Anker en ankertechniek

Het anker is van oudsher één van de oudste uitrustingsstukken die op geen enkele boot mogen ontbreken. Een anker dient zowel het gemak als de veiligheid. Een schip dat geen voortstuwing meer heeft, moet, als het op een lagerwal dreigt te lopen of niet meer veilig een aanlegplaats aan de vaste wal kan bereiken, een middel te hebben om de boot op de positie van dat moment te houden. In ieder geval tot dat er hulp komt opdagen, of in het geval van een zeilboot, er wind genoeg is om zeilend een veiliger plek te bereiken. Dat middel is het anker.

Daarnaast is, onder de goede omstandigheden en op een daarvoor geschikte plek, overnachten achter het anker een prima alternatief voor aanleggen aan de vaste wal. Ook een korte onderbreking van een dagtocht op niet al te diep, enigszins beschut water behoort met een anker tot de mogelijkheden.

Ankers zijn er in vele soorten en maten. De meesten zijn, bij gebruik van een goede ankertechniek, betrouwbaar genoeg om achter te overnachten. Wie (op het het internet, bijvoorbeeld) gaat zoeken naar ankers en een antwoord op de vraag wat het beste anker is, komt vele verschillende meningen tegen. Ik het algemeen kan worden gesteld dat een goed ankertechniek en weten waar je mee bezig bent als je ankert belangrijker is dan het type anker dat wordt gebruikt.

Of een bepaald anker goed functioneert in combinatie met een bepaalde boot, hangt ook af van de verhouding tussen bootmaat/gewicht van de boot en het gewicht van het anker. Vrijwel alle fabrikanten van ankers hebben tabellen waarin men laat zien welk ankergewicht hoort bij een baaplde maat boot. Het komt daarbij wel voor dat men het gewicht van het anker aan de lage kant inschat.

Ondanks het voorgaande kunnen de eigenschappen van ankers verschillen. Het ene type doet het op een bepaalde specifieke ankergrond beter dan het andere. En omdat er ook vele typen ankergrond bestaan, variërend van veen, slappe modder, klei en zand tot rotsachtig, zal duidelijk zijn dat het moeilijk is om de vraag naar het beste anker te beantwoorden.

In grote lijnen valt er dit over te zeggen: - Van de ploegschaar-achtige typen voldoen het Delta-anker en het Kobra-anker over het algemeen prima. Het CQR-anker (het oorspronkelijke ploegschaar-type) komt de laatste jaren in vergelijking tot de eerder genoemde typen, slechter uit de anker-tests, zoals met enige regelmaat in de watersport-tijdschriften verschijnen. De Delta en Kobra anker hebben in tegenstelling tot de CQR geen bewegende delen. Over het algemeen worden deze ankers op een ankerrol op de boeg geplaatst, waarmee ze gereed voor direct gebruik. De Delta en Kobra ankers kunnen een variëteit aan ankergrond aan. Van slap tot stevig.

- een relatieve nieuwkomer op de markt is het Rocna-anker. Velen beschouwen dit als het beste anker dat op dit moment te koop is. Dat mag ook wel, want het is ook meteen één van de duurste ankers op de markt. Ook het Rocna anker kent geen bewegende delen. Ook dit anker wordt meestal gebruikt in combinatie met een ankerrol.

- De Danforth-achtige ankers zijn er ook in verschillende uitvoeringen. Bij Danforth ankers kunnen de vloeien (de delen die in de boden grijpen bij het ankeren) draaien ten opzichte van de schacht. Daardoor vormt dit anker met de vloeien ingeklapt een vrij plat geheel, waardoor het soms makkelijker op te bergen is in een ankerkuil of aan de reling. In het eerste plaats zijn er vanouds de stalen Danforth ankers. In de laatste decennia zijn er ook Danforth ankers van aluminium verschenen. Deze worden o.a. verkocht onder de merknaam Fortress. Deze aluminium Danforth zijn verhoudingsgewijs licht van gewicht terwijl ze toch een aanzienlijk houdkracht hebben. Over het algemeen zijn Danforth ankers prima geschikt voor niet al te grote boten zonder boegrol. Een nadeel van Danforth ankers is dat ze een groot oppervlak hebben in verhouding tot het gewicht, waardoor ze op stromend water soms een neiging hebben tot 'zweven' en daardoor moeilijker willen ingraven. Dat geldt in verhoogde mate voor de aluminium types. Danforth doe het vooral goed in relatief slappe ankergrond. Ze werken vaak slecht als de bodem met waterplanten bedekt is.