Een verdrag heeft geen rechtstreekse werking (levert geen directe verplichtingen voor burgers of rechtspersonen op), het bindt de verdragsluitende staten de regels uit het verdrag op te nemen in nationale regelgeving.
De Voorschriften voor het aan boord hebben van een marifoon (VHF) - voor de schepen waarop dat van toepassing is - staan overigens in SOLAS-IV, niet SOLAS-V (
wetten.overheid.nl/BWBV0003264..._TiteldeelC_Artikel7 )
Op welke schepen de Voorschriften van toepassing zijn is in het algemeen geregeld in SOLAS-I/1 en I/3:
Voorschrift 1
(a) Deze voorschriften zijn, tenzij uitdrukkelijk anders is bepaald, slechts van toepassing op schepen die internationale reizen maken.
(b) De soorten van schepen waarop ieder hoofdstuk van toepassing is, zijn nader aangeduid, en de mate van toepassing wordt in ieder hoofdstuk omschreven.
Voorschrift 3
a) Deze Voorschriften zijn, tenzij uitdrukkelijk anders is bepaald, niet van toepassing op:
...
(v) Pleziervaartuigen die niet worden gebezigd voor handelsdoeleinden.
Dat is voor SOLAS-IV verbijzonderd in IV/1:
Voorschrift 1
1 Dit Hoofdstuk is tenzij uitdrukkelijk anders bepaald, van toepassing op alle schepen waarop deze Voorschriften van toepassing zijn en op vrachtschepen met een bruto-inhoud van 300 ton of meer.
De verplichting marifoon aan boord te hebben is dus vanuit het SOLAS-verdrag niet van toepassing op pleziervaartuigen en bij vrachtschepen alleen boven 300 GT. Nederland heeft die verplichting als vlaggenstaat op een deel van de "non-SOLAS schepen" alsnog "overeenkomstig van toepassing verklaard", bij of krachtens de Schepenwet (Schepenbesluit 2004 resp Regeling veiligheid zeeschepen). Maar niet op pleziervaartuigen.
Het staat de Staat overigens vrij om andere categorieën schepen, waarop SOLAS niet van toepassing is, alsnog te verplichten marifoon aan boord te hebben, zoals België heeft gedaan. Maar Nederland niet.