nardus schreef :
Ik hoop dat dit draadje snel naar de prullenbak kan, ik ga al een tijdje mee hier en deze kan in de top-5 van meest negatieve draadjes die ik gezien heb tot nu toe..
Ik heb betreffende persoon in het echt ontmoet en kan zeggen dat dit een zeer aangenaam was. Als we elkaar gaan veroordelen op basis van nooit gezien hebben is het einde zoek hoor.
just my two cents.
Nooit gezien? Ik ben zelfs mee naar Oostende gemotord.
'Wie gaat er mijn QR-code scannen?'
De windsvoorspelling was brol en die kwam perfect uit, dat is niet anders. Het is ook m'n eigen schuld. Als een soort guerilla opstapper heb ik me inderdaad door mijn knappe eega laten afzetten bij het frietkot. De fake bontjas doet haar Oost-Europees overkomen misschien. Ik had wat Russische zinnetjes uit m'n hoofd geleerd. Geen touw aan vast te knopen, maar het bracht de schipper dusdanig in verwarring dat ik mee mocht.
Tripje begon allemaal in peis en vree. DR leek in eerste instantie inderdaad niet zo afschrikwekkend als hij hier soms over komt. Ik mocht doen of ik thuis was. Er was een bar ingericht met soep, koffie, vers fruit etc. Jezelf voortbewegen door de Hanse was schier onmogelijk door de twee meter hoog opgestapelde pallets met militair droogvoer en zoetwatertanks. Ook de kooien stonden vol met eten maar er werd een slaapplekje gecreëerd, naast de perzikken op sap en blikken beef jerky.
Qua communicatieapparatuur zullen ze in het NAVO hoofdkwartier in Brussel wel jaloers zijn op de Blauwvoet. Via een of ander schimmig zelfbouw radiosysteem (inclusief monsterlijke antenne op het hek) komen er continu berichten binnen van over de hele wereld. Er zijn nucleaire bunkers die het met minder moeten doen. De níet met apocalypse voorraad eten overgebleven ruimte binnen wordt gevuld met allerhande spionageapparatuur waarvan ik de functie alleen maar kan vermoeden. Eenmaal en route nestelde de schipper zich in z'n commander chair, met zicht op een forse batterijen fel flikkerende monitoren. De getoonde informatie zei mij niks, hoewel ik hier en daar een kaart van de Belgische kust dacht te ontwaren.
Verder aan boord was er nog ene Karl. Een duister sujet van een meter of twee hoog en breed met ik vermoed een achtergrond in een Zuid-Kosovaraans hitsquad, thans captain van een of ander chapter van een clandestiene bikergang. De kennismakingshand voel ik nog in m'n knokkels. Communiceren met Karl was uitgesloten. Als je te dichtbij kwam werd er wat gebromd in een Vlaams dialect dat in Vlaanderen zelf niet meer gesproken wordt sinds de 18e eeuw.
Met een mooie avondlijke hemel als uitzicht tufte we zo wat richting Belgische grens. De continu binnenstromende nieuwsberichten brachten een zorgelijke rimpel op het voorhoofd van de schipper. Eenmaal in het gitzwarte donker van de avond (ok bij de kermisverlichting van Zeebrugge kon je alsnog een boek lezen) werd de sfeer aan boord wel steeds grimmiger. Het ging eigenlijk mis toen ik werd betrapt op het doorsturen van wat DR vermoedde dat het coördinaten waren. Na een minuut durende tirade/vermaning en de opvolgende korte worsteling verloor ik mijn iPhone aan de schipper. Resoluut zette hij het ding overboord, ergens rond de Botkil west. Daar moeten we het toch nog eens over hebben. Maar soit, na uitleg over het niet functioneren van het 4G netwerk in het geval een kernaanval zou ik toch niks meer aan het apparaat hebben dus dat stelde me wel gerust.
Een uur of 2 voor Oostende werd het grootzeil nog even gehesen, maar heel veel deed dat niet. De genoemde zwarte mist kwam als een deken aanrollen. Mooi om te zien, maar een minuut later was het zicht nog letterlijk 5 meter. Die toeterende boeien gaven de binnenvaart een naar, surrealistisch tintje. Gelukkig niet zo'n laag, hard gebulder als te horen in de openingsscenes van de prachtig nare film 'The Lighthouse'.
Eenmaal met de landvastjes geborgd aan de wal kwam de sfeer toch nog terug aan boord. Karl bromde zowaar af en toe iets verstaanbaars. Nu er eenmaal een vluchtroute te voet beschikbaar was durfde ik ook wat meer. Een discussie over de kwaliteit van Belgisch bier was bij voorbaat al kansloos, maar DR heeft me wel inzichten gegeven in hoe hij zijn groepsreizen organiseert. Ik ben er nog niet helemaal uit of hij nou een sadistische puppetmaster is of een gulle filantroop die jonge mensen de kans geeft om voor weinig op zeilvakantie te gaan. Het zal wel ergens in het midden hangen.
Overigens werd me ook nog een kooi geboden voor mijn Oost-Europese geliefde en ik, om aan de nakende apocalypse te ontsnappen. Heel sympathiek allemaal. Ik ga hier wel geen gebruik van maken. Ik kan geen vrij krijgen van m'n werk.