Onderwerp: Life lines

Ik denk dat het zeer onverstandig is!!!
Mocht er iets mis gaan (overboord) houdt dat in dat je met je gezicht naar beneden hangt, of erger: met je gezicht in het water!
Je kan jezelf dan onmogelijk nog aan boord hijsen /omdraaien, omdat de lijn aan je rug trekt.

Niet doen!!!

Ja, maar zit er dan nooit een lier achter je?

en mocht je overboord gaan met je lifeline aan, dan hang je dus met je gezicht naar beneden. Lijkt me ook niet echt handig!

In de steigerbouw hebben ze trouwens niet anders!
http://www.safesite.nl/harnasgordels.html

Groeten,
Globe_Trotti

Hmm, ervaar zelf dat probleem helemaal niet. Ik heb twee banden over dek lopen waar de lifeline aan haakt, als ik dan over dek beweeg, zorg ik met een hand ervoor dat ie om obstakels heen beweegt. Nooit als irritant bevonden eigenlijk.
Zorg wel dat je een mes bij je draagt bij gebruik van lifelines! Achterop vastzetten zou ik ook niet doen; in noodgeval kan je deze dan nooit snel genoeg los maken.

Hmmm, voor je snel losmaken als je eraan hangt zit er denk ik ook niet in. Maar daarom natuurlijk ook dat mes...

Groeten,
Globe_Trotti

Zou een flexibele lifeline geen oplossing zijn in dit geval??

Dat was dus ook mijn bezwaarlijke punt. Maar aan de andere kant, als je met een life line om te water kunt raken dan zijn je life lines te lang. De banden lopen bij mij zo'n halve meter van de railing, en m'n railing is 80 cm hoog en zelfs met slecht weer verdwijnt m'n gangboord niet in het water. Te water raken kan dus eigenlijk niet.

Daarbij denk ik ook dat als je echt te water raakt en je boot loopt meer dan 6 knopen dat de schok van de lifeline dicht bij dodelijk in de buurt komt.

Als experiment zou ik eigenlijk eens een pop over boord moeten gooien en kijken hoe die reageerd.

Ik heb geen lieren achter me op m'n boot, daar is m'n dek indeling opgemaakt.

Nu in de huidige situatie vind ik life lines eigenlijk zelfs gevaarlijk omdat je er over struikeld en zo (ze zijn fluor oranje, maar in het donker nog steeds erg slecht zichtbaar) maar hoe het wel precies moet zie ik even niet goed voor me.

Voor de duidelijkheid, ik heb ook twee loop banden over dek lopen, van de preekstoel tot 1 meter van achterop, verder naar achteren hoef ik nooit te zijn. De band tussen mijn harnas en deze loop band is 1,5 meter (schatting).

En uiteraard draag ik altijd een goed en scherp mes bij me, meerdere zelfs. op m'n broekrand, in m'n laars in m'n zeiljas etc. want niet iedere plek is altijd even goed bereikbaar.

Erikdejong schrijft:
Bergbeklimmers hebben een touw van 40 a 50 meter. Als het touw aan één uiteinde vastzit en ze klimmen de volle touwlengte omhoog langs een vertikale wand, maken ze als het fout gaat een val van bijna 100 meter en overleven dat probleemloos (een vrije val althans, met een fatsoenlijke klimgordel).


Nu zijn klimtouwen natuurlijk 'dynamisch' zodat ze behoorlijk meerekken bij een valpartij (zoals ik ooit bij een val van ca 20 m meemaakte ), maar je lifeline of de band waaraan hij vast zit zal toch ook wel wat rekken, neem ik aan? Daar gebruik je toch geen Dyneema voor? Een beetje rek maakt de klap echt aanzienlijk draaglijker.

Volgens mij vallen bergbeklimmers niet meer dan een meter of 10.
Dan kunnen ze zich weer vastklikken aan de volgende musketon nl.

En freeclimbers die vallen niet.... of vallen te pletter...

Groeten,
Globe_Trotti

Er bestaan ook systemen die je aan je reling kunt bevestigen. Deze kunnen gewoon 'over' je scepters heen rollen. (je ziet ze ook wel in windmolens ed.

bij dit systeem heb je dus ook geen musketon tussen je benen hangen... misschien is dat iets?

Groeten,
Globe_Trotti

trotti schrijft:
Als je jezelf aan de railing vast maakt, en je moet naar de mast, dan heb je een lijn lengte van ruim twee meter nodig (bij mijn boot) wat ook betekend dat je twee meter over de railing kan komen te hangen. Bijvoorkeur kom ik niet te water als ik toch over boord gespoeld word...

Ik heb ook wel systemen gezien op oa. loodsboten en de grotere schepen van de RNLI dat ze een "genua rail" rondom hebben op heup hoogte, daar zit een gelagerde kar met oog op waar je jezelf aan vast kan maken, als je rondloopt gaat gewoon de kar met je mee. Die jongens gebruiken life lines van 30 tot 50 cm lang en kunnen goed uit de voeten. Alleen is dat op een zeilboot weer wat lastiger uitvoerbaar.

En als je een systeem maakt dat op je kajuitdak gemonteerd zit?

Dat systeem met de 'genua karren' ken ik ook. Ik heb ooit 2 x 65 meter harken rails en bijbehorende karren, harnassen en lifelines verkocht voor ene superyacht zonder vrijboorden!

Groeten,
Globe_Trotti

trotti schrijft:
Dat is wel de bedoeling (ik heb zelf een jaar of 6 geklommen), maar in het onwaarschijnlijke geval dat dat niet kan of lukt klap je mogelijk dus tweemaal de volledige touwlengte naar beneden.

Dan maak je je vooral zorgen over wat je onderweg tegenkomt, of dat het touw wel goed vast zit. Je touw en gordel houden het namelijk wel (breeksterkte ca 2500 kg).

Vallen is niet erg, maar het neerkomen kan wat pijnlijker zijn

Is het geen oplossing om bv je lifeline te voorzien van een velcro strip of door middel van een losse velcro strip de lijn naar de zijkant van het lichaam te brengen en vast te maken aan de riem van je reddingsvest of zo. Zo bevindt de lijn zich aan de zijkant die je verkiest op dat ogenblik en als je komt te vallen schiet de velcro los en hang je gewoon vast aan de beugel vooraan.

Kunst is enkel om de juiste maat van velcro te kiezen maar ik denk bijvoorbeeld aan het soort strips dat gebruikt wordt om kabels bij elkaar te houden.

ik heb hier toevallig 50 m bergklimtouw liggen (mijn vrouw deed vroeger af en toe de mont blanc) maar dat is net elastiek, vergeleken met het spul op een boot. Het is zo elastisch dat ik er nog geen toepassing voor aan boord voor heb gevonden. Weggooien is het enige zelfs voor ankerlijn rekt het veel te veel.

Een lifeline is veel korter, dus alleen al daarom minder rek (in absolute zin). Ooit was er een test in Zeilen (toen dat nog een goed blad was) waarin de lijnen en haken met 25000N belast werden; dat is ongeveer de kracht die erop komt van een 2 meter hoog vallend mens. De meeste konden dat niet hebben, met name de niet rond-gesloten haken (musketons, open haken met veer) buigen dan open of breken.

Ik gebruik een lijn met heel veel elastiek erin. Onbelast een halve meter, belast ruim 1 meter. Dat beperkt het blijven hangen aanzienlijk.
groet
t

Sparkz schrijft:
Dit vind ik wel een goed idee, er zit een lus aan de broek van m'n zeilpak, daar kan ik hem dan mooi mee vast zette. Als ik dan val dan scheurt dat klittenband wel los.

Ook dat wat Capolovoro beschrijft met elastiek heb ik al geprobeerd, maar vind ik zelf ook niet bevredigend. Ik zal denk ik wel een beetje onhandig zijn

Maar samenvattend zijn life lines niet mijn grootste vrienden....

Let wel op dat velcro verbazend sterk is!

Op de hawkeye dachten we snel de spival te kunnen borgen onderaan de wantspanners met een stukje velcro. De eerste keer dat ik de spi dus ging hijsen trok ik keurig de top van de spi tot de eerste zaling en verder kwam ik niet! Hoe hard ik ook trok, het velcro ging niet los!

Overigens hebben we ok gelijk een oplossing bedacht. Even met de "hot-knife" over de zachte kant van de velcro heen...

Het is indd wel een goed idee!

Groeten,
Globe_Trotti

Onderschat velco inderdaad niet. Daarom ook dat ik een smalle strip zou gebruiken die niet te ver overlapt.

Deze www.thomann.de/be/thomann_v101...pack_kabelbinder.htm bijvoorbeeld gebruken we voor audiokabels. De breedte is handig en de lengte maak je van maat. Kan je nog kiezen voor eventueel permanente bevestiging aan je lifeline of je reddingsvest of zeilpak.

Klopt, we zetten zelfs schoothoeken van grootzeilen vast om de giek met klittenband.
Ik ben zeilmaker/tuiger, ik ken de kracht van het materiaal vrij goed. Ik zal er zeker om denken.
iig bedankt.

Op de UK trip ga ik het gelijk uitproberen en ik zal jullie de resultaten laten weten!

bedankt,

Erik

Zelf heb ik een heel kort lijntje van een centimer of 40 voor als ik op het voordek aan het werk ben oid en zo'n band met elastiek voor in de kuip en met lopen en alles. Heb er eigenlijk nooit last van, je moet alleen goed kijken waar je je aanhaakt. De ogen in de kuip moeten op een slimme plek zitten en je moet even de juist kant op jezelf omdraaien. Als ik over dek loop geleid ik 'm vaak wel een beetje met m'n hand, dat loopt wat fijner, alhoewel het wel heel veel scheelt als je de band over dek niet te strak hebt staan. Als daar wat ruimte in zit volgt je lijn je veel makkelijker en blijft minder snel ergens aan haken.

@Capo, als je vrouw nog gordeltjes heeft waar je nog een toepassing voor zoekt dan weet ik nog wel wat voordekkers die er wel raad mee weten..

Wij gebruiken dubbele lijnen als we enige tijd op 1 positie moeten zijn.

Op de bouw gebruiken we ook lifeline automaten. Die zien er uit als een autogordel (maar dan iets groter). Bij een ruk of val blokkeerd deze. Ik zou niet weten waarom je die niet op een boot zou kunnen gebruiken. De lijn tussen het aangrijppunt en de gebruiker staat dan altijd strak, zodat je daarover niet kunt struikelen.

Vaste lifelines (van circa 2 meter) zijn altijd voorzien van een valdemper (ziet eruit als een opgevouwen stuk linnen band met daaromheen tape). Zonder zo'n val demper breek je bij 2 meter al je rug!

Overigens is het zo dat indien je bij de meeste valharnassen (uit de bouw) een val maakt en je niet snel daarna uit je benarde positie wordt bevrijd, je je bloedsomloop in je benen afsluit.

Als je de bouw van een zeil "harnassen" (meestal een automatisch reddingsvest) ziet. Zijn deze beslist niet beter (dunne bandjes om je benen). deze zijn dus beslist niet geschikt om erin te hangen. Het lijkt me dan ook onmogelijk om jezelf uit een benarde positie te manuvreren als je als (solo) zeiler achter de boot hangt.

Groeten,

Q.

p.s. ik heb nu zelf een Spinlock harnas aangeschaft om bovenstaande problemen zoveel mogelijk te voorkomen.

En natuurlijk altijd dubbele haken!

Ik heb m'n klimbroekje en m'n reddingsvest aan elkaar zitten. In het klimbroekje hang je veel beter dan in een kruisband en je kan ook gelijk zonder vertraging de mast in mocht dat nodig zijn. Aan vest met kruisband kan je trouwens ook de mast in hoor, maar daar wordt je wat minder blij van.

beewee schrijft:
Dat is dan een heel erg groot misverstand!Dit doet een bergbeklimmer nooit! Wij gebruiken inderdaad dynamisch touw maar zullen nooit meer dan twee, hooguit drie meter uitklimmen en dan weer een nieuw vast tussenpunt maken. Het risico op een val van 100m Alleen het idee al. Wel eens van de normval gehoord? Ok bij 50m uitklimmen is en blijft die 2, maar reken de energie maar eens uit die je na een val van 100m op moet vangen (m*g*h) dat houdt mijn touw el, maar mijn lichaam echt niet!

Die 2x50m vrije val is puur theoretisch, in principe maak je tijdens het klimmen idd de nodige tussenpunten. Maar de elasticiteit van klimtouwen is er wel op gemaakt. De klap van een val van 100 meter zal, omdat het touw veel verder mee rekt (het heeft ook meer lengte om te rekken), niet veel heftiger zijn dan bij een val van een meter of 10. Maar je lichaam heeft wel meer te verduren omdat je je tijdens dat langere rekken ook langer in de periode van zware lichamelijk belasting bevindt.

Ik ben een keer van een overhang afgeduveld en 20 m recht naar beneden gegaan, en het was een beste klap, dat kan ik je verzekeren. Maar het touw leek inderdaad wel elastiek, het rekte echt meters mee. De grootste klap is de slinger waarmee je vertikaal komt. En gedurende die 20 m vraag je je voortdurend af of het touw wel goed genoeg vast zit. OK, één Friend klapte scheef en toen los waardoor de val 20 m ipv 10 m werd, de rest hield het gelukkig wel. Ik had ook het geluk dat ik onderweg niets tegen kwam, want een klein uitstekend randje kan al fataal zijn. Mijn kniëen bibberden nog wel een paar uurtjes door... Die val, waarvan ik nu nog steeds niet weet waardoor die precies gebeurde, heeft uiteindelijk wel mijn zelfvertrouwen tijdens het klimmen aangetast, en heel langzaam is de lol er toen wel af gegaan.

Nu maar weer ontopic?