Onderwerp: Small Ships Race 2018

Kijk voor een droogpak ook eens bij www.dryfashion.de/en/
Je hebt daar diverse opties voor het pak die je kan
aanvinken. Je kan het zelf samenstellen.
Heb daar vanwege mijn maten een pak op maat
laten maken, geen spijt van gehad.
Al een paar seizoenen winterzeilen op de catamaran.
Het blijft droog.
De prijzen zijn een stuk lager dan de gerenommeerde merken
en de service is goed. (Direct contact met fabrikant).
Geen aandelen.

A

Loop vandaag even langs de Brunel stand in Scheveningen daar verkopen ze alle gebruikte kleding van de bemanning.

Oe gatver. dat zal stinken...

Ah, Gemino operative goretex is hun beste, zul je gelukkig mee worden!

Ik hoop het! Nu bij de decathlon nog wat merino schapen onderbroeken en fleecevachten aanschaffen dan zit ik er weer warmpjes bij voor de rest van het jaar. Bij de singlehanded de echte test

Succes!

Freek

Voor zeilers die voorbereiden voor de SSR van volgend jaar en nog een trysail zoeken, zie mijn bericht hierover op dit forum.

Beetje laat maar hier dan toch het verslag:

De Small Ships Race 2018 vanaf De Face2Face.

Al enig jaren heb ik oog voor een bijzonder initiatief: de Small Ships Race.
Een aparte ‘wedstrijd’ waarbij vooral het aankomen belangrijker was dan de tijd.
Aangezien ik al een paar keer met wat meer comfort overgestoken ben leek het mij een extra uitdaging om dat met een FF65 te doen; met recht een “Small Ship”
Omdat we nogal actief wedstrijden varen was het vooral de veiligheidslijst die mij voor deelname het meeste in de weg zat; de oversteek zelf maakte ik mij niet zo veel zorgen over.
Omdat ik eigenlijk geen overbodige ballast aan de boot wil toevoegen was ik niet enthousiast van een aantal voorzieningen die noodzakelijk waren en die wel degelijk geschroefd moesten worden. Tot zo ver de drempels..

Na het seizoen 2016 kreeg is van Randolf Kobus (doorgaans een van onze concurrenten op het water) een appje met de vraag of ik wel eens van de SSR gehoord had. Natuurlijk! antwoorde ik per omgaande. Prompt vroeg hij natuurlijk of ik toevallig zin had hier aan deel te nemen. Natuurlijk! antwoorde ik maar hoe dan?
Na de nodige berichtwisselingen besloten we rond de tafel te gaan en een grove inschatting te maken van de benodigde inspanningen voor eventuele deelname.
Het eerste wat ik altijd voor ogen gehouden heb is dat ondanks alle moeite de kans best aanwezig was dat het hele feest uiteindelijk niet door zou gaan (boven de 25 knopen in de voorspelling zouden we de FF niet willen riskeren).
Een oplossing gezocht voor de Vaste Marifoon door een Powerbox met Accu’s te maken en hierop de Radio te schroeven. Antenne via de achterstag naar boven en de antenne zelf met twee slangenklemmen in de top vastgezet. Alles demontabel..
Ook meteen maar mijn SRC certificaat gehaald; ook zo’n dingetje wat je altijd voor je uit kan blijven duwen.
Toplichtje toch maar in een fatsoenlijke versie gemonteerd (oorspronkelijke witte lampje mocht niet van Eli de Keurmeester dus dan maar 3-kleuren LED). Kabeltje door de mast getrokken. Stekkertje in de Powerbox en we waren tot 2 mijl zichtbaar!
Lenspomp was wel een dingetje want hiervoor moest er gezaagd en geschroefd worden!
Naast een vast oog voor de Life-Line was dit het enige wat pijn deed bij het monteren maar gelukkig maar een paar kg zwaar dus het viel mee. We waren er bijna klaar voor!

Qua tochtplanning had de organisatie goed nagedacht; we hadden twee dagen om in IJmuiden te komen (16 en 17 Juni), dan een verplichte rustdag en dan dinsdagmorgen (de 19e) vroeg vertrekken. 1 volle dag bijkomen en dan weer terug. Alles bij elkaar dus een dikke week de tijd.
Ik had er stiekem al een beetje rekening mee gehouden dat bij een straffe ZW wind de organisatie wel uit zouden wijken maar Lowestoft maar uiteindelijk dus geen uitwijk: Op naar Pinn-Mill!
’s Morgens vroeg nog een laatste update en druk overleg over te volgen strategie. Wij hadden ons plan al klaar; zo ver mogelijk naar het zuiden voordat de wind gaat draaien en afnemen. Zo hebben we het meeste profijt van de wind ondanks dat de meeste simulatie-software door stroominvloeden een andere route berekende. Gelukkig zijn de computers afhankelijk van de voorspellingen die telkens toch net weer anders uitpakken.
Zo ver mogelijk naar het zuiden dus.

Na de start om ongeveer 6 uur (zelf timen tussen de pieren) gingen we vlot van start met iets van 16 knopen wind. Knobbelig water maar we konden met vol tuig prima hoogte lopen en evenwijdig aan het strand richting Maasmond sturen.
Onze grootste concurrent was op papier de ZiZag (een Django 670); een mooi scheepje met brede kont en verder gemaakt voor dit soort grappen. Dat deze vooral de ruimere koersen nodig heeft bleek snel toen we toch net voor konden blijven op de aandewindse koers (ondanks een fors verschil in SW).

Voor Scheveningen dus conform planning overstag gegaan aangezien de wind ging draaien en we waarschijnlijk volledig bezeild naar Harwich konden sturen.
Al snel raakte we in ons ritme van 1.5 op en 1.5 uur af. Slapen viel niet mee maar even niet naar de tell-tales turen gaf al flink wat ontspanning. We hadden besloten zoveel mogelijk met de hand te sturen en dat is op de onrustige golven eigenlijk ook noodzakelijk (het roer beweegt behoorlijk en ik heb geen fijn gevoel bij het fixeren hiervan door de automaat)
Met behulp van de Navionics App op de Ipad konden we heel goed onze route en de invloed van de stroming zien.
Het samen varen met Randolf was een genot; ik had continu het gevoel dat we zonder veel woorden exact op dezelfde golflengte zaten. De wisseling van de wacht verliep telkens volgens een natuurlijk ritme zonder op de klok te moeten kijken. De koers, de trim, het zelf met de hand sturen, in alles zaten we op 1 lijn. Dat had best heel anders kunnen zijn!

Ondertussen via de marifoon regelmatig contact met de rest van de vloot. Ons groepje bestond uit de “snelste” bootjes in de vloot maar in de eerste uren konden we ook het relaas van de rest van de vloot volgen.
Diverse schepen hadden pech met de elektronica, BB motor of zeeziekte. Het blijft een vreemd gegeven als je er zelf nauwelijks last van hebt en een ander op moet geven omdat ze niet staat zijn door te varen.
Van de 23 bootjes die klaar waren voor vertrek vielen er in de eerste uren als snel 10 uit. Ook werden de onderlinge afstanden zo groot dat marifooncontact met de gehele vloot niet meer gevolgd kon worden en we op ons eigen groepje aangewezen waren.

Zo zeilde we de nacht in.. De wind bleef redelijk door staan zodat we voldoende snelheid konden maken en reven of motoren was niet aan de orde. Met af en toe iets warms uit de JetBoil konden we ons in de eerste nachtelijke uren nog wel warm houden. Onderweg passeerde we natuurlijk diverse grote schepen maar door de scheidingsstelsels was dat allemaal heel overzichtelijk en hebben we slechts 1 x uit moeten wijken. Waar iedereen het altijd heeft over de drukke noordzee heb ik dat nooit zo begrepen.. De A1 die is druk! Op zee maar 1x uit moeten wijken voor een ander schip kan ik niet druk noemen. Ik denk dat we ca. 30 schepen gezien hebben dus je bent eigenlijk nooit helemaal alleen.
Naarmate we in de buurt van de Engelse kust kwamen werden we gevangen in de Mist. De wind bleef maar het zicht liep plaatselijk terug tot 100 meter. Het werd ook koud en vochtig dus dit stukje was taai.
Omdat we behoorlijk zuidelijk zaten was onze aanloop naar Harwich iets gunstiger dan onze dichtstbijzijnde volgers. Wij konden de zandbanken voor de kust aan de zuidzijde ronden en hierdoor met stroom mee en een bezeilde koers op de haven aanlopen. De ZigZag en Joost met de Sunday moesten dus een stukje kruisen en dat valt altijd tegen in het zicht van de haven.

Zodra we de haven van Harwich binnen liepen begon het weer al iets op te klaren en konden we een paar lagen kleding uittrekken. Koud van vermoeidheid maar ook blij er te zijn voeren we langs de containerterminals.
Langzaam voeren we de rivier op en belandde we tussen allerlei mooi bootjesspul. Veel schepen aan de boei en verderop ook de nodige marina’s.
Een prachtig engels tafereel openbaarde zich voor onze ogen; een brede rivier met glooiende groene heuvels, een heerlijk briesje en een oplopende temperatuur heette ons welkom.
We moesten zelf onze finishtijd registreren op het moment dat we de rode en groene boei voor Pin-Mill passeerde. Wij beiden waren hier nog nooit geweest en moesten daarom goed opletten dat we de juiste boeien zouden spotten.

Gelukkig hielp de iconische Butt en Oyster Pub ons een handje waardoor we om 2 uur ‘s middags na 32 uur varen de stootwillen tevoorschijn kunnen halen.
Meteen viel de heerlijke zomerdeken over ons heen en konden we onder het genot van ons eerste biertje in de kuip een beetje bijkomen.
Niet eens zo vermoeid maar wel zeker voldaan begonnen we ons af te vragen waar de achtervolgers zouden blijven.
Sunday hebben we onderweg alleen op de AIS zien varen en hij zat steeds in de buurt van de ZigZag. Tijdens de aanloop van de Haven hebben wij dus de zuidelijke route genomen terwijl onze achtervolgers via de Noorderlijke ingang de havenmonding in moesten kruisen.
We wisten dat de zuidelijke route feitelijk een omweg was maar voor de laatste mijlen is dat veruit de prettigste aanloop en de concurrentie moet ook nog een stuk tegen de stroom in waardoor we zeker weer tientallen minuten extra winst konden boeken.

In de middag, avond en volgende morgen (donderdag) volgde er uiteindelijk nog totaal 8 scheepjes die het einddoel wisten te bereiken. Twee bootjes hadden besloten om niet eindeloos tegen de ZW-wind in te kruisen en waren uitgeweken naar Lowestoft. De bemanning hiervan had voor het Diner op donderdag een Auto gehuurd en waren zo op alternatieve wijze naar Pin-Mill gereisd; Super dat ze zich bij de groep konden aansluiten want hun prestatie was geen haar minder dan die van ons.

Na een paar biertjes en een portie Fish and Chips werden we uiteindelijk toch nog een beetje verrast met de eerste plaats op handicap (we hadden de finishtijden van onze achtervolgers niet dus wisten niet precies wat de verschillen waren). Natuurlijk was dit ons doel en hebben we er alles aan gedaan om als eerste binnen te komen maar de verschillen waren absoluut te overbruggen dus geen garanties.

De terugreis hebben we vrijdagmorgen vroeg al ingezet omdat we in 3 volle dagen terug naar de thuishaven moesten. Naast de 125 mijl over zee ook nog ca. 50 mijl over het Noordzeekanaal en de Randmeren. De wind was gunstig en met de spi op stoven we het laatste stuk naar Ijmuiden. 15 mijl voor het bereiken van de haven knapte de spi-val (4 uur halve wind ruim 15 knopen wind was iets te veel van het goede en de val was volledig doorgesleten). Uiteindelijk was de terugweg een stuk sneller dan de heenweg.. volledig bezeild en in bijna rechte lijn kwamen we na 22 uur aan in IJmuiden.

In IJmuiden hebben we een paar uurtjes geslapen om daarna snel door te varen naar Zeewolde. Met weinig wind toch maar regelmatig de motor gestart en lekker op de stuurautomaat door de vaargeul tuffen...met zoveel mijlen onder zeil zijn een paar uurtjes op de motor niet erg.

Rest mij nog iedereen te bedanken die het voor ons mogelijk heeft gemaakt om deel te nemen. Zonder een geleend vlot, Zwemvesten, Joon, Vuurpijlen, Reddingsboei en nog een paar dingen die ik vast vergeten ben hadden we de stap nooit gezet dus John, John en Jeroen; dank voor jullie onmisbare ondersteuning!

Mooi verhaal ! en wat loopt die boot hoog aan de wind van jullie, nu ik ineens weer wat lees over de SSR 2018 is het net of het pas geleden is, zit er weer helemaal in en ook nog glimlachend.

Mooi verslag...misschien dat ik volgend jaar ook weer eens mee doe. Hangt ook een beetje van de bestemming af.

Leuk om te lezen!! Ik dacht dat jullie nog waren wezen stappen in A'dam na de race :-P

We zagen de f2f liggen in sixhaven.
Bij uitvaren naar mijn thuishaven kwam ik m weer tegen
Al met al was de SSR een mooi avontuur.

Freek

Volgend jaar Lowestoft en Pin Mill www.zeilen.nl/nieuws/ssr-2019-lowestoft-en-pin-mill/

in het blad zeilen staat een artikel over de ssr 2018, nog niet gelezen, wist er niks van

Ook de doelstelling is een tikje veranderd? Quote uit de tekst van het Zeilen artikel: ¨De Small Ships Race is niet bedoeld voor mensen die voor het eerst op zout varen.”

Martijn