Onderwerp: Droogvallen met ETAP 26

Ilex,
Helemaal met je eens, kimkiel of platbodem zet je zo aan de grond.
Een kieljacht geeft wat meer werk, niet eens erg veel.

Het is maar net wat men wil, een goed zeilend schip en voor een paar keer droogvallen wat werk of een schip dat vanzelf droogvalt en niet goed zeilt.

TS zal z´n keus zelf moeten maken met de hier aangedragen onderbouwingen

Ik heb geprobeerd om mijn zienswijze goed te onderbouwen.
Je opmerking van iets meer werk is volkomen juist.

Kijk eens hoeveel breder de basis van wadpoten is vergeleken met kimkielen die nog geen twee meter uit elkaar staan en hoe de steunen op de foto op de juiste wijze belast worden.
Juist door een stuk verder uit elkaar te staan.

Ik probeer ook niets te bewijzen, alleen duidelijk te maken waar op te letten is.
En dat dit bij voorkeur van tevoren ingeschat dient te worden en niet pas wat gaan doen als het geen effect meer heeft.

We zijn het eens

tja zelfs met een kimkieler blijft het een risico, overigens zie ik bijna nooit schepen die droogvallen met wadpoten.





het was een lange nacht

element schreef :
Dat hangt er vanaf hoe diep de kimkielen nog steken .
Hier bijv. een al heel oude test va twee grote identieke Westerly's ( , de een met kimkielen en de andere met een normale vinkiel. Geen merkbare verschillen destijds.
Ook bij mijn Leisure 27 zie je dat aan de SW's die vrijwel hetzelfde zijn voor de vinkiel en de kimkiel versie ( 108 en 109 wat heel normale waarden zijn voor boten van 8 meter uit de 70er jaren ) .
Wat niet wegneemd dat er ook vele kimkielers (voroal die met vrij platte kimkielen) bestaan die wel slechte zeileigenschappen hebben maar datzelfde geldt ook voor kielmidzwaard boten of met opaalbare kiel.
Hier die , heel oude, test:

Hier een ander recenter verhaaltje van Jan Alkema over de plussen en minnen van kimkielers:

Hangt dus ook af van de constructie van dd kimkielen.
Grapping is bijv. dat bijv. bij een kimkieler onder helling van bijv. 15 graden de lijkiel juist meer diepgang krijgt i.t.t. een vinkiel waarvan de diepgang bij helling uiteraard afneemt .
Ad

Wat is de ervaring van de wadpoters voor wat betreft golven?

Bij de diepgang van al gauw meer dan een meter is er in mijn gedachten soms nog wel eens kans op wat golven is. Levert dat in de praktijk nog problemen op?

Ik doe het niet zo vaak, gemiddeld één keer per jaar, maar het kán wel met een Etap (22 in mijn geval).
Altijd weer leuk, maar wel een gedoe met die poten; Die van mij zijn erg mooi gemaakt van RVS, maar ook lomp en zwaar.
Dat lijkt me niet echt nodig, dus ik wil nog eens een lichtgewicht setje maken van oude turfmasten o.i.d.

Nadeel van poten is dat je nog steeds een redelijke diepgang hebt en je volledige 'droog sta tijd' niet zo groot is. Ook het weer loskomen in woelig water is niet altijd een pretje, je ligt echt wel even te bonken op de kiel voor je weer los bent.
Mocht ik ooit voor een andere boot gaan, dan zou ik iets met een midzwaard nemen.

Saeftinghe schreef :
Dat is veel te kort door de bocht. Alsof een makkelijk droogvallend schip per definitie niet goed zou zeilen. Het hangt ook af van wat je onder "goed zeilen" verstaat.

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Waar laat je de wadpoten op een kleine boot?

swblom schreef : Kan ik me moeilijk voortellen want golven worden nooit echt hoger dan 1/3 van de waterdiepte , anders breken ze . En dat lijkt me voor een wadloper geen probleem. Trouwens , wadlopen met teveel wind lijkt me sowieso onevrstandig maar dan meer vanwege het risico van opwaaiing waardoor de dieptes uietraard toe unen nemen.
Ad

Ilex schreef :
Dat is een kwestie van opdelen en met verbindingsstukken weer aan elkaar zetten. Zo berg ik mijn maststeun ( voor als de mast gestreken is) ook op.
Heel simpel kan dat al met dikwandige gegalvaniseerde pijp paar sokken of andere fittingen zoals deze .
smoldersbv.nl/gas-lucht-en-wat...buizen-en-fittingen/
Is er trouwens ook wel in rvs en zelfs in aluminium maar dan wwordt e.e.a. wel nogal prijzig.
Ad

Ilex,

Mijn wadsteunen waren een gegalvaniseerde pijp van 6 meter in twee stukken van 3 meter gezaagd. Diameter 1 of 1,5 inch.
De voet was een breed U profiel, de top was een staafje er dwars doorgestoken.
Opbergen was: de U voet, met wat isolatie schuim tegen de verticaal van de preekstoel, de top, met een takelingetje strak richting preekstoel spannen, klaar.
Steun bleef klaar voor gebruik. lijnen met een elastiekje aan de railing.

voorbereiden voor droogvallen: de boeglijn op maat, de heklijn handvast, de toptakeling aan de voetrail, wat dieper dan de kiel.
De pijpen leunde dan tegen de stootrand schuin naar buiten om een brede basis te hebben, ging allemaal vanzelf, hoefde ik niets voor te maken.
Omdat de steunen dieper dan de kiel staken kan daar de bodem mee afgetast worden op eventuele stroomgeultjes, er was vaak verschil in stand door oneffenheid van de bodem, doorgaans een cm of 10. en wel eens een geultje kunnen ontwijken met dat aftasten.