Igor had hoofdpijn en was draaierig en misselijk. Hij had geen flauw idee wat hem overkomen was. En hij voelde zich zwaar, zo zwaar.
Hij was verblind geraakt door een felle flits, maar langzamerhand begonnen zijn ogen te wennen aan de duisternis. Vaag zag hij tussen allerlei puin de contouren van duizenden gescheurde dozen, glassplinters en wodka-etiketten.
Hij moest kotsen. Hij probeerde het in te houden omdat hij besefte dat hij zijn ruimtehelm nog op had. Koortsachtig friemelde hij aan de sluiting van de helm en kreeg ‘m nèt op tijd los. De stank van zijn braaksel vermengde zich met een scherpe alcohollucht. Verderop viel met veel kabaal een stapel pallets om.
Heel langzaam begonnen zijn herinneringen zich te ordenen. Het laatste beeld was dat hij door het raampje van zijn Sojoez-cabine zag dat hij met een enorme snelheid op het dak van een fabrieksloods afging, even flitste nog een reclamebord voorbij waarop hij Smirnov meende te lezen.
Hij probeerde verder terug te gaan in zijn herinneringen.
Hij zweefde. Ah ja, hij was gewichtsloos.
Plotseling wist het weer.
Hij werkte al een jaar in het International Space Station samen met een Amerikaan, Mads de Deen en Pieter de Nederlander. Vooral die Nederlander was een vervelende vent die steeds maar zat te zeuren over zijn mooie Contest jacht en dat Boomsma de beste wodka ter wereld stookte, Igor werd er gestoord van.
Gisteren zou Igor worden afgelost. Een vage Amerikaan, een vent die Elon Mux heet of zo, zou een auto naar het ISS laten vliegen om daarmee aan te koppelen. Een belachelijk idee natuurlijk, maar de Amerikaanse president bevestigde de plannen, en die liegt nooit.
Igor bereidde samen met de andere bemanningsleden de koppeling voor. Alle procedures werden zorgvuldig doorlopen want er mocht niks misgaan.
Lange check-lijsten werden afgevinkt.
.........
Luchtsluis aangeveegd: check.
Luik #3B geseald: check.
Afsluiter #32.720b30 op 60%: check.
Afdichtingsring ingevet: check
Antifouling geschuurd: check
Schoepen impellerpomp geteld: check
Borgpen 623d678 bevestigd: ehhhhhh, shit, waar is die borgpen??? Igor werd nerveus want zonder borgpen 623d678 zou de hele koppelingsprocedure onmogelijk zijn.
De hele bemanning ging zoeken naar die %$#@&-borgpen, kasten werden omgekeerd, de legodoos van Mads werd leeggekiept, de Amerikaan controleerde zijn voorraad gevriesdroogde hamburgers. Alleen Pieter deed niet zo fanatiek mee.
Na een half uur zei Pieter zachtjes, een beetje stotterend en met een rood hoofd: “Hey guys, k-kan het z-zijn dat dat borgpennetje ongeveer zó lang is (en hij hield duim en wijsvinger 4 cm uit elkaar), van niet-magnetisch materiaal?”
“No”, zei Donald de Amerikaan, “het is wel anti-magnetisch materiaal, maar zó lang” en hij hield zijn vingers een decimeter uit elkaar alsof hij een dubbele quarterpounder vasthield.
Oef, zuchtte Pieter opgelucht, nu het niet bleek te gaan om dat rare pennetje dat een paar weken geleden op zijn boot uit z’n zak was gevallen en dat hij niet had kunnen terugvinden.
Maar Mads, die net z’n rondzwevende legosteentjes weer ving en terugpropte in de doos, zei “Nej, dat pennetje is 4 centimeter lang, kijk maar op de tekening”. Donald geagiteerd:”Of course not, look at the drawing, it is clearly 4 inches!” en hij hield weer de denkbeeldige hamburger vast.
Igor keek eens goed naar de tekening. Naar de schaalgrootte. Naar de hele legenda. En zei toen tegen Donald: “Jij stompzinnige achterlijke imperialistische Amerikaan, jullie denken altijd dat jullie de wereld leiden met jullie achterhaalde voeten en duimen, maar mijn Grote Leider heeft deze tekeningen toch echt gemaakt in het heilige Metrische systeem. Dus niks geen 4 duimen, maar 4 centimeters, idiotov!!”.
Het werd een hooglopende ruzie waarbij vooral de Rus en de Amerikaan elkaar gingen bekogelen met gemene verdachtmakingen die vervolgens glashard werden ontkend.
Pieter hield wijselijk zijn mond en Mads kwam op een idee. Hij sloopte het asje uit een lego-scharniertje en stopte dat in het gaatje voor borgpen 623d678.
Een half uurtje later koppelde de Tesla aan het ISS (met een beetje trekken en duwen paste die ook nog). Maar Igor had zó de pest in dat hij zich even terugtrok in zijn eigen Sojoez-capsule met posters van Poetin aan de wand. Hij trok de deur demonstratief met een knal achter zich dicht, maar dat had hij beter niet kunnen doen.
Door de schok kwam het ontkoppelingsmechanisme in werking en ging de Sojoez volautomatisch richting Aarde. Preciezer gezegd: richting de Smirnovfabriek.
Nu Igor alles weer helder voor de geest had, dacht hij:”Misschien moet ik toch maar eens die Boomsma wodka proberen, want van deze Smirnov-shit krijg ik toch wel erge koppijn”.