Onderwerp: Ronde van Helgoland: 5 kardinalen

Bant schreef :
Eerlijk gezegd raak ik dat nooit helemaal kwijt en heb toch een zeer sterk schip(Midget31)

maar wat zei het weerbericht voordat jullie vertrokken? m.a.w. hebben jullie dit aan zien komen?

Dat komt nog in het verhaal maar korte versie: er zat een fors weer-gat waarop we besloten hebben te vertrekken vanuit Helgoland.

Ter hoogte van Schier leek dat stand te houden en zou de wind zuidoost tot zuid blijven... Op basis daarvan zijn we doorgevaren. Dat de route over binnenwater afgesloten was wisten we toen nog niet..

Werkelijkheid bleek iets anders aan de positieve kant wel weer een heleboel stuurervaring opgedaan 's nacht in een zeegat met chaotische verlichting.

Voor mezelf merk ik dat ik steeds makkelijker met zwaarder weer omga. Steady 7 met uitschieters 8 in het Stortemelk blijkt hanteerbaar, dat is zeker een prettig idee. Rene's schip is, net als Rene zelf trouwens, zeer solide en heb me mede daardoor geen moment ongemakkelijk gevoeld.

oh ik bedoelde meer bij vertrek uit nl.
dat je als je daar bent het eerste de beste weergat kiest snap ik wel.

Ah zo bedoel je..

Ik ga het nog nakijken maar minder extreem dan de werkelijkheid als ik me niet vergis. Dinsdag 35+ knopen en daarna rustiger geloof ik..

JeePee schreef :

Oops, moet wat geheugentraining gaan doen dus..

Zo weer thuis, hieronder de route heen en terug.

De route naar Helgoland.


En terug. Het is me trouwens helemaal duidelijk hoe de Stortemelk aan zijn naam komt.


En het laatste stukje.


Viel het tegen? Nee, zo het zo weer doen.
Overigens is de haven van Helgoland een enorme klotsbak als de wind uit de zuid of zuidwest hoek komt.
Lag met 7 lijnen vast maar zelfs koffie zetten voor de kant was een opgave..

Eind bestemming Makkum ipv Lemmer, ivm met werk etc staat de boot sinds vanmiddag op de kant.
Op naar seizoen 2016!

Respect! Nog foto's van onderweg?

Een diepe buiging voor de Solution en haar crew, respect voor jullie doorzettingsvermogen!

Bant schreef :
Die volgen nog.
Stadjer (Peter) maakt nog een verslag daar plaats ik de foto's bij.(goeie deal nietwaar )
Hier alvast een film impressie.

Solution schreef :
Ik weet niet of ik het hier op het forum al eens gemeld had.
Aantal jaren geleden in de Südhafen met ZW10 ook aardig liggen stampen aan de steiger.
2 jaar geleden, solo trip Oostzee, terug via Helgoland, voorspelling ZW 7-8, met de sramperij nog in gedachten doorgevaren naar de Nordosthafen, heerlijk rustig gelegen. Verenigingshaven, na de zomergekte meestal wel plek.
En vlak naast een prachtig zwembad/ sauna!

We zijn al weer even terug maar nu eindelijk pas tijd (gemaakt) om even wat te schrijven

Deel 1 van meerdere, net geschreven nog niet teruggelezen..

==============================================================================

Helgoland 2015

Nog maar net terug van de Pinkstertrip, de napret van het verhaal schrijven moet nog beginnen, en stiekum begin in toch al na te denken of ik nog een rondje Helgoland voor elkaar kan krijgen.. Twee jaar geleden met Jeroen was de eerste keer, een geweldig avontuur. Vorig jaar was het met de Jouet die ons in windkracht 7 aan lagerwal op een -overigens door onszelf gegenereerde- motorstoring trakteerde vlak voor we de haven in wilden en tja dit jaar, hoe ga ik dat regelen??

Mijn Kievit kan het theoretisch, die weet tenslotte niet of ie op zee, Wad of binnenwater zit, maar echt comfortabel nou nee. Nu was het varen met Rene me heel erg goed bevallen, en andersom ook wel dacht ik, dus begin juni de stoute schoenen aangetrokken en voorgesteld of Rene misschien te verleiden was tot een rondje Helgoland eind van de zomer begin herfst. Kreeg per kerende post antwoord: hij zat er zelf ook al een tijd aan te denken en als het planbaar was moesten we dat misschien maar gaan doen! Geen dovemansoren in dit geval dus snel even mijn rooster gecheckt en was suggesties gedaan hoe het mij qua werk zou kunnen passen. Na enige tijd bleek één van die blokken ook in Rene’s schema te passen en kon het plannen en dus de voorpret alweer beginnen!

Het plan werd om zaterdag 12 september te gaan vertrekken. Hoog water Harlingen viel heel praktisch op een mooie tijd 09:55. Even terug rekenend zou dat een fraai nachtelijk vertrek uit Lemmer worden, nee da’s ook niet alles. Nieuw plan dan maar gewoon in de middag weg en proberen rond 22:00 bij Harlingen de draai vanuit de Boontjes te maken om dan met de stroom mee richting zee te varen. Stortemelk door en om de Terschellinger Gronden heen draaien richting 072°…

Zo gezegd zo een soort gedaan. Rond 1300 waren we in Lemmer, even snel wat gegeten en bootschappen gedaan en om 15:15 losgegooid. Eerst even bunkeren want met een halflege tank op pad leek ons niet zo’n goed plan, ondanks de goedkope diesel op Helgoland. De plotter had er trouwens ook reuze zin in, maar was wat verdrietig omdat ie (te) lang niet gebruikt was, dus die ging in de contra en gaf speciaal voor ons een mooi zwart scherm… Hmm, das niet zo handig, maar acht die trekt wel bij. Dus zo lekker het IJsselmeer op. Een lekker windje hadden we erbij dus de motor kon al snel uit. Terwijl ik thuis nog wat hobbels aan het rechtbreien was hadden we ineens een verstekeling aan boord. Een wedstrijd-duif was blijkbaar zo moe dat die in het water terecht was gekomen en had een deel van zijn laatste krachten gebruikt om uit het water de boot in te vliegen. Met slag en stoot, dat wel en het arme beestje kwam ook niet zonder schade uit die strijd en vond naast de genua lier een mooi plekje om op adem te komen. Na een kwartiertje ging het blijkbaar weer zoveel beter dat de duif ineens weer opvloog en richting kant vertrok, ons met de rotzooi achterlatend.. Eigenlijk was dat maar goed ook, want wat doe je met zo’n duif als je richting ver weg aan het varen bent.. In de pot is hier niet het goede antwoord trouwens..

Nu dat ‘probleem’ opgelost was werd het tijd om nog eens goed naar het plotter probleem te gaan kijken. Het apparaat leek wel iets te doen, reageerde op de knoppen maar beeld ho maar. Nu zijn er natuurlijk papieren kaarten van de hele route aan boord, maar ’s nachts met papieren kaarten het Wad over is niet echt eenvoudig en we zijn natuurlijk wel een soort verwend door het gemak van digitale kaarten. Nu had ik -natuurlijk, want ik reis zelden zonder- mijn laptop bij me waar nog steeds MacENC op staat met een setje recente kaarten. Als we op de een of andere manier de AIS er op in zouden kunnen prikken dan hebben we in ieder geval ‘beeld’ en kunnen we op ons gemak en zonder stress, voor zover daar al sprake van was, de plotter repareren. Na even wat geknutsel met wat usb-kabels onder de kaartentafel kwam er een verlossende stekker uit de kabelgoot naar boven en eenmaal ingeprikt in de laptop verscheen keurig onze positie, koers en snelheid in beeld, alsmede het omliggende verkeer met een AIS-transponder. Zo, dat vaart toch een stuk makkelijker en vooral overzichtelijker aangezien je dan direct de grondtrack op de goede boei kan zetten. Met een nog steeds leuke wind gingen we zo richting Vrouwenzand, gevolgd door een bocht naar het noorden richting Kornwerderzand. Van eerdere oepsjes had ik geleerd dat het handig is om van de te voren even goed naar de kaart te kijken en de ligging van het complex even goed op te nemen en vooral om ook het kanaal van de sluis vast op te zoeken. Aangezien een en ander soms in een razend tempo gaat hebben we ook gelijk even gekeken naar wat we konden verwachten als we na de sluis de Waddenzee op zouden varen. Vorig jaar ging het veel te snel en lagen wij (mentaal) nog in de sluis terwijl de boot al in de geul zat.. Dát ging ons dit jaar niet gebeuren, dus braaf met de boeken en de kaarten op schoot gezeten om goed in te prenten wat er zou gaan gebeuren.

Inmiddels was het donker geworden en de eerste onverlichte tonnen waren al weer veel te dicht langs de boot gekomen. Radar was nu wel even handig geweest, maar je die plotter zat nog steeds in de contra. De sluis had ons al aan zien komen en ging gelijk voor ons open. Het schutten ging soepel met een beperkte hoeveelheid gemiste aanlegmomenten die Rene dan weer zorgvuldig manoeuvrerend op kon lossen maar geen vastzittende lijnen of dergelijke. Van de sluiswachter, nu brugwachter, kregen we heel vriendelijk ruim de tijd om de boot zeeklaar te maken. Alle fenders de bakskist in gevolgd door alle lijnen, keurig opgeschoten natuurlijk. Het was druk op de afsluitdijk dus we hebben nog even mogen genieten van het water tussen brug en sluis maar uiteindelijk ging ook die open en konden we het Wad op. Keurig naar het Noorden gedraaid, weer terug om de zeilen te hijsen, terug terug naar het Noorden en om de kardinaal heen (telt die ook?) de Boontjes in. Tot groot genoegen van Rene bleek de betonning op het Wad goed verlicht en konden we zonder noemenswaardige problemen de geul volgen. We zijn veelvuldig naar binnen gelopen om de kaart te checken zodat we de tonnen in de goede volgorde zouden passeren. Een plotter naast de stuurstand maakt het navigeren dan toch een stuk makkelijker. Een bediening van de automaat binnen zou mogelijk ook helpen, maar met zo nu en dan een blinde ton ertussen zou ik dat zonder radar niet aandurven, denk ik. De stuurautomaat binnen bedienen staat nog ergens op een lijstje dus mocht ik lekker zelf sturen en genieten van het toch mooie weer op het Wad. Bij Harlingen linksaf naar het noordwesten, gezien de tijd van de dag maar gewoon de ‘grote’ geul in langs de Pollendam richting zee. Het duurde lang voordat de de vuurtorens van Texel, Vlie en Terschelling zichtbaar werden, dus toch iets van weer tussen ons en die lampjes..

De BS6 zorgde nog even voor een flink schrikmoment want daar werd ik door het tij bijna opgezet, gelukkig luistert de Solution goed naar het roer en 90 graden naar bakboord was voldoende om die toch wel grote ton te missen, pfff. En dat dan allemaal om 2 uur ’s nachts..

Voor de rest ging het voorspoedig en met een staartje tij mee passeerden we rond 03:10 TG en waren we écht op weg richting Helgoland! Eenmaal op koers, met de zeilen gezet en getrimd had Rene het idee dat wel kon slapen dus die ging lekker zijn kooi in terwijl ik heerlijk op het dek zat te genieten van de mooie nacht. Het was inmiddels opgeklaard en de melkweg was in volle glorie te bewonderen, zo nu en dan ruw verstoord door een lichtflits ergens in een ooghoek. Nee toch, onweer? Oh nee, vuurtoren, duh! Dankzij het nu tegen zittende tij had ik alle tijd om van Terschelling en later Ameland te genieten. De grondsnelheid was teruggelopen naar een ‘rustgevende’ drie tot vier knopen, hoewel we nog steeds vijf tot zes door het water deden…

Na een paar uur kwam Rene weer boven en was het mijn beurt om te kooi te gaan, nou daar hoefde ik niet lang over na te denken. Even snel de situatie doorgegeven en direct mijn bed in gedoken om vervolgens een uur of wat heerlijk te slapen.

Eenmaal wakker komt er een soort routine op gang van hangen, kaart kijken, buiten en vooral vóór goed kijken, lekker zitten, veel ouwehoeren over van alles en nog wat en zo langzaam maar zeker doorvaren richting Helgoland. Gaandeweg kwamen er toch wat berichten binnen over minder aangenaam weer en dan met name harde wind. We hadden ons een soort rijk gerekend door te denken dat we alles net zouden gaan missen. De realiteit dat we, als non-stop zouden gaan, er midden in zouden zitten begon langzaam door te dringen dus reden om de planning bij te gaan stellen. Helgoland binnen lopen zou geen probleem zijn, maar daar weer weg zou was lastiger worden. Dinsdag veel, lees 40 knopen, wind leek ons niet verstandig om dan op zee te zitten, dus dat zou een paar dagen Helgoland betekenen, gatver! Grijp ik weer naast die kardinalen-trofee! De eerste was voor Jeroen, de tweede keer, welverdiend overigens, voor bedenker Joost die een heuse nonstop voer terwijl ik met eigen boot een stop in Helgoland nodig vond en nu weer als opstapper mét stop. Troost was dat we waarschijnlijk weer de enigen zouden zijn die een poging doen, dus hoop stiekum dat de trofee dit jaar naar Rene mag!

Kwart over drie markeerde 24 uur onderweg en die konden we vieren met een solide 120+ afgelegde mijlen door het water. Gemiddeld meer dan zes knopen, niet slecht! Van de windmolens boven Borkum waren we inmiddels al een paar uur aan het ‘genieten’ en het einde was nog niet in zicht, zucht op die manier schiet het echt niet op..

Niet geheel onverwacht viel de wind op een gegeven moment toch zover weg dat we het ijzeren zeil maar bijgezet hebben om de voortgang te houden en gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om een avondmaaltijd in elkaar te draaien. Dat smaakte natuurlijk weer prima en langzaam maar zeker kwam het draaipunt dichterbij. Dat draaipunt hadden we ingesteld precies aan het einde van de TSS vlak bij het ankergebied Neue Weeser Reede alwaar we dan -eindelijk- richting noorden konden draaien.

In tegenstelling tot de eerder lange tochten die ik gedaan heb waren we met z’n tweeën op deze trip. Op een 40-voeter betekend dat heel veel ruimte en ik moet zeggen, dat is niet vervelend! Tijdens de Pinkstertrip waren we met ons vieren en heb ik eigenlijk nauwelijks alleen aan dek gezeten, óók heel prettig, zeker als je in begint te kakken! De luxe van een voorkeur heb ik nog niet, ben blij dat ik mee mag!

MacENC is slim genoeg om de huidige route door te rekenen met de snelheid van dat moment. De hele middag leek het er op dat we rond 2300 aan zouden gaan komen in Helgoland, een mooie tijd. De tijd tot het waypoint bij Neue Weeser bleek echter vrij constant op drie uur varen, met andere woorden: &^%#! we gaan steeds langzamer… En de schepen om ons heen worden steeds groter..Rond kwart voor elf ’s avonds konden we dan eindelijk naar het noorden sturen en de grote schepen achter ons laten. De wind was inmiddels wat aangetrokken en stond vrij steady rond de 20 knopen, maar wel schuin van achteren dus dat ging lekker! Naar mate we dichter bij Helgoland kwamen trok de wind wat verder aan en werd de zee wat ruwer. Tegelijkertijd kwam Helgoland steeds dichterbij. De vuurtoren was inmiddels goed te zien, ook de lichtenlijn die ons naar binnen zou brengen was goed zichtbaar. Uiteindelijk rond 0100 voeren we de haven in om gelijk in de grote kom de zeilen te strijken en de boot klaar te maken om aan te leggen. We hebben heel wat rondjes gedraaid daar en feilloos de diverse ‘Nicht Anlegen’ plaatsen weten te vinden. De steigers aan het einde van de haven waren wel vrij, maar die nodigden niet echt uit tot aanleggen omdat die precies aan lagerwal lagen. De ISIS was er trouwens ook weer maar zo op een maandag zou die wel eens vroeg kunnen gaan varen dus dat ook maar niet gedaan. Uiteindelijk zijn we naar een -toevallig ook Nederlands- jacht gaan liggen waarvan de schipper, weliswaar net uit bed toch zonder enig probleem onze lijnen aanpakte en we na 34 uur varen weer vast lagen in een haven.

Plan van aanpak van de rest van die nacht duurde niet lang: wat drinken aan dek, vervolgens douchen en aansluitend slapen! Douchen aan boord was voor mij nieuw maar ik kan je verklappen dat ik daar goed aan kan wennen! Heerlijk zeg om het zout van je af te spoelen en dan 5 stappen verder zo je bed in te kunnen stappen!

Kom maar op met het vervolg!

Ja wacht even zeg, ben net aangekomen, moet eerst nog weer naar huis werken, daar maak ik weer wat tijd. Deze anderhalve week 4x de 'plas' over dus ga mijn best doen!

Lijkt wel een spannend jongens boek .

mooi verhaal ,leuk geschreven .

en hier een vervolg...

===========================================================================

Als ik dan eindelijk in bed lig laat ik in gedachten loop dit stuk van onze reis nog een keer langs komen en bedenk me dat ook dit weer een mooi avontuur was. Toch weer in het donker en zonder radar over het Wad. Tussen de eilanden door naar buiten, ook al was het donker, is iets waar je me nog steeds wakker voor mag maken en dan met een knoop of zeven door het water onder zeil blijft iets geweldigs! Ergens boven Schier kreeg ik voor het eerst echt door dat het weer toch wel eens lastig zou kunnen gaan worden. Was ik met de Jouet geweest dan had ik misschien overwogen om Helgoland te laten voor wat het was en bij Borkum naar binnen gegaan, ofzo, maar nu toch wel heel erg leuk om nu voor het derde jaar op rij weer in Helgoland te zijn!
Vlak voor de Neue Weeser, bij de aftakking van het TSS naar Bremen werden we ineens opgeroepen door German Bight Traffic met het verzoek contact op te nemen met de Bit Okland en Eagle Bergen, die maakten zich wat zorgen over dat kleine zeiljachtje dat voor hun lang voer. Aangezien we hoog aan de wind aan het sturen waren was opsturen niet echt een optie, echter op verzoek snelheid minderen was wel een optie. Daarmee bleven de vectoren van beide schepen onaangenaam dicht bij onze locatie en de CPA ongemakkelijk klein, na dit even een paar minuten aangezien te hebben toch maar besloten om ons oorspronkelijke plan vast te houden, maar dan met de motor erbij voor een paar knopen extra en tegelijk een klein beetje extra hoogte. Dat loste het probleem op waardoor beide schepen comfortabel achter ons langs passeerden. Kijkend in het AIS-lijstje was het toch even slikken. Net als in de lucht maakt grootte soms toch wel uit. Nou deze twee waren 275 en 175 meter lang en als dat dan met een snelheid van 10 tot 15 knopen op je af komt en de (oorspronkelijke) cpa’s in meters te tellen zijn in plaats van mijlen dan heb je het mentaal toch even heel druk. Had nog wel bitjes over om nog even een screenshot te maken, dus die moet maar even bijgevoegd ergens. Ook nog ergens een mentale noot gemaakt om voor volgend jaar, als of beter wanneer het me lukt een schipper met boot te vinden, te proberen in de Nordosthafen een plekje te krijgen. Want dat rondjes draaien in de nacht op zoek naar een ligplaats om dan vervolgens weer een nieuwe ‘Nicht Anlegen’ plek te vinden is toch wat jammer na zo’n mooie tocht.

Ondanks dat we vrij laat gingen slapen waren we toch alweer redelijk op tijd op. Traditiegetrouw op de Solution ontbreken bij het ontbijt de warme broodjes uit de oven niet en beginnen we voorzichtig met het maken van een planning. De eerste berichten die we binnenhaalden gaven nog steeds aan dat er flink wat wind zou zijn op dinsdag nog steeds een depressie door het kanaal naar het noordoosten zou trekken, dus maandag terug zou het zeker niet gaan worden en dinsdag overdag eigenlijk ook niet. Mooie gelegenheid om eindelijk het eiland maar eens te gaan verkennen. Na het havengeld voldaan te hebben leek het ons verstandig om toch de boot nog maar even te verleggen. Vlak achter de -gigantische- reddingboot was een stuk steiger leeg en volgens onze inschatting zouden we dan mooi beschut liggen als het hard uit het zuidwesten zou gaan waaien. Bijkomend voordeel was dat dan zelf aan de steiger lagen. Niet dat de bemanning van onze buurboot problemen met onze aanwezigheid had, maar ons leek het wat rustiger. Zo bedacht zo gedaan en uiteindelijk zijn we dan de begin van de middag eindelijk op pad gegaan.

Lang de scheepsbevoorradingswinkeltjes, lees duty-free drank en luchtjes, de andere haven loop je zo het dorp in. Een paar, ahum, trappen omhoog en je bent in het bovendorp met een fraai uitzicht over Düne en de haven. Ook ligt er een wandelpad langs de afgrond van een paar kilometer waar we vol verbazing konden genieten van uitzicht en vooral de vliegkunsten van de alom aanwezige Jan-van-Genten. Achteruit inparkeren langs een afgrond, geen probleem voor die vogels en omdat ze zo dichtbij vliegen is ook heel mooi te zien hoe de luchtstroom heel mooi aan de vleugel vast plakt en er zo nu en dan even een veertje omhoog schiet als de stroming even los laat, beroepsdeformatie zeg maar.. Als volleerd vogelaars met camera’s vol met foto’s van vogels, vogels, rosten mét vogels en ook Lange Anna, mét vogels streken we einde van middag neer in een cafeetje voor een welverdiende kop (het werd een kan) Kaffee, natuurlijk mit Kuchen. Mooie gelegenheid om nog even wat gemaakte foto’s en filmpjes te bekijken van, jawel, vogels… Daarna langs de watersportwinkel, waar de diesel nu €0,89 kostte per liter, terug richting boot.
’s Avonds in het (boven-)dorp nog een schnitsel en hamburger gescoord als avondeten alsmede dankbaar gebruik gemaakt van de aldaar aanwezige WiFi om zo de planning wat bij te sturen. WiFi in de haven zelf zou mooi zijn, maar helaas ontbreekt daar ieder spoor van. Gelukkig is het mobiele netwerk goed bereikbaar en is met een data-abonnement ook in de boot gelukkig genoeg info binnen te halen, tenminste zolang sommige computers niet ineens besluiten een update binnen te gaan halen. Heb geen poging gedaan om de boosdoener te achterhalen want de data voor die dag was toch al op en de gegevens die we nodig hadden waren binnen, namelijk de weerkaarten voor de komende dagen. Weinig verandering in het beeld. Dinsdag nog steeds veel wind, donderdag ook maar woensdag zou er misschien een gaatje zijn waar we door richting NL zouden kunnen glippen.

De volgende ochtend begon het inderdaad te waaien. De windmeter gaf steady 25 knopen met uitschieters tot 30 knopen en meer, en dat in de haven. Buiten zou het dus een serieuze klotsbak zijn! In de haven trouwens ook. Achteraf hadden we niet de meest geweldige ligplaats gevonden en was een eerder als ongeschikt aangewezen plaats misschien beter geweest. Desondanks lagen we nog steeds -een beetje- in de windschaduw van de reddingboot, zeg maar reddingsschip, want de jachten achter ons gingen nog meer tekeer! Voor de zekerheid maar een paar extra lijnen uitgezet zodat de Solution op 5 plaatsen vast lag met alle fenders langs de kant kon daar niet heel veel misgaan. Na het ontbijt, wederom met warme broodjes, eerst wat weerberichten binnen gehaald, waar we maar weinig verandering in konden vinden want het weer buiten was zoals voorspeld en de komende dagen bleef alles zoals al eerder voorspeld was. Daarna maar weer het dorp in, wat rondgelopen en rond lunchtijd maar weer bij het restaurant van de avond er voor gaan zitten, eerst buiten op het terras want ze waren dicht, maar wel met internet. De plotter wilde nog steeds geen beeld geven dus een mooie gelegenheid om diverse fora af te speuren naar informatie over mogelijke oorzaken. Loszittende video-kabel bijvoorbeeld of toch wat vocht op plaatsen waar het beter niet kan zitten. Een heleboel mogelijkheden, maar weinig die zo direct een oplossing zouden geven zonder alles uit elkaar te halen. Nu lag de Solution nogal op één oor vanwege de harde dwarswind, dus om nu binnen alles open te schroeven leek ons niet zo handig.

Uiteindelijk begon het aangepaste plan steeds meer vorm te krijgen. We zouden ’s nachts gaan vertrekken, weer langs de kust kruipen, nu wat dichterbij om zo wat minder zeegang en wind te hebben, om dan uiteindelijk tussen Schier en Ameland naar binnen te gaan en Lauwersoog aan te lopen. Als we woensdag vroeg in de ochtend zouden vertrekken dan zouden we woensdagavond weer op zoet water moeten kunnen liggen, Helgoland - Lauwersoog is dik 95 mijl, heel wat minder dan de 180 mijl van de route die we heen genomen hadden. Donderdag dan binnendoor naar Lemmer zou goed te doen moeten zijn.

Tussendoor een paar keer de pier op en af gelopen om naar de zee te kijken. Die ging toch wel behoorlijk te keer in deze windkracht 7 en dan te bedenken dat we vorig jaar met zulke wind en golven in het donker naar binnen liepen..

Na de lunch nog een keertje een rondje eiland gedaan, nu met een nuver poestje wind of hoe je dat dan ook mag spellen. De Jan-van-Genten leken er geen last van te hebben en fladderden moeiteloos rond de afgronden waar we langs liepen. Eenmaal terug bij de boot nog wat gelezen, een warme hap gemaakt en genuttigd en vervolgens maar op tijd naar bed gegaan. Plan was ergens tussen 0200 en 0400 vertrekken, zodra de wind voldoende in kracht afgenomen was.

Rond twee uur ben ik even mijn bed uit geweest, maar had nog niet echt de indruk dat het al minder hard waaide, dus snel maar weer het nog warme bed in. Rond een uur of drie hoorde ik Rene rondscharrelen, dus een mooi moment om ook maar weer uit bed te komen. Het leek of de wind wat ging liggen dus rustig maar even goed gegeten, je tenslotte niet wanneer je dat weer kan doen, en de boot klaargemaakt om te vertrekken. Om kwart over vier hebben we uiteindelijk de laatste trossen losgegooid om vervolgens in de havenkom alles op te ruimen zodat we alles klaar hadden vóór we de klotsbak in zouden gaan. Klotsen deed het zeker buiten, maar gelukkig minder dan waar we rekening mee hadden gehouden. De windmeter gaf een ware windsnelheid van begin 20 knopen, niet misselijk maar goed te doen. Vrij vlot na het verlaten van de haven hebben we het voorzeil bijgezet wat de zeegang al een stuk aangenamer maakte en niet lang erna ook het grootzeil, waarna de motor uit kon en we desondanks nog steeds met dik zeven knopen door het water gingen, zó kom je nog eens ergens!

De eerste paar uren hadden we blijkbaar toch ook nog wat stroom tegen want een uurgemiddelde van rond de 4,5 knoop over de grond, maar op een gegeven moment begon die op te lopen naar 6 knopen en zelfs 7 knopen gemiddeld in een uur. Op die manier zouden we eind van de middag al in Lauwersoog zijn. Ondertussen was het inmiddels ruim geworden en waren we het eerste draaipunt alweer gepasseerd. Deze keer geen ‘last’ van overstekende tankers of andere joekels, de wind stond goed dus onder vol zeil konden we mooi die dik zeven tot soms wel over de acht door het water volhouden. Doordat we redelijk dicht onder de kust langs gingen was er ook zo nu en dan even een mogelijkheid om wat weerberichten binnen te halen. Het weer zou wat rustiger worden dan waar we in eerste instantie rekening mee hadden gehouden. Ter hoogte van Borkum, we keken toen al weer een paar uur naar het windmolenpark, hebben we besloten om maar door te varen naar Vlieland. Met dit tempo zouden we daar rond een uur of tien ’s avonds moeten kunnen zijn, ruim voor dat het tijdelijk harder zou gaan waaien. Inmiddels was ook de gedachte opgekomen om niet naar Lemmer terug te varen, de thuishaven van de Solution, maar naar Makkum waar de boot ’s winters op de kant staat. Drukte op het werk maakte dat Rene waarschijnlijk pas laat in oktober tijd zou hebben om de boot te stallen en tja, als je in de tussentijd toch niet kan varen dan is wat eerder de kant op misschien wel zo rustig..

Terwijl we dit aan het bedenken zijn gooit de stuurautomaat het schip ineens 90 graden van de koers af. Wat nu weer? Snel de automaat ontkoppeld gedecideerd stuur Rene de Solution weer terug naar haar koers van rond de 250 graden, richting kardinaal AM (telt die ook?). Na een tijdje op de hand te sturen proberen we de automaat weer, die het in eerste instantie houdt maar dan toch weer een zwieper geeft. Misschien een hint om wat zeil te minderen. We rollen de fok een stukje in, Rene geeft het grootzeil nog wat meer twist en daarna schakelen we de automaat weer in, nu doet ie het wel goed, pff dat scheelt. De rest van de tocht handsturen is natuurlijk prima te doen maar dat werk uitbesteden is nog beter te doen..

Eenmaal bij AM hebben we de koerst wat westelijker verlegd om het Bornrif te omzeilen. Volgens de routeplanner zouden we met de huidige snelheid over vier uur bij TG zijn met nog steeds een verwachtte aankomsttijd van rond 2200 op Vlie. Dat gaat mooi!

Mooi man!
Dit hapt lekker weg.

weer een lekker stukkie leesvoer.

'k Had nog een stukje klaar

Morgen naar Chicago, dan schrijf ik de rest..

===========================================================================

Een uur later duurt het echter nog steeds vier uur voordat we bij TG zijn. Dát hadden we niet afgesproken! Ook de automaat geeft herhaaldelijk aan het niet eens te zijn met onze zeilvoering, roerdruk of nog wat anders want de gekke draaien blijven ineens komen. Handsturen dan maar. Ook op de hand blijkt het lastig koers te houden, dus nog maar wat zeil ingenomen en ook het grootzeil nóg meer twist gegeven. Reven van het grootzeil zou handiger zijn, ware het niet dat het grootzeil van de Solution op de een of andere manier niet mooi in vorm wil komen met het enkele of dubbele rif dat in het grootzeil ingebakken zit. We hebben heel wat verschillende manieren geprobeerd en eigenlijk leidde alleen heel veel twist geven tot een werkbaar resultaat. Langdurig zelf sturen geeft op een bepaalde manier ook een zekere regelmaat. Elk halfuur of iets in die buurt wisselen, zo nu en dan een zwieper dat de wind even wat harder mee deed en het roer dat dan even niet bij kon houden. Eén keer draaide die zo hard dat we compleet overstag gingen, en ik met de fok bak ‘m niet terug op koers kon krijgen. Sterker nog hij bleef maar doordraaien! Rene stond natuurlijk net even binnen, maar die stond zo buiten en gooide de schoot los en met snel gestarte motor erbij kon ik het schip weer op koers krijgen. Niet lang hierna maar geprobeerd hoe het zou gaan als we het grootzeil helemaal op zouden doeken. Dat bleek beter dan verwacht, kostte wel een knoop aan watersnelheid maar ook de stuurautomaat kon het weer aan dus dat gaf toch weer wat rust.

Ondertussen was het nog steeds vier uur varen naar TG en een uur later drie uur, pff toch voorgang.. Inmiddels begon het weer langzaam aan donker te worden en de grondsnelheid steeds verder terug te lopen. Een uur later was het nog steeds drie uur naar TG en een uur later nog! We begonnen voorzichtig te twijfelen aan ons plan om door te varen naar Vlieland maar terug zou nog langer duren dus dat had geen zin meer. Iets na middernacht passeerden we dan eindelijk TG, gevoelsmatig ben je er dan bijna maar we waren er nog lang niet, zo bleek. De wind was inmiddels flink toegenomen tot een dikke zeven, misschien wel een kleine acht maar de Solution hield zich goed in al dat geweld! Nu was het zaak om de Terschellinger Gronden te omzeilen en de vaargeul door het Stortemelk te vinden. In het donker met al die verschillende lichtkarakteristieken is dat niet makkelijk in te schatten. Terwijl ik lekker aan het sturen was pendelde Rene tussen de computer met de digitale gegevens en mij in de kuip om koersen door te geven. Hoewel ik er nog maar een paar keer daadwerkelijk doorheen gevaren ben had ik gelukkig voldoende lokale kennis om te weten dat de geul vlak langs het strandhotel gaat, de strekdammen ver de zee in gaan en dat we niet rechtsaf konden voor we zeker wisten dat we bij de geul zouden zijn. Dit terwijl we alle kanten op vliegen in het Stortemelk die haar naam zeker eer aan deed!

Op de radio was het ook onrustig. Op een gegeven moment hoorden we de Kustwacht een pools schip oproepen. De naam kwam ons bekend voor, hetgeen bleek te kloppen want die lag 5 schepen achter ons in Helgoland. Een mooie 49 voeter voorzien van nagenoeg alles wat je op zo’n schip zou willen hebben. De kern van het verhaal was dat ze op de grens van de TSS zaten, ik denk de VL7, en dat ze bij passage ten noorden ervan de verkeerde kant op in de TSS zouden varen. Dat begrepen ze, tenminste dat werd gezegd. Niet lang erna werden ze opgeroepen door een paar vrachtschepen met de vraag wat de plannen waren omdat ze op aanvaringskoers zaten. Ik kan me voorstellen dat ze zich een ongeluk geschrokken zijn en/of de schipper aan dek kwam want plots draaiden ze 120 graden naar bakboord, weg uit de TSS en van de grote schepen. Niet lang daarna werden ze weer opgeroepen, nu door de Brandaris, of ze zich bewust waren dat ze recht op een ondiepte af koersten, ik vermoed de Terschellinger Gronden. De volgende dag even onze en hun track opgezocht op Marinetraffic. Aan de zigzaggen te zien hebben ze een paar oncomfortabele uren gehad met diverse grove koerswijzigingen…

Waar ik me voorheen nog wel eens ongemakkelijk voelde met harde wind en hoge golven merk ik aan mezelf dat ik het uitstekend naar mijn zin heb. Weer een grens wat opgeschoven! De boot kan het hebben hoewel Rene zo nu en dan een vloek niet kan onderdrukken als we weer een flinke klap maken. Het waait weliswaar hard, maar het is droog, niet echt koud en de haven is een soort in zicht, vanaf het strandhotel fiets je er makkelijk in een halfuur naar toe.. Parallel aan het strand varen was, ook ’s nachts, weer een geweldige ervaring. Als ukkie heb ik me altijd verbaasd over hoe dicht die tonnen bij het strand lagen en nu kwam ik er zelf met een flinke zeegang en bijbehorende wind langs. Doordat het inmiddels iets helderder was geworden begon de hoeveelheid tonnen met verlichting bijna overweldigend te worden. Vooral verwarrend was het dat er ook aan stuurboord nu ineens groene en rode tonnen te zien waren, alleen waren de Stortemelk, nu het kampeerterrein op Vlieland, nog niet voorbij dus daar in sturen kon nog niet. Een mijltje verder kwam echter de verlossende aftakking naar het zuiden en niet veel later verdween de golfslag bijna geheel en waren we weer op de Waddenzee, wat een rust ineens.

De volgende horde zou de haveningang van Vlie zijn. Die is notoir smal en er zou flink wat stroming voor de haveningang staan. Vóór we er waren kwam Rene op het slimme plan om maar eens te testen of de boegschroef nog deed wat die hoort te doen, nou niet dus! In het donker in een voor hem onbekende haven met veel wind niet de meest handige storing zeg maar..

De haveningang bleek gelukkig heel goed verlicht, net als de hele voorhaven trouwens, en Rene stuurde als een ware pro zonder aarzelingen de Solution tussen de havenhoofden door de haven is. Door de harde zuidwesten wind leken de boxen, weliswaar bijna allemaal leeg, niet erg aantrekkelijk maar de langssteiger aan de zuidwestkant was grotendeels leeg, op een aantal meeuwen na tenminste. Zonder boegschroef zou dat best moeten gaan lukken. Bij de eerste keer dat we naast de steiger lagen was ik te laat met de lijn en dreven we al weer weg, gelukkig was daar ruimte voor en de tweede keer was ik wel op tijd en lagen we op twee plekken vast. Ik stond op de kant en het schip lag 5 meter uit de kant, maar met wat creatief manoeuvreren van Rene lag de boot snel erna mooi vast aan hogerwal en hadden we er weer een deel-avontuur op zitten. Inmiddels was het wel half vier ’s ochtends. Niks tien-elf uur ’s avonds!

In mijn beleving hoeft er niet betaald te worden voor de douches dus rond vier uur liepen we over de kade richting havengebouw. Nadeel van onze ligplaats bleek nu ook, want verder van het havenkantoor konden we niet liggen! Eenmaal aangekomen bleek dat er 50-cent-muntjes in de douche mochten, die hadden we natuurlijk niet bij ons, dus met enige krachttermen konden we linksomkeert terug naar de boot en daar maar gelijk het bed in, we waren inmiddels dik 24 uur onderweg en weliswaar een paar uur onderweg geslapen allebei maar waren nu toch echt wel aan wat nachtrust toe!

Track van het Poolse schip en andere screenshots..







en toch ook grappig, zondagnacht (ook) in Helgoland en nu (ook) bij Vlieland..

Zo tijd voor wat foto's.
Blijkt dat ik eigenlijk veel te weinig foto's maak tijdens het zeilen...

De vermoeide duif.


Onderweg, Peter aan het werk gezet


De haven van Helgoland kijkend in zuidelijke richting.


Typische (vakantie)huisjes op Helgoland.


De Jan van Genten


Jan van Gent in vogelvlucht.


Lange Anna


De klotsbak..


Terug weg, ter hoogte van Borkum (telt deze ook.. )


Op de terugweg, de gang erin.

alsof ik er zelf bij was !

Laatste stuk, blijft een leuke manier van herbeleven zo

=================================================================

Na een korte maar goede nachtrust is het inmiddels al weer donderdagochtend en tijd om ons voorzichtig klaar te gaan maken voor de tocht naar -in principe- Makkum. In principe omdat er nog een en ander geregeld zou moeten worden, maar goed het weer was een stuk rustiger dan de avond ervoor en op het Wad heb je meestal nog mobiel bereik ook dus is er van alles te regelen..

Eerst echter een stukje recente history. Bij de inkopen in Lemmer zijn we een belangrijk ingredient vergeten mee te nemen. We hebben het er over gehad, zelf in het goede pad gestaan maar een andere waar had op dat moment voorrang waardoor uiteindelijk halverwege het IJsselmeer bleek dat we de koffie zonder moesten nemen. Een serieus probleem waar ook een duitse supermarkt, voor zover die er geweest zou zijn op Helgoland, geen oplossing voor zou kunnen geven. Het mooie ervan is dat je het met weinig handelingen gebruiksklaar maakt, ook met flink wat zeegang, lekker wat energie kan geven op sommige momenten en natuurlijk look gewoon lekker is bij de koffie. We hebben het dan natuurlijk over ontbijtkoek. Bij het aanbod van elke warme drank gedurende de hele trip werd natuurlijk ook een stukje ontbijtkoek aangeboden in de vorm van: “Koffie?”, “Ja graag!”, “Stukje ontbijtkoek erbij?”, “Ja lekker!” even stilte gevolgd door wat gevloek en vervolgens een lachsalvo.. “Hebben we niet!”
De korte versie: “Koffie?”, “Ja graag, met een stukkie ontbijtkoek!” of “Koffie, ontbijtkoek erbij?” steevast gevolgd door gevloek en gelach, al dan niet aangevuld met een opmerking in de trant van ‘ga wel even wat halen bij de winkel’..

Met dit stukje historie in mijn achterhoofd liep ik door het winkeltje in het havengebouw en kon het natuurlijk niet laten om een grote ontbijtkoek mee te nemen om die aan boord ceremonieel over te dragen aan de kapitein.

Ondertussen was het hoog water op Vlieland, niet alleen vloed, maar tot mijn verbazing stond de west-pier van de jachthaven helemaal onder water, op de palen na natuurlijk. Dat had ik nog niet eerder gezien en reden genoeg om een paar fotootjes te schieten. Ondertussen was Rene even in het vooronder gedoken en was vrij vlot weer boven gekomen met een groot blok in zijn handen. Bleek de zekering van de boegschroef te zijn. Die was er de avond ervoor dus uitgeklapt, maar dan letterlijk, door het bonken op de golven. Rene vermoedde al dat het iets simpels zou zijn, en daar kreeg hij dus gelijk in. Altijd leuk natuurlijk!

Rond 13:45 hebben we uiteindelijk de trossen losgegooid en in de havenkom alles opgeruimd. Eenmaal buiten gingen we gelijk als een speer: stroom en wind mee en gelijk 9,4 knoop als grondsnelheid, daar kan je mee aankomen! De grens tussen Noordzee en Waddenzee is niet te missen in het zeegat. Het ene moment heb je nauwelijks golven en twee meter verder ben je weer als vanouds aan het beuken. Gelukkig is het maar een relatief kort stukje als je richting Harlingen gaat. Ik moet telkens weer denken aan adviezen van de KNRM met betrekking tot brandstoftanks en dit stukje Noordzee. De meeste motorproblemen schijnen hier ongeveer te zijn, vanwege het geklots waardoor alle rotzooi omhoog komt. Wij hebben inmiddels alweer een zeiltje staan, twee zelfs, en zetten de motor gewoon uit. Na het stukje boven de Richel langs draaien we naar het zuiden en drie kwartier na vertrek van Vlieland zijn we overduidelijk weer in de Waddenzee en varen we met mooi weer, zonnetje erbij en niet al te koud, hevig genietend door de Vliestroom richting Blauwe Slenk. De Vlieland komt ons voorbij stuiven, richting Vlieland. Wat vissersschepen doen een poging onze rust te verstoren, lukt niet meer, na gisteravond kan weinig ons nog van de kook krijgen. Dankzij het zonnetje wordt het zelfs nog aangenaam buiten. Natuurlijk gaat er ook wat mis. De koffie gaat nu samen mét een plakje ontbijtkoek, iets waar we smakelijk om kunnen lachen.
Het was Rene inmiddels gelukt om contact te leggen met de winterstalling en dat zou allemaal gaan lukken, dus de bestemming was nu zeker Makkum, wat toch weer een aantal uren IJsselmeer zou sparen, maar ook Rene ergens in september/oktober een weekend zou besparen met heen en weer rijden, boot omvaren etc. Het einde was dus dichterbij gekomen, maar gelukkig waren we er nog niet! Nabij Harlingen kregen we nog te maken met een tegenligger. Een overigens fraai jacht zat op ramkoers aan de verkeerde kant van de geul. We konden de stuurman zien, dus hij ons ook, maar leuk niet aan de kant te willen gaan. Met de Jouet had ik ‘m er tegenaan gezet, maar ja met Rene’s schip ging ik dat niet doen natuurlijk, maar Rene had vergelijkbare plannen dus die nam het roer over en hield moedig stand in de vorm van koers en snelheid. Rene had duidelijk sterkere zenuwen, geholpen door de regels natuurlijk, en een meter of tien voor het écht spannend zou worden koos de tegenligger voor de sportgeul en was het probleem opgelost. Een opgestoken hand bij het passeren bleek echter te veel gevraagd, nou ja het zijn zo. Vlak voor de haven van Harlingen kwam de Tiger nog voorbij stuiven, waarmee bijna de de hele Doeksen-vloot weer langs was geweest, de Friesland was ons halverwege al gepasseerd. Rechtsaf de Boontjes in, toch altijd weer leuk om het verschil te zien in overdag erlangs, waarbij alle tonnen moeiteloos te zien zijn, en ’s nachts waarbij de helft niet te zien is. Net rond de spits waren we bij Kornwerderzand. De avondspits op de weg dus. Het duurde even voor de brug in de afsluitdijk open kon vanwege de drukte, maar uiteindelijk viel de wachttijd reuze mee en de sluis stond al helemaal klaar voor ons. Schutten verliep soepeltjes en het stukje varen tussen de sluis en de haven kon ik mooi gebruiken om snel mijn spullen in te pakken. Rene zou nog een nachtje blijven om de volgende dag de boot op de kant te zetten voor de winter, zelf mocht ik zaterdag weer werken en moest toch ook nog even wat ‘thuis’-dingen doen dus zou diezelfde avond nog naar huis gaan.

Aan de overkant van de haven waar de moesten zijn lag trouwens een schitterend zeiljacht dat ik graag zou ruilen voor het exemplaar dat in mijn schuur ligt. Dezelfde -klassieke- stijl en lijn zoals ik die voor mijn eigen boot voor ogen heb. Had natuurlijk foto’s moeten maken, maar ja te druk met schip klaarmaken om aan te meren. Eenmaal aangemeerd, voor zover mogelijk, het schip verder opgeruimd en een taxi besteld om bij het busstation te komen, vanwaar ik dan met bus en trein naar een station vlakbij huis zou gaan. Dat duurde nog even dus van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog even een warme hap te nuttigen, gewone kleren aan te trekken en vervolgens rustig naar de weg te lopen. Voor mij was de trip over, en wat voor eentje! Ik heb weer heel wat persoonlijke grenzen opgerekt en weer de nodige mijlen gevaren. Om de zaak wat te stangen hadden we ook al besloten om vast een topic op ZF te starten over de Pinkstertrip 2016. De zuidelijke vertrekkers lijken altijd rustiger weer en kortere tochten te hebben, volgend jaar willen wij dat ook, dus ons voorstel is op naar het Noorden! Nu nog ‘even’ vrij regelen, hoop dat het lukt, heb er nu al zin in!