Onderwerp: Hoe krijg jij je uit de stress

Mevrouw Moos schreef :
Niet mee eens.

Mijn vrouw is bang. Heel bang voor dingen die haar pet te boven gaan. Voor dingen die de menselijke maat te boven gaan.

Voor haar is het een enorme geruststelling dat de schipper het tochtje, inclusief de haven manouvres, zo uit zn mouw schudt.

Kan zij zich bepalen tot een boekje lezen, tukje doen, natje droogje.

Dan vindt zij het heerlijk.

Dit ligt niet aan onvoldoende ervaring. Dit ligt aan teveel ervaring met een andere schipper.

En, als we eens ècht de moeite namen om diep in hun hartjes te kijken, door te vragen na t eerste wenselijke geluid, vrees ik dat veel meer vrouwen van ons daar zo over denken. Misschien niet zo extreem. Maar wel dezelfde richting uit.

Nog los van de vraag of je alles ook alleen doet, vind ik dat je t wel allemaal alleen zou moeten kunnen.

Pas dan kun je vol vertrouwen de grootste kluns meenemen, en daarmee een fijne tijd maken.

@Joop, ik kan dat 'kippetjesgedrag' beamen

Joop66 schreef :
en dit is wel heel errug betuttelend he? ...haar pet te boven gaan.... ....hun hartjes..... kom op zeg!?

Bang is angst voor t onbekende, maak t bekend of zoek de grens niet op.
Ik vind op een oor zeilen ook niet heel leuk, vooral de vlagen niet. Door zelf aan het roer te blijven, voel ik de boot beter aan en dat geeft het vertrouwen. Ik ben dan ook baas over de grootschoot maar weet dat die koers wel de beste keus is, dat we anders ooit een rak met wind van voren zullen krijgen; dat reven een optie is enz.
Kennis geeft vertrouwen. punt

ik kan, ook na 11 jaar meezeilen, niet alles alleen, maar weet wel hoe ik een mob moet doen alleen, of hoe ik veilig in een haven aanleg bv
Kunde geeft nog meer vertrouwen. punt

Wij overleggen nieuwe situaties steeds weer, maar ook welke kant in de sluis en welke plek of box, reven of niet enz. geen haantjesgedrag aan boord.
Maar uiteindelijk wel wat ik eerder schreef: als snel handelen geboden is, heeft Remco de meeste ervaring en is hij de baas.... tenzij

Als je in de stress raakt van je hobby, heb je volgens mij de verkeerde hobby.
Na een paar seizoenen moet het toch wel stress vrij kunnen hoor.

nou heb ik ook geen peperdure grote mooie boot. Dus ik word ook niet chaggerijnig van een krasje.
Ik raak eigenlijk nooit in de stress.

Een enkele keer haal ik in de haven de bocht niet ofzo, dan doe ik het gewoon nog een keer.
Waait het echt hard, moet je beter/eerder voorbereiden.
Sluis is ook nooit een probleem eigenlijk. zoet naar zout gaat fout, nou nog nooit wat van gemerkt eerlijk gezegd.
De ene keer moet het lijntje wat harder aangetrokken worden dan de andere, nou dan doe ik dat.

En mijn eega? Die mag mee als ze wil en dan doe ik rustig aan. Kleiner zeiltje enzo. Zodat ze nog een keer mee wil..
Wil ze niet dan blijft ze thuis of blijven we in de haven.
Het is een hobby.

Joop66 schreef :

+1

Joop66 schreef :
ahahahahahhaha erg grappig

Mevrouw Moos schreef : Mooi gezegd! Zo proberen wij het ook. Deze winter gaat mevrouw KoeZt voor haar vaarbewijs. Afgelopen jaar besloten dat het kunnen niet vanzelf komt, maar door zelf doen. We willen beide veilig en goed om kunnen gaan met de boot. Dat zij "mijn" taken kan en ik "die van haar".

En ik moet zeggen, niet alleen gaat het haar (tegen haar eigen verwachting in) prima af, maar ze vindt het nog leuk ook.

Mevrouw Moos schreef :
Als ik mijn "medezeiler" instructie geef om een landvast om een paal te leggen en dat lukt niet dan kan ik hem erop aanspreken, mijn ongenoegen uiten. Op het moment dat ik schipper ben en dus de andere "medezeilers" bemanning, ligt alles wat fout gaat per definitie aan mijzelf en niet aan de bemanning. Zolang de bemanning niet moedwillg tegen de instructie van de schipper in gaat is hij of zij NOOIT verantwoordelijk voor wat dan ook.
Ergo: een duidelijke structuur die erop gericht is om de rust aan boord te bewaren. Kan ook voorkomen dat de schipper wisselt tijdens de tocht als dit zo wordt afgesproken.
Het gaat er dus niet om dat de bemanning de ondergeschikte slaaf is, nee, denk meer in de trant van een rollenspel.

Anywway: leg dit idee maar eens voor aan de RYA of aan een beroepsschipper.

Nog even als toevoeging: juist uitgevoerd is deze duidelijke structuur DE methode om juist ruzie,schreeuwen en ongenoegen te voorkomen.

je kan ook overdrijven Airgead.
Waar GAAT dit over, bootje aanleggen...

Mevrouw Moos schreef :
@mevrouw Moos
Grappig, dat woord haantjesgedrag....ik ga me daarvoor niet verantwoorden, want daarvoor vind ik de toonzetting wat te aanmatigend; hoe goedbedoeld de adviezen ook lijken te zijn. Maar... mijn vrouw vaart met mij mee. 'het is niet mijn hobby' zegt ze en ik wil het ook niet (leren) kunnen. Onze rolverdeling is daarmee duidelijk en zij is voor mij leidend in hoe spannend het mag en kan zijn. En reken maar dat haar spanningslevel snel bereikt is en dat ik het roer niet aan haar kan overdragen omdat ze werkelijk in paniek schiet. Comfort voor haar tijdens het zeilen staat voorop en als ik grenzen wil zoeken dan ga ik gewoon alleen zeilen. Dat neemt niet weg dat je voor onverwachte situaties kan komen te staan en zij is er blij dat ik dan even ademhaal, afstand neem, rustig blijf en aan haar de stappen uitleg die ik heb gepland en ook zo ga uitvoeren. Verder hebben we nog een aantal gedragsregels en procedures die onze beider veiligheid moeten waarborgen. Daarmee houden het voor ons allebei leuk, wat jij daar ook van mag denken.

@Joop66
Ik hou wel van zo'n betuttelend betoog, jij snapt mijn vrouw tenminste

Zolang ik niet in paniek raak, doet mijn vrouw dat ook niet.
Dus wat er ook gebeurt, rustig blijven en ik kan rekenen op een volwaardige medezeiler.
Afgezien dan van het invaren van een box of een sluis.

Als ik wil dat ze dat doet, moet ik bij het naderen van een sluis, voordat ze het in de gaten heeft, met het landvastje voorop gaan staan...... over stress gesproken

PvO schreef :
Misschien eens tijd maken voor het gebruik van een middenbolder, daarmee kun je binnen 10 seconden
je boot geheel zelfstandig aanleggen.

Veel van de hier besproken situaties en oplossingen zijn herkenbaar.
Ook voor mij geldt, geen schade, geslaagde manoeuvre. En, als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. Ook al verdiend het niet de schoonheidsprijs.

De stress bij de schipperske is aanzienlijk afgenomen sinds ze de voordelen en het nut van de middenlijn op de middenbolder heeft ontdekt.

Paul

Kapiteinmomo schreef : Ik heb geen idee waarom je het idee hebt dat ik mijn boot niet zelfstandig kan aanleggen?
Ik vaar mn boot overal solo naar toe, zonder middenbolder....
maar als er hulp aan boord is, waarom zou je daar dan geen gebruik van maken?

Nou mooi toch, alles onder controle.

@ PvO
Als ik wil dat ze dat doet, moet ik bij het naderen van een sluis, voordat ze het in de gaten heeft, met het landvastje voorop gaan staan...... over stress gesproken

Beetje over de top dus dit bericht

Het zeilen zelf brengt mij ontspanning.

Niet dat zeilen niet 'spannend' kan zijn maar het haalt mij uit een lichamelijke spanning die ik op mijn werk soms wel ervaar omdat ik tijdens het zeilen zelf de grootste invloed heb op mijn omgeving. Ik ben dan niet afhankelijk van derden. Zaken kunnen nog steeds fout gaan maar dan weet ik dat het aan mij ligt. Dat gegeven is rustgevend voor me.

Stel ik zoek al zeilend tegen de stroom in expres de randen van de banken op op het Wad, de vraag is dan niet of ik een keer de grond raak maar wanneer (smile). Gebeurt dat dan, dan ervaar je spanning .... maar geen negatieve stress.

Nu lijkt het wellicht alsof ik altijd solo vaar maar dat is niet zo, dit gevoel blijft, ook als we samen zeilen of met opstappers.

Zelfs wedstrijd varen is voor mij ontspannend, ondanks de positieve stress. Daar zit wel een maar aan. Het mooiste is een bemanning waar iedereen een rol heeft en zijn best doet. Ik concentreer me dan zoveel ik kan op alleen mijn eigen rol en voer die zo goed mogelijk uit. Daarbij maak ik fouten net zoals de rest. We geven elkaar feedback (soms grommend) en leren ervan, we groeien als mens en als team. Een slechte klassering maar een mooie dag waarin veel geleerd is geeft me toch een big smile op mijn gezicht als ik thuis ben. Ondanks mijn stuurfout, een verkeerde sticker, of een spi die erg laat omhoog ging.

Zeilen werpt je vaak terug op jezelf en is zeer confronterend wat dat betreft. Het spiegelt direct je eigen zwakke plekken. Het enige wat helpt .... is gewoon meer zeilen, zeilen en nog eens zeilen. Daarbij helpt het niet alleen als anderen je fouten door de vingers zien .... maar jijzelf ook. En dat laatste besef ik pas de laatste jaren.

Gr Michel

Mooie samenvatting!

Beauty schreef :
Helemaal raak. Zeilen is voor ons (mijn vrouw en ik) pure ontspanning. Wij kunnen de boot als het moet allebei alleen varen maar samen is gewoon leuker.
Het verdelen van de taken gaan vanzelf. Dit geldt voor alle taken, hijsen, reven, afmeren etc... Het lastigste is een stuk op de motor varen want daar hebben wij allebei een hekel aan.
Stress aan boord komt gewoon nooit voor.
Wij hebben allebei een redelijk bezet leven. Maar aan boord is dat allemaal even weg.

O ja, er is één uitzondering. Mijn vrouw zit niet graag in de regen. Dus als het regent, komt gelukkig niet zo vaak/lang voor, vaar ik de boot en is mijn vrouw binnen.

Mevrouw Moos schreef :
Ik ben blij dat je mijn vrouw zo goed kent, zonder haar ook maar 1 keer gezien te hebben. Ik heb daar de afgelopen 12 jaar voor nodig gehad, en t is me nog immer niet helemaal gelukt.

Maar serieus.

Nee, zeilen is haar hobby niet. Hoewel ze meer mijlen onder de kiel heeft als ik, vooral met haar ex. In de tijd dat we elkaar kennen hebben we allerlei vormen geprobeerd. De waarheid is, dat zij HEEL SNEL bang is voor dingen en omstandigheden. Voorbeeld? 2 Bft, aan de wind, komt een vlaagje aan. Stuur je n beetje mee, toch? NEE! ENG! Hij DOET WAT! En geloof me,

Wat ze wèl heel goed kan, is mij vertrouwen. En zich er niet mee bemoeien. En kopjes thee zetten. Wat ze wel heel leuk vindt, is het gekneuter op t water, met bootjes, en lekker samen zijn. Maar t technische deel. Nee. Dit zijn niet mijn woorden, maar de hare.

En, misschien ook nog dit: misschien genieten een hoop vrouwen er stiekem ook wel van dat hùn dit toch allemaal maar mooi kan. De emancipatie op dit vlak is nog dun op veel plekken.

Overigens, zo goed als je mn vrouw kent, zo slecht ken je mij, als je mij beschuldigt van haantjesgedrag. Maar dat terzijde.

Joop66 schreef :
Heb inderdaad het gevoel dat dit helpt. De vakantie na dat weekendje weg was de meest relaxte ooit.

Ik heb steeds meer het idee dat ik het zeilen onder de knie krijg. Vertrouwen in mijzelf, in mijn eigen kunnen. Meer een gevoel van controle. Beseffen dat je het zo spannend kan maken als je zelf wilt.

Windkracht 5, met van die vervelende vlagen? Tegen het naar buiten varen op zien? Geen zin om meer scheef dan recht, met éen hand op de grootschoot door de golven te knetteren? Dan ga je toch lekker fijn alleen op het fokje?
Heerlijk

waarschijnlijk al eens een keer eerder geschreven.

na wat leermomenten voortaan altijd vooraf bij wegvaren/aanleggen;

plan A bespreken met mevr. Helios
maar vooral; what if? > daar is plan B voor
is vooral makkelijk schakelen als het er op aan komt
en dan zonder onnodige verwarring, lichte paniek of tijdverlies om te handelen.
kan ik iedereen aanraden.

Halve fles whisky en een dikke sigaar helpt ook wel tegen de stress.

Sloe Gin schreef : Tegen jouw stress wel waarschijnlijk, ik vermoed dat het voor de watersporters bij je in de buurt behoorlijk stress verhogend gaat werken!

Alleen als hij gaat varen toch??

Sloe Gin schreef :
Ja en als het dan toch nog mis gaat, heb je altijd de andere helft nog in de fles , burp burp