Onderwerp: Gegalvaniseerde staalkabel voor verstaging

Dat zijn scherpe tarieven! En als die lui de halve vloot bevoraden kunnen ze het zich natuurlijk niet permiteren troep te verkopen. Het lijkt me niet dat het wat uitmaakt dat het uit Korea komt. Hyundai is bijvoorbeeld ook Koreaans en die zijn toch aardig bezig als het gaat om zware industrie en scheepsbouw en zo.
Hyundai betekent trouwens Modern, of De Dag van Morgen zo heb ik me laten vertellen door m`n Koreaanse buren.

Voor die prijs zou ik het ook niet in de schappen laten liggen!
Wie zoekt zal vinden zeg maar

Lijkt me ook, maar die prijs is maar relatief als de mast naar beneden zou komen...

orchidius schreef :
Ik ben het net tegengekomen in een boekje met oude marinetermen (KM): Trenzen smarten en kleden. Misschien mosterd na de maaltijd, maar met zulke oude termen is een maand of tien meer of minder toch ook geen probleem?

Hoe is het trouwens met deze klus nu?

Proost schreef : Dat blijkt geen argument. Diverse verzekeringrn geven de vorkeur om RVS elke 10-15 jaar te vervangen. Grgalvaniseerd gaat rustig 30-40 jaar mee. Bij mij al ruim 20 jaar.

Verstuurd vanaf een te kleine terrorfoon op de Noordzee, typ fouten zijn dus standaard.

Fly-Tour schreef : Er varen toch ongeveer 1000 grotere zeilschepen mee onder klasse, elke dag bij elk weer: een hele Nederlandse chartervloot en alle varende monumenten.

Verstuurd vanaf een te kleine terrorfoon op de Noordzee, typ fouten zijn dus standaard.

WADnWIND schreef : Sorry: zal de ouderdom wel zijn. Deze had ik al gehad.
Excuus.

Verstuurd vanaf een te kleine terrorfoon op de Noordzee, typ fouten zijn dus standaard.

WADnWIND schreef :
Het lijkt mij dat je voor verstaging het geheel moet bekijken, dus mast, bevestigingspunten en de verstaging zelf. Bij RVS en gegalvaniseerd lijken mij de puttingen de zwakke plek die bepalen of RVS of gegalvaniseerd het best is.

En ja, de combinatie gegalvaniseerde verstaging en aluminium mast zou ik eerst eens goed over na moeten denken. Met een houten mast lijkt mij de keus veel makkelijker. En heeft bijna de hele vloot die jij (WNW) noemt niet een houten of stalen mast?

Als je de galvanische werking vermijd zijn beide combinaties mogelijk. Begrijp me goed, ik zou zelf ook RVS willen bij vervanging. Het is echter de mindsetting van de moderne jacht eigenaren dat ze gegalvaniseerd niet kennen.

Verstuurd vanaf een te kleine terrorfoon op de Noordzee, typ fouten zijn dus standaard.

WADnWIND schreef :
Probleem met RVS is was je noemt: Interkristalijne Corrosie. Zeker op plaatsen waar t warm geweest is. Dus naast lasnaden etc. Maar het kan ook ontstaan door spanning. Dan noemt men het spanningscorrosie. Dit lijkt heel erg op vermoeiing, maar de oorzaak is anders.

Wat gebeurt er? RVS is roestvast omdat er Chroom in de staalkristalstruktuur is opgelost. Homogeen. Dan kan die chroom die aan de oppervlakte zit oxideren en een afgesloten ChroomOxide huid vormen. Wat gebeurt er nu bij hogere temperaturen, en ook (relatief) hoge spanningen: de chroom wordt uit de kristallen verdreven en nestelt zich in bolletjes op de kristal grenzen. Niet meer homogeen dus. De chroom zit op de randen en de staalkristallen bevatten geen chroom meer. Dit gaat dus roesten. Daardoor ontstaat er een barstje, en dan gaat t dmv spleetcorrosie verder.

Dit is niet te zien. Tenzij met allerlei speciale middeltjes.

En ineens is het dus kapot. En dan zul je een verroest breukvlak zien, en een klein stukje geweldsbreuk.

Gegalvaniseerd staal heeft hier geen last van. De corrosie bestendigheid komt ergens anders vandaan: de zink laag aan t oppervlak. Ook die kan beschadigd raken. Nu heeft zink de prettige eigenschap dat zinkoxide veel groter is dan de originele zink. En klein krasje zal dus weer dichtgroeien.

De chloor allergie (zout) van RVS heb ik t dan nog niet eens over gehad.

Blijft naruurlijk staan, dat hoge temperaturen niet voorkomen bij stagen en overbemeten verstaging niet voor spanningscorrosie zorgt. Wat dan hier het probleem van is bij gebruik van rvs, gaat me boven de pet en heb toch wel wat ervaring in materaalonderzoek.
Om eigenschappen te noemen die niet ontstaan onder de gebruiksomstandigheden, zet je veel mensen op het verkeerde been over het gebruik van materialen

Proost schreef : Ik denk dat Joop juist de spijker op zijn kop slaat! Per jaar vallen er relatief veel masten af door spontane breuk ( statestiek KNRM).
@Joop bedankt voor het opfrissen van m'n kennis.

Het feit dat niet iedereen begrijpt hoe het zit, wil niet zeggen dat het probleem niet bestaat.

Verstuurd vanaf een te kleine terrorfoon op de Noordzee, typ fouten zijn dus standaard.

De spijker komt hard aan maar is niet juist. De KNRM is geen expert op dit gebied van schade en kan niet bepalen anders dan het is een spontane breuk geweest, anders zou het niet kapot zijn. Mogelijk dat het ook nog gebruikt wordt voor de verzekeraar om schade aan te tonen Dat kan natuurlijk niet als het om vaststelling van oorzaak gaat. Schadeonderzoek door een metallografisch lab wat daarmee bekend is moet uitwijzen wat de oorzaak is en niet een reddingsmaatschappij. Kan niet anders concluderen dat klok en klepel nog steeds te horen zijn maar niet bij elkaar passen. De metallografie moet wel toegepast worden op dát deel wat van toepassing is.
Soms is het aanschaffen van metaalkundige boeken iets waar je wel uit kunt citeren maar dat wil niet zeggen dat het duidelijk is wat ermee bedoelt wordt, wat dan niet door de lezer als zodanig herkend wordt en waarbij verkeerde gedachtegangen ontstaan.
Wat anderen er van denken, prima, ik kan zeggen aan vermoeiings-onderzoeken te hebben bijgedragen. Wat schade door oververhitting of spanning in overbemeten stagen betreft in het kader van gebroken stagen, dat gaat boven mijn pet. Dit komt niet voor. Stagen worden niet oververhit en wanneer ze overbemeten zijn, ook niet onderhevig aan spanningscorrosie. Dus schadeoorzaak ligt elders. Wanner dan verhalen worden gehouden die het betere van het beste aan moeten wijzen, moet je voorzichtig te werk gaan in je beweringen.

Waar het om gaat is dat de gebruiker niet kan beoordelen welke oorzaak ten grondslag ligt van een (RVS) breuk. Een wat meer geoefende blijk kan we bepalen welkdeel van de breuk corrosie is og geweldsbreuk, mits goed zichtbaar. Wellicht niet voor iedreen en niet zonder hulpmiddelen. Bij gegalvaniseerd zijn die verschillen wellicht beter zichtbaar.
Bij bliksem inslag moet eigenlijk altijd verstaging vervangen worden, wegens mogelijke hitte ontwikkeling in één of meerdere stagen.



Verstuurd vanaf een te kleine terrorfoon op de Noordzee, typ fouten zijn dus standaard.

Moet dan wel een vrij grote kracht zijn om spanningscorrosie te veroorzaken. Bij het aanwalzen van terminals komt immers ook een enorme* kracht vrij, en toch is daar weinig mis mee dunkt me.

*groot genoeg om een stuiver mee te pletten heb ik geprobeerd. kwam eruit alsof de trein eroverheen was gereden.

Alfa Ursae Minoris schreef :
Bij alle RVS breuken die ik gezien heb in de laatste 25 jaar, was het altijd net boven of zelfs in de terminal....

WADnWIND schreef :
The defence rests, your honour.

En die defecten treden niet op bij aangewalste terminals op verzonken staalkabel? En zou er dan in het algemeen niet eens gekeken moeten worden of er niet een slimmere manier is om stagen te verbinden? Oogsplits wellicht?

Alfa Ursae Minoris schreef :
Ik heb inderdaad nog nooit een gegalvaniseerde staaldraad gezien die brak op de persplem, wel er iets boven omdat het dan minder bewegelijk is.
In mijn beleving breekt gegalvaniseerd vaak door slijtage of corrosie met een "flossige" breuk. RVS doet dat zelden en vaak is het breuk gebied erg kort op elkaar van alle draadjes.

Hebben rvs en en gegalvaniseerd staaldraad dezelfde mechanische eigenschappen?. Lijkt me van niet. De perskracht zou afgesteld moeten worden op de soort draad en het materiaal van dat draad. Waarschijnlijk weet men niet eens dat er door verkeerde perskracht schade kan ontstaan op de lange duur. Dat bij deze materialen verschil in breuk ontstaat is normaal.
Lang geleden is er een stagentest geweest waaruit bleek dat 25 jaar oude rvs stagen niets van hun sterkte hadden verloren. Ondanks beweringen dat ze "op" waren en vervangen moesten worden. Uiteraard waren die tests destructief, zodat de stagen als zodanig niet meer bruikbaar waren.

Alleen visueel is de eerste stap van onderzoek. Daarna komt er nog heel wat om de hoek kijken om tot een gegronde eindconclusie te komen.

Geloof verder wat je wilt.