Onderwerp: Zeilboot uitlenen aan volwassen kinderen

Laat ze zelf opdraaien voor de schades:
Gezamenlijke lusten, gezamenlijke lasten. ook al hebben ze de schade in eerste instantie niet gezien.






Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Friendshipper schreef :
Gesprek aangaan, zonder boos te zijn of angst te creëren. Zeggen wat jij als ouder ervan vindt en je kind de ruimte geven daar zijn eigen antwoord op te geven. Proberen er achter te komen waarom schade verzwegen wordt en vertrouwen wekken dat schade op zich kan gebeuren en ook kan worden opgelost, maar dat wel hoort bij de verantwoordelijkheid om het schip te gebruiken.

Ik was 14 toen ik de sleutels kreeg van pa's schip. Jeanneau Sun Magic 44. Daar heel wat avonturen mee beleeft, Vast ooit wel eens krasje op gevaren en een keer door een gebroken gaskabel onder vol tuig Scharendijke in gezeild en afgemeerd (zonder schade).

Pa's motto, als jij er schade mee vaart had het ook bij mij kunnen gebeuren.

Friendshipper schreef :
Ik zou open en eerlijk het gesprek met ze aangaan. Je gevoelens er over vertellen, ook dat je niet weet wat je er mee aan moet. Begrip vragen voor je zorgen over de boot waar ze ook zelf in zijn opgegroeid. Misschien komen jullie er dan uit op een positievere manier dan verbieden.

Hou ook rekening met de invloed van de vriendjes en vriendinnetjes. Mogelijk hebben je kinderen meer gedaan dan je weet om de boot goed te houden.

In ieder geval is het een uitzonderlijke en lastige situatie. Dapper dat je dit probleem hier op dit forum durft neer te leggen.

Waarom lijkt men hier zo bang dat schade niet gemeld wordt, althans ik zie dat overal terug komen? Je hebt zelf je kroost opgevoed toch? Verwacht je wat anders?

Er wordt hier en daar gesteld dat je je eigen kinderen moet behandelen als klanten die een boot van je huren .... zou niet in mij opkomen.

De afspraak is simpel. Je gaat er netjes mee om en levert de boot schoon weer in. En aftanken dat doe ik wel (zijn tenslotte nog arme studenten). Gebeurd er wat, direct melden. Verzekering betaald ... en indien die niet betalen (eigen risico - aftrek nieuw voor oud o.i.d) dan heb ik pech gehad.

Je vaart ermee alsof het je eigen boot is.

Gaat tot nu toe prima, ook als ze met de studentenvereniging een weekendje mee varen.

In het geval van de Ts hebben ze het verprutst. Niet meer mee geven, dat uitleggen en over een jaar of 4 weer eens proberen. Maar een claim neer leggen bij je eigen kinderen ... is dus niet mijn ding.

Een claim neerleggen klinkt een beetje verzekerings-achtig. Opdraaien voor de schade kan ook klus-tijd inhouden die besteed moet worden om de schade te herstellen. Afhankelijk van de aard van die schade dus. Binnen het redelijke en in goed overleg is imho het belangrijkst.



Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Aantal vriendjes die tegelijk meekunnen sterk beperken.

Afspraken maken rond kuisen en herstel/onderhoud.

Ervan uitgaan dat schade niet met opzet gebeurt. En er niet van wakker liggen moest het toch voorkomen: is maar een brok dooie plastic wat te herstellen is. Of niet. Zelfs bij total loss zou ik mijn dochter even graag zien!

Ik vind dit een opvoedkundig probleem, ook al steigeren sommigen bij deze uitspraak.
Is geen verwijt: opvoeden is soms hels moeilijk en alleen de aanhouder wint.
Praten met je kinderen, zaken aanleren, openhartig zijn, eerlijk... daar start je best mee van bij de geboorte. Is door omstandigheden niet iedereen gegeven, dat wel.

Kielhalen die handel


Alhoewel ermee dreigen waarschijnlijk ook effectief zal blijken.

De boot die we verleden jaar gekocht hebben, heb ik gekocht om dat mijn jongste zoon hem geweldig vindt.
Ik ben blij dat hij de hobby voorzet.
Hij is jong en woont nog thuis, en betaald ook mee met een groot aantal dingen, dus is hij er ook erg zuinig op.
Zo kan het natuurlijk ook.

Mijn dochter is 21, heeft een rijbewijs en een eigen auto. Maar als ze om wat voor reden dan ook mijn auto mee wil dan weet ze waar de sleutel ligt. Haar vriend (iets jonger dan zij) geldt hetzelfde voor. Zou ik dan voor mijn boot andere regels moeten gaan stellen? Nee. Ook al niet omdat aanschafprijs van boot en auto hetzelfde waren. Inmiddels is de boot meer waard, en de auto minder, maar dat maakt voor mij geen verschil.



Het scheelt voor mijn gevoel wel dat zowel dochter als vriend bij de zeeverkenners hebben leren zeilen, en daar ook een groot verantwoordelijkheidsgevoel hebben aangeleerd.