Onderwerp: Westerly Droop

Een "rite de passage for Westerly Owners", de beroemde "Westerly droop".

Sinds juni ben ik eigenaar van een vijftig jaar oude Westerly Nomad, een 22ft zeiljachtje met kimkielen (zie profielfoto).

Daar mag het nodige aan opgeknapt worden! Inmiddels is er een monteur begonnen aan het inbouwen van een heuse elektrische binnenboordmotor. En van het weekend ben ik zelf aan de slag gegaan met het interieur van de kajuit.

Westerlies staan bekend om een verschijnsel dat "droop" heet - het tot stof vermolmde schuim van het isolerende vinylbehang gaat na zoveel jaar (decennia) afbrokkelen en eindigt in de boordmaaltijd danwel het slaperige coiffure van de 's-ochtends ontwaakte schipper of, veel erger, zijn gasten.

Nu was het mij wel duidelijk dat mijn "headlining" (binnenbekleding) niet meer origineel was, maar bepaald nieuw was het ook niet meer, en ik vond het best lelijk gedaan, niet alles was bedekt, de hoekjes begonnen al behoorlijk om te krullen en voldoende witte schilfers in de kajuit om je aan te ergeren. Dus dat mocht aangepakt!

Het is een gevecht dat onvermijdelijk eindigt in onversneden zen-boedhisme acceptatie en focus op het pad ipv doel, en in iets dat steeds meer op verslaving, of obsessief compulsief gedrag begint te lijken. De vreugde als je in 1 keer een whopping tien centimeter los kan trekken, is met geen pen te beschrijven, en valt in het niet bij de wanhoop die ten deel valt als na vijf minuten dat kleine vastzittende stukje lijm in dat rothoekje nog steeds niet helemaal verwijderd is. Hoe lang gaat dit nog duren?
Maar dan, stukje bij beetje toont het oude, verweerde maar o zo robuuste plastic onder het schuimvinyl zich aan de noeste werker. En dan laat de boot zich ook in opgeknapte staat zien, door de fantasie die door dichtgeknepen oogwimpers heen het resultaat bekijkt, van vrolijke kinderen in een schoon voelende kajuit vol snufjes, handige opbergplekjes en boordcomfort.

Het is een rite de passage, dat voel ik nu wel. Stukje bij beetje, centimeter voor centimeter leer je je schip kennen, elk borgbeslagje, elk oud verroest gordijnhaak-restantje, elk bobbeltje in het plastic, elk restant van elk onbekend, mysterieus avontuur dat mijn lieve Raccoon de afgelopen vijftig jaar heeft meegemaakt. Alleen daarom al verdient ze mijn liefde, uit respect voor alle liefde die de voorgaande eigenaren haar hebben gegeven, naast het plezier dat ze me al gebracht heeft, vast nog gaat brengen en hopelijk ook aan haar bezitters na mij nog zal geven. En dan pakt de headline je in je hart, en zet aan tot hyperfocus in wat zich nog het meest als een persoonlijke vete tussen een man en zijn isolatiemateriaal laat omschrijven.

Had niet gedacht dat deze zeiler, met als motto "beter huren dan schuren!", kennelijk zo kan genieten van het stapje voor stapje opknappen en mooier maken en verbeteren van zijn nieuwe liefdesobject, zijn zeegaand, droogvallend zeiljachtje, de Westerly Nomad Raccoon.

Als jullie volgend jaar een eigenaar en zijn grijs glimmende Nomad over de plassen zien glimmen van trots en, middels het verwijderen van binnen-bedekking en verwijderen van wel meer ballast in het leven, opgepoetst ego, wees dan gerust, ik ben het maar!

Leuk verhaal, mooi bootje en en erg herkenbare ervaringen (als eigenaar van een oude Beneteau Baroudeur MK2).

Het is inderdaad moeilijk uit te leggen, maar ik beleef inderdaad ook veel plezier aan het eindeloos opknappen en rommelen met een oud bootje..

Wat ga je uiteindelijk tegen de wand/ plafond aanbrengen? Of alleen schilderen?

Wat een bevlogenheid, wat een mooi project en vooral: Wat een schrijverstalent!
Als wannabe-westerly-adept zal ik dit draadje zeker volgen in de hoop nieuwe prozaische toevoegingen te mogen verwelkomen.

Goed bezig en idd.. dit hoort wellicht ook in het projecten hoekje maar zeker ook in de zf boekenkast. Echt leuk geschreven, en dat over dit onderwerp..

Herkenbaar

It Paradyske schreef :
Inderdaad, ik denk er gewoon niet aan en ontken het voorlopig nog.

(Westerly Konsort Duo 1987)

Was een aantal dagen flink buffelen, maar nu is de punt en de kajuit helemaal voorzien van nieuwe, en de achterkajuit het oude vinyl gebruikt, en daar nieuwe polyether achter geplakt.

Leuke post

Leuke post.
Afgelopen weekend sprak ik op een bijeenkomst van de NVM een aantal personen die hetzelfde proces hadden doorgemaakt. Het interieur uitgebouwd, leeg gehaald, schoongekrapt etc. Vervolgens shoppen voor wandbekleding maar toen bleek interieurbekleding overal uitverkocht a.g.v. schaarste die door corona was ontstaan. Men kon men maanden niet verder of moest aan de puzzel beginnen met hier en daar bij elkaar gescharrelde stukjes. Mocht je naar aanleiding van onderstaande post ook de kriebels krijgen en aan de slag willen zorg er dan voor dat je eerst vervangende materialen in huis hebt.

Eerste laag grondverf zit er bijna op. Ik ben er nu zo'n 20 uur mee bezig geweest.

Ik ga het voor volgend seizoen aankijken met nog een deklaag (met een lichtblauw kleurtje, lichtgeel bij blauwe kussens in vooronder). Als ik overdreven last van condens krijg (dat ik vorig seizoen in het vooronder helemaal niet had) kan ik het volgend jaar altijd nog lamineren ofzo.

Groots dat je investeert, zelfs met een elektromotor, in dit klassieke icoon van de Engelse jachtbouw uit de begintijd van de polyesterrevolutie. Ik hoop dat je snel naar het Wad trekt, waar dit bootje geweldig tot zijn recht komt.

Prachtig beschreven proces, meer!

Mooi verhaal. Herkenbaar!
Bij mij is het vinyl behang ook lelijk, verkrummeld en moet er af.
Ik heb een aardige partij vinylbehang (dat echte dikke) op de kop getikt, het spul wordt niet meer gemaakt. Ben ik ermee klaar dan zet ik het hier wel te koop voor de liefhebber.
Maar ik zie enorm tegen de klus op...