Met de gen 3 voelde ik mij toch meer op mijn gemak in de drukte bij de start, daar heb ik zeker geen spijt van. T eerste uur was heel druk. Een paar boten liepen aan de grond en ik heb t behoudend proberen te doen. Was wel gaaf. Na t kruizen zitten we nu in een heel stuk op de voor de windse zeilen, mooi gezicht. Ik heb mij rond plek 106 genesteld. Het is superweer en dit is werkelijk enorm genieten.
Als t langzaam donker wordt, ben ik boven t eiland. De wind is nog steeds rond de 10kn en varen gaat snel en fijn. De koers wordt wat hoger en om mezelf een beetje te sparen haal ik de spi er vanaf en ga verder met de gen 3.
En dan kom je bij Little Belt. Daar moet je twee bruggen door en de kruks zitten in de stroming. Om erdoor te komen moet je er eerst geraken. Nu is de wind in slaap gevallen dus daar kan ik geen grote hulp van verwachten. De snelle boten waren hier veel eerder, hoe hun t gedaan hebben weet ik niet maar misschien hadden ze nog wat wind.
Ik wurm mij langs de kant door de stroom heen, over een stukje van 2nm doe ik maar liefst 6 uur. Het is een prachtig gezicht, al die boten die er proberen te geraken. Een enkeling gooit zijn anker als hij achteruit gaat. Dit lijkt mij te zwaar worden met mijn relatief zwaar ankergerei. Ieder zuchtje heb je nodig hier. Uiteindelijk vind ik dat laatste zuchtje om bij de brug te komen, met mij nog 20 andere ongeveer. Het is dan alweer ochtend.
Het volgende obstakel is de brug zelf. En een obstakel is t! Er komen lukte maar nu? Er zit een neer aan de walzijde maar daar moet je wat lef voor hebben. Ik zie aan de andere kant een boot die teveel lef had, hij wordt door een politiebootje vlotgetrokken.
Ik hoopte dus op een windvlaagje, maar dat vraagje was er soms wel. T water rimpelde er niet van maar dat deert niet. Onder de brug lukte en dan weer achteruit. Dat kan je blijven proberen maar t lukte niet, toch lef dus. De wind was van achteren en met al die boten bij elkaar, t propt samen, bleek vrije wind de jackpot. Ik wurmde mij tussen de boten een weg naar de kant. Daar was de vraag, hoe ver durf ik te gaan? Uiteindelijk lukte t, met mij ook de andere schepen. Dat propte lekker samen aan de andere kant van de brug en jawel je raad t al, met zijn allen weer achteruit terug omdat t kleine beetje wind ook wegviel.
Bij de tweede keer lukte het gelukkig wel, schat eind van de ochtend dat t was.
Wat nu volgde was t laatste stukje kronkelwater en dan nog 60nm kruizen. Ik maakte mij best al zorgen om de finish op tijd te halen. Op dat moment lag ik plek 116.
Er komt gelukkig wat wind, dat hebben we echt nodig. Varen daar is mooi en ik geniet ten volle uit. T zeilen aan de wind, vind de Isabella geweldig. We gaan lekker en de wind blijkt zelfs genoeg om boven de 5 kn uit te komen. Wat frustrerend was was dat de wind zo ging draaien dat hij bijna t hele stuk recht op de kop stond. Maar t lukte om zuid van Funen te bereiken. Daar nam de wind weer af maar tussen de 3 en 4,5kn haalde we er nog uit. Prachtig daar, ook al is t nacht maar daar tussen de eilandjes door kruizen voelt echt bijzonder.
T finale stuk is r laatste geultje naar Svenborg. Ik heb bij aankomst nog wat privé wind en weet de helft van t geultje ermee door te komen, maar dan is t voor mij ook op. Nauwelijks stroom op dit moment dus daar gebruik van maken hier is er niet bij. Met vele boten vechten om dat zuchtje wind om bij de brug te komen, het is prachtig. Vermoeid zijn we allemaal maar geen onvertogen woord. Zo mooi.
Uiteindelijk lukt mij de brug doorzeilen en finishen op tijd, weet niet exact hoe laat maar gok rond 09.00h zo ochtend. Moe maar zo blij!.
Ik vond t echt een geweldige beleving. Dacht vooraf aan een rondje van 130nm maar er zit zoveel moois in dat t echt een uitdaging van 130nm genoemd mag worden.
( uiteindelijk 57ste)
