Onderwerp: Boot afremmen

Even verklaren, Bij de Zandkreek sluis dus als je van de Oosterschelde naar het Veerse meer wil was heel vaak een wachtslang. Er was slechts beperkt ruimte om aan te leggen en omdat ik solo zeil was dat een hoop gehannes.
Wat ik deed : in de kom voor de sluis, buiten de vaargeul legde ik de boot bij. Die stopt dan. Het schuurdeur grote roer helemaal over. Ik kon dan de zeilen naar beneden halen, dat bootje van ons blijft gewoon dwars op de wind en verlijert zo langzaam dat het ruim voldoende was om de volgende sluisvulling af te wachten. Onze kiel heeft 15 m² lateraalvlak. In dit geval handig, soms ook verdomd vervelend. Laat ik het roer midscheeps zo zonder zeilen gewoon drijvend draait de boot zich kont in de wind want de kluiver vangt zelfs opgerold veel wind en staat op de boegspriet waar geen kiel onder zit. (gelukkig) Zet je het roer helemaal over naar de goede kant draait eerst de boeg van de wind af, de boot krijgt ietsje vaart, het roer stuurt de boot dan neus in de wind, boot deinst terug en het gebeuren herhaalt zich. Als een wip in de wind.
Als je van zee komt en je bent te vroeg om over een bar te gaan is dat niet de beste methode. Gewoon heen en weer zeilen, lekker stabiel.
Ergens in de negentiger jaren kwam ik aan voor Fecamp in Frankrijk en volgens de Reeds was ik te vroeg, er stond niet genoeg water in de invaart. Via de marifoon vroeg ik de havenmeester hoeveel water er stond. Anderhalve meter. Wij steken anderhalve meter en er stonden flinke golven. Heen en weer zeilen kon niet want ondanks een voorspelling voor 5 Bf stond plots nul wind. Helemaal weggevallen. De lucht kreeg een grauw gele kleur en ik was bang. Voelde dat er iets verkeerd was.
Vroeg nog eens aan de havenmeester of er een visser naar buiten kwam, belangrijk want die trekken een put van een meter. Nee niks.
Ik heb het gewaagd, ben naar binnen gevaren, heb weer eens geluk gehad, als we reeds grond beroering hadden was het zachte modder (er liggen ook rotsen) en eens in de voorhaven opende de havenmeester gelijk de sluis naar de binnenhaven. In de binnenhaven aangemeerd, nog terwijl ik vastmaakte kwam wind. Het werd 12 BF. Aanlandig.
Een zeilwedstrijd was bezig, flink wat jachten onderweg van ?? Engeland naar Le Havre. Enkele jachten zijn wegens het noodweer uitgeweken naar Fecamp. Drie jachten op de rotsen, meerdere doden.

Om hard te varen moet je de zeilen optimaal trimmen. Dus om langzaam te varen moet je de zeilen beroerd trimmen. Ik doe dat wel om niet te vroeg bij een brug te komen met een vaste brugopening. Eerst rol ik de fok in en als het dan nog te hard gaat zet ik het grootzeil strak in het midden. Dan is zelfs voor de wind de meeste vaart er wel uit.

Ik kreeg een telefoontje van de havenmeester (Delta Marina Kortgene) dat er een jacht in nood naar binnen moest gesleept worden en hijzelf had geen tijd. Het was zondag middag dus mijn winkel was zowat leeg, iedereen zat op het water. Mijn collega kon de enkele klant makkelijk af, ik sprong in onze Boston Whaler havenboot en spoot naar buiten. Ik vond het jacht, Franstaligen aan boord. Hun roer bleek het niet meer te doen.
Terwijl ik een sleeplijn uitbracht kreeg ik door waarom de havenmeester geen tijd had, er stond verdomd veel wind en de golven spoelden zowat de havenboot binnen. Die is onzinkbaar maar je word verrekte nat.
We sleepten altijd door de Boston Whaler achteruit te varen, dat ging makkelijker zo. De Franstaligen haalden hun ankertje op en daar gingen we. Bleek die zeilboot heen en weer te gieren dat het niet leuk meer was. Waarschijnlijk klaptte het roer van tijd tot tijd helemaal om, er viel gewoon niet te slepen zo. De ingang van de Marina is best breed maar die gierende boot rukte ook de best grote Whaler om dus ik schreeuwde tegen de wind in “ Jette un seau dans la mer” Gooi een emmer overboord. Je weet wel, om te remmen en de boot te stabiliseren.
Mijn Frans was destijds minder goed als nu, de in paniek zijne mevrouw op het jacht riep “qua ?”Ik herhaalde “jette un seau dans la mer” Dus mevrouw gaat naar achter waar meneer aan het totaal nutteloze roer staat te draaien. Ik werd ondertussen ontzettend nat, koud ook en probeerde rondjes te draaien vóór de marina ingang.
Na een hele tijd komt de mevrouw naar de boeg met een zwart plastic emmertje. Ze toont het me provocerend en gooit het in zee. Zo. Zonder touw.
Ik heb ze dan maar zonder rem binnen gesleept, gelukkig zonder schade.

Waterrimpels schreef :
Een stopzak of drijfanker werkt nog altijd zeer effectief. Het zal niemand verbazen dat we die regelmatig gebruiken met de reddingboot, vooral met roerschades. dan is het een uitkomst op het knobbelige ijsselmeer.
Een keerlijn is wel erg handig, anders krijg je hem nooit mee aan boord.

De Valentijn klasse heeft zelfs een hele grote van 1 meter aluminium en zwaar bisonyl, nog steeds bedoeld zoals beschreven in het krantenarikel in 1911.

Als het heel hard waait (BF9+) hebben wij tijdens een beurtveer alles wat we hadden overboord gezet, trossen, autobanden etc. Dit om te kunnen afremmen voor een sluis. Achteruit slaan had totaal geen zin meer voor de wind op de remming af.
Uit eindelijk afgestopt op enkele landvasten, de laatste zat helemaal versmolten om de bolder, die moesten we los snijden.

Tot zover afremmen.

Het verhaal ging verder en werd later nog veel vervelender....

Maar afremmen op open water heb ik nog nooit ervaren, dan kan je beter wat bijliggen o.i.d.
Op de oceaan lees je wel eens dat ze het doen met een drijfanker, Erik weet er vast meer over.