Onderwerp: Waar begon je zeilcarriere, post je foto

Er kwamen wel betere planken
De (semi) zinkertjes
Klapte de wind weg, dan was je de sjaak
Maar die dingen waren zo duur, voor dat geld kon je ook een brommer kopen
Tegen die tijd was ik 16
Het werd dus een yamaha 4 bak

Pas laat beginnen zeilen, ondanks dat het van kleins af aan een droom was om James Cook ea achterna te gaan.

Elke vakantie zaten wij in de bergen, ver van zee, want daar had mijn vader niets mee.
Ik was al 27 toen ik eindelijk tijd, geld en ruimte had voor een eerste bootje: een stokoude Vaurien. We zijn dan 1998.

Gewapend met niets meer dan wat kennis uit de boekskes, vertrokken mijn lief en ik vanaf De Piet op het Veerse Meer.
Niet zonder slag of stoot... De wind zat tegen en het duurde dan ook niet lang of we zaten klem onder de brug.
Twee jonge gastjes hebben ons een sleepje gegeven naar dieper water.

Het werd een geweldige dag vol indrukken en ervaringen! Eén die is bijgebleven, was het stevige lek naast de zwaardkast en de slecht sluitende looskleppen achteraan...




Er kwam een polyester huidje rond. Waarschijnlijk veel te dik, maar gezien de zeilkunsten en de vele grondberoeringen een verstandige zet.








Vele jaren plezier aan beleefd.
Ook meerdaagse tochtjes gemaakt. We hadden toen nog niet veel nodig

Ook weer prachtig IIex. Mooie herinneringen en leuk om over te lezen. Priceless!

Dank voor het delen. De eerste serieuze zeilboot in onze familie was de Vaurien. Maar de foto’s daarvan zijn zo summier, bewogen, onder- en overbelicht dat er vrijwel niets van te zien is. Mooi deze klassieke Vaurien te zien. Later mocht ik met de Vaurien op pad. Gebouwd door E.G. Van der Stadt. H14043.

Heerlijk nostalgisch draadje. Leren zeilen van je broers, krabbevangen, klooien met een Optimist op het Veerse Meer en Oosterschelde. Het begon dus al als baby van 3 maanden bij mijn ouders aan boord (stalen Tornado). Vervolgens van Optimist (Veerse Meer), tot Laser (Veerse Meer, later Binnenmaas), Flying Arrow (Kaag), Cox 21 (Kaag), Jeanneau Aquila (Hellevoet), tot de Azuree.

Geweldige foto’s!!

Die eerste foto…mooi. Als je als kind in de zeventiger en tachtiger open knietjes had met rafelige pleisters had je een gelukkige jeugd. Tegenwoordig leggen ze onder de speeltoestellen rubbermatten om dat te voorkomen. Dan snap je iets niet.

escapade schreef :
Waar zie je kinderen nog 'klooien' met vlotten of hutten?
Groeide op in de polder, kwam je vies thuis, kroos in je haar,mocht ik achterlangs over het garagedak, uitkleden op t dak voor de badkamer, en dan onder de douche.
Kan me niet herinneren dat mn ouders daar boos om waren.

escapade schreef :

Ja, dit was in 1975 denk ik. Kan me herinneren dat mijn knieën altijd een beetje gehavend waren, dat hoorde erbij haha

JB-NL schreef :
Nee precies, onder de modder thuis komen, zeiknat, of stinkend naar rook. Dat was eigenlijk usual business.

Uit een album samengesteld door mijn vader en één van de huwelijkskado’s voor mijn admiraal. Ze was gewaarschuwd

haha, mooi deze!

JB-NL schreef : Luxe, zo'n route buitenom. Die keer dat ik in de blauwmoddersloot was gevallen, ging ik toch echt eerst buiten onder de ijskoude tuinslang, voordat ik het huis in mocht om te douchen. Het was dan ook echt VEEL modder en kroos...

Ha ha dat kletsnat onder de modder thuis buiten uitkleden ken ik wel. Mijn moeder verbaasde zich altijd dat ik ook altijd de drek in mijn oren had. Ja toen was geluk nog heel gewoon.

Vroeger altijd op de vakantie in Oudesluis NH kloten met bootjes in de Grote Sloot, later bij de Zeekadtten in Rotterdam, daar leren zeilen met de lelievlet en B2 sloep. Daarna surfen met een Sainfal board en later een Sailboard aan voornamelijk het Oostvoornse meer. Daarna een Kelt 620 op Rottemeren, een recreatieve cat in Hellevoet, toen een stalen s-spantje en daarna de Hurley 800








En nu niks meer

Oei, dat laatste is sneu!

Nee hoor Ilex, bewuste keuze en geeft toch ook rust. Ik MOET niet meer te zeilen.

Ergens mid zestiger jaren eerste zeiltochtje met m'n oom op zijn Vollenhovense bol op de Biesbosch vanuit lage Zwaluwe.

Later zeeverkenners op Veerse meer in lelievletten en m'n eerste boot Sailhorse glider in 1974.

Gestart bij de zeeverkenners op het Hollandsdiep toen dat nog getijde water was, al zou dat niet lang meer duren. Rond mijn 16/17 jaar kwam de polyvalk in de familie waar ik samen met vrienden veel mee heb gevaren. Dat het een bijzonder exemplaar betreft heb ook ook al eens in een ander draadje vertelt. Hij was ook getuigd met een genua en dat, samen met het zwaard en de trapeze, zorgde ervoor dat we de boot makkelijk in plané kregen als er wat meer wind stond.
We trokken er ook de Oosterschelde mee over tijdens de zomervakanties en deden ook Zierikzee meerdere keren aan (ik sta hier links op de foto).
Doordat het een midzwaard versie was konden we echt overal komen ook in de Biesbosch in kreekjes die nauwelijks 10 cm diep waren. Eenmaal getrouwd hebben ik in de Biesbosch met mijn vrouw samen overnacht en daar heel romantisch ons 1 jarig huwelijksfeest gevierd. Dat we in de wijde omtrek de enige warmbloedige wezen waren trok wel heel veel muggen aan. Zo hadden we nog een tijdje een in ons gezicht zichtbare herinnering want een losse dektent mugdicht maken kun je vergeten.
Na een paar jaar niets kwam er een Sneekermeer kruiser. Voordeel daarvan was dat je wist dat je langzamer was dan de rest. De Jeanneau Fantasia die de Sneekermeerkruiser opvolgde is lang in mijn bezit gebleven. Na het overlijden van mijn vrouw kwam de Vindö 45 die me in staat stelt de zee op te gaan en grotere afstanden af te leggen.

Leuk te lezen dat verschillende zeilers begonnen zijn bij de zeeverkenners in de lelievlet.

Eigenlijk is het bij ons in de familie ook zo begonnen, mijn vader zat bij de zeeverkenners in Goes (wat nu de Werf is), ik denk rond 1947-1950

Ook ik ben begonnen bij de zeeverkenners in Arnhem, een nieuwe groep in 1953. Er waren toen nog geen Lelyvletten, dus begonnen we met 20 man in een oude kleine BM. Omdat ik maar weinig aan de beurt kwam kocht mijn vader een kano voor me. Heel wat gevaren in de Nieuwe Haven en op de Rijn, die toen nog stroomde. Van de kano maakte ik een zeilkano met een katoenen zeiltje en een plank als zwaard onder de kiel. Tijdens de studie in Delft geroeid en gezeild met onze vereniging Peer de Schuymer.
Toen er eenmaal een gezin was kocht ik een Terhi Sail, die achter de auto mee ging naar Frankrijk en Zweden. Volgende boot was een oude houten Sneekermeer, waarmee we op de Kralingse Plas en de Rottemeren voeren. Toen weer een tijdje bootloos, totdat ik een Saga motorboot kocht. Na een Olympiajol te hebben gerestaureerd ben ik pas echt gaan zeilen. Een paar jaar geleden dat de Saga en de jol verkocht en een Victoire25 gekocht. Na 7 jaar werd solo zeilen me te zwaar, dus nu weer bootloos. Blijft over: het bouwen en opknappen van bootjes: ieder jaar wel éen.

Wat een geschiedenis hebben jullie allemaal!
Ben écht een groentje

Mijn ouders waren echte landrotten. Hun grootste prestatie op maritiem gebied was een oversteek met de pont bij Schoonhoven.
Op mijn tiende verjaardag (in 1966) kreeg ik van mijn grote broer een zelfgebouwd schaalmodel van een Lark, schaal 1:10. Het ding kon echt zeilen met een door Moeders genaaid zeil uit een geel gordijn. Ik heb er veel mee gespeeld rond een slootje in Den Haag. Helaas geen foto van.

Toen ik een jaar of 13 was wilden mijn ouders wel eens zònder koters op vakantie. Ik werd naar Friesland gestuurd voor twee weken zeilkamp. Het moest wel vertrouwd zijn, dus via het LCGJ, gereformeerd dus. Eerst een week bij Wijnstra’s watersport in Uitwellingerga (nog met de beruchte stalen zeilbootjes met vaste buiskap), aansluitend bij Krekt oer ’t Wetter, toen nog in de oude accommodatie.



Ik vond het leuk en bleef elk jaar naar een zeilkamp gaan. Toen ik 18 werd kon ik schipper worden bij het LCGJ, wat ik een jaar of 6 of 7 heb gedaan: Oudega, IJlst, Krekt, trekkamp (met de Eben Haezer als moederschip), platbodemkamp, Balk (de Ûlepanne).





In Delft in 1976 lid geworden van een klein studentenclubje met een botter, de Trui BU130. Al gauw was ik ook daarop schipper. Jarenlang heel veel mee gevaren, ook de Visserijdagen van Workum.









Ik huurde een kamer bij een particulier (ik kende hem van het LCGJ) die een oude ijzeren Yerseker hoogaars had. Ook mee geschipperd. Ik vind zo gauw geen foto.
In diezelfde periode werd Wijnstra’s Watersportbedrijf overgenomen door de volgende generatie, Albert en Wytske Wijnstra. Zij moderniseerden de accommodatie en vloot (met de zelfontworpen en zelfgebouwde Welling) en wilden er een zeilschool van maken. Samen met mijn kamerverhuurder en nog enkele LCGJ-ers heb ik het zeilschoolgebeuren opgezet. Daarbij hoorde het behalen van het ZI-diploma.

Enkele jaren lang zeilde ik voor de zeilkampen, de zeilschool, de botter en de hoogaars. Bovendien kocht ik samen met een vriendin een dikke tjalk, althans, het casco ervan. Voor de studie bleef dus geen tijd meer over.

Tot op heden zet mijn maritieme carrière door. Vaak ingevallen op zeilcharterschepen, gezeild met mijn eigen tjalk, de museumhaven Oude Haven in Rotterdam mee opgezet en daar gewerkt, mijn eigen scheepswerf gekocht in Koudum, beroepsmatig gevaren met mijn eigen grote sleep/duwboot en als kaptein op dagpassagiersschepen, als schipper op andere sleepboten en als aflosser op allerlei binnenvaartschepen.

Op dit moment heb ik een vlootje van een plastic notendopje, een Belgische vlieger met katoenen emmerzeil, een ex RWS-peilvlet en een schuifboot.

En dat is allemaal begonnen met een zeilkampje in Friesland.

Wim.

Zwaardopzee schreef : Yes! Vorig weekend nog mijn eigen kinderen (6, 3 en 1) een vuurdoop in de Lelyvlet gegeven met een reunie weekend van scouting vrienden die ik nu al zo'n 30 jaar ken. Dezelfde lol en grappen alleen dan nu met onze eigen kinderen er bij dus wie weet wordt het stokje nog door gegeven.


30 jaar terug hadden we alleen nog geen drone


Je moet wat als je ouders zelf landrotten zijn. Blijft toch een laagdrempelige manier om te kunnen varen zonder eigen boot.