Onlangs werd ik gewezen op een recent boek over een reis naar Spanje met een Compromis 888. Omdat ik ook zo’n type boot heb (hoewel een latere versie) was het natuurlijk een must voor mij om dit boek te lezen.
Het boek is het reisverslag van Jetty de Koster die na het beëindigen van haar relatie tijdens de Covid periode 2020 – 2023 besluit om met de boot waarvan ze dan eigenaar is geworden vanuit Nederland naar woon- en werkplaats in Zuid-Spanje te zeilen. Deels met opstappers, maar grotendeels solo. Ze is niet onbekend op het water en met zeilen, maar moet in korte tijd heel veel kennis en ervaring opdoen om dit mogelijk te maken. Dit beschrijft ze in een vorm die het midden houdt tussen een uitgebreid logboek en een dagboek. Dat leest zeker voor zeilers heel natuurlijk, maar verwacht geen literaire proza. Het leest vlot weg, met heel veel informatie over weer, zeilvoering, motorgegevens en andere zaken die vooral zeilers zullen aanspreken.
Het boek is mooi vormgegeven met op meerdere plaatsen in het boek kleurenfotopagina’s. Helaas heeft ze ervoor gekozen om op veel van die pagina’s zóveel foto’s te plaatsen dat het wel erg klein wordt allemaal en de essentie en details verloren gaan. En waarom staan de fotopagina’s vóór de hoofdstukken waar ze betrekking op hebben? Ook tekstueel ondervond ik wel wat zaken die met een wat strakkere eindredactie misschien beter hadden gekund. Zo worden alle personen die ze onderweg ontmoet en/of die haar helpen met de voornaam aangesproken. Op zich prima, maar het zijn zoveel namen dat ik de draad regelmatig kwijt was wie nu wie was. Ook worden regelmatig Engelse termen gebruikt op plaatsen waar dat eigenlijk helemaal niet nodig is. Waarom spreken van “hand grips” in plaats van “handgrepen”? Storend wordt het nergens maar de tweede druk kan op deze zaken wat verbeterd worden.
Het verhaal zelf is een beschrijving van een prachtige tocht en van een dame die met veel volhardendheid deze droom weet waar te maken. Ervaren zeilers zullen talloze kenmerkende beginnersfouten herkennen, maar juist dat maakt het een authentiek verhaal met voldoende zelfreflectie en zonder opgeblazen drama. Het onderscheidt zich van andere zeilboeken doordat haar tocht nogal onder tijdsdruk voltooit moet worden (vijf weken vakantie van haar werk in Spanje) en het daardoor ook wel kenmerken heeft van een delivery: tussenstops van vaak maar één dag, heel veel motorzeilen (de motoruren worden zelfs dagelijks vermeld) en daarom grote aandacht voor het zeilen, de navigatie, de boot en het weer en nauwelijks van de havens en plaatsen die ze aandoet. Dat is bij veel andere reisverhalen vaak juist andersom. Dit aspect maakt dit boek voor mij interessant en kan zelfs voor anderen die deze tocht ook willen ondernemen best een goede informatiebron vormen.
Al met al een echt zeilboek dat ik met plezier heb uitgelezen. En haar Compromis 888? Daar is ze vol lof over. Vanzelfsprekend zou ik willen zeggen, maar ik ben bevooroordeeld…
