We zijn er !
Een onbewolkte hemel, duizenden fonkelende sterren boven ons hoofd. Een heerlijk windje van 10-12 knopen blaast ons voort. Precies uit de goede hoek. Maar dat niet alleen, hij komt recht uit het zuiden en voelt echt warm. De boot wiegt over een kalme zee. Achter ons het oplichtende kielzog. Is dit echt eind september op de Noordzee ?
Na een goede nachtrust in de haven van Den Oever zijn we om 8 uur vertrokken. Een fris windje brengt ons over een gladde Waddenzee, de stroom doet de rest. Al snel zijn we bij Den Helder. Om het Schulpengat uit te komen moeten even flink hoog aan de wind maar we redden het net. Voorzichtig gaan we over het staartje van de Noorderhaaks. Het beetje sluierbewolking lost op en we genieten van een lekker zonnetje in de kuip.
Met een koers van circa 240 graden gaan we richting de scheepvaartroute. De wind draait een beetje waardoor we op 260 graden komen en Jeroen besluit overstag te gaan. Als ik hem kort daarna vertel dat 260 graden ongeveer de koers naar Lowestoft is, gaan we weer terug naar de oude koers
.
De wind neemt nog wat af, maar de golven zijn er nog wel. Daardoor komt de boot niet echt op gang, en we hobbelen een beetje ongemakkelijk. Na dit een tijdje te hebben aangekeken start ik de motor en varen we motorzeilend verder. Bij de shipping lane gaan we iets meer zuid om er net onderdoor te gaan. Er is aardig wat verkeer maar vinden we ruimte om over te steken.
Om 18.00 uur is de wind wat toegenomen. De zee is een stuk kalmer geworden. De motor gaat uit, de fok wordt uitgerold en we ruisen verder met een vaartje van zo'n 6 knopen. Jeroen kookt weer een voortreffelijke hap en we zeilen richting de ondergaande zon, die oranje rood weerkaatst over het water.
Ons wachtschema is ingegaan en iedereen neemt van tijd tot tijd wat rust. Jeroen wijkt uit voor een tanker en we komen nog wat andere vrachtschepen tegen. Maar we zien iedereen al ver van te voren op de AIS. Belangrijker nog, zij zien ons ook. Wat later die nacht worden we opgeroepen door een vrachtschip, een vriendelijke Nederlandse stem vraagt of onze navigatieverlichting het wel doet. Zij zien ons op de AIS maar niet op het water en ook geen echo op de radar. Het 3-kleuren toplicht lijkt het wel te doen maar misschien niet goed zichtbaar. Later maar even checken. Ze varen ruim achter ons langs.
Ik had me ingesteld op een koude nacht maar het voelt aan als de Mediterranee. Het is een genot om zo over de golven te glijden, de wind is optimaal om ons met een vaartje van ruim 7 knopen voort te stuwen en niet te hard waardoor we weinig helling en golven hebben. Ideale omstandigheden.
Gedurende de nacht trekt de wind nog een beetje aan waardoor we met gemak het log boven de 8 knopen houden.
Rond een uur of 4 gloort het strooilicht van het vaste land aan de horizon. Wat later komen de vele lichtjes van Lowestoft in beeld. We komen door de stroom iets hoger uit dan de bedoeling was. In principe is het ook mogelijk om vanaf het Noorden Lowestoft aan te lopen, maar er zitten veel ondiepten en het stroomt hard. Beter het zekere voor het onzekere dus we maken een slagje om de South Holm cardinale boei aan te lopen en door het Stanford Channel te varen. Snel nog even het gastenvlaggetje hijsen. Met een bakstagwindje glijden we de laatste mijlen richting de haven. Een aantal werkboten vertrekt uit Lowestoft en komt ons tegemoet.
We kunnen direct door de haven in. Er liggen meer boten dan ik had verwacht (allemaal Nederlanders), maar kunnen de boot precies tussen twee andere inprikken. Om circa 07.30 CEST, bijna 24 uur na ons vertrek uit Den Oever, liggen we vast.
Het is inmiddels licht geworden, een najaarszonnetje verwelkomt ons, maar we gaan eerst nog maar een paar uurtjes slapen.