Zoals hier boven te lezen is heeft ook de Bagheera Lowestoft met een bezoekje vereerd.
Vrijdagavond 7 uur los gegooid. Prompt vastgelopen in het visjagersgaatje, het is daar toch iets minder diep dan op de kaart staat aangegeven. OP 4 verschillende plaatsen "gezocht" naar een doorgang, maar omdat het afgaand water was in ik niet veel zin had om de nacht scheefhangend tussen een paar onverlichte boeien door te brengen, hebben we besloten om de nacht in de visserij haven door te brengen.
Voor de kade in den Oever hadden we de met de hele bemanning de kaart van Lowestoft zitten bekijken en tot onze schrik geconcludeerd dat de twee weken daarvoor aangeschafte kaart een print datum heeft van 2007.... Is er sinds dien geen nieuwe uitgegeven of heeft deze al die tijd in het schap van de watersport winkel gelegen? We weten het niet. Enig vergelijk werk met een kaart van 15 jaar oud leert dat de situatie in 12 jaar nauwelijks veranderd is dus in de afgelopen 3 zal er ook niet veel veranderd zijn. In overleg besluiten we om toch naar de overkant te varen en desnoods "in het zicht van de haven" weer om te keren naar Nederland als de situatie toch anders blijkt te zijn.
Zaterdag ochtend om 4 uur ging de wekker en een half uurtje later motorden we met hoogwater een een beginnende stroom mee richting het marsdiep. Zodra we bij de Malzwin aankwamen konden de zeilen omhoog en stoven we met 10 knopen over de grond het gat uit onder een strak blauwe hemel en een heerlijk Noorden windje.
Net na koffietijd zien we een wolk op het water liggen voor ons: Mist. Van het een op het andere moment is het grijs om ons heen, we hebben nog 15 mijl te gaan voor de eerste scheepvaartroute. Gaan we door? Eerst nog maar wel besluit ik, de ervaring heeft mij geleerd dat een dergelijke advectieve mist (naam hebben we wel even op moeten zoeken) heel erg plaatselijk is en met een graadje temperatuursverschil al weer oplossen kan. We gaan dus in iedergeval door tot aan de scheepvaartroute.
Daar aangekomen blijkt de mist inderdaad vrij lokaal te zijn, met zicht varierend van 200 meter tot enkele mijlen steken we zonder problemen de eerste twee routes over. Nog voor de middag aanbreekt is de mist nagenoeg verdwenen en zien we alleen nog maar wat nevel op de horizon hangen.
Ind e namiddag komen er nog een paar Dolfijnen aan de horizon die met elkaar een beetje voor circus artiesten aan het spelen zijn. Helaas komen ze niet heel erg dichtbij, al waren ze goed wel zichtbaar.
Vanwege de mogelijk verouderde kaart wil ik toch Lowestoft bij daglicht aanlopen. Ondanks dat we een mega snelle overtocht hebben zet ik toch de motor bij op de laatste 15 mijl om toch voor donker in de haven te zijn in de steeds maar afnemende wind. We halen het en op het moment dat we vast liggen is de zon verdwenen en word het donker. De situatie voor de haven blijkt nog helemaal identiek te zijn, GPS coordinaten van de 4 boeien voor de haven kloppen exact, ook de dieptemeter bevestigde dat de kaart klopte. Met een gerust gevoel dus de haven binnen geprutteld.
Na het aanroepen van de havendienst lopen we langzaam het Royal Norfolk & Sutffolk Yachtclub haventje binnen en nog voor we goed en wel de boot tussen de kade muren door hebben lopen we weer vast, laagwater... We doen nog een tweede poging, inplaats van recht door gan we nu SB uit. Na drie scheepslengtes toch weer op de bodem. Achteruit terug, keren in het krappe haventje en weer naar buiten. Na overleg met de havendienst worden we naar het Hamilton dock gestuurd. Volgens onze kaart een ondiep dichtgeslipte oude vissershaven, nu ligt er een nagenoeg lege, gloednieuwe marina met driujvende stijgers. Hier brengen we de nacht door.
De volgende ochtend lopen we naar de haven waar de andere ZF-ers zouden moeten liggen... We zien er slechts een en die maakt net klaar om weg te varen, zie bovenstaande foto's.
In een hoekje zien we de d'Avalanche van Dennis liggen, maar alles zit dicht en het lijkt er niet op dat er iemand aanboord is.
Die dag maken we een wandeling, we bezoeken het historische hartje, het meest oostelijke puntje van Engeland (Ness point), de hoogste On-shore windmolen van Engeland en de Boulevard waar we lekker aan de soft ice, en een fish and chips achtige maaltijd nuttigen die toch eigenlijk geen fish and chips is.
Bij de boot nog even een tukje doen, en 's avonds om 9 uur varen we weer naar buiten, Zodat we toch nog lekker een nachtje kunnen zeilen. Wederom een zeer zonnige en voorspoedige oversteek, in het begin van de middag spoelen we letterlijk het marsdiep weer op en met etenstijd maken we weer vast in Den Oever.
Allen aan boord van dit tochtje hebben inmens genoten, drie dagen lang heeft iedereen met een glimlach rond gelopen!
Alle bemanningsleden: nogmaals bedankt voor alles!
groetjes
Erik