koko schreef :
Ik denk dat er hier binnen een week een goed boek te vullen is met avonturen van mensen die twijfelden, het niet deden en daar spijt van kregen.
Absoluut heel herkenbaar, maar voor mij zijn die 'o sh*t, had ik maar' momenten tot nu toe al heel leerrijk geweest.
Je leert om meer vertrouwen te hebben in je materiaal, jezelf en de bemanning. Maar ook in de praktijk wat je het beste kan doen met je boot als er zich één of andere situatie voordoet.
Voorbeeldje van vorig jaar.
We varen met onze Corsaire (5.5m, hout, 700kg waarvan 200kg balast, geen zeerailing etc) op de grevelingen.
Er staat een 2-3 bft en we gaan goeg met ongereefd groot en een fok.
Er komt een donkere wolk aanzetten en we zitten te twijfelen of we misschien beter wat zeilminderen want je weet maar nooit.
We doen het niet.
Die bui komt over, plots een bft meer wind, teveel voor de zeilvoering.
Door de schoten wat te vieren en de zeilen te laten klapperen geen probleem.
een half uurtje later komt de volgende wolk, dus wij leggen een rifje (geleerd van de vorige keer).
Nu staat er plots 5 bft (wat eigenlijk de limiet is voor ons bootje) met veel te veel zeil. De boot gaat plat, is niet meer bestuurbaar en drijft af naar lagerwal.
Dus ik kruip naar voor, haal de fok eraf wat de boot direct rustiger maakt. Dan snel het tweede rif erin en we kunnen zo wat vaart in de boot houden en ze blijft bestuurbaar.
Dus geleerd :
- enkel op GZ vaart de boot veel trager, rechter, rustiger en blijft bestuurbaar
- een wolk/bui kan god weet wat doen met de wind dus beter wat teveel reven, zeker met een kleine boot
- een goede zeilmaat die je kan vertrouwen is goud waard, we deden allebei wat we moesten doen zonder ons nog zorgen te moeten maken of de andere wel deed wat goed was.
PS : ik weet het 5 bft lijkt niet zo gek veel maar met zo'n klein bootje is dat best wel spannend