Onderwerp: Pinkstertrip 2015: Lemmer - Ipswich op de Solution

Had nog wat gemist in de sluispassage in Ipswich dus onderstaand stukje mogen jullie er nog even tussen denken klinkt altijd een beetje raar om op te schrijven dat je zelf iets naar tevredenheid van de schipper doet, maar goed ben alvast wat credits aan het verzamelen voor een oopsje van verderop..

Er komen nog een paar aanpassingen want ik was al weer vergeten dat we heerlijk voor het lapje de rivier afgezakt waren..

=========================================

Die sluispassage ging natuurlijk soepel als altijd. Besloten dat de middenbolder en achter vastleggen afdoende zou zijn. Nu ligt er in deze sluis een meedrijvend ponton dus dat is ideaal, er wordt met enig geweld geschut dus goed vast liggen is dan echt prettig. Dat ponton ligt aan de oostzijde van de sluis en aan de andere kant zijn een paar verticale touwen gespannen. Nu liep de sluis toch voller dan we gedacht hadden. In eerste instantie alleen een zeiljachtje maar dat werden er al snel meerdere en als toetje kwam er een vrij forse motorboot de sluis in. Die kon eigenlijk alleen maar naast ons liggen, dus niet veel later konden we onze engelse taalkunsten nog even testen op deze allervriendelijkste mensen. Met zo’n groot schip, nou ja net zo groot als de Solution, leek vastleggen met alleen een lijn om de middenbolder en een achtertros wat aan de krappe kant, dus met een fraaie, al zeg ik het zelf, hoera-worp de voortros om een kikker ruim voor het schip op het ponton gegooid en zo ook een voortros belegd. Dit tot groot genoegen van Rene, want die had net hetzelfde bedacht. Da’s toch leuk!

==========================================

en na vertrek Woolverstone tussen te voegen

==========================================

...... een logstand van 5579.0 gooiden we rond 08:45 plaatselijke tijd los voor de retourreis.

We begonnen goed, niet zo veel wind maar prachtig weer en eigenlijk wel weer genoeg wind om grootzeil en genua vol uit te rollen. Plat voor de wind gingen we zo de rivier af. Gelijk bij de eerste bocht al een klein klapgijpje, dat begint goed. Om de haverklap keken Ingmar, Ronald en ik omhoog om een inschatting te maken van de schijnbare wind, om telkens weer een mooi vol zeil te zien maar geen windvaantje of windex, die heeft de Solution namelijk niet. Voor de schipper natuurlijk geen probleem want die had de wind op een klokje voor z’n neus én het was lekker aan het sturen én hij is het natuurlijk gewend. Aan ons de schone taak om aan de omgeving af te lezen wat de windrichting nu precies was. Helemaal gelukt is dat niet want we hebben een aantal keer geprobeerd het grootzeil over te zetten, wat volgens ons nodig was, maar de wind had toch andere ideeën. Klapgijpen hebben we niet meer gehad, en ach een beetje actief zeilen is ook niet vervelend.


De rivier, die we op de heenweg ....

Peter, je had even moeten wachten met de foto... dan waren de broodjes gaar geweest.

Ja inderdaad, maar zolang de camera op de kop houden lukte niet, 'k had wel zin aan een broodje

Als tussendoortje heb ik de sextant metingen, nou ja één meting, uitgewerkt en het proces dat ik daarvoor gevolgd heb opgeschreven. Om dit topic niet te vervuilen heb ik een nieuwe aangemaakt met de naam Astrolution.

Gisteren eindelijk tijd gemaakt om het laatste stukje nog even te beschrijven..

=====================================================================

Tussen Texel en Den Helder mocht ik het roer overnemen van de schipper en kon ik zo lekker tussen de schoenendozen van de Teso door op zoek naar het Gat van de Stier, waarvan ik sinds kort weet hoe die aan haar naam gekomen is, en daarachter het Visjagersgaatje in richting Den Oever. Met een meer wind en zonder zeehonden is het Wad minstens zo leuk als andersom. Vraag me stiekum wel eens af waarom ik zo nodig de wereld rond moet. Krijg zo nu en dan de indruk dat de rondom de Noordzee al heel veel moois te ontdekken is!

Rond 14:45 voeren we de havenkom in. Rene had het roer inmiddels weer overgenomen en konden de zeilen naar beneden. Helaas geen flitsbediening van de brug/sluis deze keer en omdat de wachtsteiger erg oncomfortabel leek vanwege wind en golfslag zijn we maar een holding pattern ingegaan. Vanwege het ontbreken van overig verkeer besloten dat five minute legs wel mooi uit zou komen. Rustig vooruit richting de brug over de afsluitdijk, vervolgens linksom de hele kom door de waddenhaven in om daar dan ook weer linksom te draaien terug naar de brug. In het tweede rondje gingen de sluisdeuren, die natuurlijk al die tijd scherp in de gaten werden gehouden, op en kwamen de eerste schepen er uit die richting de brug gingen. Bij het oproepen van de sluis met het verzoek van een schutting hadden we te horen gekregen dat aan de beurt waren zodra de sluis leeg was. Deze keer ging de brug heel snel na het openen van de sluisdeuren open. Daar hadden we niet op gerekend en we zaten natuurlijk net op het verste punt, dus gelijk richting brug gestuurd met een steeds verder oplopend toerental. Op volle snelheid vlogen we, nou ja figuurlijk, op de brug af. Hooguit honderd meter voor we bij de brug waren ging die echter weer dicht. Verbazing alom aan boord, nee toch? Ja dus!

Gas maar weer dicht en terug ons holding pattern weer in. Na enig gemok gingen we snel weer over naar de orde van de dag. Als we snel hadden willen zijn dan hadden we EasyJet vanaf Stansted moeten nemen. Zeilen is tenslotte een hele dure manier van goedkoop van en langzaam ergens naar toe gaan.

Niet lang erna kwam er nog een tweede schip de havenkom binnen. Moest ik denken aan Top Gun: “request a fly by” - “negative the pattern is full” maar er was natuurlijk plek zat. Gelukkig duurde het niet heel lang voordat de brug weer open ging en konden we gelijk door de sluis in. In onze schippers wijsheid was besloten dat het deze keer de middenbolder ging worden gevolgd door de achtertros. Nadat Rene het schip vakkundig naast een bolder stil had gelegd was het een koud kunstje voor mij om de lijn om de bolder te leggen en een halve lus om de kikker te leggen. Helaas bleek de bolder aan de achterkant net buiten bereik, waarna het schip door de stroming toch een beetje raar begon te draaien. Hoewel er met een lijn om de middenbolder niet veel mis kan gaan was het een kleine moeite om even op de kant te stappen, een lijntje aan te nemen in die op de kant om de bolder te leggen. Eenmaal aan boord pakte ik de lijn van de middenbolder weer op en gaf die aan Ronald, zodat ik even naar binnen kon om een positie update naar het hoofdkantoor te sturen en de aankomsttijd in de sluis van 15:30 in het logboek te schrijven. Toen ik een paar minuten later weer boven kwam bleek er werk aan de winkel te zijn. Tijdens het schutten bleek te lijn van de middenbolder niet mee te vieren waarna die door kordaat ingrijpen van Ingmar, die een mes in zijn zak had, doorgesneden was. Rene pikte dit alles overigens heel erg goed op, geen scheldkanonades maar hij gaf mij kort erna een matter-of-fact weergave van wat er gebeurd was met daarbij als conclusie van hemzelf hij dat als schipper had moeten zien. Hoewel ik weet dat het qua verantwoordelijkheid zo werkt voelde dat absoluut niet zo! Ik had blijkbaar de lijn een soort belegd op de middenbolder toen ik op de kant stapte en die extra loop er niet meer uitgehaald toen ik de lijn aan Ronald gaf. Bepaald niet handig dus en ik voelde me wel degelijk verantwoordelijk voor de mogelijk schade die we op hadden kunnen lopen! Geluk bij een ongeluk was de ze de lijn vlak bij de ingesplitste lus hadden doorgesneden. Om de -mentale- schade enigszins te beperken gelijk maar aan het splitsen gegaan, met als doel vóór we de sluis uit zouden zijn er een nieuwe lus in te splitsen. Dát is helaas niet gelukt, maar voor we het IJsselmeer op waren zat de lus er weer in.

Eenmaal op het IJsselmeer blijft dat dat toch weer een enorme lap water is. Gevoelsmatig ben je er al, maar je bent nog wel een flink aantal uren bezig! De wind stond echter nog steeds in de goede hoek dus konden we weer zeilen en in eerste instantie alleen de genua uitgerold. Dat bleek een prima keuze want alleen op de genua liepen we nog steeds een knoop of zeven. Tussen de bedrijven door was er ook alle gelegenheid om alles weer in te pakken en daar waar nodig schoon schip te maken. Bij het Vrouwezand lagen alle tassen klaar en leek alles weer netjes opgeruimd. De laatste twee uur hebben we nog even lekker gezeten en na zitten genieten van alweer een mooie tocht, want dat was het!

Eenmaal in Lemmer hadden we zowaar een welkomst-comité bestaande uit de vrouw van Ronald en hun hond. Volgende keer met spandoek?

Nadat we de boot weer zorgvuldig hadden vastgemaakt begon de grote verhuizing terug naar onze vervoersmiddelen en vraag ik me dan toch weer af waarom ik zoveel spul mee moest.

De volgende dag thuis nog eens even het papieren log bekeken:

Vertrek 21/5 om 09:50, log 5313.0; 14:25-14:40 sluis, log 5342.9; 23/5 om 00:15 (NL) Prince Philip Lock en aankomst Ipswich Marina: 00:45 (NL), log 5563.9
Totaal dus 250.9 nm in 39 uur. dus gemiddeld 6.43 knopen.

Vertrek vanuit Woolverstone op 25/5 om 09:45 (NL), log 5567.2; sluis Den Oever 26/5 14:45-15:30, log 5764.0 en aankomst Lemmer op 26/5 om 20:15, log 5797.0
Totaal dus 229.8 nm in 34.5 uur dus 6.66 knopen gemiddeld.

En voor de hele trip dus 484 nm met een gemiddelde van zo’n 6,5 knopen. Ik doe het er voor!

Dankzij het extra dagje Ipswicht/Woolverstone zijn we ruim 6 dagen op pad geweest. Ondanks dat er ongetwijfeld reden voor gevonden had kunnen worden is er geen onvertogen woord gevallen en heb ik een heerlijke reis gehad. Als ik Pinksteren volgend jaar kan verplaatsen en/of vrij kan krijgen ben ik er zeker weer bij!

Rene, Ronald en Ingmar, bedankt voor deze onwijs leuke trip!

Peter sluit me aan bij het voorgaande.

Ja, ik ook!