Onderwerp: Plamuren, schuren en schilderen

Hoe breng je nu net zoveel plamuur op zodat het hele oppervlak met zo’n dun mogelijke laagje plamuur is bedekt? De professional gebruikt daar brede tot heel brede plamuurmessen voor waarmee in één keer een laag plamuur wordt glad gestreken. Dit vereist een zekere handigheid met name om er een mooie egale maar niet te dikke laag op te krijgen. Maar hoe meer je over de plamuur strijkt, hoe slechter het wordt.

Met mijn 0 ervaring (niet mee gerekend het huis, tuin en keuken gepruts) zie ik dat nu nog niet zitten. Toch is het in mijn visie en met mijn mogelijkheden essentieel om er niet te veel plamuur op te zetten. Het teveel aan plamuur moet er immers ook weer afgeschuurd worden en dat is met mijn PFD’s een “hell of a job”.


West System heeft een handig publicatie samengesteld over het proces van ”Fairing and Finishing”. Hierin worden de verschillende methodes goed omschreven.


Wat ik bij ander bouwers ook al eens gezien had en die ook in de West manual wordt beschreven is de “notched trowel” methode. Dit is een twee-traps methode waarbij het plamuur de eerste keer met behulp van een getande lijmkam op de romp wordt gestreken. Dat gaat en makkelijk en er wordt een egale laagdikte bereikt door de diepte van de tanden. Doordat dit een gegroefd resultaat geeft schuurt dat vervolgens ook nog eens gemakkelijk omdat maar de helft van het oppervlak wordt geraakt. Daarmee zou het “stroken van de romp” in grote lijnen gedaan zijn.

Een nadeel van deze methode is wel dat bij het aanbrengen van de tweede laag plamuur, waarbij dus de groeven worden opgevuld, de voorbehandeling niet optimaal kan zijn. Immers je kunt de bodem en zijwanden van de groeven niet behoorlijk voor bewerken. Dit houdt dus het risico in dat de helft van het schilderwerk geen optimale ondergrond heeft en uiteindelijk een probleem kan gaan opleveren met de hechting.


Toch spreekt de methode mij wel aan en ik bedenk om als een alternatief om de 10cm een ril plamuur op te spuiten. Door eerst de plamuur in een puntzakje te doen gaat dat erg makkelijk. Tussen de rillen blijft dan de schone peelply textuur over dat geen verdere behandeling behoeft.




Vervolgens heb ik deze richels met de lange PFD zodanig gestrookt dat deze op de hoogste punten nog net zichtbaar zijn. Het resultaat is dus dat er om de 10cm een geleiderail is ontstaan. In theorie is het daar tussen in uitvullen met plamuur en klaar.


Maar daar is het dan ook theorie voor. In de praktijk wordt de plamuur er tussen in met de spaan toch een beetje hol getrokken waardoor er uiteindelijk drie vulsessies nodig zijn om de boel strak gevuld te krijgen. Kwa hoeveelheid werk valt dat wel mee omdat je binnen de uithardingstijd van de plamuur zonder schuren meer plamuur kunt opbrengen, dus dat is meer een kwestie van goed plannen. De tweede en derde keer komt er ook nog maar weinig plamuur op.

Mijn doelstelling is dus om zo min mogelijk plamuur op te brengen maar ook om zo min mogelijk er af te moeten schuren. Het aanbrengen van plamuur en het terugschuren daarvan is een constant gevecht. Dat betekent dus vooral het bijplamuren van de lagere delen. Dat zijn dus de delen die niet of minder met de schuurplank worden geraakt. Ik merk deze gedeelten met een potlood kringeltje om ze vervolgens met een schuurpapiertje te bewerken en bij te plamuren. In totaal heb ik zo 3 tot 4 plamuur-schuur gangen nodig om met de schuurplank alles geraakt te hebben.

Hoge punten (= hard laminaat) zijn lastig en moeten eigenlijk vermeden worden. Hoe meer je daaraan schuurt hoe erger het wordt. Immers het relatief zachte plamuur rondom de harde plek schuurt makkelijker weg dan de harde plek zelf. Die hoge delen die niet vermeden kunnen worden ten koste van een te dikke plamuurlaag zullen in het schuurproces dus wat ontzien moeten worden.

Wanneer is het voldoende strokend en strak om te gaan schilderen?

Ik wil zeker geen DIY-Look hebben, maar een showroom finish hoeft nou ook weer niet. Met wat water maak ik het oppervlak glimmend om vervolgens er met strijklicht en tegen dat licht in er langs- en overheen te kijken om een idee van de kwaliteit krijgen. Die lichtval veroorzaakt een goed zichtbare schaduw in de lagere delen. Ook kan je zelfs de kleinste afwijkingen wel voelen door er met je vlakke hand licht overheen te aaien. Na uren, dagen en weken van plamuren en schuren verklaar ik het werk voor gedaan.

Mijn eerste werkstuk is niet perfect maar voor mij lijkt het goed genoeg

Dan belt mijn neefje op. “Of ik soms wat epoxy voor hem heb” vraagt hij en het volgend weekend komt hij het al ophalen. Hij heeft ook een vriendje bij zich en wat een toeval, het vriendje blijkt autospuiter te zijn. Trots laat ik hem het resultaat van mijn noeste arbeid zien. Hij staat perplex van het project en vindt het mooi maar zegt:

“ik voel nog wel wat hoor”

Dat weet ik, maar dat zal toch wel mee vallen, toch. Hij denkt van niet en probeert de goede woorden te vinden om mij zo vriendelijk mogelijk duidelijk te maken dat het niet goed genoeg is.

“Je zult je eraan gaan storen” zegt hij.

Nou dat zou ik toch liever vermijden. Het hoeft niet perfect te zijn als ik er maar tevreden mee ben. Dat is mijn uitgangspunt. En deze knul weet dat op waarde te schatten, met als conclusie dat het overnieuw moet.

Hij geeft mij een paar tips. Om te beginnen zit ik veels te veel te miemelen met de grofste korrel die ik heb. Dat is korrel 80.

Fout! Ik moet schuren met korrel 40

“Dat is wel heel grof maar dat geeft niet. Rammen met die plank” en hij doet het voor. “Je moet groot denken, niet te kinderachtig wezen”

In mijn hoofd moet de knop nog om. Heb ik net met bloed, zweet en tranen een mooi rompje in de plamuur staan en glad geschuurd met korrel 120 als ondergrond voor de HB coating. En dat moet ik nu met korrel 40 weer naar de knoppen helpen. Maar dan moet er toch ook eerst weer een laagje extra plamuur op want er zijn al een paar harde plekken (laminaat) te zien. Zodra je daar op gaat schuren wordt dat een nog grotere bult omdat je alleen maar het zachtere plamuur er omheen weg schuurt.

“En als je helemaal klaar bent en tevreden, trek je de hele romp nog één keer over met een dunne laag finishing plamuur waarmee je het grove oppervlak en groeven door de korrel 40 weer glad smeert”

Er volgt nog een dag van voelen en kijken en voelen en alweer kijken. Maar hij heeft gelijk. Het is niet goed genoeg. Ik ga bij de vakhandel een rol 3M korrel 40 schuur papier halen

Zo, dit was wel een goede les. Ik heb mij over de teleurstelling heen gezet en er nog een extra laag opgesmeerd die ik vervolgens met korrel 40 te lijf ga. Ondanks de grove korrel blijft het schuren een moeizaam proces maar kan nu wel heel goed zien wat wel en wat niet geraakt wordt.

Het is oppassen geblazen om er niet doorheen te schuren.

Nadat ik voor de tweede keer het werk als gedaan beschouw strijk ik de hele romp nog één keer over met een dunne laag finishing plamuur. Hiermee worden alle groeven en krassen van het grove schuurwerk opgevuld.

Voor de plamuur heb ik S-Fair600 van SP-Systems gebruikt. Ik ben er niet tevreden over. Ik krijg er uitslag op mijn onderarmen van. Zo’n allergische reactie kan ik al helemaal niet gebruiken en voor de volgende klus (tweede drijver) neem ik mij voor om LG plamuur van De IJssel toe te passen.

De HB coating van De IJssel koop ik in de kleuren grijs en wit. Er gaan 3 lagen op, de eerste grijs, de tweede licht grijs (gemengd) en de derde wit. Dit alles zonder schuren binnen de overschilder tijd van de HB coating. Schuren is immers zonde want dat gaat alleen maar ten koste van de laagdikte.


Vanaf de HB coating kan er wel met de schuurmachine geschuurd worden. De basisvorm is nu immers goed. Gezien de omvang van de klus een goede reden om te investeren in een Festool Rotex 150. Door de drie kleuren is goed te zien waar je bent in de diepte van het schuurwerk. Met korrel 320 houdt het wel op voor de volgende 2 lagen double coat van De IJssel, voorlopig nog in een witte kleur omdat ik nog onzeker ben over de uiteindelijke kleurstelling van de boot.


In rust staan de drijvers onder een hoek, hetgeen betekent dat er ook een asymmetrische waterlijn op moet.


Met behulp van een laser heb ik de waterlijn voor de AF en de bies er op gezet.


De verticale maten voor de afstand tussen constructie waterlijn, de AF waterlijn en de breedte van de bies staan op de muur uitgezet. Vanaf de constructiewaterlijn +8cm voor de AF en +8cm. voor de bies.


Stof is nu de grootste vijand. Daarom heb ik rondom plastic aangebracht en de vloer nat gemaakt. Ondanks dat komt er toch nog wat stof in het werk. Het schilderen op zich, met DD van De IJssel en opgezet met de roller, stelt niets voor. Na maanden van voorbereiding is dat in een paar uurtjes gepiept. Je moet van te voren wel goed nadenken over de schilder routing en wanneer er een nieuwe batch moet klaar staan. Bij deze verf is het de kunst om in één keer behoorlijk dik op te zetten, net tegen de zakkers aan, in enkele halen uit te strijken en er dan niet meer aan te komen. Voorbereiding is het halve werk, zeker als je het in je eentje doet.


Ik ben tevreden met het resultaat.


De geschilderde drijvers hangen nu tijdelijk gestald in afwachting van de verdere montage aan de middenromp. De schilders in het bedrijf staan versteld van het werk en vinden het prachtig

Terugrekenend met de aanschaf van de hoeveelheid plamuur en een schatting wat er weer vanaf geschuurd is denk ik dat er gemiddeld ca. 0,5mm laagdikte plamuur op de romp zit. Het oppervlak van de drijverromp is 33m2 dus dat zou dan bijna 14kg zijn.

Dat vind ik nog niet zo verkeerd.

De twee drijverrompen waren een mooie oefening. Op dit moment ben ik bezig met het plamuren van de middenromp. Van die drijvers heb ik veel geleerd en daarom durf ik het nu wel aan om voor de middenromp een andere applicatie techniek toe te passen.

Maar daarover een volgende keer meer.

Die autospuiter wilde niet even helpen? Wat een klus zeg!

tjeemig de peemig jonguh!
Wat een perfect werkje heb je daar afgeleverd. Vooral die één na laatste foto, zo mooi afgerond en glimmend krijg ik het in Autocad zelfs niet.
Kijk maar uit, anders heb je straks helemaal geen weerstand meer in het water

Ik snap alleen je opmerking over plamuur niet. Je kunt epoxy mengen met vuller maar die andere twee moet je toch ook mengen? Wat is het verschil?

wat een fantastisch resultaat!

Dat ziet er errug strak uit! Mooi!

Met dit topic lever je wel een mooi naslagwerk voor dit forum!

Wat een heerlijk verhaal Noballast! Erg fijn om te lezen.
En wàt een resultaat!

WOW.... ben weer onder de indruk

Prachtig om te zien!
De eerste boot die je bouwt is voor je vijand,
de tweede voor je vriend,
de derde voor jezelf.

Of je bouwt meteen een trimararan, is de middendrijver tenminste goed.

Wat ben ik jaloers op sommige mensen hun klusdoorzettingsvermogen, wauw

Wat een werk, maar je hebt er wel eer van. Super strak resultaat!
Ik blijf me iedere keer weer verbazen over hoe mooi het wordt!

Mooi werk en verslag! ik herken het commentaar van de pro, veel te voorzichtig als amateur. Meestal klus ik bij een boot bouwer in een loods. Als je dan ergens niet uitkomt heeft hij altijd een goede oplossing of tip. Ook even voordoen hoe je de krabber of ander stuk gereedschap goed hanteert is goudwaard.

Petje af voor het resultaat

Faran schreef :
Zeker, maar ook voor mijzelf. Ik heb het meen ik wel eens eerder geschreven, maar ik zie het als een mooie aanvulling op mijn engelstalige schrijfsels en in een wat ander format. Om het allemaal bij elkaar te houden, terug te vinden en niet in de diepe krochten van het internet te laten verdwijnen heb ik een index van mijn onderwerpen gemaakt. De link daarvan staat in mijn onderschrift.

Nu ik er nog eens over nadenk zou het wel eens kunnen dat ik daar nog andere voor mij interessante draadjes aan ga toevoegen.

Dank voor de lovende commentaren
Ik ben er anders ook wel tevreden over en kwa inspanning/tijd heb ik in deze voor mij tot dan toe vreemde activiteit een echt leerproces in doorgemaakt.
.
Gijper schreef :
Het kant en klare spul mengen is kinderspel, 2 pasta's 2:1 mengen op een mengplankje met de spaan.

Zelf maken vereist eerst mengen van hars en harder en daarna toevoegen van de juiste hoeveelheid vulstoffen. De uiteindelijke hoeveelheid vulstoffen dat nog prettig werkt is op basis van trial and error. Op een gegeven moment weet je natuurlijk ook dat wel, maar het blijft lastiger, het is meer werk en je hebt meer gereedschap nodig dat ook weer schoon moet. We hebben het niet over een paar kilootjes helaas.

De verwerkingstijd van het gemengde spul is maar zo'n 15-20 min. Ben je met meerdere mensen kun je de taken verdelen, alleen ben je voor alles de klos. Na een dagje plamuren ben ik kapot 's-avonds.

Maar nog belangrijker voor mij, het kant en klare spul is geoptimailseerd voor plamuren, strijkt lekker, blijft langer lekker smeuig, heeft een constante kwaliteit en laat minder pinholes en luchtbellen achter.

diep respect voor de klus en het fantastische resultaat.

zit me alleen af te vragen...er schijnt sinds kort een spuitbare gelcoat te bestaan...zou je daar niet meerdere vliegen in 1 klap mee kunnen slaan of is dat geen materiaal wat je zou willen toepassen? ( te zwaar of zo)

Puik werk! Echt om trots op te zijn.

Het moet zeer veel voldoening en energie geven om die drijvers zo strak te zien glimmen daar bovenin de hal. "Waar doe ik het ook al weer voor? Dáárvoor dus!"
Mooie beschrijving en top resultaat.

Prachtig, echt sprakeloos van al dat werk n vooral het doorzettingsvermogen. Ongekend!

Vraag: ik zie dat je Rotex gebruikt zonder tussenschijf. Er zijn van Festool tussenschijven van zacht schuimrubber oid. . Daarmee vang je naar mijn ervaring drukverschillen op de machine op en helpt bij het voorkomen van het schuren van deuken. Je houding, de wijze van grip op de machine en de druk die je uitoefend komt daardoor minder kritisch= minder vermoeiend. Heb je een reden om die tussenschijf niet te gebruiken?

Met zachte pads volg je juist de oneffenheden en blijft het tobben. Zachte pads zijn voor nabewerkingen: fijn slijpen of polijsten. Je drukt ook niet zozeer op je schuurmachine maar laat hem goed "lopen". Als je moet gaan drukken is het de hoogste tijd voor een nieuw schuurschijfje.
Vroeger gebruikten alle surfplankenbouwers (en plaatwerkers) na het lamineren een schuurmachine die we kennen als een grote haakse slijper met weinig toeren oftewel een grote polijstmachine met een 23 cm pad. Wat zachter voor rondingen en harder voor de vlakken. Kijk naar de lange schuurlat die hier gebruikt is voor uit te vlakken! Overigens: Gewoon roterend neemt verreweg het hardste af. Later was dat niet meer acceptabel want roterende schuurschijven zijn niet of nauwelijks af te zuigen. Een redelijk alternatief was de excentrisch roterende van Rupes en anderen met afzuiging door de zool. Maar wat tijd en moeite betreft nog steeds belabberd in vergelijking met een roterende schijf!

Overigens een enorme bewondering voor de bouwer

Respect, niet alleen betreft deze resultaten maar vooral voor je inzet! Prachtig. Geef je wel eens toe dat je trots bent op dit soort foto's?

koko schreef : Inderdaad, zoals Holtere al zegt. Ik heb nog nooit die behoefte voor de Rotex gevoeld. Juist niet, op kleiner vlak, zoals tussen de treden in de spiegel, gebruik ik de "hardheid" van de schuurzool juist ook om vlak te blijven.

Daarom heb ik tot nu toe ook nog steeds een harde rechte schuurplank gebruikt. Daarmee kan ik de strakheid, met name ook in de rondingen, goed "voelen" Er zijn ook flexibele planken. Ook daarvan heb ik er twee gekocht, 60 en 120 cm maar nog niet gebruikt voor het stroken. De middenromp heeft echter ook holle vormen, en dan moet je wel.

Mbt de Festool, wanneer is nu een goede indicatie om het schuurpapier te vervangen? Dat vind ik nog steeds lastig. Net nieuw schuurt zalig maar die pret gaat al heel snel over en dan ga ik door totdat het me begint te irriteren. Het schuurpapier op zich voelt dan nog niet "versleten" aan. Wat in dat stadium ook lastig is, eigenlijk altijd wel, is de zelfbeheersing om de schuurmachine niet een beetje te kantelen. Dat kan je werk verknallen maar schiet wel beter op, vooral in de hoekjes.

Tja, is moeilijk zo te zeggen maar als je met je hand even voelt aan de zool kun je wel een inschatting maken en evenzo voel je aan het apparaat of dat het papier nog vreet of alleen nog maar glijdt. Ik gebruikte bij het schuren van surfplanken al gauw een velletje of acht (van 3M) per m2 met een grote Rupes vlakschuurmachine. Is dat veel? Het resultaat is strakker en de tijdwinst is toch wel groot maar wat ook meespeelt is dat ik bij langdurig schuren last kreeg van polsen en ellebogen. Van de vibraties van slechte schuurmachines die ik eerder gebruikte heb ik toch een soort van "white finger" ding overgehouden
Mijn lessen zijn: Neem het beste schuurpapier, neem een topmachine die goed uitgebalanceerd is en zo min mogelijk trilt (trilling is ook groot verlies van efficiëntie van de schuurzool) en neem een machine met een zo groot mogelijke schuurcirkel, 5-8 mm minimaal.
Je neefje heeft wel gelijk! Eerst flink grof en dan pas gaan poetsen!
Overigens, is dat kant en klare spul niet veel gemakkelijker te schuren dan zelf gemengd? Zou een heel goede reden zijn om het te gebruiken!