Onderwerp: We dachten dat het een pop was...

Ik heb twee keer meegemaakt dat er tijdens baggerwerkzaamheden een lijk in het bommenrooster van de zuigkop zat. Een keer in Hong-Kong en een keer in IJmuiden. Met een koevoet werden de restanten er uit gewrikt en die vielen rechtstreeks in een bodybag aan dek. Gelukkig hoefde ik dat niet te doen en zag ik het vanaf een afstandje gebeuren. Ik was jong en had er mentaal niet zo veel last van. Er werd ook vrij nonchalant mee omgegaan aan boord en het werd ervaren als lastig en vervelend omdat de papieren en verklaringen aan de autoriteiten altijd ingewikkeld en tijdrovend waren. Pas heel veel later herdacht en herbeleefde ik het allemaal toch wel wat anders.

die in IJmuiden stond in een cementkuipje?

Als er in Nederland een plaats wordt afgezet door de politie omdat ze dit soort taferelen aan het zicht willen onttrekken is er zo ongeveer een leger agenten nodig om de brave burger te vertellen dat het is afgezet met een rede en dat je er dus echt even niet door kan. Mss werkt de Bulgaarse methode wel veel beter. Nu trek je zelf de conclusie dat je de volgende keer er ver van weg wil blijven.

Nee, een vader en een zoontje waren met storm vanaf de pier in het water terecht gekomen. Het zoontje spoelde na een paar dagen aan in Schevenningen de vader wat later door ons zoals omschreven teruggevonden. Niet grappig.

Ik begrijp je shock.. je dacht aan een oefening en het bleek een niet al te frisse maar nobele klus te zijn. Het zou niet in me opkomen om hen iets te verwijten in deze...
De taal barrière heeft het misverstand in stand gelaten.. dat is jammer maar dat gebeurt helaas vaker met misverstanden...

Mocht het je bezig blijven houden, realiseer je dat dit zijn eigen keuze was.
Voor wat betreft je eigen gemoedsrust, de herinnering is een golfbeweging, geef die golf de tijd om weg te ebben.