Achtergrond

Begin februari treffen wij Bojan bij een lezing van de Yachtclub Seaport Ymuiden (YSY) die hij verzorgt. Bij de maaltijd vooraf vertelt hij zeer onderhoudend over zijn (wedstrijd)zeiltochten. Tijdens zijn presentatie valt bij mij ineens het kwartje dat de parasailor door hem wordt geïmporteerd. Bovendien zou er ooit een test gehouden worden door en voor het zeilersforum. Met vage herinneringen aan een draadje daarover, spreek ik hem in de pauze nog even aan. En de herinnering klopt. Ook dat het niet echt iets geworden is met de test toentertijd. We spreken af dat we de parasailortest een tweede kans geven en deze keer op ons schip, Markiezin. Wij willen graag ervaren hoe het zeilen met een dergelijk lichtweerzeil gaat. We hebben geen ervaringen met spinnakers, gennakers of parasailors. Voor ons is de belangrijkste vraag "zijn we in staat om met z'n tweeën een dergelijk zeil te voeren".

Bemensing en weerscondities

Nog vrij onverwacht, ligt er een afspraak voor tweede paasdag. Te kort dag om nog ZF'ers aan boord mee te krijgen. De bemensing bestaat uiteindelijk uit:

• Henk en Ger, vertegenwoordiging voor ZF en eigenaren Markiezin;
• Kors, vriend, zeer ervaren (wedstrijd)zeiler en voormalig zeilschoolhouder;
• Bojan, eigenaar Bomarine, de importeur van de parasailor;
• André en Herma, klanten van Bomarine die zo vriendelijk zijn om hun nieuwe parasailor in te zetten.

De weersomstandigheden zijn bij de test niet heel optimaal, maar ook niet slecht. De zon schijnt volop. Er is alleen bar weinig wind. Gemiddeld 8 - 10 knopen NO, soms inzakkend tot bijna nul. De zeewind die de dag ervoor en de dag erna zijn best doet, blijft precies op de testdag uit. De Markiezin zeilt normaal gesproken nauwelijks bij een wind tot een knoop of 6 á 8. We kunnen nu goed bepalen of een lichtweerzeil (ongeacht het type) überhaupt toegevoegde waarde heeft.

Start van de testdag

Zodra Bojan aan boord is gestapt, begint hij te knutselen om de parasailor zeilklaar te maken. Drinkt de rest van de bemensing rustig koffie, hij staat te popelen. De parasailor is een symmetrisch zeil (in dit geval 140 m2 zeildoek) met een opening waar een vleugel is ingenaaid. Dat stuk oogt kwetsbaar met de 25 lijntjes boven en onder de vleugel. In de praktijk blijkt dat je daar geen last van hebt.

Er worden 4 schoten aangeslagen en die constructie doet complex aan. Dit is echter vergelijkbaar met de schootvoering van een spinnaker/gennaker inclusief boom. Let bij gebruik wel op de plaats van de blokken in verband met schavielen langs een rolvoorzeil.

Het zeil wordt geleverd in een mooie slurf met een goede trompetvorm aan de onderkant. Maakt het hijsen en weer neerhalen makkelijker. Kleine kanttekening hierbij is dat je bij de vleugel even moet oppassen bij het hijsen. Het gaat goed, maar moet met beleid.

Na een korte instructie over de parasailor gooien we de trossen los en varen de haven uit. Zodra we in de kom tussen de pieren van IJmuiden zijn, wordt de parasailor gehesen. Eerst de slurf met zeil omhoog en daarna de slurf oprollen zodat de parasailor zich uitvouwt. Kors en Bojan voeren een discussie over het al of niet nodig zijn van het hijsen van het grootzeil. Dit kent zijn voors en tegens en het is aan eenieder zijn eigen mening daarover te vormen. Wij hebben het verschil met en zonder niet getest.

De grootzeildiscussie wordt gevolgd door een tamelijk onbegrijpelijke discussie over venturi, overdrachtventielwerking en nog vele, voor mij, onbekende termen. Grappig hierbij is dat ik Bojan hoor zeggen "ik ben geen natuurkundige", maar ik heb Henk, die wel natuurkundige is, niet horen deelnemen aan deze discussie. Hij zegt later "ik hield wijselijk mijn mond" (oftewel het ging niet over natuurkundige kwalificaties).

Parasailor ervaring

Eerste rak gaat een stuk noordwestelijk de zee op. In principe kan de parasailor tot ongeveer 70° aan de wind, maar onze ervaring nu is dat het wel stopt bij 90°. Dit kan met de windkracht te maken hebben. Ook bij plat voor het laken staat de parasailor matig in onze beleving. Te weinig wind vermoedelijk. We gebruiken geen boom in deze test. Vooral ook omdat de boom op de Markiezin van het zeer zware soort is en we dat met z'n tweeën niet hanteerbaar vinden.

Het nut van de opening met vleugel bewijst zich deels. De windkracht is te laag om de vleugel een lift te laten genereren. Bij hardere wind zou deze de boeg uit het water tillen. Dit in tegenstelling tot een spinnaker die een schip juist de golven induwt. Wel staat het zeil stabiel. Ook met deze lage windsnelheden. De vleugel fungeert als een soort zachte zeillat en geeft het zeil zijn stabiliteit. De telltales hebben bij deze wind geen effect.

We gaan overstag, varen plat voor het laken en voeren een gijp uit. Elk manoeuvre moet met beleid worden uitgevoerd. Dat heeft zeker ook te maken met de onervarenheid met dergelijke zeilen.

De Markiezin vaart bij 10 knopen wind, invallend op 125°, 4,5 knoop door het water (SOG is 3,2). Dit is zeker sneller dan met onze genua (70 m2 zeil) en grootzeil.

Conclusie

Wij gaan hier geen uitspraak doen of je een parasailor wel of niet moet gaan aanschaffen. Het is en blijft een zeer persoonlijke keuze. Iedereen moet voor zichzelf bepalen of de voordelen voldoende zijn om de hogere prijs ervoor over te hebben.

Het is een toegeeflijker zeil dan een gewone spinnaker. Het staat stabieler, rustiger. Voor een onervaren bemensing kan dit een groot voordeel zijn. Daar tegenover staat dat het ook best een complex zeil is. Het vergt oefening bij rustig weer, voor je bij wat minder rustig weer het zeil gebruikt op voordewindse koersen. Stap voor stap oefenen is aan te bevelen.

Ben je van plan om met je schip te charteren dan is het een goed zeil. Ook als je minder ervaren bent. En voor je (onervaren) gasten is het zeker een imposant zeil waar je de blits mee maakt.

Voor ons is de belangrijkste vraag of we een lichtweerzeil met z'n tweeën kunnen voeren, beantwoord. Dat kan! Of en welke we kiezen dat zal de toekomst leren. In elk geval hebben we een leuke en leerzame parasailortestdag gehad!

Voor meer informatie over de parasailor kun je terecht bij Bomarine.

Dank aan Bojan Michiels van Kessenich, voor het meewerken aan deze testdag. Dank aan André en Herma voor het beschikbaar stellen van hun hagelnieuwe parasailor. En last but not least dank aan Kors voor zijn inbreng van zeilkennis en -ervaring.

Op het forum is een draadje gestart voor als je wilt reageren op dit artikel.