wilweg schreef :
Op onze boot ga je alle kanten op, en ik kan me dan voorstellen dat op een gegeven moment je mes uit je holster komt en je er vervolgens verkeerd op terecht komt?
Reële angst? Of teveel fantasie over hoe alles mis kan gaan?
Angst voor het onbekende
Ik vaar afentoe met koude handen, of handen die lang nat zijn. Een mes met eenhand open kunnen klappen is een utopie als je koud bent, of handschoenen draagt.
Bij mij vind je dus ook meerdere messen aanboord die gewoon in een foudraal wonen en allemaal op verschillende (vaste) plekken verblijven. Een daarvan zelfs permanent bevestigd in de schacht van mijn zeillaarzen.
Over de jaren heb ik afentoe al wel eens naar een mes gegrepen om me met touwwerk bezig te houden. Maar ik heb nooit kunnen ontdekken waarom men nu perse een kartelrand wil hebben (ik heb ze zowel met als zonder). Als een mes maar scherp is komt deze zonder vertraging door alles heen, ongeacht de vorm of het motief.
Mijn voorkeur gaat uit naar de wat grotere duikmessen. Dit mede omdat de bladen dikker en veel sterker zijn waardoor je ze ook nog wel eens als hefboom of breekijzer gebruiken kunt.
Een belangrijke aanvulling voor je mes is een fijne slijpsteen om ze scherp te houden, na iedere keer gebruik oven op de juiste manier oppoetsen kan problemen voorkomen. Juist poetsen met een steen vergt echter wel wat oefening. In het begin zul je meer schade aanrichten dan verbeteringen aanbrengen.
Ehmja... Koude handen en handschoenen. De eerste gaat voor "mijn" mes tamelijk goed op. Vlak
frostnip nog goed met 1 hand te doen (van de groep van 5 had 1 frostnip, gelukkig nog net geen frostbite (4950 meter hoog redelijk uit de wind, -8`C bij openen van het mes)) en kon ik het mes nog steeds met 1 duim openen. Handschoenen is een dikke no-no, dat gaat nooit werken, zelfs niet met twee handen trouwens