Ik zit nu rond 12 uur op de veranda van de jachtclub uitkijkend over een vloot van BOD's, Broads One Design. Een soort van regenboog, lokale boot hier waarmee op binnenwater en zee geracet wordt sinds ongeveer 1900.
Gisteravond tijdens het diner lang met de voorzitter van de klasseassiociatie gesproken, leuk. De voorschriften zijn streng. Geen nieuwerwets gedoe. Verplicht prachtig bronzen beslag en zo min mogelijk RVS.
De wind zit nu in de oosthoek, maar bij een langskomende onweersbui wordt ie even hard en west. Het houd de Engelsen niet tegen, ze hebben hun jaarlijkse regatta op zee.
Ik kwam hier gistermiddag om 16:10 aan. Vanaf een uur of 5 was het heerlijk rustig en zonnig zeilen, alle boel kon ik weer drogen.
Daarvoor was het best flink woest geweest. Normaal zou ik niet vertrokken zijn, maar zo'n evenement als de SSR lokt om weer eens grenzen te verleggen.
Ik vertrok donderdag om 11:30 stipt tussen de havenhoofden en heb grote slagen 310 en 200 graden gezeild. Dubbel rif in grootzeil en rif in de HA. Hoge golven. Het eerste uur staat de automaat te sturen, maar dat wordt te nat doordat de reactiesnelheid en slimheid van het ding niet groot genoeg is. Dus ga ik met de hand sturen. Ik zit bijna onafgebroken 12 uur aan de helmstok. Nekpijn van het turen en rugpijn van het bonken tegen de leuning. Soms twijfel om terug te gaan, maar rond 22:00 klaart het in het westen wat op met de belofte van minder wind. De golven zijn hoog, soms omkrullend en soms gevolgd door torens die er 45 graden tegenin te liggen. Het is hard werken om er tussendoor te varen. Bootje doet het goed, maar binnen is het een puinhoop want het vertrek was toch nog wat onverwacht en ik heb voor drie weken spullen bij me.
Om 1:00 uur wordt het minder. Ik ben koud en moe, maar gelukkig kan nu met rond de 24 knopen wind schijnbaar en iets betere zee de automaat z'n werk weer doen.
Dat geeft mij de mogelijkheid enkele uren te slapen. Om 5 uur is de wind teruggevallen tot en mild krachtje drie met een zonnetje erbij.
Ik ontreef de boel en zet later de genua erbij. Tijd om nog meer te slapen
Rond een uur of tien zie ik een mijl of 5 naar het noorden een ander zeiltje wat langzaam dichterbij komt. Later herken ik de gelijk met mij gestarte Sprinta Sport Spindrift, met een vriend van mij aan boord. Als klimmers heb we samen heel veel avonturen beleefd, dagenlang op loodrechte wanden gehangen in de spindrift, dus ik kijk er niet van op dat hij hier is.
De laatste uren zijn we een beetje aan het matchracen. Zij zijn 5 minuten voor mij in de haven. Trots samen met m'n oude makker.
Twee uur later komt er nog een SSR boot binnen, de "laatmaarwaaien" een etap 22i. Noem je boot nooit zo!
De echte helden van deze SSR zijn twee jonge kerels in een victoire 22. Ze komen om 20:30 aan.