Klapgijpjes, vooral de onbedoelde zijn niet zo'n kunst. Misschien niet zo voor de plassenzeilers maar op zee bij langere stukken is de alertheid in dezen toch van een andere orde. Wij hebben een keer een echte klapgijp meegemaakt:
Het was 15 mijl buitengaats bij west-Kapelle met Noord-westenwind 32 knopen, koers Nieuwpoort.
We hadden een UK tapedrive voorzeil dat met een vlaagje (we gingen net daarvoor 16 knopen met een 31,7) volledig uit z'n lijken ging. Ik zat alleen in de kuip vanwege de regen en probeerde een en ander in het gareel te krijgen en het voorzeil in te rollen. In no time een enorme knal, en ik was in een andere wereld. Vanuit die andere wereld verbaasde ik me erover dat ik het grootzeil niet meer kon binnenhalen (giekblokken afgebroken) en lag ik over te geven in het gangboord. De lijnen en de blokken op de giek hadden me een knockdown gegeven toen ik bij de kajuit aan de fokroller stond te sjorren. Ondertussen flapperden de restanten van de fok in de rondte en klapte de giek in de rondte zonder schoot, alles bij een (voor mij) indrukwekkende golfhoogte. Gelukkig kwam de schipperse te hulp en hebben we de restanten weten op te bergen en heeft ze me veilig naar Nieuwpoort gebracht. Nog twee dagen gelegen vanwege de hersenschudding
Gewoon dure lessen geweest en het maakt een mens wat bescheidener. We gebruiken dus al gauw een bulletalie (op zee) en dat is bij ons de spischoot die we rond laten lopen door een blok bij het ankerbeslag. De shackle hangt aan de preekstoel aan lij klaar om aan de giek te klippen en het andere einde halen we aan loef naar de lier.
Bijgevoegd een plaatje van de afdruk van de verstaging in de giek. Stevige bootjes die Beneteau's