Tweeduizendtwintig denk je nu? Maar het is echt waar: zover moet je vooruit denken als je wilt deelnemen aan een van de zwaarste sportuitdagingen ter wereld. Dat vergt jaren van voorbereiding en planning. De Vendée Globe is een zeilrace waarbij je alleen op een raceboot van 60 voet zonder te stoppen de wereld rond gaat. Dit is een race die om de vier jaar plaatsvindt en die al sinds 1989 gehouden wordt. Het wordt ook wel de Mount Everest van het zeilen genoemd en het is de langst durende onafgebroken sportuitdaging die de wereld kent. Je bent alleen met je boot, de zee en jezelf voor 3 tot zelfs 5 maanden. Het huidige record staat op 74 dagen en is sinds januari van dit jaar in handen van Armel le Cleac’. Gemiddeld doen er zo’n 25 deelnemers mee, waarvan slechts de helft de finish weten te halen. Sommige deelnemers zijn wel 125 dagen onderweg. Het is een slijtageslag van jewelste Alles moet tiptop in orde zijn bij vertrek, je moet kunnen improviseren en je moet een boot hebben waaraan zo min mogelijk stuk kan gaan. Daarnaast zijn de boten van de Open60-klasse zo extreem dat alles op het randje gebouwd is en dus net heel blijft, de scheidslijn is maar heel dun. Hulp van buitenaf is uit den boze, je moet alles zelf doen. Zo mag je bijvoorbeeld geen meteoroloog inhuren om de snelste route voor je uit te rekenen op basis van de meest gecompliceerde weermodellen. Je mag geen advies van enige vorm krijgen gedurende de tocht en je mag geen voet aan wal zetten. De race start in het Franse Les Sables d’Olonne en finisht daar ook. De 27.000 zeemijl tussen de start en finish brengen de zeilers via de Golf van Biskaje richting de Kaapverdische Eilanden, door de Zuid-Atlantische Oceaan, om Kaap de Goede Hoop, door de Zuidelijke Oceaan zuid van Australie en Nieuwzeeland, door naar Kaap Hoorn en dan via de Zuid-Atlantische Oceaan en de Azoren weer terug de Golf van Biskaje in.
Waarom wil je jezelf daaraan blootstellen? Ik zal de laatste zijn om toe te geven dat er geen schroefje los moet zitten bij je om je toe te leggen op deelname aan een dergelijk grote uitdaging. Maar ik houd van uitdagingen! Telkens wil ik mijn eigen grenzen verleggen, de grenzen van de techniek opzoeken en de lat net iets hoger leggen dan wat ik denk te kunnen bereiken. Soms kom je jezelf daarbij tegen, maar in mijn ervaring word je daar sterker van en wordt je inschattingsvermogen verbeterd. Mijn doel is om deel te nemen aan deze fameuze race en de finishlijn te halen. Secundair doel is om mijn scheepsbouwhart vrij te laten kloppen en met een boot aan de start te verschijnen die ik zelf uitgedacht heb.
De huidige boten zijn allemaal van koolstof en kosten ruim 3 miljoen euro om te bouwen. In het bouwproces wordt eerst een mal gemaakt van het dek, de romp en de opbouw. Uit die mal worden dan de diverse bootonderdelen gemaakt. Na de bouw van deze ene boot zijn de mallen waardeloos en worden bij de vuilnis gezet. Op die manier worden vele tonnen aan vuilnis gecreëerd. De boten zijn dus heel kostbaar en niet te best voor het milieu. De boot die ik voorzie voor dit project is een composiet boot, een combinatie van hout, schuim, Kevlar en koolstof. Door hout in de bouw te betrekken is het mogelijk om de mal onderdeel te maken van de rompconstructie. Op die manier wordt het materiaal voor de mal gereduceerd tot het absolute minimum en wat overblijft is allemaal herbruikbaar. De afvalproductie van de bouw kan op die manier gereduceerd worden tot vrijwel niets. In aanvulling daarop zijn we bezig met het onderzoeken van mogelijkheden om van bioharsen gebruik te maken in plaats van epoxy. Het doel is een boot te bouwen die een zo klein mogelijke impact heeft op het milieu, maar die daarbij toch zeer competitief kan zijn en aanzienlijk minder kost dan de huidige bouwmethoden. De vraag die ik daarbij wel eens gesteld krijg: “Maar de hele race is toch voor het plezier, dat is toch per definitie verspilling?”. Op zich is dat natuurlijk wel waar, maar het zijn juist dit soort races die de technologische grenzen opzoeken en die de grote praktijktesten zijn voor bedrijven die nieuwe producten ontwikkelen. In dit geval producten die milieuverbeteringen mogelijk maken in onze samenleving. Met de kennis die opgedaan wordt door dit soort projecten kunnen weer verdere ontwikkelingen gemaakt worden. Wie weet is het mogelijk om beroepsvaartuigen zo licht te gaan bouwen, dat ze veel effecienter met brandstof om kunnen gaan. Reddingsboten of andere snelle vaartuigen komen misschien wel met minder dan half het motorvermogen toe als deze ontwikkelingen doorzetten. Het uiteindelijke doel is dus veel groter dan alleen maar een race rond de wereld.
Ik ben nu al meer dan een jaar met de voorbereidingen bezig en er is zich langzaam een zeer goed team om mij heen aan het ontwikkelen. Achter de schermen wordt er hard gewerkt aan het maken van het ontwerp van de boot, het benaderen van sponsoren en besprekingen met bedrijven die hun producten graag gebruikt willen zien in deze ultramarathon. Er zijn op dit moment 4 man/vrouw bijna voltijds mee bezig.
Helaas is een dergelijk project nog extreem kostbaar en is het voor de meesten onder ons niet mogelijk om dit te volbrengen zonder veel hulp van buitenaf. Ook voor mij is die hulp nodig. We zijn dus ook fanatiek op zoek naar sponsoren, grote, kleintjes, materiaalsponsoren, mensen die hun tijd willen geven door te helpen met van alles en nog wat. De begroting is 2.6 miljoen Euro om het project succesvol ten einde te brengen, inclusief alle manuren voor het bouwen van de boot en het organiseren van alles wat er omheen zit. Dit komt neer op bijna 100 euro per mijl. Tot op heden zijn er al heel wat mensen geweest die mijlen hebben bijgedragen in de vorm van werk, materiaal of door geld over te maken. Ook grote bedrijven hebben zeer enthousiast gereageerd op de plannen en het concept achter deze campagne en enkele hebben al hun volledige medewerking toegezegd. Op het moment van dit schrijven is al 20% van het beoogde budget behaald. Maar nog veel hulp is nodig. Bij deze dus ook een oproep voor bijdragen, ze kunnen van financiële aard zijn, ze kunnen in de vorm van benodigd materiaal zijn, of voor werk wat er gedaan moet worden om het tot de finish te kunnen halen. Iedere vorm van hulp wordt zeer gewaardeerd en substantiële hulp zal ook beloond worden!
De voorbereiding beperkt zich op dit moment zeker niet tot alleen maar het zoeken en vragen om hulp of het uitdenken van een boot, maar is ook al praktisch. Deze zomer was de Bagheera voor 5 maanden op reis. Daarbij werd een 6 weken durend project opgepakt wat voor een aanzienlijke media aandacht zorgde en mijn naam flink op de kaart gezet heeft. Tijdens die reis heb ik ook een paar duizend mijl alleenzeilen op de Beringzee en in de Golf van Alaska gedaan om me meer te oefenen op slaap- en eetritmes.
Ik heb me bezig kunnen houden met geavanceerde satelietcommunicatie en me daar goed in kunnen verdiepen. Ik volg een meteocursus gebaseerd op de kennis en kunde van ’s werelds beste routeerders voor rond de wereld races, ik ben met het ziekenhuis bezig om mijn slaap ritmes te heranalyseren voor het optimaliseren van slaappatronen, met de amublancepost van Sitka ben ik als vrijwilliger aan het werk en ben ik inmiddels een gecertificeerd medisch technicus. Ik ben samen met een voedingsdeskundige aan het werk met het samenstellen van diverse voedingsopties die ik over de komende jaren in de praktijk wil uitproberen en last but not least, met een trainer aan het werk om mijn lichaam zo gezond en sterk mogelijk te maken zonder schade aan te richten door te veel en te snel te willen. Het is een marathon, geen sprint!
