Ik ben 12 jaar in het bezit van een Etap 30i geweest, het was het beste schip wat ik ooit bezat of mee gevaren heb. 1,7mtr diepe kiel en korte mast voor de Hollandse brug.
Zeer goed manouvreerbaar, draait een cirkel kleiner dan de eigen lengte.
Achteruit bestuurbaar als geen ander.
Is gewichtstabiel, maakt in aanvang snel een klein beetje helling, wat een zeer goed zeegedrag geeft in woelig water.
Ik heb er ooit 3 dagen achtereen met vast gezet roer mee gevaren zonder de helmstok aan te raken.
het schip volgt de wind, dus wel blijven opletten waarheen die draait.
Met een Simrad automaat de helmstok klein beetje naar loef vastgezet, de automaat spanningsloos.
Simrad heeft een zelfremmende worm, staat dus vast.
Met raymarine (van die tijd) lukte dat niet, de worm was niet zelf remmend, door de helmstokdruk verschoof die langzaam en bleef voortdurend corrigeren.
Alle (leuver)zeilen waren vanuit de kuip zetten, te strijken en te reven. Ook de spi.
Bij Schokker in Volendam een extreem vlakke HA laten maken met een groot (bind)rif erin, gereefd was het een stormfok en zelfkerend. Dat bleek een goede keus.
Bij vertrek uit Falmouth naar Vigo het weer verkeerd ingeschat, we kregen een depressie vol over ons heen met uitschieters tot 60 knopen
Dat voorzeil reven vanuit de kuip was enorm comfortabel, in secondes aan te passen aan de heersende windsterkte.
Het is zeker geen traag schip, maar geen racer. In (niet fanatieke) wedstrijdejes liet ik toch vaak langere schepen achter me.
Ik heb nu een Etap 32s, die is wat ruimer, maar verder in alles de mindere van de 30i.
Is vormstabiel, wat een wat rukkerig gedrag geeft in woelig water.
De zeilen zwiepen dan heen enweer en missen hierdoor een deel van de tijd hun windvang en aandrijving.
Een gewichtstabiel schip houdt meer druk in de zeilen omdat het niet zo sterk de zeegang volgt, dat scheelt aardig wat in de aandrijving.