Hoe het ook kan:
We waren alweer aan een nieuwe huik toe voor het yawl zeil. Geankerd in de “Kerkhof” baai aan de zuidoost kust van Rhodos. Ikke met de step de stad in om stof te kopen. Bleek dat ik nergens stof kon kopen, gewoon omdat alle zonnewering bouwers op het eiland ( Zeilmakers zijn er niet ) de maat nemen en dan ergens bestellen. Het spul word dan binnen de week compleet geleverd. Hoogstwaarschijnlijk uit China.
Grieken zijn sowieso niet geinteresseerd in het verkopen van ruw materiaal. Peanuts voor hun, ze zijn meer het soort ondernemers dat een bestelling intikt en “Send” drukt. Kassa. Tenslotte moet hun Porche Cayenne betaald worden.
Werk hebben ze daar zat. Rhodos leeft van toerisme. Duizenden kroegen die net zoals overal ter wereld heel erg vaak van eigenaar wisselen. En alle nieuwe winkeltjes- boutiques- eetkroegen hebben iedere keer als van huurder gewisseld word alles nieuw. Ook de reuzegrote café parasols.
De oude stad van Rhodos heeft nog veel steegjes die totaal onbewoond zijn, die werden toen gebruikt als afstelplaats voor rotzooi. Honderden oude scooters, ijskasten, noem het maar op. Ik zag er ook enkele afgedankte cafeparasols. Sommige zo goed als nieuw.
Ikke met scherpgezet zeemansmes op weg, die parasols kun je nauwelijks tillen dus ik sneed bij een praktisch nieuwe cafeparasol de stof er af.
Een naaimachine bezit ik niet. Naai met de hand, moet de naald meestal door de stof trekken met een tangetje of gebruik de “Stitcher “ Op de stitcher werk ik met gewaxst takelgaren, voor alle andere naaiklussen heb ik een rol boetgaren om fuiken te herstellen. Ooit gekocht in de vissers coöperatieve van Colijnsplaat. Prima spul en blijkbaar erg goed UV bestendig.
Om de 70 cm naai ik een meterlang stuk vlak band aan het doek, daarmee word de huik geborgd. Niks ritsen, gewoon ouderwets bindselen.
Dat band werd in Turkije op de boerenmarkten verkocht, dient om spul op de lastzadels van ezels te binden. Spotgoedkoop en in mooie kleuren.
Gezien ik het werk zelf doe is de pasvorm perfect, de afwerking ook. Wel een hoop werk, voor mij niet erg want ik heb anders toch niks te doen. Ik vind het werk zelfs leuk, simpel handwerk waar je niet veel hoeft bij na te denken. Iedere dag een uurtje naaien, in de kuip onder de zonnetent, vlak voor de sundowner.
Totale kosten : enkele lira voor het band.
De huik word na acht jaar Middellandse zee zon nog steeds gebruikt.
