dito schreef :
voor wat het waard is:
Mij is verteld dat het zuurstof gehalte van gietijzer hoog zou zijn omdat het dan met lagere temperatuur verwerkbaar is ( gietbaar) en dat scheelt geld. Veel zuurstof in gietijzer=roest altijd.
Inpakken resulteert dan na enige tijd in een verbroken afsluiting.
Niet om t een of ander, maar gietijzer giet je bij 2000 tot 3000 graden C. Dan is zuurstof echt niet vloeibaar meer, ook niet een beetje. Dat is t alleen bij -180.
Gietijzer is wel een tamelijk onzuivere mix van elementen. Daardoor zijn er, in geodkopere varianten, allerlei mengkristallen van verschillende samenstellingen aanwezig. De verschillende kristallen zorgen voor potentiaal verschil tussen die kristallen. Bij elke aanwezigheid van zuurstof (uit water), zal het dus roesten. Maar het roest niet heel hard.
Ook kan slak ingesloten worden tijdens het gieten. Slak kan zich aan de oppervlakte van de smelt vormen doordat het ijzer reageert met zuurtof uit de lucht. Dan heeft het ook nog een overmaat koolstof in zich. Wat zich bij grijs gietijzer uit als grafiet lamellen in de struktuur. Dit zijn interne scheurtjes die bij krimpspanningen zullen zorgen voor barsten. Om die reden kan gietijzer niet gehard worden, en maar met moeite gelast. Er zijn ook ook lasbare vormen. Nodulair gietijzer. Daarin is de grafiet samengetrokken in bolletjes. Dat ontstaat door toevoeging van een of ander legeringselement, ik weet efkes niet meer welk.
Maar goed. Het roest dus. Zeker aan de oppervlakte, als er (zout) water bij komt. En dat kan door de kleinste barst in de beschermende laag.
Wat doe je er aan?
1: goed inpakken, waarmee weet ik ook (nog) niet precies.
2: anode monteren.
Over Anodes:
drive.google.com/file/d/1sfRYz...ORo/view?usp=sharing