Apae schreef :
3Noreen schreef :
Maar het kost ook een leven lang leren om op je gemak en zonder moeilijk gedoe als vanzelfsprekend daar rond te kunnen varen.
En precies dat kan je ding zijn. Als ik zijn boeken lees, denk ik dat dat voor bijvoorbeeld Maurice Griffiths wel het geval was. Vrijwel geen verlangen naar ander vaarwater, al is hij ook wel een paar keer overgestoken naar oa onze Wadden.
Maurice Griffiths, die naam valt hier niet vaak.
Je zou Hans Vandersmissen de Nederlandse Maurice Griffiths kunnen noemen. Hoewel Griffiths jarenlang hoofdredacteur van Yachting Monthly was en in die rol ook wel contact zal hebben gehad met lange afstandszeilers, die oceanen overstaken, bleven de East Coast Rivers zijn grote liefde.
Ik heb nu zegge en schrijven één keer een Noordzee-oversteek gedaan. Niet omdat ik zonodig een zee wilde oversteken. Maar omdat ik die Engelse zeearmpjes wilde zien.
Het rommelen in ondiepe geulen en een daarmee gepaard gaande combinatie van land en water heeft altijd mijn grote voorkeur gehad. De lucht van zoute modder, het dierenleven dat erbij hoort ( Okee, geen dolfijnen) verschaffen me meer genoegen dan vele mijlen met alleen maar water.
Desondanks wil ik de Britse kust nog wel vaker verkennen, als het me gegeven is. De volgende keer misschien wel via de Belgische kust en de korte oversteek naar Ramsgate. Ook aan de zuidkant van de Thamesmond liggen nog wel wat plekken waar ik geweest wil zijn.
