Onze vakantie tot nu toe:
Zonder wind heel vroeg weg in Dinteloord, en op de motor naar de Krammer. Om 7:30 is het hoog water, en we willen met het afgaand tij naar de Roompot. Wij moeten vanwege onze hoogte door de beroepssluis, en daar hebben we nu eens een keer mazzel mee.
Na de Zeelandbrug komt er een ietsie pietsie wind, en kunnen we zeilen. Iedereen vaart daar om de groene tonnen heen, maar recalcitrant als ik ben vaar ik over de bank. Het is nog 3 uur tot LW en er staat nog voldoende water om erover heen te kunnen. Om 15:00 gooien we het anker uit in het baaitje naast de Neeltje Jans. In de loop van de dag komen er nog meer ankeraars bij. Altijd leuk om daar naar de capriolen van anderen te kijken.
De volgende dag moeten we om 11:00 weg, we kunnen pas 2 uur voor LW door de roompotsluis, in verband met de doorvaarhoogte. Net als ik de sluis wil roepen, vraagt een ander de doorvaarhoogt op. Ken net!
We vertrekken voor een tocht van ongeveer 16 uur naar de Crouch in Engeland. Ik heb uitgerekend dat we net bij daglicht de Crouch zullen opvaren.
Het eerste stuk is er geen wind. Maar later komt er wat meer wind, en kan de Genaker erop. 's Nachts halen we de Genaker er altijd af, en net als ie eraf is trekt de wind nog wat aan. We lopen als de brandweer.
Eenmaal moet ik de koers verleggen voor een grote coaster, daarna kan ik recht op de Whitaker boei af, iets ten noorden van de Crouch. We vermijden dan alle zandbanken die voor de Thames monding liggen.
We plannen de wachten zo dat ik wacht zal hebben als we bij de Whitaker komen. Eenmaal roept Heleen me, omdat er nog een windmolenpark in de weg ligt.
Als ik de Whitaker rond waait het heel behoorlijk, en het loopt heerlijk. Jammer dat we net de stroom tegen hebben als we de Crouch opgaan. Daardoor trekt het heel lang.
We varen naar North-Fambridge. Daar is eigenlijk niet veel te beleven, maar we genieten van de rust. Het zijn de dagen dat het in Nederland noodweer is, en ook hier gaat het af en toe flink te keer. Achter ons lig een grote, houten schuit voor anker. Tijdens een windvlaag zien we hem van zijn anker schuiven, zo de zandbank op. Voor hem geen probleem, maar voor ons misschien wel als ie weer loskomt met HW. Het is ondertussen pikkedonker, en met de grote lamp bestuderen we wat er gaan gebeuren als ie weer vlot komt. We komen tot de conclusie dat ie geen gevaar vormt, en hoogstens wat korter bij zal komen. Wel stellen we een ankerwacht in die nacht. We spreken op voorhand af wat we zullen doen in geval van problemen. We verwachten geen hulp van de schipper van de houten schuit. Maar alles komt goed.
De volgende morgen zakken we wat af naar Burnham on Crouch, het Cowes van de oostkust. We laten de drukte voor wat het is, en zoeken een ankerplekje bij Cliff Reach. We liggen er helemaal alleen. Af en toe schuift er een jacht voorbij. We genieten met volle teugen.
We willen boodschappen gaan doen, en mobiel internet regelen. Dus maken we de Dingy klaar, en in plane scheuren we naar Burnham toe. We gaan aan de steiger van de Yachtclub liggen. Wel even inschrijven in het boek. Een ietwat aangeschoten vrouw vraagt me: "do you known what tide it is?" Ik vertel haar dat het 1 uur na LW is. "Told you so" zegt ze tegen haar buurman, "the dutch know all about the tide".
We sleuren de boodschappen terug naar de Nebulae.
We palaveren, gaan we vanaf hier direct naar Londen, of zoeken we een plekje aan de Thames monding en gaan we vanaf daar? We besluiten tot het laatste, en gaan terug naar de Swale. Dat is ons vorig jaar geweldig bevallen.
Het is wel even puzzelen, van de Crouch naar de Swale. Om en tussen de zandbanken, voorlangs de Thames monding het Princess channel oversteken en daarna de ondieptes voor de Swale ontwijken. Maar de tocht loopt zonder problemen. Zonnetje erbij, mooi windje, 100% genieten. De paar regendruppels aan het eind van de middag kunnen de pret niet drukken. Voor het donker wordt plonst het anker bij Harty Ferry in de plomp. Even een lamsoor en dan te kooi.
We bezoeken Faversham met het bijbootje. Blijft een enorm leuk plaatsje. Bij LW valt er een grote zandbank droog in de Swale waarop de zeehonden liggen zonnen.
We varen voorzichtig aan de andere kant van de bank, en sluipen naar de zeehonden toe. We kunnen best dichtbij komen, voordat ze naar het water vertrekken. Ze glijden door de modder het water in. Heleen maakt een paar mooie foto's.
Ik plan de tocht om naar London te gaan. We moeten 1,5 uur voor LW weg. We zijn dan met slack bij Whitstable, en kunnen dan met het opgaand tij de Thames op. Ik slik wel even als ik naar de getijde tabel kijk: we moeten om 04:00 weg.
Alles loopt voorspoedig, en om 11:50, 1 uur voor HW zijn we bij de South Dock marina. Het was een mooie tocht, helaas was het laatste stuk geen wind.
En daar zijn we nu, voor het 2e jaar op rij: London. We hebben er een soort werkvakantie van gemaakt. De ene dag doen we een uitstapje, de andere dag werken/poetsen we aan de boot. Doordat ik zo ziek ben geweest is dat er niet van gekomen. Nog een paar daagjes, dan blinkt ze weer als een spiegel, en gaan we terug. Waarschijnlijk via Antwerpen, dat is althans de gedachte.