Hier aan de zuidkust van de Poros binnenzee is een klein werfje. Gerund door twee broers, midden in de natuur. Er worden eigenlijk enkel houten watertaxi´s en vissersboten omhoog gehaald voor een jaarlijkse schilderbeurt maar ook ik heb de oude manier van bovenhalen met behulp van houten sledes gebruikt om daar ons bootje boven te halen en copper coat aan te brengen.
Er zijn katten, een waakhond, kippen en schapen. Ook marters maar die zie nooit. Eén van de broer woont ter plaatse in een kamertje in de honderd jaar oude houten werkplaats. En soms zijn er wel twee Grieken hun bootje aan het schilderen. Gewoon bovenop de oude verf zoals dat hier gebruikelijk is. Ondanks het zware werk heb ik de tijd daar genoten. De geur van het schapevet waarmee de houten planken ingesmeerd worden waarop de houten sledes plus boot bovengehaald worden ken ik nog van mijn eerste boot. Die kwam ook op zo´n werfje boven.
Je komt er tegenwoordig enkel met een bootje of een brommer, te voet kan ook. De kustweg is namelijk in zee verdwenen door de golven van de ferry´s.
Er staan ook enkele oude zeiljachten. Die worden door mensen uit Athene gebruikt als buitenverblijf. Gaan nooit meer te water. Wel ¾ van het jaar bewoond.
Ik heb wel eens gekscherend tot m´n vrouw gezegd dat als ik niet meer kan zeilen ik de boot ook daar wil hebben. Kost een peuleschil, midden in de natuur, met de bijboot ben je zo in de stad.
Mijn vrouw zei dat ze er niet over dacht. De boot stond op een één meter hoge slede, je moest met een ladder drie meter hoog tot het dek, nee dank je.
Tja dacht ik, dan neem je toch de kiel af of stopt de kiel in een diepe put.