Onderwerp: Wat was jouw spannendste vaarmoment van 2013?

Kom Brunsbuttel uit varen heb contact met Cuxhaven-Brunsbuttel traffic, die sommeert mij "in" de geul te varen want ik houd stijf de stuurboord zijde want er komt handelsvaart aan richting de sluis. Ik word nogmaals gesommeerd en vraag of de beste man het zeker weet?. Ik denk dan dat de radar man weet dat het schip aan het afstoppen is of zo want hij was er heilig van overtuigd, en stuur volledig tegen mijn gevoel in toch bakboord uit richting geul op lastte van de radarmeneer. Waarop het handelsvaart schip (uiteraard) toetert en ook bakboord uitwijkt. De beste radar man roept terug en zegt dat ie het toch niet zeker weet!
Het ging goed, dat kon ik zien, maar het was wel spannend! En weg vertrouwen in de radarmeneer!

Noorderzon schreef :
Geweldig! Van harte!

Het was op een warme zaterdag dat wij, ik en mijn vrienden, koers zette richting de Grevelingen. Al snel lagen we op de plaats van bestemming , de Middelplaat haven, en gedurende de avond werd het alsmaar gezelliger. Langzaam maar zeker werd het steeds donkerder en in de verte begon het al te flitsen. Maar door de gezelligheid besteedde we hier te weinig aandacht aan. Het werd steeds meer broeierig, en op een bepaald moment doken er twee vrienden overboord. Ondertussen borrelden wij rustig verder, zonder op de wind te letten die op stak. Inmiddels kwamen twee vrienden uit het water, en ze waren behoorlijk koud.
Snel gingen ze naar binnen , en terwijl de wind flink aantrok en de bliksem tekeer ging ( het was nog droog) en wij lekker verder aan ons drankje gingen, klonk er ineens een ijzingwekkende kreet, die verboven het gieren van de wind en de donder uit kwam. Gevolgd door een shit shit shit, dit is echt zwaar k*&te!
Als verstijfd zaten wij in de kuip, terwijl eenvan de verkleumde jongens met moeite uit de kajuit kwam en wist te roepen:
We hebben een serieus probleem! De bodem van de koelkast komt in zicht!

Grote Paniek alom, op zondag was natuurlijk niets te krijgen. Gelukkig ontdekte ik nog twee treetjes overheerlijke bavaria onder de vloer , en was het weekend gered.

Dat was wel zo ongeveer het spannendste vaarmoment dit jaar

Sea Force One schreef :
Haha, prachtig

Mijn spannendste moment?
Ik twijfel tussen de keer dat ik mijn zeiltjes heb gewassen in het Sneekermeer tijdens de sneekweek of de keer dat we, tijdens het ONK in Bruinisse, die onweersbui met bijbehorende wind op ons dak kregen.

wybeslot schreef :
Dat is niet zo handig inderdaad, veel te troebel water in zo'n Friese poel. Wij doen dat na een ruige tocht op zout altijd in het IJsselmeer of Noordzeekanaal, veel schoner water!

Nou ja, misschien de moeite waard om te vermelden dat de betreffende zeiltjes (alle drie, incl. Spi) keurig netjes gehesen waren

Het uitvaren van de kleine Dekadentjes in hun optimist bij 7 bf.... Weliswaar met een horde ribs en trainers er om heen, maar toch....

Allemaal goed gegaan, met een grote grijns kwamen ze weer terug, wel erg rustig op de achterbank bij de terugrit met 2 slapende kinderen.

Dekadent

Volgens mij is er een geboorte golf op het zeilersforum;

Ik twijfel alleen nog tussen de keer dat mijn vriendin mee was en 7 maanden zwanger,we deden mee op een j-92 met de goesse sas trophy.De eerste dag zwaar beledigd dat ik het met 6 bft en meer toch wat veel vond voor een zwangere vrouw(en ze niet mee mocht!). de tweede dag onder genaker viel ze heerlijk in slaap zittend achter de stuurman onder genaker met 8.5 knoop.

Of toch de keer dat de kleine man voor de eerste keer mee was, lekker lopend windje op de Oosterschelde. Op de terug weg vroeg mijn vriendin of de spi er op mocht want dat doen we toch altijd de kleine man al schommelend heerlijk in slaap.

wybeslot schreef : Tsjaa, als je iets foet, doe het dan ook echt goed, zó dus!

Mijn spannendste moment vertel ik maar een beetje uit naam van mijn oudste dochter (toen 18). Die ging een keer met papa mee zeilen maar moest ook nog leren voor haar eindexamen. Dus de laptop ging mee, die had een lege accu en ging dus meteen aan de boordaccu. Allemaal leuk en wel, maar ze zette ook de radio lekker hard aan, en wat verlichting. Papa had die hele dag de stuurautomaat aan staan zodat hij de boot kon schrobben. En ja, tijdens de terug merkte papa dat de stuurautomaat raar deed. Dan maar met de hand sturen.

Vlak voor de haven moest de motor aan om de zeilen te strijken. Oeps, verder dan klikkerdeklik gaat dat niet... Papa kijkt even nadenkend, en zegt dan dat we dan maar gewoon zeilend de haven in gaan, want de motor start niet met een lege accu. Whââât, met die logge boot zonder de motor de haven in zéilen?

Dochterlief verliest spontaan de kleur in haar zongebruinde wangen, de deskundig aangebrachte laag make-up kan het niet verbloemen.

Papa zeilt een paar keer vlak voor de haven langs zodat hij weet hoe de wind in de haven staat. Hij strijkt de fok, want de boot gaat met windkracht 4-5 anders veel te hard, zegt hij.

Langzaam zeilen we de haven in. We hebben wind mee, moeten dan een stukje met zijwind, en hebben dan tegenwind als we de box in varen, zegt papa. Het zegt haar niet zo veel... Dochterlief moet op de voorpunt staan en moet met de pikhaak alleen maar de lijn van de steiger oppikken zodat de boot niet terug de steiger kan dobberen, en wordt verboden om de boot met handen, voeten of pikhaak af te remmen omdat hij wel 2 x zo zwaar dan onze auto is, afhouden is dus veel te gevaarlijk, en de steiger is toch maar van hout.

Het zweet staat haar op het voorhoofd als de box in zicht komt. De boot gaat nog best hard als hij het pad tussen de boxen nadert, maar dat kan natuurlijk ook niet anders, met wind mee. Vlak daarvoor roept papa dat ik me goed vast moet houden, en papa stuurt de boot met een hele scherpe bocht richting de boxen. Gelukkig, die scherpe bocht remt de boot lekker af. We moeten nog een meter of 20. De boot versnelt iets... Oei.. Papa gooit de schoot van het grootzeil helemaal los en duwt de giek zo ver mogelijk van de wind af. Dat scheelt, we gaan langzamer. Bijna bij de box, en papa geeft weer een fikse ruk aan het roer en we draaien de box in. We gaan steeds langzamer en liggen zelfs bijna stil. En dan komt het mooie: ik hoef de boot ook niet eens af te remmen, de boot ligt precies op zijn plek stil! Een schipper van een andere boot, die belangstellend stond te kijken of alles wel goed ging, geeft me nu netjes de landvast aan, en ik sla die om de kikker.

Pfoehh, dat viel eigenlijk heel erg mee. Maar goed dat papa dit vroeger als kind al zo met kleine zeilbootjes had gedaan! Die meneer van die andere boot geeft papa een biertje, als dan voor het mooie schouwspel, en omdat ie het zo goed deed. Yes, ik krijg dat biertje van papa, hij moet namelijk nog rijden en ik ben er meer aan toe..

@jasper schreef :
tja je moet toch wat als de boot op de kant staat

Dat denk ik ook.

@bewee ik bedoelde van 2013, maar vooruit.

@roozeboos: dat was ook van deze zomer.

oh kijk, dan heb ik niks gezegd

Ik vind het een prachtverhaal.

Voor mij was het maar een kleine uitdaging, in de vorm van een eenvoudige oplossing van een acuut probleem. Vroegâh heb ik genoeg open zeilboten en catamarans zeilend de haven ingeloodsd dus dan moet het ook met iets groters kunnen he. Mijn dochter is echter niet met boten opgegroeid en raakte dus aardig in de stress toen de motor het niet deed. En daar ga je natuurlijk niet de KNRM voor inschakelen..

Op naar de spannende momenten van anderen...

200 myls in september baan 1



Op vrijdagmiddag half 4 gestart in makkum voor de laatste 105 mijl op ijselmeer en markermeer. Rond 03:00 zaterdagochtend van SB-A hoog aan de wind naar EZ1 met 14-18 knopen wind. Spi klaar gezet om van EZ1 naar Sport F te zetten. Sport F is vlak bij de dijk dus hij moet er snel af. Vlak voor de boei realiseer ik me dat het toch wel vrij hoog is. Ik wissel de grote bolle voor een iets kleinere vlakke. Rond de boei denk ik nog dit is eigenlijk te hoog met deze wind. Maar ik ben ook met een wedstrijd bezig dus hijsen dat ding. Halverwege staat ie vol en krijg ik hem niet meer op de hand omhoog. Dan maar op de lier en lieren maar. Het laatste stukje voel/hoor ik een soort van "klak". Mmm raar maar geen tijd loef aan en lij en gasgeven. Bij het hijsen ben ik een stukje afgevallen dus ik moet flink omhoog. Het gaat hard heel hard, fok staat nog bij en het is op het randje maar het gaat denk ik nog. Dan 2 vlagen eroverheen en 2 keer hard de bocht uit. Oke het is toch te hoog. Toch maar strijken dat ding. Afvallen, stuurautomaat erop, loef los, lij bij en rustig val laten vieren..... huh, val is los maar spi komt niet naar beneden, ik sprint naar voren en hij zit ook op de mast niet in een klem ofzo... raar dit is heel raar. Ik weet t even niet meer en denk dat hij misschien om mn fokkeval zit dus toch maar fok strijken. De boot ligt inmiddels half plat, fokkeval los, fok overboord, pfff oke kan er ook nog wel bij. Ik sta naast mn mast met een spinnaker die richting enkhuizen wil een fok in onder mn boot door wil en ik weet t ff niet meer. Het is niet heel ver meer naar de dijk.. Na een kwartiertje plat gelegen te hebben gelukkig een dikke vlaag een knal en 95 m2 komt eindelijk naar beneden helaas wel ver naast de boot. Later herinner ik me dat er in deze spival een knoop zat ongeveer 20 cm vanaf de top, zodat de spi een beetje vanaf de mast blijft staan dacht ik... met de hand hijs je hem tot de knoop op de lier dus niet.. In de sluis de knoop ritueel verwijderd, op het Markermeer hele natte spul weer gehesen kon het mooi drogen. Was wel me spannendste moment van 2013

Mijn spannendste moment dit jaar? Dat hebben jullie al kunnen lezen:

www.zeilersforum.nl/index.php/...ine-uitdaging#396622

In juni vanaf Borkum naar Lauwersoog.
Eindelijk wat minder wind zodat we eindelijk weer over zee kunnen.
Verwachting, NW 5-6 afnemend 2-3.
Met stroom mee, wind tegen s,morgens al vroeg op pad.
flink stampen op de motor en eindelijk naar bakboord met de zeilen omhoog.

Onderweg toenemende wind en bij aankomst Schiermonnikoog was de actuele wind 6 NW.

we komen bij de geul naar Lauwersoog, gaan voor de wind en kwamen in een achtbaan terecht.

meters hoge golven die aan de achterzijde ons bootje wilden overspoelen.

hou je vast wist ik nog te roepen, geconcentreerd sturend.
Mijn vriendin bleef opvallend rustig en de golven liepen mooi onder ons door.

5 minuten later lagen we in de luwte en was er niets aan de hand.

leer moment,
te vroege aankomst dus stroom tegen wind.
niet doen bij NW 6.
het kan daar flink spoken.

De grotere zeilboot die na ons kwam had minder geluk en heeft z,n halve kuip vol water gekregen door een overkomende golf.
Deze Duitse solovaarder was zich kapot geschrokken.

verder wel veel genoten.

Dirk

Daar bij windkracht 6 naar binnen is ook zeer af te raden.
Wordt zelfs als gevaarlijk aangemerkt .
Als de wind al eeder toenam had je beter om kunnen keren en via de Eems naar binnen .
Is weliswaar dan ook geen pretje maar toch wat beter dan bij Schier met die smalle geul en platen naar binnen.
En al helemaal als je nog stroom tegen wind hebt.

Ik was in ieder geval omgekeerd richting Eems.
Ad

Nou ja, hangt wel echt van de windrichting af. Afgelopen woensdag zijn we daar met windkracht 7 zuid binnen gelopen. Was ook nog een wind tegen een beetje stroom. Waar het Westgat pal zuid loopt was het even een wastobbe en op de motor tegen de wind op boksen, ongeveer 1,5 knopen. Maar dat duurde maar een kwartiertje en toen liepen we al weer 3 kn en ging het grootzeil alweer omhoog.

Maar met winden in de westhoek moet je daar veel meer uitkijken, het is een vrij smal gaatje. Diepte is niet zo'n probleem (wat het in sommige gaten wel is)

Tja, de spannendste? moeilijk, het waren een paar. De eerste was al de vraag of ik nog wel door wilde gaan na verwaaid op Vlieland en Terschelling heb gelegen, het plan was om naar Noorwegen te varen en daarna af te zakken langs de Zweedse en Deense kust.
Dat plan werd door de weergoden niet toegestaan.
Binnendoor naar Borkum, waar mijn vrouwtje en hond weer afstapten. Solo voer ik door naar Norderney, waar ik 2(!) weken verwaaid lag. Toen dacht ik echt: ik ga terug.
Het weer knapte op, door naar Cuxhaven. De dag erop naar Brunsbuttel op de Elbe plotseling (Potdicht van de mist, 2e spannende moment, (nog steeds solo!) (met dank aan kaartplotter en AIS).
Het 3e spannende was de aanloop van Marstal, een mijl voor de geul, waar het altijd wel stroomt, de motor maar alvast starten, starten...? eh accu plat, zomaar! Onderin gedoken, de polen omgezet naar de licht accu, gelukkig, dat werkte weer.
De 4e was vanaf Rodvig naar Koge, Ook weer plotseling Minder dan 100 meter zicht door de mist. Een misthoorn vanaf de pier gaf een indicatie..., maar, pieren bewegen over het algemeen toch niet...?
Op 50 meter afstand komt een 3-mast klipper voorbij, nauwelijks zichtbaar, had geen AIS.
Op de kaartplotter en AIS richting haven gevaren doemt een strekdam op, (nog steeds 50 meter zicht) staat niet op de kaart, zijn volop bezig met uitbreidingen ter plekke. (En, nog steeds solo aan het dobberen, dus een beetje lastig allemaal).
Maar, verder ging het allemaal van een leien dakje, de terugweg van Helgoland naar Borkum was wat knobbelig, eerst Hoge deining waar de boot helemaal in verdween, maar dat was niet zo spannend, wel mooi.
Grts
JP
Aanloop Helgoland

Dit jaar geen spannende dingen meegemaakt, gewoon een lekker rondje getoerd, niet vast gevaren, niets kapot gegaan, geen storm meegemaakt.

Of was het de ervaring die problemen voorkwam, 8bf geen storm meer vind en dingen nu gewoon gerepareerd kunnen worden?

Tien-10 schreef : Nou ja, het went wel, zoiets.