Onderwerp: Optimist

Geen verstand van optimisten hier.
@kwisvraag: duidelijk ergens in Friesland. Stelpboerderij met open loopstal ernaast. Ik ga voor het Koevordermeer.

Zou best kunnen, dat er nog nooit aan gelakt is. Zo ziet het er inderdaad uit. Ga maar eens proberen om te repareren zonder lakken.

Mijn zoontje heeft al wel nieuwe letters voor een nieuwe naam binnen. Het bootje heet nu Solo (hij is dus de jongste solozeiler van Zeewolde), maar dat vond ie niet stoer of zo, het wordt nu Donderkop.

Polyservice... Daar heb ik nog ergens een boek van liggen... Even goed gaan zoeken.

pura vida schrijft:Het enige nummer wat jij noemt wat me vagelijk bekend voorkomt is de 1331. Maar of dat in jouw tijd geweest is... mijn optimist-tijd was zo ongeveer de eerste helft van de jaren '90.

De 1496 was een ei-gele Winner, eentje uit een serie WK/EK bootjes (ik weet niet eens meer wat het precies was) in die kleur. Ik (nouja, mijn ouders ) was de 3e eigenaar denk ik, de boot was al wat seizoenen oud. Destijds al waren van Wettum en Winner inderdaad DE topmerken, daar kwam korte tijd later nog een derde en een vierde merk bij meen ik. Elk merk had zo z'n eigen aanhangers.

Maar ook een wedstrijd-opti is door de klasseregels bepaald niet breekbaar, en een rompje raakte niet zo snel uitgezeild als bij sommige grotere licht gebouwde poly bootjes. Het was dus helemaal geen punt om het bootje vele seizoenen later nog door te schuiven naar m'n broertje. Ik denk dus dat het in DEZE klasse een misvatting is, om geen wedstrijdboot te willen ivm de breekbaarheid.

Met stip het grootste vermaak was trouwens, als er een paar combi/kernploeg zeilertjes zich verlaagden tot een groot open evenement op 'onze' plassen. Met de lokale sloebertjes wilden ze niet eens praten, veel te min. Er liepen me toch arrogante verwende ettertjes tussen, daar lustten de honden geen brood van. De goeie niet te na gesproken trouwens, maar die waren helaas fors in de minderheid. Meestal wonnen ze ook wel, met hun intensieve training en splinternieuwe spulletjes, maar zo af en toe was het baantje zodanig dat je ze met lokale kennis van winddraaiingen en eilandjes alle hoeken van de plas kon laten zien

En als dat eens gebeurde, dan maakten de nijdige gezichtjes achteraf ons hele seizoen weer goed En als de pappies en de mammies dan als toetje - tijdens het haastig inpakken - nog even op ze gingen mopperen wat ze (in hun beleving) verkeerd gedaan hadden, dan was het feest voor de 'locals' pas echt compleet. Het fatsoen om de prijsuitreiking bij te wonen hadden ze nooit, tenzij ze zelf gewonnen hadden uiteraard.

Ik hoop dus dat de combi/kernploeg ouders in dit gezelschap, deze succesvolle kids nog wel even met beide beentjes op de grond houden. Dan blijven ze een stuk genietbaarder dan sommige van de "hete aardappel" exemplaren die ik destijds zo af en toe tegenkwam, van buiten...

TopQ schrijft:
Nou, dat is het dus, een van Wettum, met allemaal stickers over betaalde fees en metingen van de knwv, met alleen een kleine beschadiging in de rand en een al gerepareerd stukje onder aan de zwaardkast. Verder ziet ie er nog puik uit. Kreeg hem voor 400,-

web schreef :
Even een kick van 14 jaar

Ik moet hier op reageren.
1. De NED 1496 (toen H 1496) moet wel een broertje zijn van de NED 1483 die ik een tijdje voor mijn jongste had en nu bij een ander clublid in gebruik is. Dat was een serie van 20 Winner charterbootjes geleverd door Paulich Watersport voor World's 1986 (WK) dat dat jaar in NL plaatsvond. Ze zijn daarna verkocht en gemeten door de bond. De nummers van onze ex bootjes zijn uit 1987.

2. Afgelopen jaren veel in het combi en nationaal circuit gelopen met mijn middelste en ja, je komt het tegen. Maar het viel me ook op hoeveel wél leuke ouders en kinderen er zijn. Was wat bevooroordeeld moet ik zeggen. Het is een groot reizend circus.

Leuk dat die serie Winners dus nog steeds bestaat, of minimaal 1 ervan in elk geval. Een maatje van me destijds voer er ook een, maar ik weet niet meer welke.

Eigeel waren ze. En ik merk dat ik me in 2010 wat ongenuanceerd uitgedrukt heb, met de bedoeling er een smeuiig verhaal van te maken. Ach, je had er wat bij die niet te genieten waren, maar er was natuurlijk ook een soort van gezonde rivaliteit.

Er was er ook eentje bij die lid was van de lokale club, alleen maar om elk jaar de beker van de clubkampioenschappen mee naar huis te nemen - verder zag je haar absoluut nooit. Ook zo iemand die nooit met de rest van de club praatte. Maar als dat eens een keer niet lukte, was dat natuurlijk genieten.