Ik heb het rondje UK een tijdje terug gedaan - 1976 - met de originele Pionier uit 1959, een Navik windvaan, sextant, peilkompas, digitaal horloge en Seafix radiopeiler. Tegen de klok in via de Pentland Firth in 5 weken. In een ruk van 5 dagen van Hellevoetsluis naar Buckie: het werd donker en ik had geen detailkaart voor de aanloop van Inverness, die had Observator niet toen ik vertrok. Daar hoorden we van een Engels jacht dat het Caledonisch Kanaal was gesloten, een sluisdeur had het begeven zodat een stukje kanaal geen water meer bevatte, wat toch wel de minimum eis is om er met een boot doorheen te gaan.
Van de Engelsman kregen we het advies om bovenlangs door de Pentland Firth te gaan, en hij gaf de kaarten en vele tips mee. Van Buckie naar Wick gevaren en daar de cockswain van de RNLI geraadpleegd voor de passage van de Pentland Firth, wat een boos stuk vaarwater is. Advies was dicht onder de kust te blijven zodat je net de schoorstenen van het castle of Mey boven de rotsen uit kon zien steken. De lokale race die kan optreden heet The Merry Men of Mey. Gelukkig spiegelglad water, maar met duidelijke indicaties dat je dit niet met slecht weer moet doen. Haventje na Dunnet Head was Scrabster, waar de bakker geen brood meer had, en de mevrouw in haar auto sprong om in de nabije stad brood voor ons te gaan halen...
Daarna werden we uitgenodigd voor een "Housebreaking Party" van iemand die een huis boven de haven had gekocht (we waren het enige jachtje in de haven, in Buckie en Wick waren we met zijn tweeen).
Op de party vroeg iemand of we wel eens van de Clyde Cruising Club hadden gehoord - niet dus - en hij gaf ons een Pilot en 52 A2 kaarten mee van de Schotse Westkust, stuur maar terug als je thuis bent. De Clyde Cruising Club wist meer van de Schotse Westkust dan de Admiralty, in WO II werden de kaarten dan ook gevorderd door de Admiralty. Sommige leden besteedden hun vacantie om Lochs in kaart te brengen!
Daarna een paar dagen voor anker gelegen in de kop van Loch Eriboll, vervolgens Cape Wrath gerond en ongepland binnengewaaid in LochInver. Schotse Westkust afgezakt, in Ullapool kwam onze zus ook aan boord, en door het Crinan Kanaal, vandaar in 3 dagen naar Falmouth en in dagtochten naar huis.
Achteraf was het stuk van de Pentland Firth naar beneden het mooiste, maar we hadden geweldig weer. In Nederland was een hittegolf, en Schotland was zonnig en rond de 20 graden. Schotten lopen dan overigens zwetend met een rode zakdoek op hun hoofd te jammeren dat het "bloody hot"is.Geweldig land, Schotten zijn technisch en gek op vechten, dus ze hebben honderden jaren kastelen gebouwd en zodra dat klaar was dat ven de buurman gesloopt: het staat bol van de kasteelruines.
Navigatie af en toe tricky: 7 a 8 knopen tijstroom is niet bijzonder op sommige plekken, Golf van Corryvreckan gaf de Pilot: onbevaarbaar voor alle soorten schepen onder alle omstandigheden, en kijk bij weinig wind uit dat je er niet ingezogen wordt, goed op het weerbericht letten (toen BBC radio 4 op de lange golf, geen internet, geen GPS en geen Navtex), en slecht zicht is spannend. Het Engels Kanaal is radiotechnisch een soort Bermuda driehoek, radiopeilingen waren zeer onbetrouwbaar. Je had "groupings", stations die om de beurt op dezelfde frequentie uitzonden. Een keer keurig vier peillijnen door 1 punt, wat zelden voorkwam - in het zicht van de kust, 20 mijl ernaast!
Of middenin een groep niets te horen, wat draaien aan de frequentie: knetterhard signaal: punt van Spanje. Indertijd Radio Veronica, 5 kW zender, hele Noordzee prima, dwars van Dover: weg. Bij Gibraktar weer Veronica, in de Middellandse Zee prima.
Toch aan het overwegen om nog eens die kant uit te gaan, het was een schitterende reis!