mim schreef :
Nog even over dat bonken van kimkieler bij loskomen. Hiervoor lijkt een ongegronde angst. Ik doe dat nu 14 jaar en het is altijd eerst wat loskomen uit het zand, dan een rustig schokken een kwartier of zo, daarna licht aantikken van de bodem, dan kun je al varen. Ik ga uiteraard niet bij een zeegat aan lagerwal tegen een plaat liggen en bekijk altijd het weerbericht.voordeel TOV van midzwaard vind ik dat je de gietijzeren kielen overal neer kan donderen, ook op toevallige scherpe objecten of stenen.
Iedereen die van plan is droog te vallen kijkt natuurlijk naar het weerbericht. Daarmee kun je de grootste ellende c.q. gebrek aan comfort voorkomen. Maar de meeste droogvalplekken op de Waddenzee zijn òf helemaal niet beschut, òf slechts vanuit één windstreek. Baaien waar je over een hoek van meer dan 100 graden beschutting hebt zijn er niet of nauwelijks. Een windschifting van 60 graden, of één of twee bft meer dan het weerbericht verwachtte, is dus al voldoende om de rust te verstoren.
Het blijft een feit dat een kleine diepgang een aanzienlijk voordeel is als je veel wilt droogvallen. Met een boot die plat op z'n eigen vlak ligt ben je waarschijnlijk ook eerder los dan met een kimkieler, waarvan de kielen altijd iets in de bodem zullen zakken.
Maar zoals ik al zei: alles heeft voor- en nadelen. Bij een kimkieler is dat het ongecompliceerde concept. Geen bewegende delen zoals een zwaard. Je hoeft ook niet te denken aan het ophalen daarvan. Nadelen blijven het hoog op de poten staan en de krachtconcentraties rond de kielen bij het droogvallen. Hoewel ik nog nooit een foto van een afgebroken kimkiel heb gezien.