Onderwerp: Zeilen met kinderen

dorienenrick schreef : Inderdaad zoals in de makelaardij: locatie, locatie, locatie...
Een haven zonder speeltuin wordt door onze kinderen afgekeurd. Bij voorkeur is er ook een zwembad in de buurt voor als we een dagje extra blijven.

Toch bleken de kinderen (4 en 6) afgelopen zomervakantie er veel minder moeite mee te hebben om flinke dagafstanden te varen dan we zelf van tevoren gedacht hadden. Met wat speelgoed binnen is de kajuit een grote apenkooi voor ze. En dat dan weer afwisselen met een dagje speeltuin/zwembad.

Wij zorgen ervoor dat er aan boord wat speelgoed is dat ze thuis niet hebben, Clicks in ons geval. Voeg daar een verzameling oude lijntjes en andere 'bootzooi' aan toe en de eerste dagen gaat het sowieso makkelijk.

Tijdens een lange motortocht van Dordrecht naar Amsterdam (en door bij nacht), hebben zij zich beter vermaakt binnen dan ik buiten in dat vieze miezerweer van juli 2015.

Maar we zijn ook wel eens tegen grenzen aan gelopen (in de babytijd). In één ruk van Stellendam naar Oudeschild bleek toch wat hoog gegrepen te zijn. Een paar mijl voorbij IJmuiden toch maar omgedraaid en daar binnen gelopen. De combinatie van aan de wind (wel bezeild) langs de kust met toenemende golfslag, een hongerige baby (nr1) en een zwangere vrouw (van nr2) was toch wat te veel. Leermomentje.

Ik waardeer dat je je plannen hebt aangepast aan de bemanning. Als je dat kunt, en dus niet in de we-moeten-door-want-anders-modus zit, ben je m.i. zeker geschikt als schipper. En als je dan ook nog daarvan probeert te leren, stijgt mijn waardering nog meer.

Ik zoek de grens van wat de boot en de bemanning kunnen graag op. Wij zijn ook wel eens omgedraaid omdat het te gek werd; toppunt was een weekendje weg naar de Grevelingen, dat we na anderhalve mijl beuken op het Volkerak omgezet hebben in een weekend Ooltgensplaat - hemelsbreed een mijl vanaf onze haven Maar het gevolg van het opzoeken van die grens is wel, dat mijn dochter inmiddels bijkans zeevaster is dan haar vader. Zeilwissel op zee? Ze komt acuut helpen. Spi strijken bij een snel aantrekkende wind? Draait ze haar hand niet voor om.

Bedankt voor al jullie reacties, we gaan kijken hoe het gaat. We zien er al minder tegenop dan eerste instantie, maar het blijft een grote uitdaging met twee kleintjes.

We gaan aankomende zomer zeker wat tochtjes maken met z'n vieren.

Allereerst gefeliciteerd met de wondertjes op komst.
Wij hebben vooral kortere stukjes gevaren. Niet omdat onze dochter (toen 6 maanden) het zo'n probleem vond, maar omdat we toen slecht weer hadden (veel wind).
Bewegingsvrijheid aan boord wordt dan lastiger (28ft). Luiers verschonen met 20 knopen en Ijselmeergolfen geeft wat uitdaging om je kind te tillen en jezelf ook nog goed vast te houden.
Wij kozen voor kleine stukjes van circa 3-4 uur. Dan sliep onze dochter het grootste deel.

Ook kozen wij (voor elke vakantie) om echt vakantie te hebben. Voor ons is dat geen mijlen maken, maar lekker op de boot zijn, strandje bezoeken, speeltuin etc.
waar wij veel aan gehad hebben is het goed afdekken van de kuip. Kuiptent of een simpel giektentje (zoals wij). Ideaal als het regent en de kindjes zitten ook nog eens uit de zon en kunnen ze heerlijk met water spelen.

Nu gaat Mirthe vaak binnen lekker kleuren of een boekje lezen.

Lady Elsa schreef :
Mooie naam!

Mijn motto was met de vakantie en sowieso met alle zeilweekends dit jaar, het moet voor iedereen leuk zijn!
En als moeder en dochter het leuk hebben, heeft de schipper het ook leuk.
Je past je aan, kortere tochten, minder aan de wind en eerder zeilvoering aanpassen of enkel op de genua.
Het maakt mij niet uit, als ik op of aan het water zit heb ik het sowieso leuk. Op de woensdagavonden en overige wedstrijden met het zeilteam en met maten doen we wel lekker op de grens varen.

Thanks

@Jouzers, zo zien wij het ook. En ook ik heb vakantie of weekend en vind ik het lekker om even niets te doen.

Bijvoorbeeld vorig jaar heerlijk 5 dagen in Medemblik gelegen. Heerlijk weer, strandje dichtbij en heerlijke haven. Het maakt mij echt niets uit.

Wij zijn ook niet van die mijlenmakers, een middagje de haven uit en genieten in de kuip bij een eilandje vinden wij ook heerlijk.

Een kuiptent hebben we gelukkig al, dus dat is erg fijn.

We hebben ook de afgelopen jaren voldoende leuke havens gespot waar de twee kleintjes zich 100% zeker gaan vermaken

Leuk topic om door te lezen..

Wij hebben met onze dochter van 10 maanden met een klein bootje (motor) door friesland gevaren.
ons bed in de punt van overdag de box. De dinette stond standaard naar beneden, dat was haar bed in zo'n babytentje en daarnaast was ruimte om te verschonen. Ze sliep toen nog vrij veel, dus na ontbijt boot klaar maken om varen en dochter weer in bed, sliep lekker op de motor. Tussen de middag ergens liggen om rustig te eten in de bekende ikea kinderstoel. Bleef ze meestal ff zitten en kon ze lekker bootjes kijken tijdens het varen. Middag slaapje en bijtijds een plekje zoeken om te overnachten, als de motor stopt werd onze dochter wakker.

Komende zomer gaan we voor het eerst met een eigen kajuitzeilboot als gezin, ben erg benieuwd. Maar zal vooral veel korte stukjes varen zijn, een soort varende caravan....

Hoewel ik begrijp dat ik als 58-jarige verzuurde vrijgezel geen expert ben op het gebied van kinderen, verbaast hij mij hoe centraal iedereen in dit draadje de kinderen stelt. Kinderen moet men zien niet horen. Ik kan mij zeer wel herinneren dat mijn ouders in het begin van de jaren zestig graag zeilden. Ik werd gewoon meegenomen en in de boot gezet. Ik kan mij niet herinneren dat daar veel speciale voorzieningen voor zijn getroffen. Als kleuter zal ik ongetwijfeld ook wel eens gezegd hebben dat ik iets niet leuk vond of niet wilde. Het standaard antwoord was dan "jij hebt niets te willen".

Gewoon wat discipline bij brengen en ze niet als prinsjes en prinsesjes behandelen, daar worden ze hard van. Ik kan mij van die zeiltochten nog wel herinneren dat ze soms koud en niet heel aangenaam waren, maar ik heb er wel een voorkeur voor de watersport aan over gehouden en zeil nog steeds.

Zo ging dat tot zo'n 50 jaar terug inderdaad. Ook het "wie niet horen wil moet maar voelen" komt vast uit die tijd.

Fijn dat het toch goedgekomen is met je!

Verder een heel leuk draadje om mee te lezen dit! Wij gaan volgend jaar voorzichtig eens proberen. Speciaal een andere boot voor gekocht (Friesland-proof) tenslotte

Moeten de kinderen hard worden dan? De mijne niet hoor!

Het resultaat van al dat rekening houden met kinderen heb ik ook meegemaakt, toen mij dit jaar werd gevraagd om een tweetal puberdochters (13 en 15) van kennissen een paar dagen mee te nemen met zeilen, zodat pa en ma er zelf een langweekeinde naar Parijs konden.

Een verbod op mobiele telefoon aan boord werd domweg genegeerd.
Ongevraagd tutoyeren, zeker niet met twee woorden spreken.
In de haven kostte het mij de nodige moeite om de dames mee te krijgen naar een behoorlijk restaurant en daarna weer aan boord, want men wilde naar de disco.
En dan hebben we het nog niet eens over het aanzetten van Hilversum 3 tijdens het zeilen!

Een beetje kort houden van die kinderen maakt de watersport een stuk aardiger.

Hilversum 3.... Tja...

Solo schreef : Deels ben ik het wel met je eens, ik hou ook niet van dat pamperen. Kinderen zoeken ook hun grenzen op en als ze merken dat als zij gaan piepen ze hun zin krijgen dan vaar je voorlopig geen langere afstanden meer. Daarbij hoeven ze van mij niet gehard te worden, dat doet de maatschappij wel. Kinderen staan nu eenmaal veel centraler dan vroeger, daar moet je je als ouder ook bij aanpassen.

Hoe lang duurt het nog papa? Die vraag begint al bij het uit de box varen en kan opgevat worden als "ik vaar liever niet" maar zo beleef ik dat niet. Wij zijn eigenlijk nog nooit anders gaan varen dan het plan met als reden "ik heb geen zin". Zeeziekte, plotseling harde wind, ziek dat soort zaken is natuurlijk wat anders. Maar dat heeft niks met kinderen te maken. Wij horen ze eigenlijk nooit klagen. Je moet ze gewoon betrekken en lekker aan een lier zetten met een stuk touw en dan roepen hoe veel sneller het wel niet gaat! We zijn er veel sneller, als ze mee helpen Als ze dan door hebben dat er niks aan dat touw zitten gaan we naar de volgende stap. Maar meestal spelen ze ergens op bed of aan de tafel, afhankelijk van de koers en het weer.

Solo schreef : Ja knappe jongen die dat bij die leeftijd voor elkaar krijgt Maar dat heeft niks met zeilen te maken volgens mij.

Bij ons 3 jongens (1 van nu 10 en een tweeling van 8). De tweeling was met 5 dagen aan boord (X-35); met 3 maanden zijn we met z'n vijven heen en terug naar de Oostzee gevaren. Ging uitstekend; vooral het eerste jaar was probleemloos. Slapen op van die commode-kussens in de 'kastjes' boven de banken (eentje BB, eentje SB. Eentje pech, eentje geluk, dus. Ook 2 van die auto-stoeltjes met een spanband op de deksels van de banken (dus: kussen eraf, stoeltje erop.) Daarin sliepen ze veel. Of ze nu geluk (lijkant) of pech (loef) hadden: ze sliepen door. En na elke overstag wisselde dat automatisch
Later sliepen ze veel achter de slingerzeilen of in hun eigen kooi. Vrijwel overal kussens, dus ook overstag gaan was nooit een probleem. Zo'n tweeling badderend in een tummy-tub in de kuip trekt aardig bekijks...
Het eerste jaar hadden we die draag-buidels, dat was erg handig. Daarna hadden we 2 van die kleinste, goedkope buggies, die konden precies in de bakskist.
Zorg dat je die blonde koppies in de kuip hebt als je een ligplaats zoekt; vrijwel garantie op een plek aan de steiger

Inderdaad veel speeltuinen bezocht; naast het IJsselmeer was Denemarken veruit favoriet. Noorwegen en Zweden zijn minder kind-vriendelijk; Bretagne is door de grote stranden een goede tweede.
Vaak deden we de delivery van de boot met een vrienden-bemanning. Vrouw en kinderen reden de auto naar de haven in het buitenland (vaak Cherbourg, Kiel of Kristiansand). De bemanning reed dan de auto terug en het gezin 'kust-hopte' in drie weken terug. Vorig jaar voor het eerst met de jongens naar Cuxhaven. Nachtzeilen vonden ze maar wat gaaf, zo'n lichtgevende zee...

We hadden veel boeken, CDs (met boxen in de kuip), Duplo en kleurspullen aan boord. Onze strategie was om wel dagelijks te varen, maar niet veel langer dan een dagdeel. Een groot deel van die tijd werd slapend doorgebracht, zodat ze 's avonds wat langer in de speeltuin konden zijn. Uiteraard is een wasknijper met spek aan een touwtje een must...

We hadden geen kindernet; wel altijd zwemvesten. Nooit aangelijnd. En ja, er was (is) met enige regelmaat een nat pak, maar eigenlijk altijd in de haven.

En nu? De tweeling begint net met de eerste wedstrijdjes in de Optimist; de oudste is al enige tijd verslaafd. Pa en ma mogen taxi-chauffeur spelen; weinig tijd voor de eigen boot

Dat heeft alles met zeilen te maken. Zeilen gaat voor een belangrijk deel om genieten van het water, de elementen, de natuur en ook om de spanning van het varen, en wat mij betreft op die leeftijd ook nog om het zien van spannende leeftijdsgenoten. Daar is geen telefoon en geen Hilversum 3 voor nodig.

De borrel in de haven, en het opzoeken van de grenzen op het gebied alcohol kan ik mij nog wel herinneren uit mijn eigen tienerjaren. Maar voortdurend telefoneren deden wij niet (er waren ook geen mobiele telefoons) maar ik kan mij ook niet herinneren tijdens het zeilen voortdurend naar de transistorradio luisterden.

Niet te veel rekening houding met de wensen van de kinderen, zorgt naar mijn mening uiteindelijk voor betere watersporters.

Solo schreef :
Kinderen zijn watersporters in opleiding?

Maar wel mee eens hoor, als ik tegenwoordig zie hoe ouders naar de pijpen van kinderen, soms al hele kleintjes, dansen dan verschiet ik toch wel een beetje.
Dat idee van 'ik wil meer de vriend(in) van mijn kind zijn dan de ouder'.

Vroeger ook mee aan boord. Als ik als baby begon te huilen op het moment dat er even geen tijd voor was, had ik pech. Zowel thuis als aan boord.
Tegenwoordig is 5 minuutjes huilen zonder ouders die alles uit de kast halen om het kind / de baby tevreden te stellen geloof ik kindermishandeling

Ik zeg het nu wellicht erg onbesnut, maar het is voor kinderen helemaal niet erg als papa en/of mama niet altijd binnen 10 seconden klaar staan om aan alle wensen te voldoen.
En een stel duidelijk regels waar ze zich gewoon altijd en overal aan moeten houden zijn ook niet verkeerd.
Kinderen zoeken de grenzen op, dat is heel gezond. Net zo gezond is de aanwezigheid van duidelijke grenzen.

Solo schreef :
Pubers aan boord die jouw regels negeren? Hoe krijgen ze dat voor elkaar? Mobiele telefoons zinken best snel, en als ik met pubers zou varen die zich niet aan mijn regels wensten te houden dan zou ik daar snel op duidelijke wijze een einde aan maken. Negeren is gewoon geen optie, tenzij je de pubers gewoon over je heen laat lopen.

Solo schreef :

Tja, op die manier weet je zeker dat je kinderen nooit aan het watersporten krijgt. Maar ja, dat is mijn mening...

Hoe zien jullie je rol als ouder? Ben je er primair als opvoeder of baas over je kinderen? Zoals een hond naar je hoort te luisteren; blindelings volgen? Wie zoet is krijgt lekkers wie stout is de roe. Kun je alleen opvoeden door autoritair te zijn? Zou dat ook lukken door hun respect te verdienen? Is je opvoeding van je kind geslaagd als hij/zij mee zou gaan om jou een plezier te doen of zou je het fijn vinden als je kind zichzelf kan motiveren om de dingen te doen die het doet? In hoeverre mag je kind z'n hoofd boven jouw maaiveld uitsteken? Zijn jullie regels er voor je eigen welbehagen, voor dat van je kinderen of de veiligheid?

Die tieners met die vreselijke radio 3 spelende telefoons; wat gebeurde er toen je een dialoog bent aangegaan? Of namen ze jou ook niet serieus?

Anyway offtopic allemaal, maar ik zie toch een duidelijke lijn in de succesverhalen hier!

Opvoedtips zijn niet nodig, mijn partner is gedragskundigs/orthopedagoog.
Maar volgens haar is autoritarief de beste opvoedstijl, veel warmte en liefde, met duidelijke grenzen en regels.

Moest het even opzoeken, maar volgens Wikipedia zitten jou partner en ik wat dat betreft redelijk op een lijn.

Wordt wel off-topic zo langzamerhand.

Wat ingewikkeld allemaal.

Zorgen dat ze het niet koud krijgen, want dan gaat de lol er snel af. (gaat ook op voor volwassenen)

Vertellen waar de reis helemaal naar toe gaat. Legoland, Kasteel, Zwemplek. Dan is het geen probleem om af en toe eens tochten van 60 a 70 mijl er tussen te zetten.

En zodra ze wat kunnen aan boord, laten mee doen. Geef ze maar eens het vertrouwen om af te varen of aan te leggen.

Maar ja, ik heb dan ook geen dochters.

ovni schreef :

Ach, mijn ervaring is dat opvoeden in de praktijk vaak anders uitpakt dan ik vooraf bedacht had. Voordat wij een peutertje hadden keek ik hoofdschuddend naar al die kleintjes die voor de tv "gezet" werden. Totdat ik merkte dt het wel heel fijn is dat een klein kind even voor de buis zit. En dat gaat nu met de telefoon en de muziek net zo. Ik blijf bijschakelen.
Het is geven en nemen en dat geldt voor beide partijen. Je ontwikkelt vanzelf een manier van zeilen die goed past bij jou en je gezin. En dan is het altijd goed.
De enige praktische tip die ik nog niet voorbijzag komen is een klein opblaasbootje. Eerst als bad, en (veel) later als speelgoed.