Onderwerp: Overwinteren op zeilboot in griekenland of turkije

Hallo Old Bawley, als je in Poros aan de kade ligt ga je dan aan de westkant ankeren? (Of langszij aan de steiger?) Of lig je in het kanaal? Ik heb in het kanaal nog nooit hoge golven meegemaakt, aan de westkant wel (maar daar lig ik liever niet). Wel druk in het kanaal, brommertjes op de weg en veerboten op het water.
Leuk zo'n kok aan boord, veel eetplezier!

Ik ga bij voorkeur aan de zuidkade. ( kanaal ) De westkade met drijvende steiger is tijdens de winter gevaarlijk wegens onweersstormen. Komt de wind bij zo´n onweer uit west krijg je aan de westkade golven die niet meer leuk zijn. Zes kilometer fetch.
De zuidkade is beter beschut, gezelliger, warmer en het stinkt er niet zo naar riool. Zelfs de ferry´s moeten er langzaam varen, trekken geen metershoge golven.
Toch zal ik maandagavond aan de westkade – drijvende steiger gaan liggen, er is immers zuid zeven voorspeld en dan is de zuidkade weer niet erg comfortabel.
Ook tijdens een zuidstorm krijg je bij onweer omlopende winden, dan zit west er onvermijdelijk in en kom je in moeilijkheden. Twee keer ben ik daar bijna de boot verloren. De drijvende betonnen steiger gaat bij die grote golven bewegen als een slang, de steiger bokt een halve meter op en neer, onze boot ook maar helaas niet in hetzelfde ritme. Eerst worden je fenders afgescheurd, daarna haakt het dek onder de hardhouten wrijfhout van de steiger.
Ik heb deze keer twee 80 centimeter diameter bol fenders geleend, hoop dat die m´n bootje zullen beschermen in geval van onweersstorm.
Verleden jaar lag ik aan de zuidkade, drie ankers en een touw van de boeg naar een mooring van een buurman langtijd ligger. Komt zuidstorm. De golven worden er door de korte fetch ( Google en ik kennen het Nederlandse woord niet ) slechts ¾ meter. Wij hebben 65 cm vrijboord.
De golven breken tegen de kade en spatten dan over de kuip. We hebben een compleet gesloten kuiptent, die werd van tijd tot tijd echt ondergedompeld in zeewater. Achter onze boot hebben we houten davids, die steken iets meer als een meter achter de boot uit, de giek en gaffel van het lugzeil komen 2 meter achter de boot uit en deinen zo ongeveer een meter op en neer door de golven.
Tijdens zo´n storm kan m´n vrouw niet van boord, ik waag wel eens de sprong van de davids naar de kade en terug. Comfortabel is het niet maar met mijn drie ankers ( twee uitgebracht met de bijboot ) ligt de boot zeker als een huis.
Ik lag aan een stuk kade met aan bakboord ongeveer 15 meter ruimte tot de volgende boot, een van die reusachtige windvang catamarans. Nagelnieuw. Die catamaran had een speelgoed ankertje, dat ging krabben, beide rompen met de hek tegen die kade. Binnen de vijf minuten een gat in de achterkant van die spiegels. Ook die boot hotst ¾ meter op en neer. De eigenaar is er niet, zit thuis ergens in kweeniewaar, de man die op de cat moet passen word gebeld en komt met hulp, ze proberen fenders tussen de spiegels en de kade te houden. Onbegonnen en gevaarlijk werk. Je bent zo een been of een arm kwijt.
Er word een watertaxi chauffeur gehaald die niet bang is. Die kan wel met de cat omgaan, ze willen hem langszij de kade leggen. Komen mij vertellen ( luid schreeuwend tegen de stormwind in ) dat ik maar even moet verkassen. Ik weiger, heb drie ankers en een mooring waar ik niet meer bij kan, ik krijg gegarandeerd een ankerlijn in m´n schroef.
Ik moet bovendien alleen het hoofdanker bovenwinchen met onze handankerlier, ik kan zoiets niet van mijn vrouw verlangen. Dat dek hopt zo op en neer dat je van tijd tot tijd gewichtsloos in de lucht hangt, dan dubbel hard op je knieën terechtkomt. Dit is nu echt een situatie waar een elektrische lier bedienbaar vanaf de helmstok goud waard zou zijn.
Gewoon niet te doen, zodra het anker uit de bodem komt en je nog 10 meter ketting hebt te winchen gaat de boot als een speer achteruit in die windkracht 9 en vis je geheid iemand anders zo´n ketting.
Ik vertel ze dat ze zelf maar moeten verkassen, haal mijn camera boven en begin hun bergingspoging te filmen. Dat helpt altijd om dringers twee keer te doen nadenken.
Wonder boven wonder krijgen ze de motoren aan het lopen. Hun ankertje blijkt reeds onder de boeg te liggen. Een krabbend anker beginnen binnenhalen is bijna altijd funest. De kans dat het met kortere ketting terug zal vastkomen is heel gering.
De woesteling water taxi chauffeur geeft gas tot alles zwart ziet, de landvasten worden door de vele omstaanders weggehaald en dan valt de catamaran door zijn enorme windvang dwars tegen de kade.
Ongeveer twee meter rest tussen mijn bootje en dat grote ding. Dwarsliggend kunnen ze de boot wel affenderen tegen de kade. Ik berg mijn camera weer op.
Nog een keer geluk gehad.
Toen ik zag dat ze die cat niet onder controle hadden en de boot dwars begon te vallen langszij de kade had ik zo´n angst dat m´n keel dichtgesnoerd zat. Kon niet eens meer piepen.
Ondertussen zitten mijn vrouw en de chef kok binnen bij het kacheltje, die hebben nauwelijks doorgehad dat catastrofe dreigend was. Ze zijn het avondeten aan het koken, en dan ga je niet buiten in de hagel staan. De wijn was blijkbaar erg goed. Ikke vlug m´n keel vochtig maken.

Weer goed verteld, dankjewel.

Ik vindt OB’s verhalen altijd juweeltjes!

Wat een heftig verhaal Old Bawley! Ik snap ook niet dat je je schip voor anker voor langere tijd achterlaat. Blijft de flottielje 's winters gewoon in het kanaal liggen? Of gaan die de kant op?

De flottielje blijft gewoon in het water.
Dat leeg achterlaten gebeurt steeds vaker. Het liggeld voor zo´n 50 voet catamaran is in Poros peanuts vergeleken met een marina, zeker vergeleken met een Turkse marina. Er word dan altijd iemand aangesteld ( Gardienage ) die op de boot let.
Dat op de boot letten betekend meestal die die kerel eens per dag of per week met z´n scooter voorbijkomt, en eens kijkt. Van op z´n scooter. Als de poppen aan het dansen gaan kun je niks meer doen, bovendien zijn die aangestelden altijd mensen die geen idee hebben van wat een boot behandelen is.
Er zijn in Poros ook twee grote mooringvelden. Ook daar denken de eigenaars van die jachten dat er iemand is om een oogje in het zeil te houden. Zelfde scenario, men kijkt vanaf de wal, in één geval komt wel eens een watertaxi een rondje draaien. Stormt het dan kunnen die boten niet eens bereikt worden, opblaas boten flippen om, en als Jacos met zijn grote taxi boot moet komen kost je dat een vermogen, dan heet het gelijk “ salvage”. Minimum 3000 €. Die kerel weet overigens wel wat hij doet, kan echter de ongeveer honderd moorings niet allen tegelijk bedienen.
Op een goede stek achter je eigen anker liggen is altijd het veiligste. Enige gevaar zijn andere losbrekende jachten die jou dan in gevaar brengen. Vandaar dat ik soms nog wel eens ankerwacht houd.
In Turkije lag ik een zuidstorm 10 uit in een goed beschutte baai op het eilandje Göcek adasi, net buiten het dorpje Göcek. We lagen tegen de wind beschut door een naar schatting 100 meter hoge steile bergrug. Van de windkracht 10 bijna niks te merken. Ik zat op het achterdek in het zonnetje, zie ik uit m´n ooghoek iets bewegen in de lucht. Zie ik een mansdikke denneboom door de lucht vliegen. Ontworteld op de bovenste rand van de bergrug, zeilt dat ding zeker tweehonderd meter ver en land op 50 meter van ons bootje.
Poeh, dan merk ik dat er uit Göcek een gullet nadert. De stadskade van Göcek was onhoudbaar geworden, alles moest daar weg en kwam rond mij ankeren.
Het probleem is dat die gullets s´winters bemand worden door een bewaker, de schipper, die boert tijdens de winter in het binnenland. Dus met kinderen als bemanning komen die gullets rond me ankeren, twee ook vóór me en het is gelijk duidelijk dat ze van ankeren de ballen weten. Gullets gebruiken stokankers, houdkracht bijna nul en vertrouwen op hun ketting. Ze leggen minimaal 100 meter, de grond is er zeer rotsachtig, de ketting houd tussen die rotsen lopend de gullet.
Mijn positie werd plots gevaarlijk, ik ging ankerop en verdween naar Boyus buku, een baai twee mijl zuidwest. Ik kende de baaien goed, dat werd m´n redding. Eens uit de beschutting van Göcek adasi werd het zicht nul. In windkracht tien zie je vanop een laag bootje niks. Moest voorbij een gevaarlijk rif, heb midden in de dag op kompas moeten varen omdat de zichtbaarheid nul was. Er is geen echte grens meer tussen water en lucht. En pasopeee, dat is in feite een binnenzee.
Ik had eens gelezen dat bij storm en zeer woelige zee jachten dieper gaan liggen. Komt door de vele lucht in het water. Ik kan nu beamen dat het juist is. Ons reeds zeer lage vrijboord leek nog lager te zijn. Onze kuipvloer is precies op zeeniveau, ik had nu de indruk dat ik beduidend lager stond.
Eens in het veilige Buyus Buku ankerde ik in de delta van een riviermonding, een hoek die ik vertrouwde en waar anderen nooit kwamen. Maar goed ook, steeds meer gullets en megajachten verschenen en zochten er veilige ankerstekken. Bleek dat Club Marina die altijd als absoluut beschut was beschouwd nu ook onhoudbaar was geworden.

OldBawley schreef : Hé, dan vallen die nederlandse bergers nog mee zie ik.

CaptainRob schreef :

Heb enige tijd terug flink heibel gehad met die man.
Hij is “ eigenaar “ van het mooringveld bij Galata, ik anker daar vaak tussen en dat is niet naar z´n zin. Lag ik midden tussen enkele lege moorings in het kanaal geankerd omdat mijn vrouw aangereisd kwam met de Flying Dolphin ferry en ik dan slechts tweehonderd meter moet roeien om ze op te halen. Ik had op die plaats 10 centimeter water onder de kiel, ik weet dat ik dan op de barometer moet letten. Stijgt de barometer dan zakt het water en kom ik vast te zitten.
Het is er zachte modder ( eigenlijk vrees ik dat het dunne str*nt is ) en we hebben een sterke diesel, niet echt gevaarlijk. Ik lag letterlijk net op het randje van het ondiepe deel, daar is de diepte minder als een meter. Daar liggen wel motorboten aan moorings, je verwacht er dieper water.
Zit ik binnen te rommelen op m´n laptop, hoor ik een bootje voorbij putteren. Ikke naar buiten, zie nog hoe een klein zeiljacht met Nederlandse vlag zich achter me vast vaart.
Als een jacht door het mooringveld in het kanaal vaart wrijven vele dorpelingen zich reeds in de handen, daar lopen tijdens de zomer per dag meerdere jachten vast, is iedere keer weer een bron van inkomsten. Hoeveel voor het losslepen en uit de ondieptes begeleiden gevraagd word weet ik niet, ik weet wel dat verschillende watertaxi´s zich bemoeien om de eerste bij de ongelukkige te zijn.

Enfin, ik stap in m´n roeibootje en wrik tot bij de Nederlander. Aardige man, ook ouder, kon nog lachen met z´n stommiteit. Ik merk dat de grote watertaxi van Jacos er aankomt, zoals altijd met enorm geweld.
Ik sta in m´n bijbootje bij de boeg van het jachtje en waarschuw de Nederlander geen sleepje aan te nemen. Ik vertel de kerel dat Jacos niet bekend staat voor z´n liefdadigheid.
Jacos heeft ook een slim trucje. Hij legt gesleepte jachten onveranderlijk aan de stadskade net vóór de port police. Tijdens dat slepen is een belletje genoeg om ervoor te zorgen dat een port police familielid ( iedereen is hier familie ) aan de kade staat te wachten, zo de indruk wekkend dat er ambtelijke geplogenheden aan de orde zijn.
Moet ik jullie vertellen dat die charade veel minder gehannes garandeert bij het krijgen van het losgeld ?
Veel van die vastgelopen jachten hebben meer als 15 man aan boord, dan is het sleepbedrag gedeeld door 15 alweer draaglijker.
De Nederlander weigert beleefd het aangeboden sleepje waarna Jacos woedend een rondje draait rond het zeiljachtje, het daarbij flink op de bodem laat stuiteren. Ik hoor Jacos zeggen “ Malakka “ en weet maar al te goed dat hij mij bedoelt.
Ik heb dan met mijn bijboot een lijn uitgebracht van het jachtje naar de mooring naast mijn boot waarna de Nederlander zonder veel moeite los kon komen en via de door mij beschreven route weer in het diepe kanaal terecht kwam.
Had ik alweer slechte punten gescoord bij Jacos.
Overigens, onbewoond aan een mooring liggend blijk je niet verzekerd te zijn, ik denk dat velen zich daar niet van bewust zijn.
Die 3000 € was voor de “berging “ van een zelfgebouwde cat die ook in het kanaal aan een door een andere entrepreneur gelegde mooring lag. Naar het schijnt was die mooring gebroken tijdens een noord storm, Jacos had de cat dan tweehonderd meter versleept uit de ondiepte naar een van z´n eigen moorings. Kosten 3000 plus de huur van de mooring.
Aangezien berging binnen een haven niet bestaat en de hele binnenzee “Havengebied “ is heeft de Duitse eigenaar van de cat niet betaald voor de salvage. Heeft ook geen rechterlijke bevelen gekregen. Wat bewijst dat....
Wel is de Duitser van zeilgebied veranderd. Zeker is zeker.
Let wel, het leggen van moorings is in Griekenland illegaal. Het uitbaten van een mooringveld ook.

@Old Bawley:
Weer een prachtig en zeer leerzaam verhaal van je!
Las dit draadje ff terug en vroeg mij af hoe het nu met je gezondheid is?

Alles ok, dank je wel.

hoe Old is Bawley eigenlijk? dan kan ik daar met mijn planning rekening mee houden.
mooie verhalen, dat zeker. zijn er geen 100% veilige havens in dat gebied?

De naam OldBawley heb ik in 2006 gekozen omdat ik zeil met een oude Bawley.
Bawley´s zijn vissermans uitvoeringen van de pilot cutters. Ze werden iets minder diep stekend gemaakt, beduidend breder om de netten door aanvangsstabiliteit makkelijker aan boord te krijgen.
Onze Tamaris werd in 1945 gebouwd als een soort race versie van de Bawey´s. Een kleintje. Slechts 8 meter lang. Destijds in Belgie een superyacht.
Heeft dezelfde lijnen als de modernste jachten. Vóór scherp, achter vlak.
Ons bootje werd in 1945 in Belgie gebouwd. De jonge ontwerper was tijdens de tweede wereldoorlog naar Groot Britanie uitgeweken “om te studeren”.
Juist, om als jonge man te overleven. Zoon van de meest vooraanstaande architectenfamilie in Belgie. Studeerde naval architectiure in Engeland. Na de bevrijding bouwde men gelijk een bootje, de uitgebreide beschrijving vind je in “ Yachting Sur Léau” van 1945 onder de naam Tamaris. De eerste naam van ons bootje. Tamaris is een boomsoort die enkel in zout water groeit.

Ikke, ben momenteel 67. Naar Nederlandse normen net in pensioen. Heb echter m´n leven een draai gegeven, ben gestopt met werken voor anderen met 48 en ben gaan full time sailing.
Had genoeg op de bank om makkelijk door te stoten tot het pensioen er kwam. Heb ook nooit de behoefte gevoeld bij te gaan verdienen alhoewel dat makkelijk had gekund. Jarenlange ervaring op scheepswerven als quality controler. Later bootjeswinkel, daar leerde ik handel. Kan met m´n handen werken, een beitel scherp zetten. Financen en omgaan met overheden …. dat is m´n zwakke plek, daar ben ik een oen.
Ik denk dat ik de vraag van helmsman 38 begrijp. Hoe lang kun je solo uitharden.
Ik ken twee bijna 80 jarigen waar ik bewondering voor heb. Lichamelijk bedoel ik, geestelijk zijn er meer. Ze zeilen nog solo, zijn pro´s.
Na 80.... nope. Over and done.
Ik zie wel vele 50 plussers waarvan ik als 67 jarige denk “ wat een sukkel “
Wil graag duidelijk stellen dat mijn huidige lichamelijke conditie beter is als toen ik 45 was. Ik ren nu een helling op die ik bij aanvang onze reis met moeite wandelend had voor mekaar gebracht.
Capito ?
Wat is belangrijk ?
In de ogen van die jonge mensen ben ik de sukkel, heb geen zeven huizen in Amsterdam, weet niet eens wat een short seller is.

Dank voor je duidelijke antwoord .

@OldBawley: als je nou toevallig in NL bent zo ergens in de buurt van 23 februari, wip dan even langs op de wintermeeting. Ik weet zeker dat er veel forummers, waaronder ik, je graag eens de hand zouden willen schudden.

Dank voor de uitnodiging, ik laat m´n bootje echter niet alleen tijdens Februari. Ik weet uit al m´n maandelijkse berichten aan m´n oude moedertje dat februari nog gevaarlijk is.

Een voorbeeld. Gisteren lag ik wegens ons bezoek aan de drijvende stijger in Poros. Onze Nederlandse bezoeker logeert in een hotel, kookt echter iedere avond bij ons aan boord. Ook gisteravond. Ossobuco met een mosterdsaus. Om je vingers bij op te knagen.
Om 21h was er afgeruimd, dronken we nog een glaasje bij het houtkacheltje. Een frontje kwam over, het werd voor ons kleine bootje te ongemakkelijk daar aan die steiger waar de golven reeds over liepen.
Ik besloot voor de nacht en vandaag naar Galata te verkassen. Voor anker lig je daar veilig en grotendeels beschut tegen de voorspelde westenwind.
Om 22h geankerd, op die stek was het gewoon rustig.
Aan de andere kant van de drijvende steiger lag een Amerikaanse Catamaran. Vanzelfsprekend een praatje gemaakt. Ze waren in Poros wegens een herstelling. De rolfoktrommel zat vast, een “technieker “ uit Poros had de trommel afgenomen en probeerde reeds dagen de vastgevreten bouten te lossen om die trommel te repareren. Ik merkte op dat zijn mast los stond ( men had de spanning van de stagen afgenomen ) en dat zoiets bij die soort catamarans gevaarlijk was. Er zijn redelijk wat gevallen waar de mast uit de mastvoet springt als de stagspanning niet goed is. Zijn mast stond gewoon los.
De man werd duidelijk ongerust, ik heb hem later zelf zien aan die stagen draaien, vóór was de mast enkel gestaagd door de val van een top down genakker furler. Twee dagen na mekaar ben ik voor de nacht naar de ankerstek gevaren, hij had wegens de omvang van zijn boot geen problemen, was toch van plan voor vandaag naar de Galata zijde te komen ankeren, ik had hem duidelijk angst gemaakt met het verhaal van de onweersstorm die 50 beschadigde jachten ( drie gezonden ) opleverde in een half uur tijd net op die plaats.
Deze morgen was het volkomen windstil. Plots kwam een kort onweersfront met ijzelregen en sterke wind. Kijk ik even later met m´n kijker naar de stad zie ik dit :

Dag OldBawley, het is weeral een tijd geleden dat we elkaar schreven.
Eerst en vooral de beste wensen voor 2021.
Na 1 1/2 jaar afwezigheid ben ik weer in Preveza, Aktio marina, waar Freebird al die tijd op het droge stond, en nog steeds.
Hopelijk hebben we dit jaar wat meer bewegingsvrijheid.
Ben jij nog steeds op je oude stekkie?
Groeten.
Willy

Ik ben inderdaad aan het overwinteren op de Poros binnenzee.
Toen bekend werd dat de tweede lockdown er aankwam ben ik snel teruggezeild naar Poros, mijn vrouw is twee dagen vóór de lockdown naar huis gevlogen, ik zit het hier alleen uit.
Bij lockdown in Griekenland mag men de boot niet bewegen, een absoluut onzinnige regel, ik heb die regel reeds meerdere keren gebroken, is storm voorspeld zoek ik een ankerstek waar de boot niet aan land gezet kan worden mocht iets fout gaan, ik verplaats de boot s´nachts, dan ziet geen mens het en tot nu toe laat de coastguard me met rust.
Ik heb een uiterst comfortabele liveaboard, houtkachel, zonnepanelen en windgeneratoren, een 4 cm dikke houten boot verpakt in een polyester huid. Ik leef goed.
Ben altijd aan het klussen, maak nu whisker stays, een soort zalingen op de boegspriet. Die is drie meter lang en de krachten van het anker komen op het uiteinde van de boegspriet, bij de valbuien uit de bergen ( gisteren 9 Bf ) komen nogal wat zijdelingse krachten op die boegspriet. Je weet wel, bezig zijn. Vandaag ook een nieuwe gasleiding gelegd. Die was dertig jaar oud, koper, niet te krijgen hier dus nu vervangen door slang.
Ik wens je ook een goed 2021, en iets meer zeilen dit jaar. Twintigtwintig was vijf maand varen verboden, niet mijn levensstijl.

Wat goed om van je te horen en te weten dat alles ok is.
Wat mij betreft ga ik het kort beschrijven.
Eind Maart 2019 ging Freebird op het droge, en ging ik naar huis, kocht een Mercedes Sprinter camiontje, 3.5 T, bouwde het om naar camper, kwam alleen te vallen, en toen was er ook corona.
Pas begin October 2020 kon ik verstrekken door familiale omstandigheden.
Ik reed naar het Noorden van Zweden, zag het Noorderlicht verschillende malen, bij -17º, en reed toen naar het zuiden.
Ik wou Freebird een bezoek brengen en dan met de camper gaan overwinteren in Thunesië.
En hier zit ik dan hé. Maar beter hier dan in Belgie.
Verder geen problemen,
Groeten.
Willy

hoi Old Bawley, ik lees af en toe je verhalen, omdat we ons een beetje in hetzelfde gebied ophouden. Leuk te horen dat je weer in Poros overwintert. Het is ook ons plan om naar Griekenland te gaan, maar daar komen we natuurlijk nu niet in wegens corona. Inmiddels zijn we (in 3 vakanties) van Istanbul naar Kusadasi (vlakbij het Griekse Samos) afgezakt. Daar heeft de boot (die nu op de kant staat) gelukkig een aardbeving van 6.0 op de schaal van Richter overleefd. Als griekenland nog niet opengaat zakken we verder af richting Bodrum en Marmara, lijkt me ook prachtig.Als je nog leuke tips hebt voor dit gebied hou ik me aanbevolen! Ik wens je een lekkere rustige winter toe in Poros!

Wat ik je aanraad : gebruik het feit dat je boot in Turkije is om de zuidwest kust van Turkije te bezoeken. Doe je het niet zal het je later spijten. Zo´n mogelijkheid krijg je nooit meer. De zuidwest kust is landschappelijk het mooiste vaargebied dat ik zag. Zeg maar tot Fethiye. Ook de Gökova golf is erg mooi, nu misschien net zo weinig druk als in mijn tijd daar.
In mijn ogen word Turkije pas mooi vanaf Bodrum zuidwaarts. Geen bebouwing meer en alles is bebost. Tenminste zo was het 10 jaar geleden.
Om de Aegeisch over te steken kun je goed van Rhodos vertrekken, ik heb die tocht meerdere keren gemaakt.
Het zou echt zonde zijn het mooiste deel van Turkije niet te bezoeken.

Dank je Old Bawley! toen mijn vrouw je post las, zei ze: doe maar, zeg je baan maar op

Ziet er super uit. Voorlopig ben ik hier nog druk met werk, maar zodra corona het weer toelaat om te vliegen zakken wij verder naar het zuiden langs de kust. Griekenland kan inderdaad wel even wachten! dank je voor de goede tips. Ik kan niet wachten tot we weer naar Turkije kunnen....

Nostalgie ten top: wat een leuke berichten!
Ik had een boot in de Middellandse Zee van 1998 tot 2017 waarvan een deel
ook de winters.
40.000 N. mijlen en nog niet alles gezien en nog niet het idee dat ik goed kan zeilen. Maar wat een prachtige tijd.
Mijn favoriete deel was (inderdaad) de Turkse kust met het voordeel van de Griekse eilanden voor de deur.
Elke drie maanden melden bij de douane (Fethiye of Marmaris) uitklaren, dan een paar uur met halve wind naar Rhodos en de volgende dag weer terug en inklaren, alles was "no problem". Omdat het zo makkelijk was, ging ik na een paar keer na het uitklaren helemaal niet het land uit en bleef gewoon voor anker liggen en meldde mij na een week weer bij de instanties.
Na wat gewroet in mijn geheugen denk ik OldBawly ontmoet te hebben op de ankerplaats een Mijl Oostelijk van de Lidl-haven. Ik zat in mijn uppie op de catamaran Tao2. Het was een van die ankerplaatsen waar je anker door een reuzenhand werd vastgepakt zodra het de grond raakte; het kon stormen maar je lag als een huis.
Zoals veel anderen ben ik ook naar Griekenland gegaan toen het moeilijker in Turkije werd.
Ook vaak in Poros geweest. Ik heb nog aan een mooring van Leakos gelegen voor ik de boot verkocht.
Kleine wereld, toch?

Hoi Tao4, Ik kwam inderdaad ieder jaar minimum twee keer op die plaats ankeren. Ik noemde het “kerkhofstrand” omdat er een groot kerkhof was. Inderdaad een zeer goede ankerstek, wel altijd dag en nacht zowat windkracht 6 á 7 bf. Aflandig.
Honderden luchtmatrassen heb ik door de lucht zien vliegen, heb ook meerdere keren zwemmers die niet meer terug konden en zich aan m´n boot vasthielden teruggebracht met het bijbootje.
Als je daar ankerde en aan land wilde moest je of een zeer betrouwbare buitenboordmotor hebben of een vaste roeiboot zoals ik had. Met een fopspeen en een 2 of 3 pk motortje kon je het schudden, dan landde je in Egypte.
Er zat net op de hoek van die baai ook een gevaarlijk rif.
Langs de kust naar Lindos was het mooiste zeilen dat je kunt hebben. Aflandige wind tussen de 5 en 7 en nul golven.
Je bijboot op dat strand achterlaten was niet aan te raden. Kindertjes en dan vooral kindertjes van een bepaalde bevolkingsgroep die hun kamp hadden bij de Lidl haven deden niks liever als het bootje in zee duwen. Gegarandeerd weg richting Afrika.
Dit is de “kerkhofbaai” die je bedoelt.




Ik bezocht ook iedere keer het kleine baaitje van Lindos, een mooie dagzeiltocht van Lidl.
Raad eens hoe je er in komt.

Vraagje aan deze ervaren rotten in dit gebied: die harde winden, zijn die er het hele seizoen daar, of bepaalde maanden? Of beperkt dit zich tot bepaalde gebieden? Wij liggen nu in Kusadasi en tot nu hadden we eerder te weinig wind dat teveel... we zijn wel van plan verder naar het zuiden te gaan (Bodrum, Marmaris) zolang Griekenland dicht is.

Ik bleef van November tot Maart in de Fethiye Corfesi. Dus wat Rhodos tijdens de winter aangaat weet ik gewoon niet. In de Fethiye Corfesi kon je s´winters goed zeilen, de weerberichten waren toen reeds zo betrouwbaar ( ik heb een Kenwood TS 430S) dat dagzeilen geen probleem was.
Tijdens de zomer in de Dodecanese geen probleem behalve bij Meltem. Rond Rhodos en het buureiland Karpathos heb je de hardste winden van de Med.
Combineer dat met 3 knoop stroming ( zie de zeekaarten) die altijd tegen de wind staat en je weet dat het een woelig zeetje is daar.
Als ik schreef dat het altijd 6 á 7 waait, dat is s´middags. S´morgens is het windstil behalve bij Meltem. Ga beslist bezoeken, Rhodos is gewoon prachtig en voor jouw boot no problem.
Vanaf Marmaris heel vroeg vertrekken, plat zeetje dat langzaam een woest zeetje word. Plannen !