Onderwerp: Pinkstertrip Zonsnel 2012

Stop is effe met die spannende verhalen, bij ons gebeurd nooit zoveel..

Dekadent

Niet onder de acht knopen.

Donderdag avond kwam iedereen aan boord. Voorraad van 3 kuub voedsel en drank weggestouwd. Heerlijk gegeten en daarna maar weer gelijk weggevaren. Buiten de pieren beslissen we om langs de Nederlandse kust af te zakken, gijpje en zo met een bakstag windje naar Engeland te koersen.
Ja een paar uur was de wind wat minder en liepen we 6 knopen. Maar meestal was de wind (volgens onze eenvoudige windmeter) 5 á 6 bf met vlaagjes 7bf. Vol tuig liepen we lekker door, altijd boven de 8 knopen tegen de 9 knopen aan. 10 en 11 knopen zagen we ook, maximaal 11,7. Na 23 uur en 167 mijl lagen we in het sluisje bij Shotley.
Heerlijk gezeild, veel plezier (Fun). Deze tocht staan hoog in de top tien van de gezeilde mijlen van Zonsnel.

En dan nu het hele verhaal met foto en film:

Eieren met spek.


Vroeg vertrokken, Cees perst de sinaasappeltjes. Eieren met spek, croissantjes met aardbeien jam en een bakkie koffie hebben we al op. Heerlijk rustig, er wordt weinig gesproken aan boord. Ieder geniet van de rust, de stilte, de ontspanning.
Het biertje in Ipwich gisteravond was als een engel die op je tong piest.

Dierendag.

We zeilen langs de Engelse kust. Laveren wat tussen de bankjes, lui niet te hoog. Scheepje loopt lekker we genieten. HÉ een visboeitje. Behendig stuurt reserve kok Remco eromheen. Nog een, weer een. Een heel veld van die verdomde kreeften korf boeien. Henk helpt ook kijken. PAS OP!!!@!! één vlak voor de boeg! Maar niemand ziet deze werkelijk. Henk is niet gek, maar een boeitje zien we niet meer. Plots is het boeitje achter ons. Zat ie even vast aan het schip? Het boeitje heeft oogjes en snorharen en duikt weer onder: het was een zeehondje!

Schipper komt van de wacht af, bemanning zit in de kuip. Droog komt de opmerking: we hebben net 3 bruinvissen naast de boot gehad en een vogeltje aan dek. Jammer dat ik dat net gemist heb!

Kort na het touw in de schroef incident komt er een zwaluw aan boord. Totaal uitgeput zit het in de hand van Remco. Zelf ben ik bang van vogels en besluit zijn kop er af te trekken. Maar dat mag niet van de bemanning. Steeds weer vliegt het vogeltje de kajuit in. Met een kussen weet ik hem naar buiten te jagen. Met de lierhandel wil ik binnen i.v.m. mogelijke beschadigingen van mijn teak niet meppen. En buiten ziet de bemanning het. Jammer, het lukt me niet de vogel te vermoorden. Ohha, wat ben ik bang van dat kreng. Steeds fladdert hij in het donker voorbij als ik even naar binnen ga voor de navigatie. Kippevel en gillen ga ik ervan! Kreng.
Gedurende de zware uren van de nacht gaat het vogeltje slapen. Veertjes bol, snavel 180 graden achteruit tussen zijn vleugeltje. Oogjes dicht. Met zijn staart blijft hij in evenwicht, valt niet om in de lome deining. Ach, best wel lief. Tegen de morgen zijn we vrienden geworden. Ik praat, hij fluit. Uiteindelijk leer ik hem wat navigeren.

kaart lezen gaat hem al goed af zo te zien

awwwww, schattig..

Boerenzeilers

Boerenzeilers zijn wij. Bij de meetpaal met zonsondergang begint de reis.

Rustig aan, een rifje voor de nacht. Zeiltrim op standje makkelijk. Comfort aan boord zorgt voor uitgerust aan komen. Minder helling is straks meer genieten in den onbekende haven. Gezellig kletsen in onze moedertaal over de zin van het leven, werk, vrouw, kinderen terwijl ondertussen de mijlen voorbij tikken. Stuurautomaat aan het werk, bemanning geniet. Eenvoudige navigatie, geen voorbereiding. Met de reeds, goed weerbericht, plotter en voldoende kaarten hebben we voldoende gegevens voorhanden om beslissingen te nemen.

De eerst mijlen buiten de pieren van IJmuiden wil de bemanning graag nog even sturen. Cees is altijd serieus, dat is te zien aan zijn blik.

We hebben de zwaluw zelfs nog een naam gegeven!

Gr.
Cees

Heerlijk! Brengt weer de meest fantastische herinneringen naar boven!

Toch maar eens wat fanatieker m'n wederhelft bewerken om ook wat langer zee op te gaan!

(lees: meer, meer, vertel meer!)

Groeten,
Johnnie

wilweg schreef :
Schattig? Ik was als de dood voor dat kreng! Dit wat het moment dat ik haar nog wilde vermoorden met het koksmes op het hakblok!!


Maar na deze foto gemaakt te hebben nam mijn angst en agressie af, er ontstond iets van liefde en begrip tussen ons. Kreeg ook spijt voor mijn moordplannen, schaamte. Gaf haar wat water en brinta, ze liet zich aaien. Ze kwam op krachten en met het eerst morgen licht floot ze vrolijk!

Revolution1 schreef :
Haar! Het was een meisje.

Komt het toch nog goed.. Na een goede nacht rust is ze weer afgetaaid?

Hoop dat ze wat van je kaartlees-clinic heeft opgestoken, anders raakt ze weer verdwaald op zee..

Zonsnel schreef :
Heeft ze een onbijt eitje gelegd dan?

Wel een mooiverhaal

Goed verhaal Zonsnel!

groet,
Maarten

Uiteindelijk heeft de vogel ons leven nog gered.

Het was volop mooi weer, strakke blauwe lucht, zonnetje in korte broek en T-shirt in de kuip, zonnebrand, weinig wind het motortje liep keurig zijn eenentwintighonderd toeren.

Van zee krijg je honger, de reserve kok klom naar onder de kombuis in om wat klaar te maken. Zelfgemaakte kippensoep. Verse sla met uitgebakken spek, ei, tomaat, geraspte selderij, appel en kaassnippers. Malse biefstuk, gekookte nieuwe aardappelen, verse bonen en spinazie overgoten met een champignonsausje. Dit alles met verse ingrediënten en zelfgemaakt. Een wijntje en wat biertjes erbij. Het toetje was een zelfgemaakte vanille pudding met verse aardbeien en slagroom. Bakkie rumkoffie toe.

Daarna een zonsondergang zoals een subtropische droom.

Met het tevreden snorren van de motor, volle buiken, zonnebrand op de kop en geen zorgen kregen we slaap. De helft van de bemanning kon van wacht af en ging slapen. Toen kwam de mist. Temperatuur daalde van 25° naar een gevoelstemperatuur -5°, zicht: tot de preekstoel. Alles werd nat en koud. Binnen brandde de kachel. Gedurende de nacht hebben we nog wat van wacht gewisseld. Ohhh, wat sliep dat heerlijk.
Maar de ploeg op wacht had het zwaarder, turen in het grijze niets, turen op het radar scherm naar vlekjes. Uren niets maar af en toe wat spanning met het uitwijken voor een schip. Tot vier keer toe was de CPA raak geweest. In goed overleg via de marifoon met de betreffende schepen is een aanvaring voorkomen.
Daarna viel de moeheid als een moker op de wachtlopers. De één zat te dutten in de kuip, de ander lag voorover met zijn kop op de navigatietafel te snurken voor het volle radarscherm. Niemand meer om wacht te houden, terwijl ons schip voortging in de donkere grijze koude nacht tussen vissers, boeien en geankerde schepen…………. Het stuurautomaat vastgezet OP de pieren van IJmuiden….en die waren niet meer zo ver weg!
De vogel probeerde nog Cees wakker te krijgen, maar dat lukt niet, helaas.

Veel tijd zat er niet tussen voordat we slapend en wel te pletter zouden slaan op de 40 tons betonblokken van de pieren.

1 mijl voor de pieren rook de vogel land, zij was weer op krachten gekomen en vloog fladderend langs het plafond van de kajuit op zoek naar de uitgang.


Door dit fladderen schrokken de mannen van de wacht wakker en namen de leiding van het schip weer over van het stuurautomaat. Maar niet voordat onze heldin uitkijkend op de boeg zeker was van een juiste koers.

Veilig voeren we tussen de pieren door, een mooie reis was ten einde.

Of dit de droom was die ik droomde of dat ik het was die tijdens de wacht in slaap viel heb ik later niet meer kunnen herinneren, als een droom verliep deze reis.

Vogeltje bedankt!

Super!

Je gaat toch weer heel anders naar de bloemtjes en de bijtjes kijken na zo'n verhaal. Mooi opgenoteerd!

Schitterend verhaal! Deze Pinkstertrip zal ik nog lang herinneren!

Stiekem kijk ik al uit naar volgend jaar.

Allen dank.

Kapt. Bob

Ik neem aan dat er binnenkort een papegaai in verguld kooi op de Merije aanmonstert, om de boot voor altijd te vrijwaren van dergelijke (bijna-)calamiteiten?

"Capt'n Sunfast and his bloody navigating parrot"

Een warme douche.

De laatste meters loopt de vaart uit het schip. Zonder voorstuwing komt ze stil te liggen. Ik sta op het zwemplatform, neem een grote teug lucht en duik sierlijk in zee. Brrr, koud. Stoer laat ik dat niet merken aan de opstappers, een schipper is immers keihard en laat nooit zijn ziel zien.

Zwem wat rondjes om op te warmen en duik onder. Boven en schuin voor mij ligt mijn schip in de zee te dobberen. Het water is groen, mooi groen met blauwe tinten. Als bliksemschichten zo fel lopen de gele zonnestralen de diepte in. Als een mooie waaier oneindig de diepte in. Zeker 20 meter is het zicht, zie duidelijk de boeg van het schip, de kiel het roer en meters mooi groen/ blauw water onder de boot. Het is stil. Als kometen zweven grote en kleinere kwallen voorbij. Wat een mooi stilleven! Enkele vissen kijken nieuwsgierig naar mij. Proef zout. Het wateroppervlak kleurt mooi licht op met een rode gloed rond de waterlijn van het schip. Onder mij, dik 30 meter verder is de zeebodem, 70 mijl achter Ipwich, 70 mijl voor de pieren van IJmuiden. Ik kan mijn scheepje net zo goed zien als twee maanden eerder op kant in de bok.

Ik zie lichte aangroei op het roer. De schroef is schoon, geen lijn, zak, visnet of andere rommel te bekennen. Zeker eruit gevlogen toen de schroef inklapte, een voordeel van een klapschroef!
Kom boven en haal diep adem. rustig zwem ik nog wat rond en duik nog een keer onder. Rammel hard aan het roer, deze is nog spelingvrij. Zwem naar de schoef. Voel en trek deskundig aan de schroefas en de schroef. Geen speling, alles draait soepel en goed.

Kom weer naar boven, klim aan boord en ben toe aan een warme douche.

Br.. koud...

Niets van gelogen schipper.
Was leuk om rezervekok te zijn, maar blijf hopen dat de echte kok volgend jaar ook weer van de partij is

Martin waar was jij deze trip?

Prachtig verhaal!