onderwijl zit ik nog steeds te rekenen... zoekend naar de beste opties tot er een route uitkomt die me bevalt. Nou ja, route... ik besluit de race op te delen in blokken en maximaal 4 rakken vooruit te kijken. Dat geeft me de vrijheid om aanpassingen te maken onderweg. Michel levert ondertussen de warme hap voor vertrek, ik hak de knopen door en beslis hoe we gaan starten. Mijn hart klopt wel in mijn keel, ook de rest van de crew heeft wat last van zenuwen. Forumlid FFzeiler komt nog even melden dat ie met zijn gloednieuwe FF ook mee gaat doen.
Vrijdag, 18:00 - pre-start
De trossen gaan los voor een verkenning van het starttraject. Het wordt een voordewindse start, we hebben nog wat tijd over dus oefenen we het zetten van de spi nog even. Met een lekker vaartje van dik 6 knopen gaan we ervandoor: er staat behoorlijk wat meer wind dan verwacht! Na een half uur meld ik even voorzichtig dat het wel lekker gaat maar dat we ook weer terug moeten... met dezelfde snelheid uiteraard. Spi eraf, motor erop en 10 minuten voor het startsignaal zijn we er weer. We duiken de kom van de Compagnieshaven in om daar de resterende tijd uit te zitten.
Vrijdag, 19:00 - de start!
Start! We zijn als een van de eersten over de lijn voor een stukje van 1,27 mijl naar onze volgende boei. Daar zal de Code-0 gezet worden. Maar he, we worden fors voorbij gelopen, wat is dat nou? Da's niet de afspraak! De spi moet er voor dit ene kwartiertje toch maar op. Dat blijkt te helpen, we lopen weer vooruit door het veld.
Na het ronden van de boei rollen we de Code-0 uit. Eigenlijk staat er teveel wind voor dit zeil, we tikken 9 knopen aan terwijl we het rak naar EZ5 in recordtijd binnenhengelen. Bij de boei keren we om, dit is een lekker startrak dus die willen we terug varen.
Zaterdag, 0:00 - lekker briesje
De wind blijft er goed in zitten en we stormen door richting de Afsluitdijk. Daar zien we boven het Wad een onweersbui hangen, gaat ie ons raken? Buienradar erbij gepakt, nee de bui blijft aan de andere kant van de dijk. Spannend is het wel. We keren weer om voor een rak van 16 mijl, we zitten nu diep in de nacht en de eerste ogen vallen dicht. Niet bij mij, ik moet nog een stuk of wat rakjes vooruit rekenen. Naarmate we zuidelijker komen, zien we dat de wind een beetje wegvalt. Had ik verwacht, we moeten aan de noordkant wezen.
Zaterdag, 6:00 - de domper
Als de schemering alweer inzet en de bemanning weer compleet wakker is, vraagt men naar de tussenstand. 11 Uur zeilen heeft 64 mijl opgeleverd. Commotie alom: dit kan niet waar zijn, het moet minstens 20 mijl meer zijn! Angstvisioenen van een gekielhaalde navigator dienen zich aan, ik start de laptop maar weer en controleer nogmaals alle berekeningen. Mijn conclusie: we hebben alle tijd op max gevaren en het aantal klopt. Het duurt even voor dit bericht door iedereen geaccepteerd wordt, ik snap goed dat men dit niet leuk vindt maar ik kan er niets aan veranderen. Om het goed te maken ga ik op zoek naar de mogelijkheden om de tweede helft meer mijlen uit de boot te persen. Als de wind zo blijft als voorspeld dan moet dat lukken! De rust keert weer, ik ben gaar en wil slapen. Michel is me net voor, ik moet nog maar even 2 rakjes (anderhalf uur) mijn ogen open houden. Jammer, voor mij is er in die tijd weinig te doen want het rekenwerk is gedaan.
Zaterdag, 10:30 - inlopen
Ik word gewekt door een beweging die ik niet ken: geslinger. Ik gooi de slaapzak, liefdevol door Marlies over mijn slapende lichaam gevleid, van me af en storm naar buiten. Eén blik is voldoende om te snappen dat we SPORT B alweer hebben aangelopen en nu aan het opkruisen zijn naar SPORT B. Goed zo, mannen! Dit had ik niet voorgeschreven maar ze hebben de juiste keuze gemaakt. Na een bak koffie (espresso is dan helaas al op) gaat de laptop weer open: ik moet vanaf nu ongeveer het gehele traject tot aan de finish berekenen. Het wordt lastiger, hier zit de wind dus we willen hier blijven, maar de mogelijke rakken nemen snel af. Puzzeldepuzzel, tada, nieuw plaatje. We liggen op koers. Ik constateer dat de boot eigenlijk precies doet wat mijn programmaatje voorspeld heeft en dat doet me erg goed.
Zaterdag, 15:00 - op weg naar WP19-WV2
Ineens valt de wind terug van 10 naar 5 knopen. Hmm, dat is eerder dan voorspeld en het gooit mijn plannen (145 mijl) in de war. Ik stel de route en het aantal mijlen bij: we gaan slechts 135 mijl halen. Het team neemt het gelaten op, het lijkt alsof ze denken dat we een verloren race varen. Dat kan ik me nog niet voorstellen, we varen constant hard en op de max van de boot, maar ik kan het pas na de finish bewijzen. We hadden de windzak al wel een beetje aan voelen komen en zijn daardoor ruim op tijd bij de boei die het finish-rak inluidt. Ons ommetje aldaar wordt opgeofferd ten faveure van een tijdige finish. In een veld van honderden zeilboten, echt een idioot gezicht, kruipen we richting Medemblik. Elk vlaagje wind wordt nu benut, langzaamaan worstelen we ons een weg naar voren in een poging om de strafmijlen te vermijden.
Zaterdag, 18:43 - finish!
TOET! doet de finishboot als we de lijn passeren. Yes, we hebben het gehaald! Medemblik klapt voor ons, gezinsleden van de bemanning staan te wuiven op de kant. Dit is echt een absurde ervaring, alsof je terugkomt van een wereldreis. Joehoe, we zijn slechts een etmaal weggeweest! Wel erg leuk hoor.
We zijn in de allereerste groep gefinisht en hebben daardoor een relaxt plekje. De havens van Medemblik worden totaal volgebouwd, het is een wonder dat het allemaal goed gaat. We sluiten de race af met een gezamenlijk hapje, Michel en ik leveren de lijst in en spieken alvast bij de voorlopige resultaten. Daar zien we een kleine verrassing: in de tocht blijken niet veel mensen boven de 130 mijl te zitten! Zouden we dan toch... voor onszelf zijn we er wel uit ondertussen, we hebben gedaan wat we konden en moeten gewoon afwachten wat de definitieve resultaten zijn.
Een borrel voor de schipper en zijn bemanning, dan stort iedereen in.
Zondag, 10:00 - napret
Michel komt terug van de prijsuitreiking met in zijn hand de uitslagen. Goed nieuws: we zijn 24e geworden! Dat is op een totaal van zo'n 500 boten toch echt netjes in de bovenkant van het klassement. Ben ik toch best wel trots op de boot, de schipper en zijn bij elkaar geraapte bemanning. Dit belooft wat voor volgend jaar.
Maandag, 22:30 - nabespreking
Via e-mail houden we als team onderling contact. Zo doen we de evaluatie op elektronische wijze, hoe modern. Samen met Michel maak ik alvast plannen voor volgend jaar, we willen kijken of we de zwakke punten van dit jaar kunnen vermijden.
De navigator is niet gekielhaald en dat is volkomen terecht ;)