Onderwerp: Bod uitbrengen: hoe pak je het aan?

Wij hebben meteen voorgesteld dat de verkoper zijn minimale vraagprijs noemt en wij onze maximale biedprijs en daar ging hij in mee (althans, je weet natuurlijk nooit of hij eerlijk is). Zijn minimale prijs bleek precies onze maximale prijs, dus we waren er snel uit.

Ligt er net aan hoe zijn vraagprijs tot stand is gekomen. One off hoeft zeker niet slecht te zijn en soms wel beter dan seriebouw.
Afhankelijk model kan deze goed verkoopbaar zijn.

Doe een onderbouwt bod en zie de reactie, nee heb je, ja kun je krijgen

Wat deze boot realistisch waard is valt niet te zeggen, omdat we daar geen informatie voor hebben. Gemiddeld genomen is een one off minder waard dan een vergelijkbare serieboot. Dat kan je als vertrekpunt nemen voor een prijsidee. Er is altijd iets om te vergelijken op basis van type (mono hull/cat/...), lengte, bouwjaar, bouwmateriaal en kwaliteit (bv Jeanneau of HR).

Neem ook mee hoe moeilijk het op een later moment voor jou is om de boot weer een keer te verkopen, tenzij je van plan bent de boot tot aan z'n eind helemaal "op" te varen. Gemiddeld genomen is een one off moeilijker verkoopbaar dan een serieboot en daarom ook goedkoper.

Vergeet de vraagprijs en bepaal voor jezelf wat jij voor deze boot wilt betalen. Maak een rekensom hoeveel geld er bij komt om de boot naar je zin te maken en reken er daarbij niet op dat bijvoorbeeld 10 jaar oude elektronica het nog lang gaat uithouden. Wees daarin realistisch naar jezelf. Zo kom je op een totaalbedrag wat de boot jou vaarklaar kost. Maak dan een vergelijking wat je voor dat geld nog meer kan kopen.

Let er verder op dat bootadvertenties lang niet altijd een realistisch beeld van de markt geven. Er zit veel "nep" tussen om kopers een verkeerd beeld voor te spiegelen. Zelf heb ik dit jaar meerdere voorbeelden gezien waarbij NL makelaars heel erg gretig een bod van 20% of zoiets onder de vraagprijs accepteerden.

Naar de verkoper kan je met deze ingredienten zakelijk uitleggen waarom jij tot een bepaald bod komt. Verder is het aan jou hoe graag jij die boot wilt hebben en hoeveel je bereid bent er teveel voor te betalen. Dat is een keuze.

Werftgebouwde one-off maakt mij niet zo uit. Elke boot die ik heb bekeken heb ik slechts 1 van bekeken. Bij 2 van hetzelfde type kan ook terecht een factor 2 in de prijs zitten ivm issues, staat van onderhoud en uitrusting.

Ik ben er simpel in: ga verschillende boten bekijken. En reken uit wat het kost om de boten op gelijk gewenst niveau te krijgen. Dus noteren wat aangepakt moet worden + kosten daarvoor (ook inschatten wat je zelf kunt en dus ‘goedkoop’ kan fixen). Vergelijk daarna de boten op die totale kosten, wat ze bieden en historie. Gewicht geven aan de belangrijke eigenschappen van de boten (sportiever of toch liever luxer, indeling, degelijkheid etc). Streep de boten weg die niet genoeg aan de gewenste eigenschappen voldoen.

De overgebleven boten vallen redelijk in de smaak en zullen dan beter met elkaar vergelijkbaar zijn. Dus kun je een beetje meten waar die One-off zich bevindt.

Maar ik ben wel iemand die het budget laat bepalen door de hardere wensen en ik zal de verkoper kwa vraagprijs respecteren als deze vrij prima lijkt. Dus als ik merk dat er de nodige boten zijn die al voor €50-60k aan mijn hardere wensen voldoen, zal ik boten van €>60k links laten liggen. Tuurlijk moet er iets af tijdens de onderhandeling, maar 30-50% onderbieden noem ik niet respectvol. Ik verwacht hetzelfde van mensen die bij mij iets komen kopen. Lijkt de vraagprijs erg hoog, dan vraag ik naar een onderbouwing en met wat doorvragen merk je wel of er veel (gebakken lucht) of weinig ruimte is. Wel lastig met een makelaar, houden zich van de domme, lange communicatie lijn naar de eigenaren met de kennis van het schip. Hou ik niet van.

Ilex schreef :
Voor een dergelijk bedrag kan je niet soft reageren als "het gesprek openhouden" dat zijn emoties en emoties kosten heel veel geld. Het is de slechtste gemoeds toestand om zaken te doen voor een dergelijk bedrag.
Jij hebt een max bedrag in je hoofd wat het mag worden. je biedt daar onder. komt de koper helemaal niet omlaag, dan echt gewoon doorlopen en je kop in de frisse wind: klaar.
Komt de koper wel wat omlaag, kan je iets omhoog kruipen etc. Dat is het gesprek open houden, als je maar keihard duidelijk bent, geen soft schoorvoetend gemompel om dat je eigenlijk die boot gewoon wilt hebben.

Zo sta ik er (altijd) in.

Met verkopen doe ik het anders, duidelijk stellen welke prijs en anders doorlopen. Take it or leave it.

Tja, destijds met Apae heb ik uiteindelijk de helft van de vraagprijs betaald.
Daar was wel een flinke wachttijd voor nodig: begin van de zomer bekeek ik het schip, gaf aan de makelaar aan dat de vraagprijs en "mijn" prijs zo ver uiteen lagen dat we het niet eens gingen worden, maar dat de boot me erg aansprak. De directe reactie was, dat ik dan maar een bod moest doen.
Ik heb daarop gereageerd dat ik daarover zou nadenken, maar onder de 25000 (vraagprijs was 39000) er niet op terug zou komen.
Naam achtergelaten, en begin november belden ze. Of ik nog belangstelling had. En toen werden we het eens voor 18500.

Brutaal mensch heeft de halve wereld. kopers overvragen vaak grof t.o.v. de wekelijke waarde, zeker gezien het benodigde onderhoud. In dat geval kan je beter de koper met z'n waar laten zitten en mag een ander er in trappen.

Om dat soort scheepszaken in te schatten is veel ervaring nodig. Veel experts hebben er te weinig verstand van en brallen maar wat, maar sommige juist heel goed.

Apae schreef :
Ja, precies, het psychologische gisting proces.

Tja, dat was duidelijk een voorbeeld van een onrealistische prijs (voor die markt), anders was de boot wel verkocht. Gistingsproces is dan inderdaad voor de verkoper nodig om dit in te zien.

AdB schreef :
Dat kan ook niet altijd is mijn ervaring. Ik heb in het verleden al 2x gehad dat de verkopende makelaar wilde dat ik eerst een bod uitbracht, en dan pas de keuring. Hoe zouden jullie daarmee omgaan?

Bod onder voorwaarde dat er niets serieus uit de keuring komt. Waarbij jij de keurmeester mag bepalen (en betalen).

Ilex schreef :
De beslissing te verkopen en er het maximale uit willen halen qua opbrengst is gewoon rationeel, niet emotioneel. De vraagprijs kan wel irrationeel hoog liggen vanwege onrealistische verwachtingen en inschatting van de waarde.

Ik zou je echt aanraden de emotie te bewaren voor tijdens het maken van mooie reizen en herinneringen en dat kan op elke boot, niet perse deze. Een boot is niets anders dan een luxe object waarvan de waarde in euro's maar van 1 ding afhangt: marktwaarde, dus is er een markt voor deze boot met genoeg potentiële kopers die bereid zijn x euro te betalen. In dit segment: plezierjacht, one off , 100K is dat een heel erg klein aantal mensen, het kan maar zo zijn dat jij de enige bent in dit specifieke geval.

Ik snap dat je erin staat dat doorverkoopwaarde niet zo belangrijk is omdat je de boot heel lang wilt gebruiken maar juist dat is een emotionele houding in plaats van een rationele (ik bedoel dit opbouwend). Je weet niet wat de toekomst brengt, misschien kun je vanwege onvoorziene omstandigheden over pakweg 2 of 5 jaar niet met deze boot reizen en wil je wat anders. Daarnaast is er puur rationeel ook significant waardeverlies als een object dat je koopt voor pakweg 100K maar eigenlijk niet door te verkopen is voor pakweg 50K wel gewoon 50K kapitaalvernietiging al op het moment van aankoop. Ik gun het iedere verkoper maar doe jezelf niet tekort en betaal niet veel te veel gebaseerd op emoties of dat nu bij jou of de verkoper het geval is, of beide.

Ik raad je echt af een one off plezierjacht te kopen (en helemaal in deze prijsklasse). Je eigen keuze natuurlijk maar laat dan de taxatie en keuring doen voordat je overeenkomt qua prijs et cetera en teken zeker helemaal niets, andersom zoals eerder gesteld werd is een slecht advies in dit geval. Een makelaar zal het zo willen en ook de verkoper maar jij beslist over de volgorde, niemand anders. Houd het puur zakelijk zonder emotie ook in de onderhandelingen, dat kan met respect en geeft het beste resultaat in mijn ervaring.

Wie betaalt, bepaalt.


PS Check ook voordat je iets afspreekt de BTW en CE , zie mijn vorige post voor detail. Bij one off goed opletten op data zoals bouwtijd, ingebruiksname et cetera.

XanderB schreef :
Geen punt toch?
Bij mij uit de keuring kwam dat hij wel enorm veel meer lekte dan voorgesteld, er nog schade was wat verkoper ook niet wist en het randje kit wat zou missen een losse hennegatskokoer bleek. Dat is verrekenend met het bod, in heel goed overleg.

Koop gerust een goede one off. Als het degelijk gebouwd en met het juiste dekbeslag kan je jaren vooruit.
Mijn motor is van 1991 en loopt nog uitstekend. Zeilen kan je wel wat voor inschatten, net als apparatuur.
Ik geef aan wat ik denk te investeren en daar baseer ik mijn bod op.
Is tot nu toe goed gegaan. Ook bij one offs.

dehler31abc schreef :
Ik pakte (vroeger) ook alles heel rationeel aan maar dat kan ook verkeerd (en alsnog duurder) uitpakken. Een boot laten schieten en een andere boot gekocht want puur rationeel bekeken was die 2de boot een veel betere keus. Maar het bleef toch knagen en die boot uiteindelijk weer verkocht. De volgende boot veel meer op gevoel gekocht. Nog steeds blij mee.

dehler31abc schreef :
De ene one-off is de andere niet. Sommige zijn prutswerk, maar andere zijn prachtig professioneel gebouwd en terecht duurder dan een serieboot.

Juist daarom en gebrek aan benchmark is taxatie en keuring voordat er vaste afspraken gemaakt worden door iemand met kennis van de markt ten behoeve van bepalen bod belangrijk. Doet Olav Cox dit soort diensten? Is maar een idee.

Taxatie is een vrijwel standaard onderdeel van het takenpakket van een professionele pleziervaartuigen-expert: daar zijn er, naast Olav, velen van.

Toen ik (bij mijn vorige boten) echt de intentie had om te kopen, heb ik vooraf met de verkoper afgesproken dat ik een keuring wil door een door mij gekozen (erkende) keurmeester. Wanneer er uit die keuring gelimiteerde herstelkosten bekend worden, gaat de koop niet door en koopt de verkoper van de boot het keuringsrapport voor de helft van de kosten. Zijn er geen grote herstelkosten dan gaat de koop door en zijn de keuringskosten voor mij. Dat heeft in mijn leven drie keer goed uitgepakt met fijne zeilschepen.

Je moet de emotie scheiden van de werkelijke situatie van het aangeboden object.

Altijd een derde het ook laten bekijken en/of een aankoop expertise laten uitvoeren.

Echter bij een One-Off kan een expert niet op alle punten nagaan of de bouw goed is gedaan.

Dan de taxatie. Dit is ook een moeilijk punt bij een One-Off.

Het is met veel dingen zo: "Het is wat de gek ervoor geeft of vraagt".

Een taxatie van een One-Off gaat uit van de "gemiddelde gek" en ook dan nog met een ruime marge.

Beter is om aan te geven.

1. Wat is het bedrag dat de boot maximaal kan opbrengen.
2. Voor welk bedrag is de boot direct verkoopbaar.

De reele waarde ligt dan rond het gemiddelde van beide factoren.

Bram

Een boot kiezen lijkt een beetje op een partner (man/vrouw) kiezen.
Misschien moet je juist niet de emotie uitschakelen, maar omarmen!
Het beste is om een beetje verliefd op je boot te worden. Kost sowieso veel te veel geld, dus om bij aan aankoop een beetje stoer te doen over de prijsvorming is je zelf voor de gek houden.

Dat is ook een mening.

Het gezegde is: "Liefde maakt blind". Daar moet je voor waken !!

Misschien moet je je afvragen of je je het kunt veroorloven (emotioneel) om de boot niet te kopen

brambo schreef : Integendeel!
Liefde is niet vol te houden zonder blind te zijn. Blind leer je mee leven maar wie wil er nu zonder liefde!

Om het niet makkelijker te maken beweer ik juist het tegenovergestelde dan dat je emotie zou moeten laten varen. of beter zouu kunnen negeren.

Wetenschappelijk is aangetoond dat dit niet is en kan. Simpelweg omdat het emotieve proces 1000 keer sneller is dan ratio. Wij maken al onze keuzes eerst op een emotie en pas daarna komt ratio om de hoek kijken die de ervaren emotie en/of keuze bekrachtigd of teniet doet.

MAW na een gevoelde emotie gaan we opzoek naar voor en misschien tegen argumenten.
En dat is lastig als we iets graag willen maar er ontbreken genoeg argumenten voor die keuze.
Dan komen we in gewetensnood, want we leggen ons zelf continue op dat alle keuzes die we maken, verstandige moeten zijn met vooral goede argumenten.

Vreemd want ik denk ook dat als we emotie zouden kunnen negeren en puur op ratio zouden zijn afgegaan wij met hele andere partners zouden rondlopen:))

Niet voor onszelf want immers verteld onze emotie ons genoeg om het te doen, maar als een verklaring naar derden, en de angst om misschien wel een niet "verstandige" beslissing te nemen. Of door anderen als maker van een domme beslissing gezien te worden.

MAW een deel van alle rationele argumenten die je zoekt na je emotie heeft niet eens betrekking op de keuze od de boot zelf maar om allerlei andere ook weer emotieve redenen.

Over de zelfs meest verknochte ratio-zeiler hier op het forum durf ik wel te beweren dat ook zij wel iets thuis of in de boot aan de muur hebben hangen.

De vraag is dan waarom?
Immers dient echt nergens voor, moet je ophangen, hapt alleen maar stof en moet je schoonmaken, doet ook niks voor isolatie of kosten etc etc? Het is geheel niet logisch om iets aan de muur te hangen anders dan emotieve redenen om er elke dag tegen aan te kijken en het werk ervoor te doen.

Je hangt het op, houdt het schoon omdat het fijne stofjes in je hersenen genereert als je het ziet. Een mooie of dierbare herinnering, iets waar je blij of rustig van wordt. Allemaal emotie.

Zijn er dan geen rationeel belangrijke argumenten?
Ja, zeker wel.
Maar die liggen vaak op het vlak van eerdere aangegane verbindingen, emotionele, financiële, tijd en energie.
Kun jij je eerder aangegane verplichtingen nog even goed blijven invullen?
Vormt een aanschaf geen bezwaar of levert onrust of bedreiging voor jouw levensbehoeften en andere verbonden personen?

MAW wie laat de hond uit na dat hij hij een week in huis is? Neemt de warme stront van de straat? betaald de dierenarts? Allemaal rationele vragen die helemaal niks met de hond zelf te maken hebben.

OK, terug naar de onderhandelingen.
De tijd, energie en gevolgen voor jou en je verbondenen spelen dus een belangrijke rol.
Als je voor je zelf die rationele vragen beantwoord hebt, weet je ook waar jouw grenzen liggen en welke beperkingen de staat van de boot voor jou en je verbondenen betekenen.

Procentueel gezien ligt een waarde van een 2e hands boot dus vooral bij de tijd, energie voordat jij plezier kan gaan hebben van het ding.

Zet elk gebrek om in met name tijd en energie.
Een verkoper maar ook een "rationele" koper zal in eerste instantie gebreken in kosten willen verrekenen, maar ieder die zelf geklust of een project heeft aangepakt weet dat tijd en energie voor jezelf en anderen het meest beperkend en impactvol zijn.

Een verkoper heeft ook geen tegenargument als het om die waarden gaat.
"Stel: one-off dus geen vergelijkbare neefjes, 30 jaar, originele zeilen, originele motor, originele navigatie, oude accu's...
Maak ik wat rekensommetjes en kom op ongeveer 25k om dit te vernieuwen.
Gewoon klakkeloos in vermindering brengen, lijkt me niet helemaal de juiste aanpak.
Neem ik de meest dringende te vervangen onderdelen als onderhandelingsbasis?"


Vraagprijs is 100K en jij ziet 25K aan kosten, om hem aan jouw maatstaven te laten voldoen.
Maar hoeveel tijd, niet varen kost dat? En hoeveel energie, dagen weken uitzoekwerk....de hond weer niet kunnen uitlaten kost dat?

Dus het antwoord op je vraag is niet 25 eraf, maar 50 eraf.
25K kosten voor refit financieel en 25K voor je tijd en energie en de hond en vooral het niet kunnen varen als wel alles goed was.

Dat lijkt fors maar hoe langer die boot in het water ligt, wordt hij er niet beter op en des te meer groeit de tijd en dat getal. Je startbod is 49.000K als je op 70-75 wil eindigen.
Vraag de verkoper waartoe hij bereid is. Morgen voor veel minder verkopen (niet het seizoen) of wil hij graag snel en evt morgen voor minder.

Biedt 35-40K als je op 55-65 wil eindigen, en hij hem morgen verkocht wil hebben.
"Ondertussen zoek jij nog verder naar iets dat wel sneller te varen is"


Tenzij jij dat ding perse, en moet hebben, omdat anders je leven geen enkele zin meer heeft, gewoon hard inzetten.

En houd jezelf goed voor ogen dat als jij 100K uit kan geven zonder minder te eten, gewoon een warm bed hebt om in te pitten, dit alles slechts extra en voor de lol is. Zonder dit project je leven gewoon doorgaat en er 100.000 ook mooie andere projecten liggen.
Dit maakt je een stuk steviger want het is o zo makkelijk in de bied-stroom meegezogen te worden.

En als laatste vond ik de opmerking over de kloppende papieren wel echt een goede en moet 100% kloppend zijn, ander vliegt er zo weer 15K van de prijs af:)

Succes!