Onderwerp: Lengte ankerketting en extra lood

Off topic: Die site van Peter Smith heeft wel hele mooie foto's

Olav,

Nog even terug komend op die mus op die strakke draad.
Die dempt wel degelijk, wel in verhouding tot z´n gewicht en de spanning/lengte van de draad. die mus zal amper waar te nemen zijn, maar een zwaan dat zul je best merken.

Ooit lag ik in een haven open naar zee, zeer oncomfortabele golven.
Telkens de landvasten strak met een vreselijke ruk.
Het anker van 12 kg in ´t midden van de vervelendste landvast gehangen, wel een stuk onder water zodat het niet tegen de romp slingerde, Dat gaf me toch een verbetering.
Met een sleutelhangertje van 12 gram zou niet waarneembaar zijn geweest.

Ik denk dat gewicht best wel werkt wanneer het goed wordt toegepast.

Ja natuurlijk is dat merkbaar, echter een gestoken ketting van 30 kg is effectiver dan eenzelfde lengte ketting van 10 kg en twee gewichten van 10 kg.

Ik kan geen voorkeur voor ´t één of ander beredeneren. Heb jij daar ideën over?

Die landvast was vrijwel horizontaal, dat anker trekt er dan een hoek van 45º in, De spanning op de lijn is dan in de buurt van 8 a 10 kg, maar wanneer de lijn vrijwel horizontaal getrokken wordt veroorzaakt dat 12 kg anker een veelvoud spanning van het eigen gewicht.
Dat gaat in korte tijd en wordt goed gevoeld, alsof je aan een veer hangt.
Een ketting doet dat veel minder snel, wordt veel geleidelijker van de bodem getild. heeft een langere "veerweg" te gaan.

Maar wat nu de voorkeur heeft weet ik eigenlijk niet.


Op een plaats waar ik veel kom heb ik twee met beton gevulde banden op de bodem gelegd.
Geen ketting, er is nogal wat erosie ter plekke, maar lijn tussen die 2 moorings, die maar net aan zinken wil. Een meter of drie tijverschil.
Met laag water ligt de boot dan erg "lossig" te bewegen tussen die twee blokken beton.
Ik dacht de lijn strak te kunnen houden door het omgekeerde te doen als met ketting gebeurt.
Drijvers aan de lijn die meer of minder onder water worden getrokken.
Dat was geen succes.
Een gewicht (net te tillen vanuit de bijboot)in de lijn geplaatst, dat bij laagwater spring net op de bodem ligt.
Dat werkt een stuk beter.
Er wordt geen modder opgewoeld door een, steeds op dezelfde plek, slepende ketting.
Geen over de bodem rollende boomstammen die zich in de lijn verknopen, een veelvoorkomen verschijnsel ter plaatse.
Het roer een beetje uit de middenstand zodat speling naar één kant gaat. Ik kan op die manier vlak langs de kant liggen en met minder dan een meter voor of achteruit bewegen.
Het wordt wel langzaam minder diep, de modder die elders opgewoeld wordt verzamelt zich op stukken waar geen kettingen de bodem opwoelen.

Ik kan eigenlijk maar weinig verschil merken met tussen twee ankers hetzelfde doen.
Afgezien dan van de hoeveelheid werk, die met twee ankers wat meer is.

Dank voor jullie reacties en hieronder nog een reactie van Dick Huges, die met een dergelijk gewicht (25 kg) heeft gewerkt en in zijn boek klassiek zeemanschap heeft beschreven dat hij dit gebruikt heeft. Uit het boek blijkt niet duidelijk wat het gewicht heeft bijgedragen, vandaar mijn vraag aan hem.

Ik ga voor 60 m ketting 8 mm G40 (hogere breeksterkte heeft geen zin) en een 2 tal gewichten van elk 10 kg die ik met een aparte lijn over de ketting kan laten zakken.

In mijn boek ga ik op verschillende momenten op ankeren in. Zeer belangrijk. Zie blz 11 o.a. Mijn hoofdanker was een gewone ploegschaar van 45 pond. En er was 65 m ketting (boot, zeg 11 ton) En ik gebruikte dus het ankergewicht. Ik ben dus voor ijzer, lood en zwaar gegaan. Is mij goed bevallen. Nooit gekrabt in die 10 jaar. Voor mij als solist is het fijne van het ankergewicht dat ik al dat gewicht beneden achter elkaar kan handelen. Dus eerst gewoon voor anker en daarna pas het ankergewicht installeren. En bij opgaan omgekeerd. Het blijft zo hanteerbaar voor één man.
De werking van het gewicht heb ik in werkelijkheid bekeken met masker en snorkel. Het dempt de rukken van de boot en houdt de ketting waar het er toe doet, namelijk vlak voor het anker, horizontaal. En je moet ook denken in momenten. Dus gewicht (=kracht) x arm. Je zou het gewicht ook als een variant van tandem-ankeren kunnen beschouwen waarbij je het hoofdanker ankert. Anyway; zoals gezegd; de Gladys is nooit gekrabt dankzij of ondanks het ankergewicht. Ook niet in Norfolk (zie blz 203)
Onderweg had ik het anker zeevast midscheeps in de bilge onder de vloer staan zodat het daar gewoon bijdroeg aan de stabiliteit van de boot. Mocht je een en ander in werkelijkheid aan boord van de Gladys eens willen ervaren, dan kan dat.: zie www.zelfredzaamzeemanschap.nl succes Dick Huges