Onderwerp: roest stag terminal

3Noreen schreef :
Wat ik al schreef

Blijft zuur zuur of reageert het en is het zuur geen zuur meer?

Calidris schreef :
Wat een gel*l weer , als je het goed afspoelt met water , dan gaat dat ook door in het zogenaamde capillair ..... dat is niet exclusief voor zuur .

Dan is het zo minimaal , dat met een druppel water het al zo verdunt dat de werking meteen bijna weg is . Alles kruipt erin ook zout als je op zee vaart ......

Maar begrijp dat het winter is in NL en we moeten wat .............zuur is het wel , nog even volhouden mooie weer komt er vanzelf weer aan

Hier staat mooi uit 1 waar je met passieveren en beitsen rekening mee moet houden , verschillende stoffen benoemd .

Klikker de klik

holtere schreef :
Goed punt. Alleen ZF-leden kunnen eindeloos reageren en toch zuur blijven.

Jeroen-Pion schreef :

Voor de leek die graag l*lt

Zeezout geeft in water opgelost Na⁺Cl^- Voeg je nu in welke vorm zuur toe. (Dat is een overmaat aan H⁺.) Dan heb je dus H⁺Cl^- en laat dat nu net doorgaan voor zoutzuur. De rest mag je raden.

Eclips schreef :
Als je aan de gang gaat met oxaalzuur houdt je in de terminals oxalaten over. Of je daar nu zo blij mee moet zijn

eigenlijk is het nog bijzonder dat er zoveel boten nog heel in elkaar liggen en niet uit 1 gevallen zijn

Polyester stopt nog met uitharden , dan weer osmose , nu weer zuren op de metalen als ze al niet weg waren door galvanische corrosie , dan hebben we elke dag nog een bak UV wat alles aan boord probeert te verpulveren en ga zo maar door ....

Wat hebben we toch sterke bootjes die dat allemaal weerstaan voor ons

Voor de zuren onder ons.
Met een beetje oxaalzuur (waar overigens geen waarschuwing over RVS verstaging op staat) en daarna goed afspoelen (dat staat er wel op) ben ik met het met J.Pion eens dat het zuur zo is verdund, dat zie niet meer terug. Daarnaast al zou er wat blijven zitten, bij elke bui verzameld de stag zoveel water dat allemaal langs de stagen naar beneden loopt, dat spoelt tientallen keren per jaar.
Ik geloof nooit dat je met oxaalzuur om een optisch resultaat te behalen, je verstaging sloopt.
In mijn beleving zijn we wel heel ver achter de komma wederom aan het prietpraten.
Zo en nu aan de zure bommen, Ciao!

Zuren en dampen zoals chloor kunnen we gevaarlijk worden in combinatie met rvs , een voorbeeld klikker de klik

Maar hier is de temperatuur hoog >25 graden permanent , de luchtvochtigheid heel hoog en uiteraard de zeer hoge concentratie chloor in de lucht .

Dit werkt op het rvs 24/7 365 dagen per jaar . Dat is totaal een ander omstandigheid dan een drupje zuur op je terminal om het wat schoon te maken en afspoelen .

Iemand nog zuurtjes ik trakteer !!! uuuh uuuh eentje pp !!!

Frank Jan schreef :
Het dek staat er mooi scherp op.

OK. Even mijn strepen opspelden: ik ben machinebouw ontwerper in de hightech industrie. Zo'n 35 jaar inmiddels.

Dit niveau van roest is helemaal niet raar. Zeker niet als je vaak op zoutwater vaart, of zelfs ligt.

Zoals ILEX al zei: Roestvast staal heeft zuurstof nodig om een chroomoxide huidje te kunnen opbouwen. Als dat ontbreekt, roest het niet zo hard als gewoon staal. Dus niet met een of andere kit insealen.

Cosmetisch schoonvegen en klaar. Ik weet niet precies wat Jeroen er op knoeit om t weer zo netjes glimmend te krijgen, maar als daar zuren in zitten, is heel goed afspoelen wel nodig. OXaalzuur is geen "sterk zuur". Dus de PH blijft ook in geconcentreerde vorm redelijk binnen perken, maar toch.

Hierbij een uitgebreide bestendigheidslijst van RVS 304 en 316.

dutchwatertech.net/nl/kennisce...e-bestendigheid-rvs/

Salpeter zuur Joop , jij weet als geen ander wat dat doet met RVS , en waarom het ook in de machine bouw na bv het lassen van onderdelen wordt gebruikt .

Voor degene niet het niet weten "Een zeer bekend zuur dat deze oxidehuid opbouwt is salpeterzuur. Daarom wordt dit zuur ook gebruikt t.b.v. het passiveren van gebeitst roestvast staal. Ook heeft men vastgesteld dat nitraationen een remmende uitwerking hebben op corrosie van het metaaloppervlak in bepaalde chemische milieus."

Meestal gebruiken ze het in de rvs bouw tanks etc in een geconsenteerde vorm , ik heb het verdund in een pot waar een gel achtig is aan toegevoegd , dat werkt makkelijker als je het aanbrengt het blijft meer op de plek zeg maar en is voldoende krachtig om de oppervlakkige oxidatie want dat is het op te lossen en het rvs weer te passieveren voor langere tijd .

Jeroen-Pion schreef :
Ah. Dat. Dat is wel een sterk zuur. Dwz: er zit geen grens op de zuurgraad als het indroogt. Echt HEEL goed afspoelen, zoals inderdaad bij het beitsen (inderdaad met salpeterzuur) en passiveren (de facto een tijdje laten hangen zonder dat er iemand met zijn vette kladden aan komt) van RVS onderdelen ook moet gebeuren.

Zie dit verschijnsel nooit op mijn zeereling. Zie dit alleen op onderdelen die niet van de juiste kwaliteit zijn. Zoals bij 304 RVS.

Helaas is er veel RVS spul die een bruine uitslag gaat vertonen.

Bram pak maar eens 3 dezelfden buizen 316 ruwe buis .Gewoon een lengte kopen van een meter en 3 buisjes van zagen

1 laat je gewoon zoals ie is .
De andere ga je handmatig polijsten tot een spiegel
De ander ga je chemisch polijsten.

Hang ze nu eens alle 3 een jaar buiten , en vertel dan eens wat je ziet

Het grote verschil zit hem in hoe is het passieveren en bewerken van het RVS gedaan , goed of slecht of zelfs helemaal niet.

Alle onderdelen van mijn boot ruim >80% zijn door een rvs vakmannetje gedaan , alles gebeitst en met de hand gepolijst , dat is na jaren roest vrij, dat ligt niet aan het materiaal maar in hoe het materiaal is behandeld .

Standaard preekstoel en hekstoel buis is bv chemisch gepolijst dat zie je ook door de jaren heen verliest het veel glans en wordt het doffer , en vaak daarna roest.

Heb je een kostbare met de hand gepolijste preekstoel dan zie je dat die mits goed verzorgd veel makkelijker als een spiegel blijft en na genoeg roest vrij , maar dat is wel kostbaar er gaan veel man uren in zitten .

Ik heb mijn boot al 44 jaar. Zie geen bruine vlekken noch op mijn hek- en preekstoel.

Ook de aangewalste terminals blinken noch als vanouds.

Heb er nooit aan gepoetst. Ligplaats op zout water.

De want puttings bestaande uit oog terminals op het dek van Seasure. Niets te zien.

Ben wel gesteld op goede spullen.

Jeroen-Pion schreef :
Wacht ff. Beitsen en passiveren na het lassen ok.
Maar dat is echt niet nodig voor een 316 /A4 onderdeeltje waar niet aan gelast is… als je goede kwaliteit 316/A4 bouten en moeren gebruikt hoef je die echt niet te gaan beitsen en polijsten voordat je ze aan boord gebruikt…

En dat 316/A4 zomaar bruine roestvlekken krijgt op zout water (gebruikt boven de waterlijn) is niet “normaal”. Indien een goede legering, en niet aan gelast zou dat aan boord niet bruin moeten worden.
Als het 304/A2 is dan gebeurt dit wel. Ik denk dat de meeste spanners van die foto’s van jeroen gewoon 304 is. Op zich niks mis mee, maar verkleurt een beetje op zout water (zeker als het plastisch vervormd is, bij het aanwalsen. Dat beinvloed de oppervlakte wat).

Ik vraag me af of passiveren, eens correct en zorgvuldig uitgevoerd, dient herhaald te worden.
Normaal kan rvs het beschermende oxidelaagje behouden, tenzij er opnieuw een bewerking heeft plaatsgevonden.

Dat Brambo nog mooie terminals heeft kan wel eens met de kwaliteit van zijn tuiger te maken hebben, niet zozeer met het materiaal. Zijn tuiger is van bij het begin deftig aan de slag gegaan, zodat jaren later passiveren niet nodig is. En zo zou het moeten zijn.

Jaarlijks rondlopen met een potje passiveer zou niet mogen moeten.

Een behoorlijk duidelijke uitleg over beitsen en passiveren staat hier:
www.alurvs.nl/roestvast-staal/artikellijst/487/

Situatie schets.

Een wals terminal is als die naar boven gericht gemonteerd word aan de onderkant gesloten.



De 1x19 stag is niet geheel massief. tussen de tieren bevindenn zich loze ruimtes.



Met als gevolg dat die ruimtes binnen in de gewalste terminal zich vullen met water wat niet meer weg kan. Binnen de kortst keren zal alle zuurstof uit dat water opgebruikt zijn.

Mooie situatieschets 3Noreen!

Die situatie is er inderdaad, maar leidt volgens mij tot spleetcorrosie en/of putcorrosie. Beide zijn erg onwenselijk, maar dat leidt mijn inziens niet tot de bruine kleur waar iedereen het hier over heeft. Spleet en of putcorrosie zie je vaak pas als het te laat is… maar 316 (of nog beter duplex staal) heeft een goede weerstand tegen spleetcorrosie en putcorrosie in een zeewateromgeving (zolang het ook af en toe wordt voorzien van zuurstof om de beschermhuid te herstellen)

Verkleuring van een roestvast staal is meestal een gevolg van de beschermlaag (chroom) die aangetast is doordat de legering minder chroom heeft (304 / A2), of verandert is (door lassen bijvoorbeeld), of besmetting door koolstofstaal (bijvoorbeeld sleutel gebruikt op 316 die daarvoor veel op koolstofstaal is gebruikt).

Overigs is dat bruine kleurtje vaak geen probleem, beetje optisch. Ook 304 / A2 kan je prima aan boord gebruiken voor de meeste zaken. Het verkleurt alleen een beetje als het in contact met zeewater komt…

Ik ga mezelf verder geen “strepen” opspelden… dat leidt vaak alleen maar tot valse verwachtingen

Er is heel veel (ook) betrouwbare info te vinden over corrosie op het wereld wijde web…

Ilex schreef :
Mee eens.
Naast de bewerkingen door de tuiger is het materiaal ook van belang. Dus welke legering is gebruikt voor het maken van walseind en stagkabel.

Misschien zit er een echte tuiger op het forum… wij hebben natuurlijk alleen ervaring met onze eigen bootjes, maar een ervaren tuiger heeft natuurlijk heel veel verstagingen voorbij zien komen/ vervangen… zijn of haar ervaring en mening over wanneer wel en wanneer niet bruine roestplekken zou heel waardevol zijn denk ik…

Ik heb vier keer meegekeken terwijl een tuiger bezig was terminals te walsen. Het meeste heb ik geleerd door mee te kijken bij Hall Spars. Waar een duidelijk wat andere werkwijze er op na gehouden werd ten opzichte van de drie andere kleine tuigers/winkels.
Hall Spars gebruiken een pers waar de matrijzen werden aangedreven en er werd in één gang geperst. En er ging voordat de kabel in de terminal gestoken werd een overvloedige hoeveelheid loctite overheen. Bij de drie andere tuigers heb ik geen loctite zien toepassen. Eén van de andere tuigers rade aan om zodra de verstaging geplaatst was de terminal uiteinde zo veel mogelijk vol te laten lopen met motor olie.
Zowel de loctite als de motorolie was/is een duidelijke poging om de ruimtes in de terminal te vullen. Zodat daar geen stilstaand water zich kan ophopen.

Ook bij de van lloyds keurmerk voorziene Norseman terminals staat duidelijk de instructie dat je ze moet vullen met zuurvrije kit voor het in elkaar schroeven.

3Noreen schreef :
Dat is maar ten dele waar. Het water kan er wel degelijk uit, want het verdampt. Als zich in stagterminals een constante situatie zou voordoen zoals je die zo mooi schetste, gingen ze veel minder lang mee. Of er had op zijn minst een drainage-gaatje aan de onderkant gezeten.

Eclips schreef :
Een drainage-gaatje lost het probleem niet op. De ruimtes zijn zo smal dat het capillair werking optreed.
Het verdampen zal heel langsaam gaan. Immers het oppervlak waar verdamping plaats kan vinden is miniem. Dat zou wel eens maanden kunnen duren.
Ik denk zelf dat Hall Spars en Norseman met hun kennis en ervaring het bij het rechte eind hebben/hadden.

Maar gelukkig heb ik er zelf geen last van. Nu al een flink aantal jaren dyneema verstaging. Vanuit mijn theoretische kennis opgedaan tijdens mijn opleiding nooit veel vertrouwen in RVS verstaging gehad.

Dat inwateren staat in dezelfde verhouding als uv en mechanische beschadiging, enge omleidingen en verzwakking door knopen bij dyneema.
Het probleem is er