Onderwerp: Goulashboot naar Hoorn 25-26 sept, raar weertje.

Deel 2

Rustig zei ik toch? RUSTIG!!!

Van rust geen sprake. Lekker zeilen aan een pittig windje. In elke grijze wolk die overkwam, zat weer een flinke puist wind.

Nog altijd alleen op het fokje, als we geen druk loosden stuiterde de hellingmeter zo de hoek in. Maar we liepen hard, maakten goeie klappen, niks te klagen, behalve dat-ie op alleen de fok iets lijgierig is, en dat stuurt niet prettig.

Maar achter de wolken schijnt de zon, nietwaar? Dus een paar klappen verder, in relatieve rust zakte de snelheid wat weg, en hebben we na rijp beraad toch maar een gereefd grootzeil (tweede rif) gehesen. Dat stuurde stukken beter, knoopje snelheid erbij, prima zo!

Jaja, flappen beter opruimen, ik zie het ook. Oprollen en in de giek leggen werkte niet, viel er meteen weer uit. Dus toch maar de knuttels gebruikt. En geen zin om extra bindsels te pakken.

Rustiger was beloofd, maar we kregen alleen maar zwaardere buien...

(morgen meer)

Ik was erbij, maar toch kijk gespannen uit naar het vervolg

Deel 3

Halverwege het meer waren we intussen, en van afnemende wind of verminderde buienactiviteit was nog steeds geen sprake. De wal was in zicht, en opeens waren we die weer kwijt. Grijs, grauw en vooral HEEL nat. Tot dusver hadden we het nog redelijk droog gehouden. Genoeg vlagen meegekregen, maar de helft van de buien ging net langs, de andere helft liet zich wijsmaken dat hier een verbod op wildplassen geldt!

Maar toen kwam er een zware jongen in zicht. Die liet zich niets wijsmaken. De wind trok weer aan en ik zat aan het roer. Nog steeds een 2x gereefd grootzeil en de kleine fok erop.

Twijfels over de windmeter van de Goulashboot hebben we allemaal, dus neem de getallen met een korrel zout. Ik gebruik 'm slechts als relatieve indicator. Ik weet welke omstandigheden en zeilvoering er bij 10, 20 of 30 op die klok horen zegmaar ; . Hoger dan 35 op die teller had ik alleen nog in de haven gezien, in het 'buitje' wat daar (en o.a. bij Dode Hond) forse schade aanrichtte.

Maar nu op het water een zware jongen. TWS (ware wind) nam van tegen de 30, toe tot 35. Daarboven hield het zeilen (met ruim 6 knopen hoog aan de wind) op, en begon het meer op overleven te lijken. Veel te veel zeil staan dus, zelfs met 2e rif en kleine fok. Maar zo'n bui is snel voorbij, toch?? Het begon spannend te worden toen het eerste cijfer op de meter een 4 werd in een vlaag.

Dinghy instincten van jaren geleden namen het roer even over: in een Europe kun je niet reven, je moet het met hetzelfde stuk doek doen, van windkracht 1 t/m 6.

De reaktie was dus: gedoseerd opsturen om druk te lozen. Doe je dat goed en draait de wind niet TE heftig, dan pak je een boel hoogte, houdt snelheid maar waait toch niet omver. De zeilen killen fors maar klapperen niet. Dat koorddansen ging me destijds goed af. Ik ging zelden zwemmen, ook niet als de rest van het veld al meermalen omver gewaaid was.

Dus met een knoopje of vijf bootsnelheid, lieten we de ene vlaag na de andere door de killende zeilen stuiven. Water stoof in het rond, hoewel het nog niet regende. Ik waande me in een Lingen's Blond reclame (Alles onder controle...), maar hoeveel harder gaat dit nog?? Gelukkig was het wel met een kwartiertje bekeken. Hardst gemeten vlaag uiteindelijk? 49 op de mickey mouse knopenteller van meneer Navman

Toen het wat rustiger werd kwam een korte stortbui, en even zo snel als-ie gekomen was, verdween de wind ook weer. Er zat zelfs een soort stilte achter de bui - van 49 naar 8 knopen in een halfuurtje en een zonnetje erbij alsof er niets gebeurd was. Hoewel...

Hee, kom terug!! Ja jij daar, dat witte wieltje. Je hoort op de zaling thuis, dat weet je best!!

Deel 4

Helaas was het daarmee nog niet klaar, we zagen nog zo'n bui aankomen. Zolang het nog rustig was, het grootzeil maar helemaal omlaag getrokken.

(Willekeurige bui, geen idee meer welke dit ookalweer was)

Met alleen de fok erop doken we dus de volgende bui in, ditmaal met Jeroen aan het roer. Zijn dat nou regendruppels of zweetdruppels, daar op zijn voorhoofd?

Hij had de kunst goed afgekeken. Iets minder soepel, beetje klamme handjes, maar al met al ook goed door de nieuwe serie vlagen heen gekomen. Zo verleg je je grenzen elke keer weer wat. Met een zeiltje minder moest het ook wel kunnen, want ditmaal kwam de meter gelukkig niet boven de 44 in de hardste vlaag. Toch was de volledige druk ook op het fokje nog VEEL te veel van het goeie ; rail onder water varen met killend zeil was geen moeite. Zo *vreselijk* veel wijkt die meter ook weer niet af dus.

Tja, bijliggen had misschien ook gekund, maar dit kunstje (gedoseerd opsturen) kende ik beter. En daar val je dan toch op terug, op momenten dat je je geen experimenten kunt veroorloven.

Deel 5

Na de eerste pittige bui zagen we bij de weinige zeilers om ons heen alleen nog maar fokjes en een enkele gereefde genua.

Na de tweede bui, dus in de relatieve rust die daarop volgde, keek ik achterom. Krijg nou de #$%#&! Dit kwam effetjes in vliegende vaart aanzeilen.

Forse helling, vol tuig, vliegende vaart, vlijmscherp aan de wind. Wauw, zo moet het dus! Hoe die in hemelsnaam zo die buien doorgekomen is, was ons een raadsel. Misschien gewoon heel snel gehesen na de bui, dat-ie net als wij de bui op alleen de fok gedaan heeft.

Heel even leek ie in z'n enthousiasme onder water te verdwijnen

Maar het kwam toch allemaal weer goed.
En verdomd... het lijkt wel of-ie nog SOLO zeilt ook!

Mocht iemand de eigenaar kennen, ik heb nog VEEL meer aardige foto's. Google leverde op dat de NED3537 een Waarschip 1010 is, genaamd Magic Woman, maar die naam zag ik op de romp nergens staan. Wel een thuishaven Giesbeek.

Natuurlijk was-ie zo voorbij, want wij hadden met nieuwe buien in aantocht nog even geen zin om zeilen erbij te gaan hijsen. Zo begon een frustrerend stukje golven-boksen, bij net even te weinig wind op alleen een fok. Bij vlagen kon de rail nog steeds af en toe prima onder water (als we dat bewust uitprobeerden, want normaliter zou je iets eerder al druk gaan lozen), maar de meter haalde de 40 niet meer.

kunst afgekeken, waah....dat kunstje kende ik a,l het waren ook geen klamme handjes, dat was jouw bier dat ik geknoeid had bij het ontkurken

Leuk verslag....

Mooi verhaal!

Tjonge, dat zijn toch ferme jongens, die buien.
Het gekke is dat wij in onze woonplaats, vlakbij Nijmegen, totaal ander weer hadden. Zaterdag en zondag blauwe lucht, geen wolk te zien en geen wind bij 19°!
(dus de tuin maar eens flink aangepakt)

Bier? Die is pas in Hoorn ontkurkt...

Tja, raar weer was het zeker. In Zeeland erg veel wind (hier en daar wat schade gevaren bij de wedstrijd las ik hier in het weekend topic), op het Markermeer spookte het flink en... in het binnenland misschien weer niet, inderdaad.

hmmmm.....toch zweethandjes ?

Leuk verhaal, mooie foto's! Dat verhaal van opsturen komt mij bekend voor. Kunnen zeilen in een dinghy heeft idd zijn voordelen bij wat meer wind op een iets groter bootje

Deel 6

Een paar buitjes verder kwam na ons lange kruisrak eindelijk Hoorn in zicht. Bijna bezeild zelfs, omdat de lang verwachte noordelijke winddraaiing eindelijk kwam, en we al die tijd al een beetje aan de kant van de dijk gebleven waren, rekening houdend daarmee.

De hoge wal maakte de golfjes heel langzaam wat kleiner, maar zo ondertuigd (rekening houdend met meer buien) schoot het nog niet op. Ff de kajuit in, de Grashaven bellen of ze een plekkie voor ons hadden. Anders zou het laatste stuk kruisen voor niets zijn, en konden we beter ruime wind door naar Volendam. Een diepe duik in de kaartenbak verder, kwam via de almanak het juiste telefoonnummer boven water.

Ze namen direct op, maar waarom hoor ik nou niks??

Zachtjes in de verte hoorde ik een vrouwenstem. Ik dacht dat ik droomde... maar... glad vergeten dat ik al die tijd de marifoon al aan had! Die tevens als Blauwe Tante handset fungeert zodat m'n GSM droog binnen kan blijven. Dus terwijl ik binnen in m'n mobieltje stond te leuteren, hing de vriendelijke dame van de Grashaven buiten aan een lier in weer en wind zich af te vragen of ik soms een spookbeller was!

Na een snoekduik naar buiten werd het contact dan toch gelegd, en bleek dat ze niet zo lang meer op kantoor zouden zijn, maar we konden altijd aan de buitensteiger vast maken, dan kwam het de volgende ochtend verder wel. Prima. Moderne techniek, het blijft wennen. Ik zal me verontschuldigen door te zeggen dat ik de marifoon in kwestie nog niet zo lang heb (porto HH475FLT, echt een topper voor het geld!)

Inmiddels waren we het ondertuigd kruisen door de buien ook wel een beetje zat, en toen de laatste halve mijl nog wel een stiefkwartiertje leek te gaan duren met nieuwe buien in aantocht, hebben we de pruttelbak maar aangeslingerd.

HOORN!!!

Voor jou leek het een droom dat vrouwenstemmetje in de verte, voor mij leek het alsof mijn ergste nachtmerrie waarheid zouden worden...
Toen ik ineens dat vrouwenstemmetje hoorde schoot er een koude rilling over mijn rug en zag ik even in een flits hoe jij op hoge hakjes en een bloemtjesjurk de kajuit uit zou komen klimmen....

Gelukkig was het de dame van de grashaven...

Deel 7

Wat een prachtige entree, wat een prachtig gelegen haven. Echt super.

De buitensteiger lag vol, het meldhokje leeg en wij moe en ongeduldig. Nog even de stad in, in de laatste streep daglicht, zou wel leuk zijn. We overwogen om in ons gebrekkig Duits om wat ruimte te vragen aan de buitensteiger (met een beetje verhalen pasten we er vast wel tussen), maar we hadden eigenlijk toch al liever een box. Dus op hoop van zege nog een keer de telefoon gepakt, en ze waren er nog! Direct een passende box toegewezen gekregen, ideaal.

Er ligt hier en daar wel wat vergane glorie in die haven hoor... duidelijk geen beleid tegen verpauperen. Persoonlijk kan ik daar echter totaal niet mee zitten, en kijk ik vooral naar tarief en service: beide TOP. Aanrader.

Het centrum is echt drie stappen lopen, en al even mooi als de entree over water. We planden alvast onze kroegentocht later die avond, en doken de lokale shoarmatent in voor een voorafje. Dat we, terug op de boot, na het eten eigenlijk alleen nog maar aan zzzlapen ZZZzzzz.....

Dachten aan zzzzz

Hmmmm, op het moment dat die fraaie led verlichting in sterretjes veranderden en ik nog even opschrok van een doffe klap (veroorzaak door het dichtslaan van mijn eigen oogluiken) was ik niet verwijderd van 'dreamland'

Leuk verslag...deel 8 de terugreis ?

ZONDAG!

Nieuwe ronde nieuwe kansen.

Hoe anders was het weer nu. In de haven twijfelden we nog, voorzichtig als we geworden waren door de vorige dag. Is het nu ECHT weer om de nieuwe genua omhoog te trekken? Daar stond een lekker windje voor, maar havens aan hogerwal kunnen bedrieglijk zijn.

Toch maar gehesen, en op pad. Terug naar Lelystad, en dit moest bezeild zijn.

Niet dus. De wind was niet noordoost zoals verwacht, maar oost tot zelfs ZUIDoost. Daarmee was Lelystad evenmin bezeild als Hoorn dat de vorige dag was. Grmpf.

Nouja, mooi de nieuwe genua uitproberen dus. Heel vervelend was ook dat de wind continu draaide. Daar kon je handig gebruik van maken, maar dan moest je wel bij elke schifting overstag. En die schiftingen kwamen VAAK. Dat was niet helemaal volgens het "toertochtje" plan...

Hee, waarom ging je niet gewoon in de binnenhaven in Hoorn liggen? Altijd plek, tegenwoordig ook walstroom, water bij de hand en douche een paar stappen verwijderd...

Nee geen deel 8, ik begin gewoon opnieuw te nummeren. Anders lijken het er veel te veel voor een kort weekendje

ZONDAG II

De dag begon bewolkt, maar de zon kwam er meteen al regelmatig tussendoor.

We begonnen onze eigen trimclinic, om in variabele wind van nul tot tien knoopjes met forse windschiftingen (soms 60 graden in twee seconden) de gang erin te houden. Op een gegeven moment hadden we zelfs een geimproviseerde babystag staan. Gewoon de spiboom neerhouder en ophouder aan elkaar gehaakt, en aanlieren maar! Dat ging nog verrassend makkelijk, en het effect op het grootzeil was groot. Een succesnummer dus. Het enige nadeel was dat dit toch wel bij elke overstag even aan de kant moest. En overstag moesten we door de schiftingen VAAK... als we ooit Lelystad wilden bereiken.

Geduld oefenen dus, en eigenlijk was het wel relaxed varen na het bikkelen van gisteren. Zo relaxed zelfs, dat ik me op een gegeven moment liet verrassen door een plotselinge windschiftig, en de giek tegen m'n hoofd kreeg. En jahoor, nog lekkage ook. Lekke koppakking . Gelukkig stopte het gauw met druppen en was een pleister niet eens nodig. Blunder dus... gebeurt me NOOIT als er wind staat, maar in dit soort rare schiftingen en stiltes raakt m'n zesde zintuig ("waar is de giek?") wel eens de weg kwijt.

Een uurtje lichtweerkruisen later, spotte ik opeens een Bav38 voor ons, die wat hoger stuurde. Wij hadden wat hoogte ingewisseld voor snelheid (VMG). De BAV niet, die voer maximaal hoog. Voor zover je het varen wilde noemen, want hard ging het niet. Zo van afstand zag ik al fout op fout aan hun zeiltrim, dus we liepen hard in. Ik gaf een brul naar beneden, waar Jeroen net een ernstige overtreding van het lozingsverbod aan het plegen was. "AFKNIJPEN, DIT MOET JE ZIEN!!!"

Toen ik vertelde dat we een Bav38 aan het inhalen waren, klom hij met een dikke grijns breeduit in het gangboord om het schouwspel vanaf de eerste rij gade te slaan en inderdaad... we liepen 'm langzaam maar zeker voorbij. Onderdoor zelfs. Terwijl er aan boord van de Bav door drie man nerveus naar de zeilen gekeken werd, liepen wij ze vlot voorbij terwijl wij ogenschijnlijk aan het relaxen waren. Natuurlijk verloor ik zelf de stuurtelltales nooit langer dan 5 seconden uit het oog, maar voor de rest hoefde ik er ook niet veel voor te doen.

Hiermee was het trimdagje compleet: het verschalken van een Bavaria mag niet ontbreken!

Intruder schrijft:Onbekend terrein. De Grashaven heeft een duidelijke website met veel informatie die ik vooraf bekeken had, over de binnenhaven wisten we helemaal niets. Wisten ook niet of die nou wel/niet achter een brug lag, enz. Grashaven was gewoon de makkelijkste, meteen linksaf en klaar.

Qua faciliteiten ongeveer gelijk, als ik het zo hoor. Binnenhaven is er eentje voor de volgende keer dan

ZONDAG III

Uiteindelijk ging de wind toch naar het beloofde noorden, waardoor Lelystad bezeild werd over stuurboord. Dat was een koers die we enkele uren eerder nog over bakboord voeren. We bleven aan de wind varen, in de hoop aan het eind nog een spinnaker rakje over te houden.

Die vreugde was van korte duur, de wind viel op een gegeven moment vrijwel volledig weg.

Een tijdje voeren we van windstreep naar windstreep.

Hier zie je er eentje, we zijn er bijna! Spiegelglad water, en daar bij die rimpeltjes (iets verderop, donkerder), daar zit iets wind...!

Na een paar uurtjes zo onthaasten was de wind echt helemaal op. Nog even hebben we geprobeerd te reachen op de spi, maar met 1 knoop wind is dat ook weinig spectaculair. Ja, we haalden er bijna een knoop snelheid uit. Nou nou, poe poe.

Op een gegeven moment was zelfs de chute niet meer vol te houden, en in die blakte hebben we de laatste 4 mijl op de pruttelbak gevaren. We vonden dat we ons al heel dapper door heel wat mijlen kruisen-zonder-wind heen hadden geslagen. Veel geprobeerd, veel geleerd, daar gaan we in de zomerse (traditioneel vrijwel windstille) avondwedstrijden best veel aan hebben.

Toch erg van genoten, heerlijk onthaast, heerlijk weer (de zondag dan), en dat eind september.

Over 't hele weekend alles gezien van 0 tot 49 knopen op de teller, om uiteindelijk bij een laagstaand zonnetje in heerlijk weer de havenkom weer in te draaien. Natuurlijk stak er toen net weer een licht windje op... zal je net zien

EINDE

Da's een mooi geschreven verhaal! Leuk om te zien hoe je van een relatief kort stukje varen zoiets aardigs kunt schrijven.

O, en als je nou nog eens plannen hebt om naar Hoorn te komen, laat het dan even weten..

nb die een-na-laatste foto heb ik op mijn bureaublad gezet. Vind je vast niet erg, toch?

Ff sjekken of er geen copyrights of auteursrechten op de kelt rusten
Of deed je het voor dat flesje bier dat in de railing bungelt...

Wat een tijd voor een buroblad trouwens 04:06

Marcel,

Ik had het absoluut niet beter of smakelijker kunnen vertellen ! je mag zeker nog een keer mee

Hoi Marcel,

Ik dacht dat ik lekker kon ouwenelen maar jij doet niet voor me onder. Het leest lekker weg, alsof we er zelf bij zijn, klasse!

Wat een goed geschreven verhaal! Ik heb wel eens een lezing van een Kaap Hoornzeiler meegemaakt die minder te vertellen had. Overigens was die zeiler op dat waarschip 1010 Dick Geurts. Hij was bezig met de laatste mijlen van z´n 200 mijls solo race. Hij is niet de eigenaar maar had de boot voor die race te leen gekregen enne...hij kan inderdaad goed zeilen.

grt. Harry

Zit hij ook hier op het forum ? verwijs hem anders naar dit topic
Als hij interesse heeft in de plaatjs zal hij wel reageren

Albert 45 schrijft: Dat is wel een HEEL groot compliment - veel te veel eer

Ach, het schreef ook lekker weg zullen we maar zeggen. Lekker op dreef. Daarom ook zo vreselijk lang geworden... blij om te horen dat het lekker wegleest, dat is wel nodig ook met zo'n lange lap

Met zo uiteenlopende omstandigheden, en een mooi stadje wat voor velen bekend zal zijn maar niet voor ons, was er dan ook genoeg te vertellen.