Onderwerp: Fluitje aan je reddingsvest zinvol?

lang geleden zat ik samen met mijn broer en onze teckel in ons piraatje, hopeloos verwaaid aan lagerwal. wij in paniek, teckel in paniek. In zijn paniek begint de teckel in de luchtkussens en in de boot te bijten. Dit helpt bepaald niet om de paniek bij ons te reduceren. Wij blazen uit alle macht op onze fluitjes van onze reddingsvesten. Niemand reageert. Onze ouders hoorden het wel, maar dachten dat er weer een een stel onopgevoede kindertjes eindeloos op hun vest fluitjes aan het blazen waren.

Lang verhaal kort;

Mijn kinderen leren dat een fluitje alleen voor nood is. Zodat ik wel altijd reageer als er op een fluitje wordt geblazen.

Jullie hadden misschien beter die fluitjes op een bepaalde plaats in de teckel kunnen inbrengen.
Dan was hij vast gaan blaffen, en dat had zeker aandacht getrokken

In de tijd vóór handy´s gebruikelijk waren had mijn vrouw altijd een scheidsrechter fluitje mee als ze ging winkelen.
Kwam ze terug van de stad stond ze op de wal en blies op haar fluitje. Ikke dan in de bijboot en haar halen. Stukken handiger als schreeuwen of roepen, iets dat mijn vrouw sowieso weigert te doen.

Geankerd in Hyde bay, Fethiye, Turkije. Vrouwtje komt terug van een paar uur heerlijk winkelen in de stad, fluit haar mannetje. Helaas was dat mannetje tijden zeer diepgaande lange tijds plannen in slaap gesukkeld. Ik lag in de kuip te snurken, hoorde haar beschaafde fluiten niet.
Als ik haar woedende fluiten uiteindelijk hoor en haar haal met de roeiboot demonstreert het vrouwtje tijdens iedere riemslag haar fluitje. Zo hard dat ik het nooit meer zal wagen in te slapen.

Niet ver van ons geankerd lag John. Die was ook in de stad, zijn papegaai niet. Die zat in z´n kooi onder de bimini in de kuip.

Later die week was er ergens een drink. John was er ook, alle liveaboards. Ik vraag John hoe het gaat, en hij verteld dat hij de laatste paar dagen in de hel geleefd heeft. Zijn papegaai heeft op een of andere manier een fluiten geleerd dat horen en zien doet vergaan. Bovendien helpt “Stop” schreeuwen niet, de papegaai begint dan nog verwoeder te fluiten als een razende politieman.
As dat zo verder gaat moet hij de papegaai van de hand doen, zo leven aan boord gaat niet.

Ik heb wijselijk niet gezegd van wie Koko het fluiten had geleerd.

Fijn verhaal, Old Bawley. Zoals altijd.

Pracht verhaal!

Geen onderwerp of OldBawley heeft er wel een mooi verhaal bij!

Er zit inmiddels een papegaai in het zakje van mijn reddingsvest...

H2O schreef :
Lijkt met leuk om dergelijke te kunnen kopen bvb op de wintermeeting ( met ZF logo ),
voor diegenen die (nog) geen 3d printer hebben.

Tony2920 schreef :
Zeker leuk !

Ik heb geen 3D printer.....en geen fluitjes aan m'n vesten, dus als 'iemand' zich geroepen voelt......wil ik er bij deze alvast vier bestellen .

Zo'n geprint fluitje bestel je gewoon bij een 3D-printservice. Maar of dat loont als je ze ook voor €0,25 kunt kopen? "Maar de bezorgkosten zijn dan relatief wel erg hoog" hoor ik je zeggen. Geen probleem, dan laat je deze gewoon meekomen met je volgende bestelling. Dat hij 100% duurder is geeft je wel het warme gevoel dat je een kwaliteitsproduct in handen hebt. Maar wil je écht een topproduct, omdat veiligheid nu eenmaal niet in waarde is uit te drukken? Dan is deze topper helemaal de jouwe. Let wel, er zit zelfs een koordje bij!

Wat ik wel bijzonder vind aan dit verhaal is de draagkracht van het fluitsignaal in fors veel wind. Op de boot kunnen ze mijn inziens dat signaal alleen gehoord hebben als de MOB aan loef ligt.

Vind het bijzonder hoor....

Vinni

Een scheidsrechter fluitje gebruik ik ook om aandacht te trekken.
In vele situaties moet van boot tot boot gecommuniceerd worden, ik had vroeger een goede toneelstem, kon erg hard praten en roepen. Dat is sedert verleden jaar voorbij, ik ben m´n stem verloren. Komt hooguit nog wat Don Corleone gefluister.
Echt zonde, ik kon vroeger ook mooi zingen, vaak barsten mensen in tranen uit als ik ging kwelen.
M´n vrouw beweert dat het heus niet is omdat ik mooi kan zingen, dat het wanhoops huilen is.

Paar weken terug, geankerd in Vivari, Peloponnesos Greece. Twaalf meter diep en geen bijzonder goede ankergrond, daarom had ik twee ankers gelegd.
S´ morgens steekt daar vaak een pittig windje op, jachten die vóór me ankerden gingen dan steevast aan het krabben.
Ik had alweer een voorbuurman, ik zag de man s´morgens heel vroeg foto´s maken en de kuip vegen. Even later kwam dat frontje wind, ze gingen aan het schuiven. Die meneer was ondertussen niet meer te zien en dat ze achteruit schoven merkten ze niet.

Ze krabden recht op me af, Ik ging alvast op de boegspriet staan met mijn politiefluitje en snerpte een paar halen. Niks. Geen reactie, die kerel zat waarschijnlijk op het potje.

Hun boot bleef hangen met hun roer tegen de snubber van mijn ankerketting. Die snubber met ingewerkte rubber demper komt via een blok op het eind van de boegspriet aan boord.
Onze jib boom die nog een goede meter voorbij de boegspriet uitsteekt zat nu reeds over de spiegel van dat moderne zeiljacht.

Ik blies zo hard ik kon op dat fluitje, die mensen moeten naast een voetbalveld wonen of doof zijn, er kwam geen reactie terwijl ik eigenlijk zo bij hun aan boord kon stappen.

Uiteindelijk kwam de kerel toch naar buiten gestuiterd, z´n broek nog met een hand ophoudend.
Ik heb wel gelachen, de verbijstering op z´n gezicht was goddelijk. Stel je voor : je zit
lekker rustig te drukken, de rest van de familie slaapt nog, je waant je ver van alles, kleine oogjes en plots begint iets oorverdovend te snerpen aan boord. Deurtje op een kier een daar hangt een kerel boven je spiegel. Die zal wel wat afgeknepen hebben.

Het wordt tijd om aan een boek te gaan denken OldBawley, met zoveel prachtige verhalen

ilCigno schreef :
Tja dat zijn wel fluitjes maar niet dezelfde als waarvan sprake bij de 3D printer.
En of ze dan even luid zijn, en even waterbestendig ? ? ?