Onderwerp: schip gezonken markermeer

www.blikopnieuws.nl/bericht/14..._het_Markermeer.html

www.destentor.nl/regio/flevola...kt-op-Markermeer.ece

www.rtvnh.nl/nieuws/79827/Vrac...zonken+op+Markermeer

Zijn auto staat iig nog droog

Ik wist dat de dijken verhoogd/verstevigd moesten worden, maar hij heeft deze wel wat ver uit de kant gelegd

Reed er gisterenavond langs, zelfs in de schemer kon je hem nog zien liggen.

iig is iedereen veilig vanaf gekomen, dat is het allerbelangrijkste !
Hoop voor de schipper dat zijn verzekering dit dekt, want hij verdient er toch zijn brood mee.

Ze zeiden bij de KNRM dat hij gezonken is door de golfslag in combinatie met de zware belading. Wij voeren op dat tijdstip ook daar op het Markermeer, ik heb het schip niet gezien maar kan wel bevestigen dat er een rare en soms heftige golfslag was. De wind was ook afwisselend 5 met windstoten tot 7 (in bui). Omdat de meeste golven normaal waren en er dan ineens 2 grote kwamen kan ik me voorstellen dat de schipper zich hierop verkeken heeft.
Ik vroeg me alleen af of hij bewust naar ondieper water gevaren is, het is daar al snel 4meter + diep namelijk.

Maarten-Jan schreef :
Ik zal er niet teveel overzeggen.
Aanvankelijk melding van brand/explosie in de MK. De exacte aanleiding waarom het gezonken is is niet officieel bekend. Het schip was diep geladen en de kans is erg groot dat met het openen van de MK-deur deze volgelopen is. De golfhoogte was een kleine meter.De plaatstelijke diepte is 3,5m.
Het is gebeurd in een ijdsbestek minder dan 15 minuten. Het is altijd een triest gezicht als je er naast ligt. De opvarenden waren veilig overgestapt bij een buurman.
De auto staat nét droog op het voordek en het stuurhuis is droog.

Die 2 foto's zijn van ons.

Ik zat op kleine afstand toen ik de "Mayday" van de schipper van de Eendracht meekreeg. Hij kon al direct vertellen dat schip geladen met stenen zinkende was, machinekamer liep snel vol, en ging poging doen om opvarende bij hem aan boord te krijgen. Dat lukte hem vrij snel.

Wat ik alleen niet begrijp: omstandigheden waren naar mijn inschatting niet extreem en ik heb de schipper van het gezonken schip niet over de radio gehoord. Iemand anders wel? De eerste "Mayday" kwam van schipper de Eendracht.

Ik dacht nog, wellicht kan ik helpen. Maar ja; onder zeil, solo en maar 7.7 meter.. Gelukkig was het niet nodig. Ze waren er snel bij, van alle kanten.

Sneaker schreef :
Als de nood aan de man is, kan (moet) je altijd helpen!

Hmmmm, wij waren met de Victoire 7,5 meter. Wat ik heb geleerd bij mijn vaarbewijs, is dat je moet helpen naar vermogen.... Op zee bij een tanker in nood, kun je met deze afmetingen weinig uitrichten. Alertheid is natuurlijk geboden en je hoeft ook niet als een kip zonder kop door te varen als je echt in de buurt bent.

Mevrouw Moos schreef :
Je kan altijd tenminste nog 10 mensen aan boord nemen?

Ik vind dit soort pre-anti-hulpeloze houdingen erg tekenend voor de huidige watersport.
"Ik kan toch niks doen", inderdaad kan je niet zo'n schip slepen of leegpompen.

Zou je haast denken inderdaad? Zeilen plat, motortje bij, mensen van boord halen moet gewoon lukken. Op zo'n binnenvaarder zit vaak alleen een gezin en hooguit een extra knecht. Dan wordt het vol aan boord, ook goed voor een keertje.
Binnen een kwartier zinken is heel erg snel: ik denk dat de opvarenden erg blij waren dat een deel boven water bleef uitsteken.
Hij lijkt overigens net buiten de vaargeul te liggen: nog net kans gezien 'm in iets ondieper water aan de grond te zetten?

fsd schreef :
Het tweede deel van de laatste zin beschouw ik voor de beleefdheid maar als niet-geschreven....
Verder zal ik het woord 'moeten' in het eerste deel willen schrappen en ervan maken: Je helpt naar vermogen.

De victoire, en ook Moos, is echt te laag om bemanning vanaf de tanker te laten opstappen bij ons aan boord. Ik zal heus geen drenkelingen laten dobberen. Heeft een vrachtschip in nood een sleep nodig oid, kunnen ze van Moos helaas weinig hulp verwachten (hoe stoer ze ook is!). Een vastgelopen boot zullen wij niet vaak kunnen benaderen ivm onze eigen diepgang.
Door jezelf in een gevaarlijke situatie te manoevreren is geen slimme actie, ookal zou je nog zo graag hulp willen bieden....

Dat bedoel ik dus met helpen naar vermogen! Niet omdat ik daar te beroerd of egoistisch voor ben (ik heb overigens ehbo en mijn reddingszwemdiploma's, nooit geleerd om door te lopen als ik hulp kan bieden!)

Om niemand op de vingers te willen tikken, zeg ik 't maar vanuit mijn eigen beleving: mijn eerste reflex zou toch zijn om op z'n minst te gaan kijken of je kunt helpen. Ik zeil ook vaak solo, op een boot van redelijk vergelijkbare afmetingen, en zie dat niet als een argument om iemand in nood niet te helpen, of om ieder geval te proberen.

Gisteren door een windschifting was de aanloopboei OVD ineens mooi te bezeilen. Ik kon het niet laten om toch even bij het gezonken schip te gaan kijken. Het was een redelijk bizar schouwspel. Hoop voor de schipper dat het lichten van het schip voorspoedig verloopt.

Zoals je op bovenstaande foto ziet, zou ook een opvarende van dit vrachtschip voor een 22 voetertje naar boven moeten stappen... en met een waterdiepte van 3,5-4 meter zullen er op dit forum geen boten zijn die daar vastlopen. Wel moet je natuurlijk het schip zelf blijven vrijvaren, je kan dus moeilijk even aan de stuurhut afmeren. Maar met enig gezond verstand had ieder van ons de opvarenden van dit schip af kunnen pikken, golfslag daargelaten. Gelukkig is dat niet nodig geweest, en is een collega vrachtschipper in staat geweest dat tijdig te doen.

Maar een goede gedachte: je bent nooit te klein om te kijken of je hulp kunt bieden!

Nooit zomaar naast de stuurhut of woning, dan zit je boven het gangboord en daar zitten op redelijke hoogte een paar fikse bolders op verschillende plaatsen. Meters er vandaan blijven. Maar hopelijk wordt je daar door de bemanning op gewezen.

Mijn opmerking "Gelukkig was het niet nodig. Ze waren er snel bij, van alle kanten" zegt dat ik voornemens was te helpen. Uiteraard. De schipper van de Eendracht gaf echter al direct aan, bij zijn eerste Mayday, dat het schip zinkende was en hij bezig was de mensen van boord te halen. De situatie was snel "veilig" voor opvarende en dit werd over #16 gecommuniceerd. Ik neem daarop inderdaad het besluit om niet verder die richting op te gaan. Dit alles speelde zich in pakweg 10 minuten af.. Zo snel had ik er niet kunnen zijn.

Ja, ik kan en zal een schip in nood helpen (nergens beweer ik anders) als dit tot mijn mogelijkheden behoort en ik het gevaar voor opvarende verklein en niet vergroot, ja, ik relay een mayday als dit nodig mocht zijn, ja, er kunnen mensen aan boord. Maar zoals ik schreef: Gelukkig was het niet nodig. Ze waren er snel bij, van alle kanten. Wat mevr. Moos schreef beaam ik: ook ik help naar vermogen zonder daarbij het gevaar groter te maken.

Beetje ver gezocht maar als ik een tanker ga slepen dan vergroot ik enkel het gevaar. Daar zijn de reddingsmaatschappijen niet blij mee. En terecht, vind ik.

Gelukkig waren de drie opvarende en hond snel veilig door handelen van schipper Eendracht.

Nee, een tanker slepen hoeft niet, en ik wilde je bewust niet op de vingers tikken, in je verslag stond immers ook niet overduidelijk dat je wilde helpen.

En nu idd maar het beste hopen, qua goede afloop...

beewee schreef :
Voor mij wegen omstandigheden altijd mee, bij elk besluit. Solo, relatief klein bootje, weer etc. zijn geen harde argumenten om niet te helpen. Uiteraard niet. Zo zwart/wit is het niet. Wel neem ik die omstandigheden altijd mee in mijn besluitvorming. Ik wil eventueel gevaar niet groter maken, ik wil helpen om erger te voorkomen. En zal dit ook altijd doen indien mogelijk.

Feiten zoals ik die beleefd heb: De eerste Mayday kwam volgens mij niet van het zinkende schip maar van de schipper van de Eendracht. Althans, enkel die Mayday heb ik gehoord. Hij gaf al direct aan dat het schip snel zinkende was. Ik was in de buurt, ik schat op een kwartiertje (zo hard ga ik nu ook weer niet..). Ik zeil die kant op, blijf op de koers die ik toch al volgde. Tweede bericht, mijn beleving paar minuten later, was het bericht dat alle opvarende (incl. hond) veilig bij hem aan boord waren. Dit nog voordat de reddingsbrigade er was. Vandaar ook mijn eerdere opmerking:"Gelukkig was het niet nodig. Ze waren er snel bij, van alle kanten." Moet ik er volgens jou dan nog steeds heen zeilen om te gaan kijken? Terwijl je over de radio hoort dat er van alle kanten hulp onderweg is en de opvarende 'safe' zijn? Die hulp is er sneller als dat ik er ben. En beter uitgerust.

beewee schreef :
Ik schreef toch: "Ik dacht nog, wellicht kan ik helpen". Geeft mijn intentie om te helpen toch aan? Het antwoord of ik kan helpen werd snel door de schipper van de Eendracht gegeven: iedereen veilig van boord. Daarom schreef ik in mijn eerste bericht ook: Gelukkig was het niet nodig. Ze waren er snel bij, van alle kanten.

Hmm, ik was niet helemaal wakker geloof ik, excuses. Maar aan de andere kant: het verschil tussen "denken en daadwerkelijk kijken" was mij niet duidelijk. Maar we zijn er nu wel uit, toch?

beewee schreef :
Ik was er al uit Bij Mayday oproepen luister ik altijd eerst, daarna denken, dan neem ik alle omstandigheden in overweging en daarna beoordeel ik of mijn hulp mensen/materie helpt of dat ik eventueel gevaar alleen maar groter maak.

Beoordeel ik de situatie zo dat ik mensen kan helpen c.q. mijn hulp gewenst is => radio oppakken, communiceren met kustwacht en actie en hulp bieden.

Breng ik mezelf en/of anderen eerder in gevaar => alleen blijven uitluisteren en die kant op koersen. Verneem ik via radio dat er hulp aanwezig is en/of opvarende safe zijn.. dan kan ik besluiten dat mijn hulp, met alle omstandigheden als solo, klein schip, weer etc. niet zinvol zal zijn.

Weet ik het niet, twijfel ik, dan pak ik radio en vraag het de kustwacht of ik iets kan doen/betekenen en meld wie ik ben, de omstandigheden, solo, etc..

Opmerkingen als "altijd gaan kijken" daar kan ik persoonlijk weinig mee. Maar ieder zijn ding.

Persoonlijk zal ik altijd proberen om een plaats waar een calamiteit is te benaderen. Ook al wordt er al hulp geboden. Ook de hulpgevers kunnen alsnog in de problemen raken. Een lijn of iets dergelijks in de schroef van de hulpgever is niet ondenkbaar. Misschien is het ook wel een karaktertrek, ik wil gewoon hulp bieden of als hulp al in gang is de achtervang vormen. Al is het ter ondersteuning van de communicatie met eventuele hulpdiensten.

Hoe dan ook, ik zou zelf in een dergelijke situatie bijzonder blij zijn met ieder schip dat stand-by is voor hulp. Je moet er toch niet aan denken dat je schepen rustig door ziet varen terwijl je zelf in de problemen zit. Nu denk ik trouwens wel dat de hulpbereidheid van watersporters hoger is dan van mensen op de wal.

equator2 schreef :
Uhmm.. ja, als.. als.. als.. Ik snap je uitleg hoor. Niks mis mee. Terug naar mijn verhaal: er was van alle kanten reeds hulp onderweg dit werd op #16 bevestigd. Nu had ik natuurlijk ook kunnen gaan "kijken", ook daar is niets mis mee als je dat op gepaste afstand doet en wellicht even ovder de radio met kustwacht communiceert, lijkt mij. Ik heb dit keer anders besloten om redenen die ik hierboven al beschreven heb. Zelf zal ik niet 'altijd' proberen de plaats waar calamiteit is te benaderen. Ik luister marifoon uit, denk na, overweeg, communiceer eventueel via radio etc. Maar om 'altijd' naar een calamiteit toe te varen.. hoop niet dat iedereen dat doet, dan kan het maar zo zijn dat als je met velen bent je de reddingsbrigade in de weg zit

En voor de goede orde: "je moet er toch niet aan denken dat je schepen rustig door ziet varen terwijl je zelf in de problemen zit" was bij deze calamiteit/redding niet van toepassing.

Dat laatste was wat mij betreft geheel ook niet aan de orde.

Ik heb het bij een ander soort ongeval wel eens meegemaakt dat er op zich genoeg redding aanwezig was, maar dat er toch iets over het hoofd werd gezien (bij een auto-ongeluk liep een niet-gewond klein kind uit een betrokken auto verdwaasd tussen het toegestroomde publiek door en niemand had dat in de gaten). Vandaar mijn neiging om ook als er al hulp is, zo mogelijk even in de buurt zijn en goed op te letten of er niet nog een extra handje nodig is.

@ Sneaker, begrijp me niet verkeerd, mijn post was meer een overpeinzing. Ik trek jouw beoordeling in het geheel niet in twijfel! Was in het algemeen bedoeld.